Βαδίζοντας προς τις τελευταίες εκλογές, πριν ακόμα η νίκη διαφανεί ως σίγουρη, ο Γ. Παπανδρέου πήρε μέρος σ’ ένα «μυστικό δείπνο» στην Εκάλη, το οποίο διοργάνωσε ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της Eurobank Ν. Καραμούζης. Σύμφωνα με δημοσίευμα του «Βήματος» τότε, στο δείπνο, εκτός από τον οικοδεσπότη, παρακάθησαν εξέχοντες καπιταλιστές από ένα ευρύ φάσμα. Ο Βασιλάκης της Aegean, ο Μυτιληναίος του ομώνυμου ομίλου (ΜΕΤΚΑ κ.λπ.), ο Παπαλεξόπουλος του «Τιτάνα», ο Σπανός της «Βιοϊατρικής», ο εφοπλιστής Λασκαρίδης, ο Θεοδωρόπουλος της «Vivartia», ο Σκλαβενίτης της ομώνυμης αλυσίδας σούπερ μάρκετ, ο Γεράρδος του «Πλαισίου», ο μεγαλοξενοδόχος Διβάνης, ο Μπελλές του «Νηρέα», ο Καλλιτσάντσης της «Ελληνικής Τεχνοδομικής». Σ’ εκείνο το δείπνο δόθηκαν διαβεβαιώσεις, χτίστηκαν συμμαχίες, αναλήφθησαν δεσμεύσεις. Μάλιστα, πάντα σύμφωνα με δημοσιεύματα εφημερίδων του Συγκροτήματος, κάποιοι καπιταλιστές αναμίχθηκαν ακόμα και στη συγγραφή του προεκλογικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ.
Την περασμένη Δευτέρα ο Παπανδρέου, συνοδευόμενος από το μισό σχεδόν υπουργικό συμβούλιο, οργάνωσε σύσκεψη με οκτώ «ομογενείς», εκπροσώπους πολυεθνικών ομίλων, προκειμένου να τους πείσει να μεσολαβήσουν για την προσέλκυση «επενδύσεων» στην Ελλάδα. Η σύγκληση της σύσκεψης δεν μπορούσε να κρατηθεί μυστική, όμως οι πόρτες της αίθουσας παρέμειναν επτασφράγιστες. Η σύνθεση των «ομογενών» παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Ο Πάρης Μουράτογλου, στέλεχος της EDF - Energies Novvelles France. Είναι το μεγαλύτερο μονοπώλιο ενέργειας της Γαλλίας, ενώ το συγκεκριμένο τμήμα του ασχολείται με τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Ο Γιάννης Αναγνωστάκης, γενικός διευθυντής της Jumeirah Emi-rates Towers, ξενοδοχειακού ομίλου με έδρα το Ντουμπάι. Ο Τζορτζ Σακελλάρης, στέλεχος της αμερικάνικης Ameresco, πολυεθνικής του κλάδου των βιοχημικών και βιογεννητικών υλικών. Ο Αντριου Λιβέρης, στέλεχος της περιβόητης Dow Chemicals των ΗΠΑ. Η Μαρία Λιβανός της General International Chamber of Commerce (Ελβετία). Ο Κρις Παπαχριστοφόρου της Global Opportunistic Investments (Βρετανία). Ο Μιχάλης Πάτσαλος της America’s Region, McKinsey & Company (ΗΠΑ). Και ο Ευάγγελος Σι- μούδης της Trident Capital (ΗΠΑ).
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τέσσερις τελευταίοι «πατριώτες», διότι δεν εκπροσωπούν κάποιον βιομηχανικό όμιλο, που ενδεχομένως να θέλει να κάνει κάποια επένδυση στην Ελλάδα, αλλά χρηματοπιστωτικούς ομίλους, που ψάχνουν ανά τον κόσμο «ευκαιρίες» για να τις «πουλήσουν» στους πελάτες τους που τους εμπιστεύονται τα κεφάλαιά τους. Πρόκειται, δηλαδή, για αρπακτικά του διεθνούς χρηματιστικού κεφάλαιου, που εντοπίζουν κράτη ή επιχειρήσεις που έχουν ζόρια για ρευστό και σπεύδουν να αγοράσουν περιουσιακά τους στοιχεία σε τιμές πολύ κάτω από την αξία τους. Αλλες φορές κρατούν τις επιχειρήσεις, άλλες φορές τις κλείνουν, άλλες τις «αναδιαρθρώνουν» και τις μεταπωλούν για να καρπωθούν υπεραξίες. Μπορούμε, λοιπόν, να καταλάβουμε τι συζητήθηκε στην κλειστή σύσκεψη με τους εκπροσώπους των ξένων μονοπωλιακών ομίλων. Μπορεί η κυβερνητική ανακοίνωση να λέει τα καθιερωμένα περί ανάπτυξης (υποτίθεται ότι τα είπε ο Παπανδρέου), όμως όταν συζητάς με μανατζαραίους, το περιεχόμενο της συζήτησης είναι καθορισμένο. Εσύ πουλάς κι αυτοί αγοράζουν. Και βέβαια, όταν ξέρουν ότι εσύ καίγεσαι να πουλήσεις, δεν είναι κορόιδα ν’ αγοράσουν με τους δικούς σου όρους. Θ’ αγοράσουν –αν αγοράσουν– με τους δικούς τους όρους. Το δωσιλογικό Μνημόνιο με την τρόικα ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ αναφέρει ρητά και τα ποσά που πρέπει να μαζέψει η κυβέρνηση από ιδιωτικοποιήσεις. Επομένως, θα πουλήσουν όσο-όσο και θα πουλήσουν ό,τι θα θελήσουν ν’ αγοράσουν οι υποψήφιοι αγοραστές. Από την άλλη, όσοι θέλουν να κάνουν οποιασδήποτε μορφής επένδυση στην Ελλάδα, βάζουν όρους σε σχέση με το κράτος (επιχορηγήσεις, φοροαπαλλαγές, απρόσκοπτη εξαγωγή κερδών κ.λπ.) και σε σχέση με τους εργαζόμενους. Ο Παπανδρέου είπε στους συνομιλητές του ότι στόχος του είναι «η Ελλάδα της επιχειρηματικότητας και της ευκαιρίας». Αυτές οι λίγες λέξεις δίνουν με χαρακτηριστικό τρόπο το κλίμα. http://www.eksegersi.gr/article.php?article_id=2843&cat_id=19
.jpg)
Τι να τους πεις; Αφού έτσι κι αλλιώς απλώς παριστάνουν ότι κυβερνάνε, πότε με τα ψέματα του Παπανδρέου και του Παπακωνσταντίνου, πότε με την ανυπαρξία των υπόλοιπων, πότε με τα καραγκιοζιλίκια του Λοβέρδου. Τώρα η Τρόικα, δηλαδή το ΔΝΤ, θα τους κουβαλήσει και τους επιτηρητές ανά υπουργείο για να τελειώνουν και επισήμως τα προσχήματα. Μόνο που όσοι τους ψήφισαν, αλλά και όλοι οι άλλοι, που θα υποστούμε αδιακρίτως τις αγριότητες, δεν θα ψάχνουμε να βρούμε τους επιτηρητές για να ζητήσουμε τον λογαριασμό. Αυτούς που υπέκλεψαν τη λαϊκή ψήφο για να μας οδηγήσουν στην τραγωδία θα αναζητήσουμε – και όσοι από εμάς κατάλαβαν νωρίς τι μας περιμένει και όσοι το ανακάλυψαν λίγο πιο αργά. Μόνο που το πράγμα είναι πολύ σοβαρό για να το πάρουμε στην πλάκα. Για καλοσκεφτείτε τι μας λέει το πρωτοσέλιδο του Ποντικιού. Ότι έρχονται να διοριστούν επιτηρητές σε πέντε συγκεκριμένα υπουργεία:
1. Το Οικονομικών, το οποίο ελέγχει όλους τους λογαριασμούς του κράτους, όλα τα έσοδα και που αποτελεί το στρατηγείο όλων των περικοπών στις δαπάνες, αλλά και όλων των ιδιωτικοποιήσεων. Πλην αυτών τις οποίες διαχειρίζονται ο ίδιος ο πρωθυπουργός και η οικογένειά του με τα αλλεπάλληλα ταξίδια στη Μέση Ανατολή και όπου αλλού υπάρχει διαθέσιμο χρήμα – άγνωστης προς το παρόν σύνθεσης και προέλευσης.
2. Το Οικονομίας, το οποίο, μεταξύ άλλων, ελέγχει όχι μόνο το ΕΣΠΑ και τη διαχείρισή του, αλλά και τα λιμάνια, που αποτελούν φιλέτα προς εκποίηση στο πλαίσιο του γενικού ξεπουλήματος της χώρας, το οποίο άλλωστε αποφάσισε χθες η κυβέρνηση.
3. Το Εργασίας, το οποίο, παρά τους ατέλειωτους καραγκιοζισμούς του Λοβέρδου, θα κατεδαφίσει τα πάντα σε επίπεδο εργασιακού και ασφαλιστικού δικαιώματος.
4. Το Υγείας, όπου, εκτός από τους δραστικούς περιορισμούς στα έξοδα – και όχι μόνο στα παρακυκλώματα των θεσμικών και παραθεσμικών απατεώνων – για την υγεία, θα πρέπει να περιμένουμε και τη δραματική υποβάθμιση των υπηρεσιών των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, αλλά και τα επιχειρηματικά κοράκια που περιμένουν την ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων. Και για όσους επ' αυτού έχουν αμφιβολίες, ας σημειωθεί ότι κάποιοι «πολυπράγμονες» επιχειρηματίες ήδη έχουν γνωστοποιήσει τις προθέσεις και επιθυμίες τους στην κυβέρνηση περιμένοντας τον πυροβολισμό του αφέτη για να διεκδικήσουν την παραχώρηση κρατικών νοσοκομείων για δεκαετίες, ώστε να τα λειτουργήσουν με μοντέλο ιδιωτικής οικονομίας, όταν, πολύ σύντομα, θα επέλθει το βέβαιο «κραχ» στον τομέα της παροχής υπηρεσιών υγείας. Ήδη άλλωστε προμηθευτές έχουν αρχίσει το εμπάργκο εξ αιτίας μη καταβληθέντων χρεών.
5. Το Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, όπου θα γίνει μεγάλο «πάρτι» ξεπουλήματος. Εκτός από τον ΟΣΕ και την επέκταση της παραχώρησης του «Ελ. Βενιζέλος», ήδη έχει αποφασιστεί η παραχώρηση των επίγειων υπηρεσιών 34 περιφερειακών αεροδρομίων – και έπεται μεγάλη συνέχεια.
----------------------------------------------------
Η «οικογενειακή» πολιτική
και ο «αρχιεπιτηρητής»
Ποια πολύ σημαντικά λείπουν από τη λίστα των υπό επιτήρηση υπουργείων στο εν λόγω πρωτοσέλιδο; Το Άμυνας και το Ενέργειας (και Περιβάλλοντος κ.λπ.). Μήπως όμως γι' αυτά δεν αρκεί ένας επιμέρους επίτροπος - επιτηρητής; Μήπως εκεί «κολλάει» ο «αρχιεπιτηρητής» που φαίνεται ότι ετοιμάζεται να μας έρθει... «παρά τω πρωθυπουργώ» και μάλιστα με «υπερεξουσίες»; Ας θυμηθούμε λοιπόν ότι:
1. Τα deal του υπουργείου Άμυνας προφανώς δεν είναι «αρμοδιότητας» ούτε του Βενιζέλου ούτε του Μπεγλίτη, οι οποίοι τούτη την περίοδο απλώς... συνυπουργεύουν ασχολούμενοι με τα δευτερεύοντα: πλακώνονται με τους στραταίους για τα όπλα και τα ανταλλακτικά που δεν αγοράζονται, κλείνουν περισσευούμενα στρατόπεδα, καλοπιάνουν τους πιλότους όταν τους κόβουν τα λεφτά τους και οσονούπω θα βάλουν τη φόρμα εργασίας για να γυαλίζουν τις αρβύλες του Μπασμπούγ, του Τούρκου αρχιστράτηγου. Οι εξοπλιστικές προμήθειες είναι αποφάσεις τις οποίες παίρνουν κυρίως οι πρωθυπουργοί, όταν βεβαίως πρωθυπουργεύουν... οι ίδιοι, καθώς οι εξοπλιστικές δαπάνες παραδοσιακά αποτελούν εργαλείο καλλιέργειας διπλωματικών σχέσεων. Ως εκ τούτου – και δεδομένου ότι οι επιτηρητές μας είναι οι ίδιοι που μας εξοπλίζουν – μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε την έλευση του «αρχιεπιτηρητή» που θα εγκατασταθεί στο... Μαξίμου.
2. Οι συμφωνίες για την ενέργεια, όπως έχουμε δει με το προπαρασκευαστικό ταξιδάκι του πρωθυπουργικού αδελφού Νίκου Παπανδρέου στο Κατάρ τον Φεβρουάριο (μαζί με Κατσέλη και Παμπούκη), αλλά και τη συνάντηση στην Αθήνα του ίδιου του πρωθυπουργού με τον Καταρινό ομόλογό του σεΐχη Hamad Bin Jassim Bin Jabr Al-Thani στις αρχές Μαΐου (μνημόνια συνεργασίας για φυσικό αέριο και ΑΠΕ κ.λπ.), είναι επίσης υπόθεση των Παπανδρέου. Αν συνυπολογίσουμε και την ανακοίνωση του υπουργείου Ενέργειας για το μνημόνιο που υπεγράφη με την Τουρκία κατά την επίσκεψη του Ερντογάν («η προώθηση των ΑΠΕ και η μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου αποτελούν προτεραιότητα και για τις δύο χώρες, οι οποίες συμφώνησαν να συσφίξουν τους δεσμούς τους σε τομείς όπως η ενεργειακή αποδοτικότητα, η ηλιακή, η αιολική ενέργεια, η ηλιακή θέρμανση και ψύξη κ.ά.»), τότε οι απορίες λιγοστεύουν.
Θα λέγαμε ότι εκμηδενίζονται αν ληφθούν υπ’ όψιν οι βάσιμες επιδιώξεις της Τουρκίας για:
● Μερίδιο στον υποθαλάσσιο ελληνοϊταλικό αγωγό.
● Συνδιαχείριση και στο θέμα της έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων (πετρελαίου και φυσικού αερίου).
● Αναβάθμιση του αγωγού Σαμψούντα - Τσεϊχάν εις βάρος του – πριν από τις εκλογές – εγκαταλελειμμένου από τον Παπανδρέου Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης.
Ε, μια λοιπόν και η κυβέρνηση είναι υπέρ το δέον πρόθυμη για «διευθετήσεις» με την Τουρκία σε όλα τα επίπεδα και προφανώς τον πρώτο και τελευταίο λόγο σ' αυτές τις υποθέσεις θα έχουν οι Αμερικανοί, βασίμως μπορούμε να υποθέσουμε ότι και αυτές θα αποτελέσουν αντικείμενο διαχείρισης από τον «αρχιεπιτηρητή», όταν μας προκύψει – αν και η ώρα του δεν φαίνεται να είναι μακριά...
Κατόπιν όλων αυτών, ας επιστρέψουμε στο «ψάρεμα»: Ρε παλληκάρια, δεν κυβερνάτε που δεν κυβερνάτε, δεν πάτε να... ψαρέψετε; Άντε μπράβο!
2. Το Οικονομίας, το οποίο, μεταξύ άλλων, ελέγχει όχι μόνο το ΕΣΠΑ και τη διαχείρισή του, αλλά και τα λιμάνια, που αποτελούν φιλέτα προς εκποίηση στο πλαίσιο του γενικού ξεπουλήματος της χώρας, το οποίο άλλωστε αποφάσισε χθες η κυβέρνηση.
3. Το Εργασίας, το οποίο, παρά τους ατέλειωτους καραγκιοζισμούς του Λοβέρδου, θα κατεδαφίσει τα πάντα σε επίπεδο εργασιακού και ασφαλιστικού δικαιώματος.
4. Το Υγείας, όπου, εκτός από τους δραστικούς περιορισμούς στα έξοδα – και όχι μόνο στα παρακυκλώματα των θεσμικών και παραθεσμικών απατεώνων – για την υγεία, θα πρέπει να περιμένουμε και τη δραματική υποβάθμιση των υπηρεσιών των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, αλλά και τα επιχειρηματικά κοράκια που περιμένουν την ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων. Και για όσους επ' αυτού έχουν αμφιβολίες, ας σημειωθεί ότι κάποιοι «πολυπράγμονες» επιχειρηματίες ήδη έχουν γνωστοποιήσει τις προθέσεις και επιθυμίες τους στην κυβέρνηση περιμένοντας τον πυροβολισμό του αφέτη για να διεκδικήσουν την παραχώρηση κρατικών νοσοκομείων για δεκαετίες, ώστε να τα λειτουργήσουν με μοντέλο ιδιωτικής οικονομίας, όταν, πολύ σύντομα, θα επέλθει το βέβαιο «κραχ» στον τομέα της παροχής υπηρεσιών υγείας. Ήδη άλλωστε προμηθευτές έχουν αρχίσει το εμπάργκο εξ αιτίας μη καταβληθέντων χρεών.
5. Το Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, όπου θα γίνει μεγάλο «πάρτι» ξεπουλήματος. Εκτός από τον ΟΣΕ και την επέκταση της παραχώρησης του «Ελ. Βενιζέλος», ήδη έχει αποφασιστεί η παραχώρηση των επίγειων υπηρεσιών 34 περιφερειακών αεροδρομίων – και έπεται μεγάλη συνέχεια.
----------------------------------------------------
Η «οικογενειακή» πολιτική
και ο «αρχιεπιτηρητής»
Ποια πολύ σημαντικά λείπουν από τη λίστα των υπό επιτήρηση υπουργείων στο εν λόγω πρωτοσέλιδο; Το Άμυνας και το Ενέργειας (και Περιβάλλοντος κ.λπ.). Μήπως όμως γι' αυτά δεν αρκεί ένας επιμέρους επίτροπος - επιτηρητής; Μήπως εκεί «κολλάει» ο «αρχιεπιτηρητής» που φαίνεται ότι ετοιμάζεται να μας έρθει... «παρά τω πρωθυπουργώ» και μάλιστα με «υπερεξουσίες»; Ας θυμηθούμε λοιπόν ότι:
1. Τα deal του υπουργείου Άμυνας προφανώς δεν είναι «αρμοδιότητας» ούτε του Βενιζέλου ούτε του Μπεγλίτη, οι οποίοι τούτη την περίοδο απλώς... συνυπουργεύουν ασχολούμενοι με τα δευτερεύοντα: πλακώνονται με τους στραταίους για τα όπλα και τα ανταλλακτικά που δεν αγοράζονται, κλείνουν περισσευούμενα στρατόπεδα, καλοπιάνουν τους πιλότους όταν τους κόβουν τα λεφτά τους και οσονούπω θα βάλουν τη φόρμα εργασίας για να γυαλίζουν τις αρβύλες του Μπασμπούγ, του Τούρκου αρχιστράτηγου. Οι εξοπλιστικές προμήθειες είναι αποφάσεις τις οποίες παίρνουν κυρίως οι πρωθυπουργοί, όταν βεβαίως πρωθυπουργεύουν... οι ίδιοι, καθώς οι εξοπλιστικές δαπάνες παραδοσιακά αποτελούν εργαλείο καλλιέργειας διπλωματικών σχέσεων. Ως εκ τούτου – και δεδομένου ότι οι επιτηρητές μας είναι οι ίδιοι που μας εξοπλίζουν – μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε την έλευση του «αρχιεπιτηρητή» που θα εγκατασταθεί στο... Μαξίμου.
2. Οι συμφωνίες για την ενέργεια, όπως έχουμε δει με το προπαρασκευαστικό ταξιδάκι του πρωθυπουργικού αδελφού Νίκου Παπανδρέου στο Κατάρ τον Φεβρουάριο (μαζί με Κατσέλη και Παμπούκη), αλλά και τη συνάντηση στην Αθήνα του ίδιου του πρωθυπουργού με τον Καταρινό ομόλογό του σεΐχη Hamad Bin Jassim Bin Jabr Al-Thani στις αρχές Μαΐου (μνημόνια συνεργασίας για φυσικό αέριο και ΑΠΕ κ.λπ.), είναι επίσης υπόθεση των Παπανδρέου. Αν συνυπολογίσουμε και την ανακοίνωση του υπουργείου Ενέργειας για το μνημόνιο που υπεγράφη με την Τουρκία κατά την επίσκεψη του Ερντογάν («η προώθηση των ΑΠΕ και η μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου αποτελούν προτεραιότητα και για τις δύο χώρες, οι οποίες συμφώνησαν να συσφίξουν τους δεσμούς τους σε τομείς όπως η ενεργειακή αποδοτικότητα, η ηλιακή, η αιολική ενέργεια, η ηλιακή θέρμανση και ψύξη κ.ά.»), τότε οι απορίες λιγοστεύουν.
Θα λέγαμε ότι εκμηδενίζονται αν ληφθούν υπ’ όψιν οι βάσιμες επιδιώξεις της Τουρκίας για:
● Μερίδιο στον υποθαλάσσιο ελληνοϊταλικό αγωγό.
● Συνδιαχείριση και στο θέμα της έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων (πετρελαίου και φυσικού αερίου).
● Αναβάθμιση του αγωγού Σαμψούντα - Τσεϊχάν εις βάρος του – πριν από τις εκλογές – εγκαταλελειμμένου από τον Παπανδρέου Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης.
Ε, μια λοιπόν και η κυβέρνηση είναι υπέρ το δέον πρόθυμη για «διευθετήσεις» με την Τουρκία σε όλα τα επίπεδα και προφανώς τον πρώτο και τελευταίο λόγο σ' αυτές τις υποθέσεις θα έχουν οι Αμερικανοί, βασίμως μπορούμε να υποθέσουμε ότι και αυτές θα αποτελέσουν αντικείμενο διαχείρισης από τον «αρχιεπιτηρητή», όταν μας προκύψει – αν και η ώρα του δεν φαίνεται να είναι μακριά...
Κατόπιν όλων αυτών, ας επιστρέψουμε στο «ψάρεμα»: Ρε παλληκάρια, δεν κυβερνάτε που δεν κυβερνάτε, δεν πάτε να... ψαρέψετε; Άντε μπράβο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου