Pro-Gaddafi protesters chant slogans and hold up signs as they protest against the international intervention in the war in Libya, as U.N. Secretary-General Ban Ki-moon arrives to meet Arab League Secretary-General Amr Moussa at the Arab League headquarters in Cairo March 21, 2011.
Σε διπλωματικό εφιάλτη εξελίσσεται η υπόθεση της Λιβύης για το Παρίσι και το Λονδίνο, αφού οι ηγεσίες τους αντιλαμβάνονται όσο περνούν οι ώρες την απομόνωσή τους τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στην ΕΕ…
Καταπέλτης ήταν ο Πολωνός πρωθυπουργός, Ντόναλντ Τασκ, ο οποίος «άδειασε» χωρίς ιδιαίτερες διατυπώσεις Γάλλους και Βρετανούς επισημαίνοντας δύο πράγματα: Αφενός ότι στην περίπτωση της Λιβύης δεν διακυβεύεται κανένα συμφέρον ασφάλειας ούτε της Πολωνίας αλλά ούτε και του ΝΑΤΟ! Αφετέρου, ότι την πολιτική «ορισμένων Ευρωπαίων ηγετών» την καθοδηγεί «η εμπλοκή τους και το συναίσθημα», κάτι που τους έχει οδηγήσει σε γρήγορες κινήσεις (ερμηνεία από τη διπλωματική διάλεκτο: «παρορμητικές»).
Τα αισθήματα αυτά ΔΕΝ τα συμμεριζόμαστε, ξεκαθάρισε ο Πολωνός πρωθυπουργός, τονίζοντας ότι η χώρα του θα είναι πάντα έτοιμη να επιδείξει αλληλεγγύη στα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ τα οποία θα βρεθούν σε κίνδυνο, αλλά δεν σκοπεύει να λάβει μέρος σε ενδεχόμενη στρατιωτική δράση απέναντι στη Λιβύη.
Η στάση των Πολωνών έχει σπείρει τον ενθουσιασμό στη Βόνη και τη Μόσχα, αφού οι δυο χώρες έχουν διαχωρίσει τη θέση τους με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο. Οι σχέσεις μάλιστα Ρωσίας-Γερμανίας οι οποίες βρίσκονται σε άνθηση το τελευταίο διάστημα, αναμένεται να ενισχυθούν πολύ, ενώ οι Γερμανοί δεν μπορούν παρά να αισθανθούν ιδιαιτέρως υποχρεωμένοι απέναντι στους γείτονές τους, αφού αποτέλεσαν το παράδειγμα με το οποίο ο υπουργός Εξωτερικών, Γκίντο Βεστερβέλε, αντιμετώπισε τις κατηγορίες ότι η χώρα του έχει απομονωθεί λόγω της στάσης της στο ζήτημα της Λιβύης.
Αυτοί ου φαίνεται ότι πηγαίνουν… τρέχοντας προς απομόνωση είναι οι Γάλλοι και οι Βρετανοί, με τις δυνητικές επιπτώσεις να προβάλλουν εφιαλτικές σε επίπεδο ευρωπαϊκών γεωπολιτικών ισορροπιών: Η σύμπηξη συμμαχίας ανάμεσα στη Γερμανία και τη Ρωσία αποτελούσε πάντα ένα ενδεχόμενο το οποίο επιθυμούσαν να αποτρέψουν οι Βρετανοί, ενώ οι Γάλλοι διαπιστώνουν ότι το παραδοσιακό τους φλερτ και οι καλές σχέσεις με τη Μόσχα, αποκτούν πλέον και ανταγωνιστή.
Ωστόσο, στην περίπτωση της Γαλλίας, η υπόθεση της Λιβύης μάλλον καταστρέφει πολιτικά τον πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, του οποίου η επανεκλογή έχει ήδη καταστεί εξαιρετικά προβληματική, μετά τις καταγγελίες του Καντάφι ότι χρηματοδότησε την προεκλογική του εκστρατεία…
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που διαφαίνεται είναι ότι η κρίση στη Λιβύη θα έχει σοβαρότατες επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή ενότητα, με την Ευρωπαϊκή Ένωση να αντιλαμβάνεται ότι απέχει πολύ από το να αποτελέσει μια αξιόπιστη και ισχυρή γεωπολιτική οντότητα, με ισχυρό λόγο στις εξελίξεις και σε άλλους τομείς, πέραν του οικονομικού…
Τα αισθήματα αυτά ΔΕΝ τα συμμεριζόμαστε, ξεκαθάρισε ο Πολωνός πρωθυπουργός, τονίζοντας ότι η χώρα του θα είναι πάντα έτοιμη να επιδείξει αλληλεγγύη στα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ τα οποία θα βρεθούν σε κίνδυνο, αλλά δεν σκοπεύει να λάβει μέρος σε ενδεχόμενη στρατιωτική δράση απέναντι στη Λιβύη.
Η στάση των Πολωνών έχει σπείρει τον ενθουσιασμό στη Βόνη και τη Μόσχα, αφού οι δυο χώρες έχουν διαχωρίσει τη θέση τους με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο. Οι σχέσεις μάλιστα Ρωσίας-Γερμανίας οι οποίες βρίσκονται σε άνθηση το τελευταίο διάστημα, αναμένεται να ενισχυθούν πολύ, ενώ οι Γερμανοί δεν μπορούν παρά να αισθανθούν ιδιαιτέρως υποχρεωμένοι απέναντι στους γείτονές τους, αφού αποτέλεσαν το παράδειγμα με το οποίο ο υπουργός Εξωτερικών, Γκίντο Βεστερβέλε, αντιμετώπισε τις κατηγορίες ότι η χώρα του έχει απομονωθεί λόγω της στάσης της στο ζήτημα της Λιβύης.
Αυτοί ου φαίνεται ότι πηγαίνουν… τρέχοντας προς απομόνωση είναι οι Γάλλοι και οι Βρετανοί, με τις δυνητικές επιπτώσεις να προβάλλουν εφιαλτικές σε επίπεδο ευρωπαϊκών γεωπολιτικών ισορροπιών: Η σύμπηξη συμμαχίας ανάμεσα στη Γερμανία και τη Ρωσία αποτελούσε πάντα ένα ενδεχόμενο το οποίο επιθυμούσαν να αποτρέψουν οι Βρετανοί, ενώ οι Γάλλοι διαπιστώνουν ότι το παραδοσιακό τους φλερτ και οι καλές σχέσεις με τη Μόσχα, αποκτούν πλέον και ανταγωνιστή.
Ωστόσο, στην περίπτωση της Γαλλίας, η υπόθεση της Λιβύης μάλλον καταστρέφει πολιτικά τον πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, του οποίου η επανεκλογή έχει ήδη καταστεί εξαιρετικά προβληματική, μετά τις καταγγελίες του Καντάφι ότι χρηματοδότησε την προεκλογική του εκστρατεία…
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που διαφαίνεται είναι ότι η κρίση στη Λιβύη θα έχει σοβαρότατες επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή ενότητα, με την Ευρωπαϊκή Ένωση να αντιλαμβάνεται ότι απέχει πολύ από το να αποτελέσει μια αξιόπιστη και ισχυρή γεωπολιτική οντότητα, με ισχυρό λόγο στις εξελίξεις και σε άλλους τομείς, πέραν του οικονομικού…
παρα λίγο να φαει ξύλο ο Ban Ki-moon
Λείπουν οι μαϊμούδες από το τσίρκο;
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ Λιβύης και Υεμένης ή Μπαχρέιν; Και τα τρία κράτη έχουν χρησιμοποιήσει βία για να συντρίψουν όσους διαδήλωναν υπερ της δημοκρατίας. Ομως, μόνο στη Λιβύη σχεδιάζουν οι ΗΠΑ και οι δυτικοί σύμμαχοί τους μια στρατιωτική απάντηση. Η καταστολή στην Υεμένη και το Μπαχρέιν έχουν μέχρι στιγμής αντιμετωπιστεί μόνο με τις λέξεις, όχι με δράση. Σε ένα επίπεδο η απάντηση είναι προφανής. Το Μπαχρέιν και η Υεμένη είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ – ειδικά το Μπαχρέιν με την μεγάλη αμερικάνικη ναυτική βάση. Η Λιβύη δεν είναι» (BBC, 19/3/11).
