Για εκείνους δεν θα υφίσταται η εμπειρία της ιστορίας αλλά το τιμολόγιο της..

(αποσπάσματα από το βιβλίο του Αχμεντ Νταβούτογλου - "το στρατηγικό βάθος" )

[....Οι χώρες που η εξωτερική τους πολιτική αφέθηκε εξαιτίας της έλλειψης πολιτικής βούλησης στη ροή των συγκυριακών διακυμάνσεων και έχασαν την δυνατότητα συγχρονισμού γίνονται δέσμιες μιάς πολύπλοκης και αντιφατικής εικόνας που σχηματίζεται από στιγμιαίες αντιδράσεις στην προσδιοριζόμενη από τρίτους επικαιρότητα. Οι πολιτικές ελιτ αυτού του είδους των χωρών δεν έχουν ούτε την απαραίτητη εμπειρία στην αφετηρία ούτε και το απαραίτητο όραμα για τον προορισμό τους.

Δεν διαθέτουν ταυτότητα και αντί να βγαίνουν μπροστά στις κρίσιμες περιόδους έχουν περιοριστεί στην αφάνεια και την έλλειψη πρωτοβουλιών, θεωρούν την υιοθέτηση μιάς παθητικής πολιτικής ως σίγουρη και μη συνεπαγόμενη κινδύνους.
Προσπαθούν να προσεγγίσουν σε μία άκρη την τράπεζα των διαπραγματεύσεων και να πάρουν θέση, αφού όμως έχουν προσδιοριστεί οι ημερήσιες πλέον διατάξεις. Αποφεύγουν να βγούν στο προσκήνιο στην αρχή της διαδικασίας , αλλά την στιγμή που θα τους κυριεύσει η υποψία ότι έχουν χάσει το τρένο τότε με το άγχος που έχουν συνάπτουν ανεξέλεγκτα κάθε είδους σχέση.

Βιώνουν μία αντίφαση ταυτότητας αναφορικά με το αν είναι παίκτες που κινούν τα πιόνια του σκακιού η αν οι ίδιοι αποτελούν πιόνια. Οταν αρχίζουν να σκέφτονται "μακάρι να μην υπήρχαν ούτε πιόνια ούτε παιχνίδι αλλά ούτε και παίχτες" μπερδεύονται τα χέρια με τα πόδια τους και πείθουν το εαυτό τους ότι η ασφαλέστερη επιλογή είναι να παραμείνουν στην σκιά του ισχυρότερου παίχτη. Γιορτάζουν τις μικρές τους επιτυχίες στην μάχη των πιονιών σε μία ατμόσφαιρα μεγάλης νίκης και προσπαθούν να καλύψουν το σύμπλεγμα κατωτερότητας που οφείλεται στο γεγονός ότι δεν μπορούν να συμμετάσχουν στο παιχνίδι των Αλόγων και των Στρατηγών.. Βιώνοντας τον φόβο του κινδύνου θεωρούν πιο ασφαλές να κολυμπήσουν προς την κατεύθυνση των ρευμάτων της πραγματικής ισχύος άλλων παρά να στηριχτούν στο κύμα που δημιουργεί η ίδια η εν δυνάμει ισχύς. Αντί να επιχειρήσουν να κάνουν ένα αξιοπρεπή , μελετημένο και αποφασισμένο περίπατο στον απέραντο ορίζοντα που ανοίγει η ιστορία και η γεωγραφία τους προτιμούν να βαδίζουν στην τρεκλίζοντας στις στρατηγικές σκιές άλλων. Για εκείνους δεν θα υφίσταται η εμπειρία της ιστορίας αλλά το τιμολόγιο της..

Το σημαντικότερο και το πιο ευαίσθητο στοιχείο στο στρατηγικό άνοιγμα μιάς χώρας είναι η σχέση νομιμότητας μεταξύ της πολιτικής βούλησης που αποτελείτο κέντρο του συστήματος και και του καταρτισμένου ανθρώπινου δυναμικού της κοινωνίας. Το βάθος του κράτους που δεν μπόρεσε να πετύχει την εμβάθυνση του έθνους του και απέτυχε να δημιουργήσει μία εθνική ομοψυχία η οποία να πηγάζει από το σύστημα κοινών αξιών δεν μπορεί  παρα να μετατραπεί σε ακατέργαστη ισχύ. Η σημαντικότερη διάσταση μεταξύ του ανθρώπινου στοιχέιου και του πολιτικού συστήματος είναι το στοιχείο της εμπιστοσύνης. Ενα κράτος πλησίστιο  για κατάκτηση στρατηγικών στόχων με έλειψη εμπιστοσύνης προς τον ανθρώπινο παράγοντα καθιστά  αδύνατο  τον καθορισμό στόχων τακτικής οι οποίοι στην  συνέχεια θα κινητοποιήσουν τις δυναμικές  της κοινωνίας .. ]
--------------------------
παρά το ότι είναι σε όλους γνωστό τι αντιπροσωπεύει ο Νταβούτογλου και ποίο είναι το ποιόν του Τουρκικού κράτους είναι αξιοσημείωτο το βιβλίο του και τα θέματα που θέτει , κυρίως απευθυνόμενος στο δικό του κοινό και για εσωτερική κατανάλωση , είναι αξιοσημείωτοι οι παραλληλισμοί και οι μεταφορές που μπορούν να γίνουν σε σχέση με την Ελληνική πραγματικότητα , σε σχέση με τον πολιτικό καιροσκοπισμό και την σχέση "εμπιστοσύνης" πολίτη - κράτους στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας.