Ως εδώ ήταν για την κυβέρνηση του Γιωργάκη - μετά όμως τι;

Ως εδώ ήταν για την κυβέρνηση του Γιωργάκη - μετά όμως τι;

Ως εδώ ήταν για την κυβέρνηση του Γιωργάκη - μετά όμως τι;

Το κίνημα των" αγανακτισμένων" δείχνει ότι η κυβέρνηση αυτή αποτελεί πλέον "ξένο σώμα" για την κοινωνία - και άρα τα ψωμιά της είναι μετρημένα. Ποια θα είναι άραγε η απάντηση της άρχουσας τάξης σε αυτή τη συγκυρία, όταν κανένας από τους πολιτικούς σχηματισμούς της δε μπορεί να πείσει τον κόσμο;

Ο Γιωργάκης διαρρέει ότι σκέφτεται να κάνει δημοψήφισμα για το αν ο κόσμος δέχεται τα νέα μέτρα (αν πραγματοποιηθεί βέβαια κάτι τέτοιο, πιθανότατα θα έχει πιο γενική μορφή, ώστε να "τρομάξει" τον κόσμο (πχ ο ΣΕΒ πρότεινε και αυτός δημοψήφισμα, με θέμα όμως το αν η Ελλάδα πρέπει να μείνει στην ευρωζώνη ή όχι, διότι ξέρει ότι ναι μεν ο κόσμος δε θέλει τα νέα μέτρα, ωστόσο ένα μεγάλο μέρος του κόσμου φοβάται να τα βάλει με την ευρωζώνη).

Πιθανότερο ενδεχόμενο φαίνονται οι εκλογές, μια επιλογή που έχει και αυτή όμως αρκετές δυσκολίες για την άρχουσα τάξη (γιατί δε ξέρει τι θα βγάλει η κάλπη - όπως είπαμε και πιο πάνω, κανε΄να από τα κόμματα της άρχουσας τάξης δεν πείθει το λαό).

Παρόλα αυτά, οι εκλογές είναι μάλλον αυτό που θα προτιμήσει η άρχουσα τάξη, διότι, όπως καταδεικνύει και το πρόσφατο παράδειγμα της Πορτογαλίας, το κεντρικό πολιτικό επίπεδο είναι η "αχίλλειος πτέρνα" του λαϊκού κινήματος.

Ναι μεν ο κόσμος δε δέχεται άλλο αυτή την πολιτική ρημάγματος του, ναι μεν κινητοποιείται (πλέον), αλλά είναι πολιτικά ανοργάνωτος, και άρα δεν έχει κάποια σοβαρή και ιδιαίτερη αξιόμαχη πολιτική πρόταση να αντιτάξει σε μια πολιτική (και όχι κοινωνική) μάχη όπως είναι οι εκλογές.

Ως εκ τούτου, αυτό που συμφέρει την άρχουσα τάξη είναι να μεταφέρει την μάχη από το κοινωνικό επίπεδο (όπου είναι εντελώς "στριμωγμένη" αυτή τη στιγμή) στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο (όπου δεν υπάρχει ένα σοβαρό εργατικό κόμμα ή οποιαδήποτε άλλη μορφή πολιτικής οργάνωσης του λαού ως "αντίπαλο δέος").

Εξάλλου, ναι μεν στις πλατείες έχει μαζευτεί πλέον πολύς κόσμος, αλλά αυτός ο κόσμος ενοποιείται γύρω από την απόρριψη των κυβερνώντων και των πολιτικών που εφαρμόζουν εναντίον μας προς όφελος μιας μικρής ολιγαρχίας. Ωστόσο, αν (όταν) ο κόσμος αυτός προσπαθήσει να οργανωθεί πολιτικά, ώστε να καλύψει αυτή την αδυναμία του, τότε προφανώς θα χωριστεί σε διαφορετικά στρατόπεδα - διότι ναι μεν όλοι αυτοί οι άνθρωποι απορρίπτουν τη σημερινή κατάσταση, αλλά προφανώς έχουν διαφορετική άποψη για το τι θα πρέπει να την αντικαταστήσει την "επόμενη μέρα".

Προς το παρόν, "η πλατεία εγκυμονεί" όπως λέει και το σύνθημα. Ώσπου όμως να γεννήσει, η άρχουσα τάξη εξακολουθεί να έχει μεγάλο πλεονέκτημα στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο(ουσιαστικά παίζει μόνη της εκεί - ο κόσμος που κατεβαίνει στην πλατεία δεν έχει (ακόμα) δημιουργήσει καμία ιδιαίτερη πολιτική οργάνωση για να κοντράρει την άρχουσα τάξη που έχει κόμματα, συλλόγους, think tanks, "διανοούμενους του συστήματος" και χίλιες δυο άλλες εφεδρείες).

Αν λοιπόν η άρχουσα τάξη πάει σε δημοψήφισμα, θα βρει απέναντι της μια κοινωνία που θα μπορούσε να πει ΟΧΙ - αντίθετα, αν πάει σε εκλογές, θα βρει απέναντι της μια κοινωνία που απλά δεν έχει ακόμα την κατάλληλη πολιτική οργάνωση ώστε να την κοντράρει επαρκώς. Άρα, μάλλον θα επιλέξει το δεύτερο.

Βέβαια, όπως είπαμε και πριν, το αποτέλεσμα της κάλπης είναι "αβέβαιο", καθώς κανένα κόμμα δεν πείθει. Πιθανότερη επιλογή η συγκυβέρνηση, αν και ιστορικά η συγκυβέρνηση στην Ελλάδα δεν "ευδοκιμεί". Και το ίδιο θα συμβεί και τώρα σε μια τέτοια περίπτωση.

Ο Ανδρουλάκης πρότεινε τα εξής:

Δίλημμα προς τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, να πάρουν «από κοινού μια ύστατη πρωτοβουλία για τη σωτηρία της χώρας», ή να οδηγήσουν «άμεσα τη χώρα σε εκλογές με πραγματικές και όχι μυθιστορηματικές προγραμματικές ατζέντες για τη σωτηρία και την επανεκκίνηση της χώρας», θέτει με μακροσκελή δήλωσή του ο βουλευτής Β΄ Αθήνας του ΠΑΣΟΚ Μίμης Ανδρουλάκης.

Το ΠΑΣΟΚ έχει πάρει, ως κυβέρνηση που είναι, τη "μερίδα του λέοντος" από τα βρισίδια του λαού για τα μέτρα "κινεζοποίησης" των εργατών και σωτηρίας των τραπεζιτών. Η ΝΔ άλλωστε έφυγε "την κατάλληλη στιγμή", με τον Καραμανλή να κάνει τα μπάνια του, και το συνολικό πολιτικό σύστημα να επιβιώνει ως τώρα διότι το ΠΑΣΟΚ ελέγχει τις ηγεσίες των συνδικάτων, τα ΜΜΕ, κτλ σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ότι η ΝΔ, και άρα είχε περισσότερα "καύσιμα" να "κάψει" στην προσπάθεια της άρχουσας τάξης να περάσει αυτά τα μέτρα (αν προσπαθούσε η ήδη φθαρμένη ΝΔ να τα περάσει αυτά, θα είχαμε πολύ πιο έντονες αντιδράσεις).

Πλέον όμως τελείωσαν και τα "καύσιμα" του ΠΑΣΟΚ. Έως τώρα η ΝΔ παριστάνει την "αντιμνημονιακή" δύναμη, αν και στην πραγματικότητα, με μνημόνιο ή όχι, ο καπιταλισμός, τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκόσμια αρνείται να επενδύσει αν δεν "κινεζοποιηθούν" πρώτα επαρκώς οι εργάτες και δε δωθούν "πακέτα σωτηρίας" προς τις χρεωκοπημένες τράπεζες. Καθώς όμως η ΝΔ δεν βρίσκεται στην εξουσία, μπορεί να το παιζει αντιπολίτευση, αφήνοντας το ΠΑΣΟΚ να τρώει την περισσότερη κριτική, και να επανέλθει με σχετικά "φρέσκες μπαταρίες" στην εξουσία, όταν το ΠΑΣΟΚ θα έχει περάσει όσο το δυνατόν περισσότερα μέτρα. Προς το παρόν, "λουφάζει". Βέβαια ο Σαμαράς φωνάζει, γκρινιάζει, κτλ, αλλά στην πραγματικότητα δε θέλει εκλογές τώρα (διότι δεν είναι καθόλου σίγουρος ότι θα τις κερδίσει, αλλά και γιατί ξέρει ότι αν βγει, τελικά θα αναγκαστεί να πάρει παρόμοιας λογικής μέτρα με το ΠΑΣΟΚ (με ή χωρίς το ΔΝΤ), και άρα θα φύγει και αυτός νύχτα)

Άσχετα όμως με το τι θέλει το κάθε κόμμα της άρχουσας τάξης, το ΠΑΣΟΚ απλά δε μπορεί να συνεχίσει, και καθώς πιθανότατα δε θα μπορέσει κανένα κόμμα μόνο του να κυβερνήσει στις εκλογές, θα δούμε συγκυβερνήσεις, και μετά αποχωρήσεις στελεχών, κτλ (διότι δε θα συμφωνήσουν όλοι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, κτλ).

Και βέβαια, όπως έχουμε ξαναπεί, μερικά στελέχη θα "θυσιαστούν", θα γίνουν ο "σάκος του μποξ" για να εκτονωθεί ο κόσμος πάνω τους, αφήνοντας στο απυρόβλητο τη γενικότερη λειτουργία του πολιτικού-κοινωνικού-οικονομικού συστήματος. Αυτό τουλάχιστον είναι το πιο πιθανό ενδεχόμενο: Έως τώρα σχεδόν κανένα πολιτικό στέλεχος δεν έχει καταδικαστεί ποτέ για κάτι, και επικρατεί "ομερτά". Κανένας δεν καρφώνει-καταδικάζει κανέναν, διότι σχεδόν όλοι έχουν "λερωμένοι τη φωλιά τους", και άρα αν καταδικαστεί ένας, θα ανοίξει το στόμα του, και θα πάρει η μπάλα ένα σωρό άλλους. Όμως, πλέον η κατάσταση είναι πολύ ζόρικη, και μερικοί θα πρέπει να θυσιαστούν, μπας και εξευμενίσουν την οργή του πλήθους. Ειδικά οι "παλαίμαχοι" (άλλωστε είναι γνωστό ότι "σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν"):   http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/06/blog-post_260.html