Δεν θα μπορούσε κανείς να βρει πιο κυνική διαπίστωση από ένα δυτικό ειδησεογραφικό πρακτορείο και μάλιστα του «κύρους» του βρετανικού BBC. Γιατί είναι προφανές ότι οι «προστάτες» που ανέλαβαν να υπερασπιστούν μια «εξέγερση» (τα εισαγωγικά δεν τα βάζουμε τυχαία, γιατί πλέον η εξέγερση δεν είναι και τόσο λαϊκή, αλλά υπό την αιγίδα πρώην στυλοβατών του καθεστώτος) δεν το κάνουν γιατί τους έπιασε ο πόνος για την καταπίεση του λαού της Λιβύης από τον «σαλταρισμένο» Καντάφι, ούτε γιατί πασχίζουν να αποφύγουν ένα μακελειό του άμαχου πληθυσμού της Βεγγάζης. Αν η Λιβύη δεν είχε πετρέλαια, όλοι αυτοί που «ευαισθητοποιούνται» τώρα αναλαμβάνοντας «δράση» απέναντι στη βαρβαρότητα του καθεστώτος Καντάφι, θα έκαναν την πάπια, όπως κάνουν σε ένα σωρό χώρες της Αφρικής που οι άνθρωποι σκοτώνονταν σαν τις μύγες. Αν πάλι έβλεπαν ότι ο Καντάφι θα μπορούσε να πετύχει το στόχο του να συντρίψει τους εξεγερμένους, θα τον στήριζαν, όπως το έκαναν όλη την τελευταία δεκαετία, από τότε που έδωσε γην και ύδωρ στους ιμπεριαλιστές, συντάσσοντας ολόψυχα τις δυνάμεις του με τους νταβατζήδες της διεθνούς «αντιτρομοκρατίας».
Αλλωστε, ο ίδιος συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, ακόμα και τη στιγμή που δέχεται τις βόμβες των πρώην συμμάχων του. Η δακρύβρεχτη και συνάμα γελοία επιστολή που έστειλε στον Ομπάμα, την ίδια μέρα που ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί (19/11), είναι χαρακτηριστική. Μέχρι την ύστατη στιγμή ο Καντάφι πασχίζει να πείσει τον «γιό του» Ομπάμα, ότι πολεμάει την… Αλ Κάιντα! Η επιστολή «προς την αυτού εξοχότητα, κ. Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα», τον «γιό μας», όπως τον αποκαλεί, διαβάστηκε από εκπρόσωπο του Καντάφι σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στην Τρίπολη και αναμεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο. Ιδού το γλείψιμο: «Σας το έχω πει και παλαιότερα, ότι ακόμα κι αν η Λιβύη και οι ΗΠΑ μπουν σε πόλεμο –ο θεός να το απαγορεύσει– θα παραμένετε πάντα ένας γιος. Η εικόνα σας δεν πρόκειται να αλλάξει. Θέλω να παραμείνετε στην ίδια εικόνα. Εχω όλο το λαό της Λιβύης μαζί μου και είμαι έτοιμος να πεθάνω κι έχουμε όλους τους άντρες, παιδιά και γυναίκες μαζί μου. Τίποτα περισσότερο. Η Αλ Κάιντα είναι μια ένοπλη οργάνωση που περνά από την Αλγερία, τη Μαυριτανία και το Μαλί. Τι θα κάνατε αν τους βρίσκατε να ελέγχουν αμερικάνικες πόλεις με την δύναμη των όπλων; Τι θα κάνατε για να ακολουθήσω το παράδειγμά σας;».
Ομως η απόφαση ήταν ήδη ειλημμένη. Οι ιμπεριαλιστές αποφάσισαν ότι δεν μπορούν να διακινδυνεύσουν τη σταθερότητα των συμφερόντων τους σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή και σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για να κάνουν το χατίρι ενός σαλταρισμένου ηγετίσκου, όσες φορές κι αν τους έσκυψε τη μέση την τελευταία δεκαετία. Ετσι ο «μπαμπάς» Ομπάμα έκανε δώρο στον «γιο του» 110 πυραύλους Κρουζ που χτύπησαν πάνω από 20 στόχους στα δυτικά της χώρας, όπως «καμαρώνει» το CNN (20/3/11). Μπορεί η Λιβύη να μην είναι η μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο (είναι η έβδομη στον ΟΠΕΚ), παραμένει όμως η δεύτερη μεγαλύτερη στην αφρικάνικη ήπειρο και τα αποθέματά της είναι τα μεγαλύτερα σε αυτή την ήπειρο. Ενας παρατεταμένος εμφύλιος θα έπληττε τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα στην περιοχή και πρώτα απ’ όλα των Ευρωπαίων που εισάγουν το 10% του πετρελαίου τους από την Λιβύη. Ηδη, η παραγωγή του λιβυκού πετρελαίου έχει πέσει στο ένα τρίτο και οι αντικαθεστωτικοί κατάφεραν να κάνουν πειρατεία σε ένα πετρελαιοφόρο που μετέφερε βενζίνη στη χώρα (σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, η βενζίνη προέρχονταν από την ελληνική Μότορ Οιλ). Η σταθερότητα έπρεπε να επιβληθεί δια πυρός και σιδήρου. Ετσι κι έγινε.
Από την άλλη μεριά, η αντιπολίτευση είναι απόλυτα ελεγχόμενη. Ή τουλάχιστον αυτοί που εμφανίζονται ως «ηγέτες» της αντιπολίτευσης. Πρόκειται για στελέχη που μέχρι πρότινος στήριζαν το καθεστώς Καντάφι, όπως δήλωσε και η ίδια η Χίλαρι Κλίντον που ευελπιστούσε σε περισσότερες αποσκιρτήσεις. Πετούν τον Καντάφι σαν στυμμένη λεμονόκουπα για να διασώσουν το μείζον που είναι η κυριαρχία τους στην περιοχή. Τα υπόλοιπα είναι παραμυθάκια με χρυσές κορδέλες για τους αφελείς.
ΥΓ1: Τραγική ειρωνεία! Ο Καντάφι «αποκάλυψε» ότι χρηματοδότησε την προεκλογική εκστρατεία του Σαρκοζί και ο τελευταίος ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε το αντικαθεστωτικό «Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο». Τέσσερα χρόνια πριν (τον Αύγουστο του 2007), η Γαλλία ήταν η πρώτη χώρα που πούλησε όπλα στη Λιβύη από τότε που άρθηκε το εμπάργκο (το 2004) και τώρα ηγείται του στρατιωτικού συνασπισμού που ξεκίνησε τους βομβαρδισμούς! Στην αστική πολιτική δεν υπάρχουν αρχές. Αυτές ξεκινούν και τελειώνουν εκεί που φτάνει η ισχύς του χρήματος και η οσμή του πετρελαίου.
ΥΓ2: Λείπουν οι μαϊμούδες από το τσίρκο; Ο «δικός μας» Γιωργάκης έσπευσε να δώσει ό,τι χρειαζόταν για να χτυπηθεί ο πάλαι ποτέ φίλος και σύντροφός του συνταγματάρχης Καντάφι. Βάση της Σούδας, F-16, φρεγάτα… Τι θα σκέφτεται άραγε όταν βλέπει εκείνη την πρόσφατη φωτογραφία στην οποία εναγκαλιζόταν τον… στυγνό δικτάτορα;
Πηγή: Εφημερίδα "ΚΟΝΤΡΑ"
Δεν θα μπορούσε κανείς να βρει πιο κυνική διαπίστωση από ένα δυτικό ειδησεογραφικό πρακτορείο και μάλιστα του «κύρους» του βρετανικού BBC. Γιατί είναι προφανές ότι οι «προστάτες» που ανέλαβαν να υπερασπιστούν μια «εξέγερση» (τα εισαγωγικά δεν τα βάζουμε τυχαία, γιατί πλέον η εξέγερση δεν είναι και τόσο λαϊκή, αλλά υπό την αιγίδα πρώην στυλοβατών του καθεστώτος) δεν το κάνουν γιατί τους έπιασε ο πόνος για την καταπίεση του λαού της Λιβύης από τον «σαλταρισμένο» Καντάφι, ούτε γιατί πασχίζουν να αποφύγουν ένα μακελειό του άμαχου πληθυσμού της Βεγγάζης. Αν η Λιβύη δεν είχε πετρέλαια, όλοι αυτοί που «ευαισθητοποιούνται» τώρα αναλαμβάνοντας «δράση» απέναντι στη βαρβαρότητα του καθεστώτος Καντάφι, θα έκαναν την πάπια, όπως κάνουν σε ένα σωρό χώρες της Αφρικής που οι άνθρωποι σκοτώνονταν σαν τις μύγες. Αν πάλι έβλεπαν ότι ο Καντάφι θα μπορούσε να πετύχει το στόχο του να συντρίψει τους εξεγερμένους, θα τον στήριζαν, όπως το έκαναν όλη την τελευταία δεκαετία, από τότε που έδωσε γην και ύδωρ στους ιμπεριαλιστές, συντάσσοντας ολόψυχα τις δυνάμεις του με τους νταβατζήδες της διεθνούς «αντιτρομοκρατίας».
Αλλωστε, ο ίδιος συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, ακόμα και τη στιγμή που δέχεται τις βόμβες των πρώην συμμάχων του. Η δακρύβρεχτη και συνάμα γελοία επιστολή που έστειλε στον Ομπάμα, την ίδια μέρα που ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί (19/11), είναι χαρακτηριστική. Μέχρι την ύστατη στιγμή ο Καντάφι πασχίζει να πείσει τον «γιό του» Ομπάμα, ότι πολεμάει την… Αλ Κάιντα! Η επιστολή «προς την αυτού εξοχότητα, κ. Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα», τον «γιό μας», όπως τον αποκαλεί, διαβάστηκε από εκπρόσωπο του Καντάφι σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στην Τρίπολη και αναμεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο. Ιδού το γλείψιμο: «Σας το έχω πει και παλαιότερα, ότι ακόμα κι αν η Λιβύη και οι ΗΠΑ μπουν σε πόλεμο –ο θεός να το απαγορεύσει– θα παραμένετε πάντα ένας γιος. Η εικόνα σας δεν πρόκειται να αλλάξει. Θέλω να παραμείνετε στην ίδια εικόνα. Εχω όλο το λαό της Λιβύης μαζί μου και είμαι έτοιμος να πεθάνω κι έχουμε όλους τους άντρες, παιδιά και γυναίκες μαζί μου. Τίποτα περισσότερο. Η Αλ Κάιντα είναι μια ένοπλη οργάνωση που περνά από την Αλγερία, τη Μαυριτανία και το Μαλί. Τι θα κάνατε αν τους βρίσκατε να ελέγχουν αμερικάνικες πόλεις με την δύναμη των όπλων; Τι θα κάνατε για να ακολουθήσω το παράδειγμά σας;».
Ομως η απόφαση ήταν ήδη ειλημμένη. Οι ιμπεριαλιστές αποφάσισαν ότι δεν μπορούν να διακινδυνεύσουν τη σταθερότητα των συμφερόντων τους σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή και σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για να κάνουν το χατίρι ενός σαλταρισμένου ηγετίσκου, όσες φορές κι αν τους έσκυψε τη μέση την τελευταία δεκαετία. Ετσι ο «μπαμπάς» Ομπάμα έκανε δώρο στον «γιο του» 110 πυραύλους Κρουζ που χτύπησαν πάνω από 20 στόχους στα δυτικά της χώρας, όπως «καμαρώνει» το CNN (20/3/11). Μπορεί η Λιβύη να μην είναι η μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο (είναι η έβδομη στον ΟΠΕΚ), παραμένει όμως η δεύτερη μεγαλύτερη στην αφρικάνικη ήπειρο και τα αποθέματά της είναι τα μεγαλύτερα σε αυτή την ήπειρο. Ενας παρατεταμένος εμφύλιος θα έπληττε τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα στην περιοχή και πρώτα απ’ όλα των Ευρωπαίων που εισάγουν το 10% του πετρελαίου τους από την Λιβύη. Ηδη, η παραγωγή του λιβυκού πετρελαίου έχει πέσει στο ένα τρίτο και οι αντικαθεστωτικοί κατάφεραν να κάνουν πειρατεία σε ένα πετρελαιοφόρο που μετέφερε βενζίνη στη χώρα (σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, η βενζίνη προέρχονταν από την ελληνική Μότορ Οιλ). Η σταθερότητα έπρεπε να επιβληθεί δια πυρός και σιδήρου. Ετσι κι έγινε.
Από την άλλη μεριά, η αντιπολίτευση είναι απόλυτα ελεγχόμενη. Ή τουλάχιστον αυτοί που εμφανίζονται ως «ηγέτες» της αντιπολίτευσης. Πρόκειται για στελέχη που μέχρι πρότινος στήριζαν το καθεστώς Καντάφι, όπως δήλωσε και η ίδια η Χίλαρι Κλίντον που ευελπιστούσε σε περισσότερες αποσκιρτήσεις. Πετούν τον Καντάφι σαν στυμμένη λεμονόκουπα για να διασώσουν το μείζον που είναι η κυριαρχία τους στην περιοχή. Τα υπόλοιπα είναι παραμυθάκια με χρυσές κορδέλες για τους αφελείς.
ΥΓ1: Τραγική ειρωνεία! Ο Καντάφι «αποκάλυψε» ότι χρηματοδότησε την προεκλογική εκστρατεία του Σαρκοζί και ο τελευταίος ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε το αντικαθεστωτικό «Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο». Τέσσερα χρόνια πριν (τον Αύγουστο του 2007), η Γαλλία ήταν η πρώτη χώρα που πούλησε όπλα στη Λιβύη από τότε που άρθηκε το εμπάργκο (το 2004) και τώρα ηγείται του στρατιωτικού συνασπισμού που ξεκίνησε τους βομβαρδισμούς! Στην αστική πολιτική δεν υπάρχουν αρχές. Αυτές ξεκινούν και τελειώνουν εκεί που φτάνει η ισχύς του χρήματος και η οσμή του πετρελαίου.
ΥΓ2: Λείπουν οι μαϊμούδες από το τσίρκο; Ο «δικός μας» Γιωργάκης έσπευσε να δώσει ό,τι χρειαζόταν για να χτυπηθεί ο πάλαι ποτέ φίλος και σύντροφός του συνταγματάρχης Καντάφι. Βάση της Σούδας, F-16, φρεγάτα… Τι θα σκέφτεται άραγε όταν βλέπει εκείνη την πρόσφατη φωτογραφία στην οποία εναγκαλιζόταν τον… στυγνό δικτάτορα;
Πηγή: Εφημερίδα "ΚΟΝΤΡΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου