η ειρωνεία της ιστορίας - ο επίλογος ΚΑΤΥΝ.

Τον Μάρτιο του 1942, η ναζιστική Γερμανία ανακοίνωσε ότι στο δάσος Katyn βρέθηκαν πτώματα εκτελεσμένων Πολωνών αξιωματικών.

ΤΡΑΓΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΡΩΝΙΚΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ LECK KACZINSKI. ΦΑΝΑΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΟΜΟΥΝΙΣΤΗ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΤΟΝΑ ΦΙΛΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ & ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΑΝΤΙΡΩΣΙΚΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ , ΠΟΛΕΜΙΟ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΗΓΕΜΟΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ΕΠΕΣΕ ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΕΙΡΩΝΙΚΗΣ ΤΥΧΗΣ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΟΥ. Η ΕΜΜΟΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΕΙ ΣΤΟ ΣΜΟΛΕΝΣΚ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΜΟΣΧΑ ΟΠΩΣ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΥΠΟΔΕΙΧΘΕΙ, (ΚΑΘΟΤΙ ΕΙΧΕ ΔΩΣΕΙ ΟΡΚΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΑΤΑΓΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΟΔΙ ΤΟΥ ΕΚΕΙ)  ΑΠΕΒΗ ΜΟΙΡΑΙΑ, ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΠΙΚΥΡΩΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ  ΤΟΥ ΣΤΟ ΚΑΤΥΝ ΤΑ ΑΝΤΙΡΩΣΙΚΑ ΤΟΥ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ  ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΜΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΟ ΚΑΤΥΝ. ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΣΥΝΕΤΡΙΒΗ 14 ΜΟΛΙΣ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ  ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΩΝ ΕΚΤΕΛΕΣΕΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΩΝΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ. ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΟΙ ΔΙΔΥΜΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΣΕ ΣΧΟΛΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ.

THE TRAGIC END OF KACZYNSKI'S MISSION

Ακολούθησε τον Απρίλιο του 1943 μια εκταφή των πτωμάτων. Προσδιορίστηκε ότι στο Katyn ο αριθμός των πτωμάτων ανερχόταν στα 12 χιλιάδες. Τα πτώματα εξετάστηκαν από ιατροδικαστές της ναζιστικής Γερμανίας και από μια διεθνή επιτροπή ιατροδικαστών προερχομένων από δώδεκα χώρες. Το συμπέρασμα αυτής της έρευνας ήταν ότι οι πολωνοί αξιωματικοί είχαν εκτελεστεί από τη Σοβιετική Ένωση, χωρίς καμμια αμφιβολία, την άνοιξη του 1940. Στη Δύση το συμπέρασμα αυτής της έρευνας χαιρετίστηκε ως άλλη μια απόδειξη της βιαιότητας της ΕΣΣΔ και του κομμουνισμού. Από τη δεκαετία του '50 δε, οι ναζιστικοί ισχυρισμοί για το Katyn στη Δύση αξιοποιήθηκαν ως δυσφημιστική προπαγάνδα ενάντια στην ΕΣΣΔ. Τον Νοέμβριο του 1989, οι ρεβιζιονιστές και οι αντι-κομμουνιστές που κυβερνούσαν την ΕΣΣΔ αναγνώρισαν ότι πράγματι οι πολωνοί αξιωματικοί σκοτώθηκαν από τους Σοβιετικούς – λίγο πριν αυτοί οι ίδιοι ρεβιζιονιστές να ρίξουν τους λαούς της ΕΣΣΔ στα σαγόνια του αχαλίνωτου καπιταλισμού, με επιβραβευση ένα Νόμπελ. Σήμερα αυτό το ίδιο αντι-σοβιετικό επιχείρημα των Ναζί, των δυτικών ιμπεριαλιστών και των γκορμπατσοφικών ρεβιζιονιστών επαναλαμβάνεται επανειλημμένως από τους "έγκριτους" ιστορικούς. Δεν είναι φυσικά απλή σύμπτωση, ότι αυτοί οι ίδιοι ιστορικοί που κατηγορούν την ΕΣΣΔ ότι ψεύδεται για το Katyn είναι οι ίδιοι απολογητές των Ναζί και και αρνητές του Ολοκαυτώματος , που κατηγορούν την ΕΣΣΔ ότι επινόησε το Auschwitz και το Ολοκαύτωμα. Πηγαίνουν μαζί, χέρι χέρι. Για να πλήξουν την ΕΣΣΔ και να εξαγνίσουν τους Ναζί, χρησιμοποιούν ψευδείς ισχυρισμούς : βασίζουν τα επιχείρημάτά τους στα όσα είπαν οι Gorbachiev και Yakovliev, οι οποίοι ανοιχτά αναγνώρισαν ότι για το Katyn ήταν υπευθυνοι οι Σοβιετικοί. Αλλά τι άλλο θα ελεγε ο Gorbachiev ; Ότι η ΕΣΣΔ έλεγε την αλήθεια όταν ελεγε ότι ήταν αθώα; Φυσικά όχι. Ο Yakovliev είχε ήδη διακηρύξει ότι είχε μελετησει προσωπικά τις περιπτώσεις 60 εκατομμυρίων εκτελεσμένων ατόμων. Είναι φυσικά παράξενο ότι σήμερα κανένας δεν έχει διαβάσει ή δεν μπορεί ακόμη και να βρεί αυτά τα έγγραφα, εκτός από τον Yakovliev τον ίδιο. Οι δηλωσεις αυτών των ρεβιζιονιστών ενδιαφερουν ελαχιστα, σήμερα που ξέρουμε τι προθέσεις ειχαν , και γιατί είπαν ο,τι είπαν. Οι μόνοι που παιρνουν στα σοβαρα τα λεγομενα τους είναι οι υποστηρικτές των Ναζι που κατηγορούν τη Σοβιετική Ένωση. Αυτοί οι "ιστορικοί" επίσης στηρίζονται σε πλαστα και παραποιημενα εγγραφα που παρουσιασε η συμμορια του Γκορμπατσωφ. Απεναντι σε όλα αυτα είναι δικαίωμα, ή καλυτερα υποχρεωση να σταθουμε εναντια. Αυτό το άρθρο θα αποδείξει ότι είναι τους Ναζί που πρεπει να κατηγορήσουμε για το Katyn, χρησιμοποιώντας τα φυσικά στοιχεία, τις καταθεσεις αυτοπτών μαρτύρων και αρχειακες αποδεικτικές πηγές. Η αλήθεια για το Katyn ήταν γνωστή για πολύ καιρο, αλλά η δυσφημιστική προπαγάνδα των ναζιστών ιστορικών απολογητών σήμερα έχει κάνει ο,τι μπορει για να κρατήσει αυτήν την αλήθεια κρυμμένη.

Η πολωνική ελιτ 

Η ιστορία για το Katyn πρέπει να αρχίσει με το χαρακτήρα της πολωνικης ελιτ. Η Πολωνία δημιουργήθηκε ως ανεξάρτητη χώρα από τα ερειπια των αυτοκρατοριών της Γερμανιας, της Αυστριας και της Ρωσιας. Η νέα πολωνική κυβερνώσα ελίτ ήταν αλαζονική και καιροσκοπική. Ως τμήμα της όλης ιμπεριαλιστικής επίθεσης ενάντια στη σοβιετική Ρωσία, το πρόσφατα δημιουργημένο πολωνικό κράτος εισεβαλε στα γειτονικα με αυτό εδαφη της ΕΣΣΔ το 1920. Η νέα σοβιετική Ρωσία ήταν ανίκανη να αντιμετωπισει τους πολωνούς εισβολείς, που λειτουργούσαν από κοινού με άλλες 12 ιμπεριαλιστικές χώρες. Η Πολωνία προσάρτησε ένα μεγάλο μέρος της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και της Λιθουανίας, καταλαμβανοντας ακόμη και τη σημερινη πρωτευουσα της, Vilnius. Περίπου 20 εκατομμύρια μη-Πολωνοί τεθηκαν υπο τον ζυγο των πολωνών τσιφλικαδων και της πολωνικης αστικης τάξης. Εχοντας την υποστήριξη της Αγγλίας και της Γαλλίας , η Πολωνία γίνεται ο γκάνγκστερ της Ανατολικής Ευρώπης. Διακειμενη φανατικα αντι-σοβιετικα, γίνεται ορμητηριο για όλα τα είδη των αντι-σοβιετικών πολιτικών και τρομοκρατικών ομάδων που διηύθυναν τις επιδρομές και εισηγαγαν πράκτορες τους στην ΕΣΣΔ. 

Η συμπεριφορά αυτή της Πολωνίας και η αντι-σοβιετική της τοποθέτηση διαδραμάτισαν έναν σπουδαιο ρόλο στην άνοδο της ναζιστικής Γερμανίας και το θανατο του ιδιου του πολωνικού κρατους. Στη δεκαετία του '30, με τη Βρετανια και τη Γαλλια από πισω της, η Πολωνία διαδραμάτισε ρόλο υποκινητή της σύγκρουσης και εμποδίου για την ειρήνη. Στη δεκαετία του '30, η Πολωνία υπέγραψε ένα σύμφωνο μη βίας 10 ετών με τη Γερμανία. Με την ΕΣΣΔ συμφώνησε να υπογράψει ένα αντιστοιχο για 3 μόνο έτη. Το 1933, η ΕΣΣΔ πρότεινε τη δημιουργία ενός αμυντικού συνασπισμου μεταξύ της ΕΣΣΔ, της Γαλλίας, του Βελγίου, της Πολωνίας, της Τσεχοσλοβακίας, της Λιθουανίας, της Λετονίας, της Εσθονίας και της Φινλανδίας. Ο στόχος του σχεδίου ήταν η αμοιβαια υποστηριξη σε περίπτωση γερμανικής επίθεσης. Ήταν η αλαζονική πολωνική κυβερνώσα ελίτ που απέτρεψε αυτό το σχέδιο να γίνει πραγματικότητα. Η Πολωνία δήλωσε ότι δεν θα συμμετειχε σε κανενα σύμφωνο εάν η Λιθουανία και η Τσεχοσλοβακία συμμετειχαν επισης. Ο πολωνός Υπουργός Εξωτερικων καυχήθηκε στο γερμανό ομολογο του ότι με τη μη συμμετοχη της Πολωνιας το σχέδιο αυτό είχε δεχτει ένα "θανάσιμο πληγμα.".Τον Μάρτιο του 1939, η ΕΣΣΔ πρότεινε ακόμα ένα αμυντικό σχέδιο μεταξύ της ΕΣΣΔ, της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Πολωνίας και των βαλτικών, βαλκανικών και Σκανδιναβικών χωρών. Σε αυτό το σχέδιο η ΕΣΣΔ θα υπερασπίζοταν την Πολωνία σε περίπτωση γερμανικής επίθεσης με την μετακίνηση των στρατευματων της εντος του πολωνικου εδαφους σε περίπτωση πολέμου. Πάλι ομως, οι πολωνοί κυβερνήτες, υπο τις προσταγες των Γαλλων και Βρετανων επικυριαρχων τους, αρνήθηκαν να συμμετεχουν σε οποιοδήποτε αμυντικο συνασπισμο που σε αυτόν συμμετειχε και η ΕΣΣΔ. Η ιστορία μας εδειξε τελικα πού ο κοσμος οδηγηθηκε μετα από όλα αυτά . Η πολωνική κυβερνώσα ελίτ απέτρεψε την αμυντική ένωση της Αγγλίας, της Γαλλίας και της ΕΣΣΔ που μπορεί να είχε αποτρέψει τους γερμανικους στρατιωτικους τυχοδιωκτισμους. Οι ιδιοι υπεγραψαν τη θανατικη τους καταδικη

Η πολωνική επιθετικότητα δεν περιοριστηκε στο να καταστρέφει τα σχέδια αμυντικων συνασπισμων. Όταν η Γερμανία βάδισε στο Sudatenland το 1938, η Πολωνία ακολούθησε, προσαρτώντας τμηματα της Τσεχοσλοβακίας. Στις 11 Μαρτίου 1938 η Πολωνία υποκίνησε μεθοριακο επεισοδιο στα συνορα της με τη Λιθουανια. Η πολωνική στρατιωτική ελίτ ξεσηκωθηκε, μετακινώντας στρατευματα της στα λιθουανικά σύνορα και καλώντας τους Γερμανούς να εισβαλουν από κοινου στη Λιθουανια. Έκαναν προβοκατορικες ομιλίες με συνθήματα όπως "προσω ολοταχως για το Kaunas" (την τοτε πρωτεύουσα της Λιθουανίας). Αλλά στις 18 Μαρτίου, η ΕΣΣΔ δήλωσε ότι δεν θα έμενε απαθης εάν η Πολωνία επετιθετο στη Λιθουανία. Οι πολωνοί κυβερνήτες τοτε, εκαναν πισω. Η πολωνικη ελίτ παρολαυτα διατηρουσε ελπιδες για την κατακτηση κι αλλων σοβιετικων εδαφων Το όνειρό της ήταν προσάρτηση των βαλτικών χωρών και εξοδος στη Μαύρη Θάλασσα με την προσάρτηση τμηματων της Ουκρανίας. Τον Ιανουάριο του 1939, ο πολωνος υπουργος εξωτερικων J. Bek συναντηθηκε με τον Ηitler και τον Rοbbentrope. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του τελευταίου, ο Bek είπε στους Γερμανούς ότι προθεση της Πολωνιας ηταν η εξοδος στη Μαύρη Θάλασσα. Ο σκοπός της συναντησης ήταν ο σχεδιασμος μιας από κοινου πολωνο-γερμανικής εισβολής στην Τσεχοσλοβακίας- και τη Λιθουανία. 

Βλέποντας την απροθυμία των δυτικών ιμπεριαλιστών για τη δημιουργία ενός αμυντικού σύμφωνου ενάντια στη Γερμανία, και οντας πλεον σε εξαιρετικα δυσχερη θέση, η ΕΣΣΔ αποδεχτηκε ένα σύμφωνο μη βίας με τη Γερμανία, το θανάσιμο εχθρό της. Αφου δεν μπορούσε να σταματήσει τους Γερμανούς με μια συμμαχία, επρεπε να το κανει απο μονη της . Συμφωνήθηκε στο σύμφωνο μη βίας ότι η σφαίρα της επιρροής της ΕΣΣΔ, όπου η Γερμανία δεν πρέπει να παρεμβει ήταν τα κράτη της Βαλτικής και το έδαφος της Πολωνίας που αυτή είχε προσαρτησει από τη Ρωσία το 1920. Η πολωνική ελίτ στην ουσία, είχε υπογράψει την θανατικη της καταδικη με την απόρριψη των αμυντικών σχεδίων και την προσέγγιση των Γερμανών. 

Στις 30 Μαρτίου 1939, εχοντας απορρίψει τη σοβιετική πρόταση για ένα αμυντικό σχέδιο, η Πολωνία δέχτηκε τη βρετανική προσφορά να την υπερασπίσει. Αμέσως, οι αλαζονες πολωνοί κυβερνήτες διέκοψαν το σύμφωνο μη βίας με τη Γερμανία. Αφου κανονισαν για την εκτόπιση του γερμανικού πληθυσμού της Πολωνίας κινησαν τον πολωνικό στρατό στα σύνορα με τη Γερμανία. Αυτό ήταν στην ουσία πρόκληση πολέμου. Η Πολωνία αισθάνθηκε τώρα άτρωτη, επειδή οι Γάλλοι και οι Βρετανοί θα έρχονταν να την υπερασπισουν. 

Την 1η Σεπτεμβρίου 1939, η Γερμανία εισεβαλλε στην Πολωνια. Η πολωνική κυβέρνηση και η στρατιωτική ελίτ κατέρρευσαν εντός ολιγων ημερών. 5 ημέρες μετά από την έναρξη των εχθροπραξιων, η πολωνική κυβέρνηση μεταφερθηκε από τη Βαρσοβία στο Lublin. Αλλαξε αλλες τρεις φορες εδρα σε άλλες πόλεις μέχρι τις 16 Σεπτεμβρίου, οποτε και εγκατέλειψε τον πολωνικο λαο και κατεφυγε στη Ρουμανία. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1939 δημιουργησαν μια εξοριστη κυβερνηση στη Γαλλία, κάτω από την ηγεσία του στρατηγού Sikorski. Οι πολωνοί αξιωματικοι δεν ενηργησαν διαφορετικά. Οι περισσότεροι έφυγαν μακριά , στην εξοριστη κυβέρνησή τους, εγκαταλείποντας τους στρατιώτες τους και τη χώρα τους. Εκείνοι που έμειναν , αντισταθηκαν για την τιμη των οπλων , όχι επειδή δεν μπορουσαν, αλλά επειδή σημαντικότερο για αυτους ηταν να σωθεί το τομαρι τους από ότι ο λαος τους. 

Για να καταδείξει τις ενέργειες της πολωνικής ελίτ των αξιωματικων, είναι απαραίτητο να εξετάσει κανεις τις λιστες με τις απωλειες τους. Στην ΕΣΣΔ, τα έτη 1944-1945, η αναλογία του στρατιώτη και τα θύματα αξιωματικων ήταν 1:10.3. Στα προηγούμενα έτη του πολέμου, η αναλογία ήταν συχνά 1:2. Στον γαλλικό στρατό, η αναλογία ήταν 1:2.3. Σε αντίθεση, στον αμυνομενο ενάντια στη γερμανική εισβολή πολωνικό στρατό το Σεπτέμβριο, η αναλογία των στρατιωτών και των θυμάτων αξιωματικων ήταν 1:32.2. Αυτοί οι αξιωματικοι λιποτακτησαν , αφήνοντας τους στρατιώτες τους να βρουν το θανατο και την πατριδα τους να κατακτηθει Αυτη ήταν η αληθινή φύση της αστικοτσιφλικαδικης ελιτ και των μιλιταριστων που κυβερνούσαν τοτε την Πολωνία.

Η σοβιετική επέμβαση 

Στις 17. Σεπτεμβρίου 1939, μετά από τη διαφυγή της πολωνικής κυβέρνησης στη Ρουμανία, ο κόκκινος στρατός βάδισε στα προσαρτημενα από την Πολωνια το 1920 σοβιετικα εδαφη. Ο τοπικός πληθυσμός τον υποδεχτηκε ως απελευθερωτη του, περαν της εκδηλης χαρας από την φυγη του πολωνικου ζυγου. Ακόμη και οι ίδιοι οι πολωνοί στρατιώτες καλωσόρισαν τον κόκκινο στρατό, ο οποίος δεν συνάντησε ουσιαστικά καμία αντίσταση. Η περιοχη που εκλαπη από την Ουκρανια και τη Λευκορωσια εγινε ξανα τμημα της ΕΣΣΔ. Το έδαφος της Λιθουανίας αποκαταστάθηκε επισης, συμπεριλαμβανομένου της πρωτευουσας της, Vilnius.Κατά τη σοβιετική επέμβαση στην Πολωνία, η ΕΣΣΔ εθεσε υπό κράτηση καπου μεταξύ 250-300 χιλιάδες πολωνών στρατιωτών και αξιωματικων. Οι περισσότεροι απελευθερώθηκαν από τα κέντρα κράτησης. Εντούτοις, περίπου 130.242 πρόσωπα διατηρήθηκαν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως του NKVD, πριν η κατασταση τους αλλαξει. 

Τον Νοέμβριο του 1939, η εξοριστη πολωνική κυβέρνηση, αλαζονικη όσο ποτε, κήρυξε τον πόλεμο στην ΕΣΣΔ, υποθετικά σε απάντηση στον σοβιετοφινλανδικο πόλεμο. Οι Πολωνοί εφτασαν μέχρι και στη δημιουργία μιας ειδικής ταξιαρχίας για να να σταλει να παλεψει τον κόκκινο στρατό στη Φινλανδία. Με αυτήν την πράξη πολέμου, η πολωνική κυβέρνηση άλλαξε το status των πολωνών στρατιωτών που τιθονταν υπό κράτηση ακόμα στην ΕΣΣΔ.. Αυτόματα τωρα γινονται αιχμάλωτοι πολέμου, και έτσι εκείνοι που παρεμεναν ακόμα στα στρατόπεδα του NKVD δεν θα μπορούσαν να απελευθερωθούν. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, οι αιχμάλωτοι πολέμου θα μπορούσαν να αναγκαστούν να εργαστούν σε κατασκευαστικα εργα. Εντούτοις, αξιωματικοι δεν θα μπορούσαν να αναγκαστούν να εργαστούν. Επομένως, οι πολωνοί στρατιώτες αρχισαν να εργαζονται στην κατασκευή εθνικών οδών, όπως ο δρόμος Novograd-Volynski-Lvov.

Μετά και από την επισημη ενταξη των εδαφων που η Πολωνία προσαρτησε το 1920 από την ΕΣΣΔ, οι πολωνοί αιχμάλωτοι πολέμου εγιναν αυτόματα πολίτες της ΕΣΣΔ. Με απόφαση του δικαστηρίου, κριθηκε παρανομο για το NKVD να θέτει υπό κράτηση και να αναγκάζει αυτούς τους στρατιώτες να εργαζονται. Επομένως, οι περισσότεροι στρατιώτες και κατώτεροι αξιωματικοι απελευθερώθηκαν ως πολίτες της ΕΣΣΔ. Εντούτοις, υπήρξε μια ομάδα ανθρώπων που δεν θα μπορούσε να απελευθερωθεί. Αυτοί ήταν εκείνοι που χρεώθηκαν με τα εγκλήματα ενάντια στο μη-πολωνικό και πολωνικό πληθυσμό στις πρόσφατα απελευθερωμένες περιοχές καθώς επίσης και για πολεμικά εγκλήματα ενάντια στην ΕΣΣΔ. Αυτή η ομάδα περιελαμβανε μέλη της στρατιωτικης και κυβερνητικης ελίτ της Πολωνίας, της ανώτερης αστικης τάξης, των τσιφλικαδων και των μεγαλοβιομηχανων. Υπήρξε αφθονία πολεμικών εγκλημάτων που διαπράχτηκαν από αυτούς τους ανθρώπους, όπως η μαζική εκτέλεση των σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου το 1920 και της ενεργού υποστήριξης για τις αντιδραστικες και τρομοκρατικές ομάδες ενάντια στην ΕΣΣΔ. Αποφασίστηκε να κρατηθούν αυτά τα άτομα, που αριθμούσαν περισσότερο από 20.000, στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως του NKVD έως ότου ειδικη επιτροπη του NKVD εξετασει τις υποθεσεις τους και αποφασισει για την τυχη τους. .

Η απόφαση της ειδικής Επιτροπής του NKVD 

Η πράξη της καταδίκης αυτών των ξένων αξιωματικων για πολεμικά εγκλήματα ήταν ενάντια στους διεθνείς νόμους της εποχης. Δεν ήταν επίσης ο καταλληλος καιρος για την ΕΣΣΔ να λάβει τέτοια μέτρα. Ο πόλεμος θα ερχόταν σύντομα, και η δημοσια αναγγελια ότι μερικοί από τους πολωνούς αξιωματικους θεωρούνταν ως εγκληματίες πολεμου , δεν θα μπορούσε να βοηθήσει την ΕΣΣΔ. Οι ξένοι ιμπεριαλιστές, που έψαχναν μόνο μια ευκαιρία για να επιτεθούν στην ΕΣΣΔ, θα θεωρούσαν κατι τετοιο ως αφορμη. Επομένως, αποφασίστηκε να κρατηθεί αυτό όσο το δυνατόν πιό μυστικό. Ειδική Επιτροπή του NKVD οργανώθηκε για να ερευνήσει χωριστά κάθε περίπτωση των προσώπων που κατηγορήθηκαν για εγκλήματα κατά της ανθρωποτητας ή για αλλα πολεμικά εγκλήματα. Αρχιζοντας από τον Δεκέμβριο του 1939, η διοίκηση κάθε στρατόπεδου στο οποίο οι φυλακισμένοι τίθονταν υπό κράτηση, άρχισε να επιλεγει εκείνους τους φυλακισμένους που θα ανακρινονταν από την ειδική Επιτροπή του NKVD. Στις 31 Δεκεμβρίου 1939 ο L. Beria στέλνει διαταγή στα στρατόπεδα να παραδοθούν λιστες με τα ονόματα των υποπτων αξιωματικων. Μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου 1940 η εντολή ηταν να απελευθερωθουν από τα στρατόπεδα όλα εκείνα τα άτομα που ήταν άρρωστα, αναπηρα ή αντιπρόσωποι της εργαζομενης διανοησης. Μετά από μια μεγάλη επιθεώρηση από τα μέλη της ειδικής Επιτροπής, εληφθη μια απόφαση-πορισμα. Η πρωτη φορα που το συμπέρασμα του NKVD δημοσιεύθηκε στην ολότητά του ήταν τον Σεπτέμβριο του 1993 στο "Military-Historical Magazine”.Το έγγραφο αυτό βρέθηκε στα αρχεία της ΕΣΣΔ. Η απόφαση της ειδικής Επιτροπής του Λαικου Επιτροπατου (Υπουργειου) εσωτερικών υποθέσεων (NKVD) ήταν η ακόλουθη:

1. Να δοθεί status εγκληματία πολέμου στα πρόσωπα που θεώρησε κοινωνικά επικίνδυνα , να εξορίστουν για περίοδο μέχρι 5 ετών υπό δημόσια επίβλεψη στις περιοχές που διευκρινίζονται από το NKVD : να καταδικαστουν για περίοδο 5 ετών υπό δημόσια επίβλεψη με απαγόρευση διαμονής στις πρωτευουσες, τις μεγάλες πόλεις και τα βιομηχανικά κέντρα της ΕΣΣΔ , να φυλακιστουν και να απομονώθουν σε σωφρονιστικα καταστηματα εργασιας για μια περίοδο μέχρι 5 ετών, και να απελαθουν ολοι οι αλλοδαποι που θεωρουνται κοινωνικα επικινδυνοι. 

2. Να δοθεί status εγκληματία πολέμου στα πρόσωπα που καταδικάζονται για κατασκοπεία, δολιοφθορες, ανατρεπτικες και τρομοκρατικες δραστηριοτητες και να φυλακιστουν για την περίοδο από 5 έως 8 έτη. 

3. Για την πραγματοποίηση των ενεργειών που διευκρινίζονται στα στοιχεία 1 και 2, το Λαικο Επιτροπατο (Υπουργειο) εσωτερικών υποθέσεων ενεργεί υπό την προεδρία της ειδικής Επιτροπής στην οποια συμμετεχουν: α) ο βοηθός(Υφυπουργος) στο Λαικο Επιτροπατο (Υπουργειο) εσωτερικών υποθέσεων β) ο αντιπρόσωπος του NKVD στο RSFSR γ) ο προιστάμενος της κεντρικης διοικησης της πολιτοφυλακής του εργαζομένου και του αγρότη δ) ο Λαικος Επιτροπος της ενωσιακης Δημοκρατίας στο έδαφος της οποίας πραγματοποιουντα οι ενεργειες αυτές 

4. Ο δημόσιος κατήγορος ή ο βοηθός του σε περίπτωση διαφωνίας με την απόφαση ή την κατεύθυνση της ειδικής Επιτροπής του NKVD, έχει το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί στην προεδρία της κεντρικής εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΣΣΔ. Σε αυτήν την περίπτωση, η απόφαση της ειδικής Επιτροπής του NKVD αναστέλλεται εν αναμονή μιας απόφασης από την κεντρική Επιτροπή της ΕΣΣΔ. 

5. Η απόφαση της ειδικής Επιτροπής του NKVD για την αναφορά και την φυλάκιση σε σωφρονιστικα καταστηματα εργασιας κάθε προσώπου πρέπει να συνοδευθεί από αιτιολογηση της εφαρμογής αυτών των μέτρων, τον τοπο και τη διαρκεια της φυλακισης.

Από τις 16 Μαρτίου 1940, αρχισε από ειδική Επιτροπή του NKVD η εξεταση των υποθεσεων καθενος και εληφθησαν αποφασεις. Μερικά άτομα βρέθηκαν μη ένοχα και επαναπεκτησαν το status αιχμαλώτων πολέμου ή αφεθηκαν ελευθεροι. Αποφασίστηκε επισης να αφαιρεθεί το δικαιωμα της αλληλογραφίας από τους φυλακισμένους που καταδικάστηκαν. Ο λόγος για αυτό ήταν ότι δεν ήταν πλέον αιχμάλωτοι πολέμου, αλλά εγκληματίες πολεμου , και έτσι οι σοβιετικές αρχές δεν ηταν υποχρεωμενες να τους παραχωρησουν αυτό το δικαιωμα. 

Επιπλέον, το γεγονός ότι η πολωνική ελίτ των αξιωματικων ήταν καταδικασμένη για εγκληματα πολεμου δεν θα μπορούσε να ανακοινωθει δημόσια. Η δημοσίευση τέτοιων πληροφοριών στον κόσμο θα ήταν καταστρεπτική για την ΕΣΣΔ, ειδικά σε αυτήν την περίοδο όταν οι σύμμαχοι, ακόμη και απρόθυμοι, ήταν απαραίτητοι. Εντούτοις, δεν καταδικάστηκαν όλοι οι κρατουμενοι φυλακισμένοι. Εκείνοι που δεν ήταν, τοποθετήθηκαν σε στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου από όπου μπορουσαν ελευθερα να αλληλογραφουν. Επιπλέον, η ειδική Επιτροπή του NKVD εδωσε εντολη στο στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου Starobelsk, όπου οι πολωνοί αξιωματικοι κρατουνταν προηγουμένως, να καταστρέψουν τα εγγραφα σχετικά με το status τους ως αιχμαλώτων πολέμου. Μια εντολή δόθηκε από το L. Beria στις 10 Σεπτεμβρίου 1940 στο διοικητή του στρατόπεδου να καταστρέψει τα έγγραφα απογραφής των αιχμαλώτων πολέμου. Αυτή η διαταγή από το Beria δεν είχε καμία υποσημειωση ασφάλειας(«ακρως απορρητο» ή κατι τετοιο), και επομένως θα μπορούσε οποιοσδηποτε να τη δει. Η ύπαρξη αυτής της διαταγής έχει θεωρηθεί από τους δυτικούς "ιστορικούς" ως στοιχεία ότι οι αξιωματικοι ειχαν εκτελεσθει και ότι οι Σοβιετικοί προσπαθούσαν να καλύψουν τα ιχνη τους. Όμως δεν είναι ετσι ,καθως. στην εντολη του Beria και στις διαταγες που ακολουθησαν προς το στρατόπεδο Starobelsk, η διοίκηση του στρατόπεδου καλείται να κάνει αντίγραφα των φωτογραφιών των φυλακισμένων και για μερικά άλλα πρόσθετα αρχεία που επρόκειτο να αποσταλουν στο Kharakov UNKVD. Ο λογος αυτής της διαταγής είναι ότι το status των αξιωματικων αυτων είχε αλλάξει, από αιχμαλώτους πολέμου σε εγκληματίες πολεμου. Είχαν αλλαξει δικαιοδοσια:από αυτή του NKVD σε αυτή του UNKVD, το οποίο εξέταζε τέτοιες περιπτώσεις. Τα έγγραφα για το status τους ως αιχμαλώτων πολέμου θα μπορούσαν να καταστραφούν, δεδομένου ότι δεν εξυπηρέτουσαν άλλο σκοπό. Αλλά οι φωτογραφιες των φυλακισμένων εσταλησαν στο UNKVD, όπου νεοι φακελοι ανοιξαν για τους φυλακισμενους. 

Με αυτό, η εργασία και η αρμοδιότητα της ειδικής Επιτροπής του NKVD ειχε τελειωσει. Οι φυλακισμένοι μεταφερθηκαν από το στρατόπεδο Starobelsk σε τρία ξεχωριστα στρατόπεδα κοντά στην περιοχή Smolenks. Αυτά τα στρατόπεδα οργανώθηκαν ειδικά από το UNKVD για τους πολωνούς αξιωματικους. Ήταν το στρατόπεδο 1ON, 23km από το Σμολένσκ στην εθνική οδό Μόσχα-Μινσκ, το στρατόπεδο 2ON , 25 χλμ από το Σμολένσκ στην εθνική οδό Σμολένσκ-Vitebsk και το στρατόπεδο 3ON , 45km από το Σμολένσκ στην περιοχή Krasokem. Σε αυτά τα στρατόπεδα, οι αξιωματικοι τοποθετήθηκαν στην κατασκευή δρόμων,όπως αυτη της εθνικής οδου Σμολένσκ- Lvov.

Το 1943, η ΕΣΣΔ δημόσια αναγνωρισε ότι πολωνοί αξιωματικοι και άλλα άτομα καταδικάστηκαν σε φυλάκιση σε σωφρονιστικα και στρατόπεδα εργασιας για μια περίοδο 5 έως 8 ετών χωρίς δικαίωμα αλληλογραφίας. Από τότε, η ΕΣΣΔ κατηγορειται ότι ψευδεται για την υποθεση . Πράγματι, συναχθηκε από τους Ναζί και τους δυτικούς ιμπεριαλιστές ότι η ΕΣΣΔ είχε καταδικάσει αυτά τα άτομα σε θάνατο αντί για φυλάκιση. Εντούτοις, η ανακάλυψη της πραγματικής απόφασης της ειδικής Επιτροπής του NKVD, έχει αποδείξει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η ΕΣΣΔ δεν ελεγε ψεματα . Οι φυλακισμένοι καταδικάστηκαν πράγματι σε ποινες φυλάκισης, ή στην περίπτωση των αλλοδαπών, σε απελαση. Η απόφαση της ειδικής Επιτροπής του NKVD δεν θα επρεπε κανονικα ποτέ να αμφισβητηθεί επειδή το 1941 διάφορα άτομα ξένης υπηκοότητας ειχαν απελαθει από την ΕΣΣΔ. Μεταξύ αυτων ήταν και ο πολωνός αξιωματικος γερμανικής καταγωγης, R.Shtiller, που απελαθηκε στη Γερμανία και αποκάλυψε πληροφορίες σχετικα με τις καταδικες. Επιπλέον, εκείνοι οι πολωνοί αξιωματικοι που δεν βρεθηκαν ενοχοι επεστρεψαν στα στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου, από όπου μπορουσαν ελεύθερα να αλληλογραφούν. Η ολη έρευνα για το NKVD θετει λοιπον το ερωτημα: εάν η πρόθεση ήταν να σκοτωθούν οι φυλακισμένοι, τοτε γιατί να διεξαγάγει μια τέτοια μεγάλη έρευνα για κάθε μια περιπτωση και να απελευθερώσει τα πρόσωπα που δεν βρεθηκαν ενοχα; Εάν η πρόθεση ήταν να εκτελεσθούν, τιποτα από όλα αυτα δεν θα είχε γίνει. Εντούτοις, όπως με τα περισσότερα φυσικα στοιχεια στο Κatyn, αυτές οι πληροφορίες απορρίπτονται και κρατιούνται όσο το δυνατόν περισσότερο κρυμμένες από τους δυτικούς και ρωσους ρεβιζιονιστές ιστορικούς. Αντ' αυτού, αυτοί οι "ιστορικοί" και η Γκορμπατσωφικη συμμορία, παραποιησαν και ψευδονται για την απόφαση του NKVD. Για αυτό όμως,θα μιλησουμε λιγο παρακατω…

Οι σχέσεις με την Πολωνία κατά τη διάρκεια του πολέμου 

Στις 22. Ιουνίου 1941, η Γερμανία αρχισε την εισβολή στην ΕΣΣΔ. Τον καιρο εκεινο, η Πολωνία διατηρουσε ενεργη ακόμα την κηρυξη πολέμου ενάντια στην ΕΣΣΔ.Δεν ηταν παρα αφότου είχε αρχίσει ο πόλεμος, οποτε και η εξοριστη πολωνική κυβέρνηση απεσυρε την κηρυξη πολεμου. Στις 30 Ιουλίου 1941, η κυβέρνηση Sikorsky αρχισε διαπραγματευσεις με την ΕΣΣΔ για την απελευθέρωση των υπόλοιπων πολωνών φυλακισμένων και για την δημιουργια ενός πολωνικού στρατού από αυτούς. Μέχρι τις αρχές Αυγούστου του 1941, αποφασίστηκε να δημιουργηθεί ένας πολωνικός στρατός στην ΕΣΣΔ κάτω από την εντολή του πολωνού στρατηγού Anders (που ήταν ένας από τους φυλακισμένους), που αποκαλειται Anders Army. Ο Sikorsky υποσχέθηκε στο Στάλιν ότι ο Anders Army θα παρέμενε στην ΕΣΣΔ και θα πάλευε ενάντια στους Γερμανούς. Το μόνο που θέλησε σε αντάλλαγμα ήταν 25.000 πολωνοί στρατιώτες να σταλουν στη Μέση Ανατολή για να προσχωρήσουν στο βρετανικό στρατό. Ο Στάλιν συμφώνησε, και το 1941 ο Anders Army δημιουργήθηκε και εξοπλίστηκε. Ο Sikorsky ρώτησε επίσης το Στάλιν για την τυχη των ελλειπόντων πολωνών αξιωματικων. Ο Στάλιν απέφυγε την ερώτηση, απαντωντας ότι δεν ήξερε (ενώ ο σοβιετικός Τύπος εφτιαχνε υποθεσεις για ο,τι ειχε συνεβη) . Αλλά η αλήθεια ειναι ότι ο Στάλιν πράγματι δεν ήξερε τι είχε συμβεί. Έως τότε οι Γερμανοί είχαν καταλαβει το Σμολένσκ και τα πολωνικά στρατόπεδα και οι Σοβιετικοί δεν ήξεραν τι συνέβη σε αυτους. Επίσης, αυτό δεν ήταν μια προτεραιότητα για τη Σοβιετική Ένωση. Εν πάση περιπτώσει, ο Στάλιν οργάνωσε μια επιτροπή για να ανακαλύψει τι συνέβη στους πολωνούς αξιωματικους. Δεν μπορεσαν να ανακαλύψουν τι ακριβως συνέβη σε αυτους, εκτός από το ότι ειχαν συλλήφθεί από τους Γερμανούς.Και για αυτό όμως , θα μιλήσουμε παρακατω Ο Anders, οντας μελος της πολωνικής στρατιωτικής ελίτ και αλαζονας (ως συνηθως), είχε μια βαθιά έχθρα για την ΕΣΣΔ. Η ΕΣΣΔ θυσίαζε πολλα εξοπλιζοντας αυτους τους πολωνους στρατιωτες. Σε μία εποχή που όπλα έπρεπε να ληφθούν ακομα και από μουσεία για την ενισχυση οσων υπερασπιζονταν τη Μοσχα, ο στρατος του Αντερς εξοπλιζόταν με ο,τι καλυτερο υπηρχε. Σε μια πράξη προδοσίας, που αποδεινκυε για άλλη μια φορα την αληθινη φύση της ελιτ αυτης των πολωνων αξιωματικων , ο Anders οδήγησε το στρατό αυτό των 114.000 μελων στο Ιράν. Εγκατέλειψε τον κόκκινο στρατό και εγκατέλειψε την πάλη για την πατρίδα του και κατεφυγε στο Ιράν για να ενωθει με τους Βρετανούς. Αυτό ήταν πράγματι ένα μεγάλο χτύπημα στις πολωνο-σοβιετικές σχέσεις. Δεν θα εμπιστευόταν ποτέ πάλι ο Στάλιν την εξοριστη πολωνική κυβέρνηση,που αποδεικνυε ακόμα μια φορά την επίβουλη και δειλή φύση της. Εντούτοις, χιλιάδες πολωνών στρατιωτών και αξιωματικων παρέμεναν ακόμα στην ΕΣΣΔ.. Αυτοί οργανώθηκαν στον πολωνικο Λαικο Στρατο, κάτω από την εντολή του PKKA. Αυτός δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 1941 και πάλεψε παράλληλα με τον κόκκινο στρατό μέχρι το τέλος του πολέμου. Κατα τη μάχη του Βερολίνου, ο πολωνικος Λαικος Στρατος αριθμουσε 400.000 μαχητες . Ήταν τα μόνα πολωνικά στρατεύματα που συμμετειχαν στην απελευθέρωση της χώρας τους από τους Ναζί.

Εν τω μεταξύ, η πολωνική στρατιωτική ελίτ συνεχίζε να συμπεριφερεται με το γνωστο τροπο Στις 11 Αυγούστου 1941, η κυβέρνηση Sikorsky διεταξε το στρατό της Craiova (πολωνική αντίσταση υπό τον έλεγχο του Sikorsky) να αρχίσει την εξέγερση της Βαρσοβίας. Ο κόκκινος στρατός απειχε μονο λιγο από τη Βαρσοβία, αλλά δεν θα μπορούσε να πραγματοποιήσει μια επίθεση στην πόλη τη στιγμη εκεινη. Ο Κοκκινος Στρατος είχε μολις τελειώσει μια προελαση 400 χιλιομετρων και είχε εξαντλήσει τα πολεμοφοδια του. Ήταν απαραίτητο να σταματήσει μπροστά από την πόλη παρά να αντιμετωπισει τη γερμανική αντίσταση. Αντί της συνεννοησης των ιθυνοντων της εξέγερσής στη Βαρσοβία με τον κόκκινο στρατό, ο Sikorsky δεν είπε τιποτε στους Σοβιετικούς για την προγραμματισμένη εξέγερση. Προσπαθούσε να αποδείξει ότι ηταν ο νόμιμος κυβερνήτης της Πολωνίας. Συνεπεια αυτού, η εξέγερση οδηγηθηκε σε παταγωδη αποτυχια και κατεληξε σε μια τραγωδια για τον πολωνικο λαο, με τους Γερμανούς να σφαζουν 200.000 ανθρώπους. Η υπεροψία και η καιροσκοπική φύση της πολωνικής κυβερνώσας ελίτ είχε κοστίσει στον πολωνικο λαο αμέτρητες απώλειες, ενώ οι αξιωματικοι της βρήκαν χρησιμότερο να τρέξουν μακριά στην Αγγλία αντί της πάλης για να απελευθερώσουν άμεσα την πατρίδα τους. 

Τα στοιχεια των Ναζι και των ρεβιζιονιστων 

Στις 10 Ιουλίου 1941, 62 γερμανικες μεραρχιες, που αριθμούσανν περίπου 1 εκατομμύριο άτομα, επιτεθηκαν ενάντια στην πόλη του Σμολένσκ. Μετα από 2 μήνες σκληρων μαχων, οι Γερμανοί ειχαν προωθηθει 100km εντος του σοβιετικου εδαφους και κατόρθωσαν να καταλάβουν την πόλη του Σμολένσκ. Τα τρία στρατόπεδα όπου οι πολωνοί αξιωματικοι κρατουνταν καταληφθηκαν επίσης από του Ναζι. Για ο,τι πραγματικα συνεβη σε αυτούς τους αξιωματικους θα μιλησουμε αργοτερα .Αμεσως τωρα θα μαθουμε για τη γερμανικη εκδοχη της υποθεσης . 

Τον Μάρτιο του 1942, οι Γερμανοί ανήγγειλαν ότι είχαν μάθει από σοβιετικούς φυλακισμένους ότι οι πολωνοί αξιωματικοι που ελειπαν από το 1940, όλοι ειχαν εκτελεσθει από τους Σοβιετικούς και είχαν θαφτεί στο δάσος Katyn. Αυτή η γερμανική ανακοίνωση έγινε όταν Πολωνία και ΕΣΣΔ οργανωναν τον Anders Army. Ο στόχος τους ήταν να καταστρέψει τις σοβιετο-πολωνικές σχέσεις, κατι το οποιο επέτυχαν. Οι θέσεις οπου βρισκονταν τα πτωματα των αξιωματικων βρέθηκαν και οι Γερμανοί τοποθέτησαν έναν σταυρό στην περιοχή. Στις 18. Φεβρουαρίου1943, οι Γερμανοί ανήγγειλαν ότι θα γινοταν εκταφη και ιατροδικαστικη εξεταση των πτωματων. Στις 11. Απριλίου1943, μέλη του πολωνικού Ερυθρού Σταυρού (ΠΕΣ), προσκλήθηκαν από τους Γερμανούς να συμμετεχουν στην ερευνα. Μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου 1943, ο ΠΕΣ και μια ομαδα γερμανων ιατροδικαστων, υπο τη διευθυνση του γερμανου γιατρου G. Buttsu, εξετασαν 4.143 πτωματα. Μεταξύ 29 και 30 Απριλιου 1943 , οργανώθηκε μια διεθνης επιτροπη από 12 χωρες(κρατη δορυφοροι της Γερμανιας και από την Ελβετια). Τα 12 μέλη της διεθνούς Επιτροπής, κατά τη διαρκεια της 2ημερης παραμονης τους ,ερεύνησαν 9 πτωματα.Την 1η Μαιου 1943, τα 12 μέλη τελείωσαν τη συνταξη των πορισματων τους ,τα οποια δημοσιεύθηκαν στις 4 Μαϊ'ου 1943. Τον Ιούνιο του 1943, οι εκταφες και η έρευνα για τα πτωματα σταμάτησαν, με την προφαση του φοβου για επιδημιες.

Σύμφωνα με τις εκθέσεις της γερμανικης,της πολωνικης και της διεθνους ομαδας, χωρις αμφιβολια τουλάχιστον 12.000 πολωνοί αξιωματικοι εκτελέσθηκαν από τους Σοβιετικούς μεταξύ των εαρινων μηνών Απριλιου-Μαιου του 1940. Οι εκτελεσεις, σύμφωνα με τις εκθεσεις, πραγματοποιήθηκαν στο δασος Katyn, κοντά στον τοπο αναψυχης και διακοπων του NKVD που βρισκοταν μεσα στο δασος. Το δάσος Katyn είναι 15 χλμ από το Σμολένσκ. Τα πτωματα θάφτηκαν σε μια περιοχή 200 μετρων από την κύρια εθνική οδό Σμολένσκ-Vitebsk και 700μ. από το δυοροφο σπίτι διακοπών του NKVD. Αυτή η περιοχή, σύμφωνα με τους Ναζί, ήταν πολύ απομακρυσμένη και κλειστη για το κοινό. Ήταν μια περιοχή μη προσπελασιμη. Σύμφωνα με αυτους, χρησιμοποιειτο ως τοπος εκτελεσεων από το NKVD για μια περιοδο από 5 εως 15 ετη, δεδομένου ότι πτωματα Ρώσων βρέθηκαν ,που χρονολογούνται να εχουν εκτελεστει 5-15 έτη πριν . Οι πολωνοί αξιωματικοι θάφτηκαν σε διάφορους τάφους, των 9-12 ατομων και σε βαθος 1 μετρου ή κατι παραπανω . Στα πτωματα οι ιατροδικαστες βρήκαν πολλά έγγραφα, όπως διαβατήρια και φωτογραφίες. Κανένα από τα έγγραφα που βρέθηκαν στα 4143 πτωματα που εξετάστηκαν δεν είχε ημερομηνίες πέρα από τον Μάιο του 1940. Επομένως, η ημερομηνία εκτέλεσης τους προσδιοριστηκε ότι ηταν περιπου το Μάιο του 1940. Τα πτωματα των πολωνών αξιωματικων που εξετάστηκαν από τους ιατροδικαστες προσδιοριστηκε ότι ηταν στο έδαφος για μια περίοδο τουλάχιστον 3 ετών, τοποθετώντας κατά συνέπεια το χρόνο εκτέλεσής τους την άνοιξη του 1940. Πτωματα Ρώσων βρέθηκαν επίσης. Ο χρόνος τους στο έδαφος καθορίστηκε ότι ηταν 5-15 έτη, κατά συνέπεια ετσι «αποδειχθηκε» ότι το δασος του Katyn αποτελουσε για καιρο τοπο εκτελεσεων 

Φυσικα στοιχεία βρέθηκαν επίσης από τις διεξάγουσες την ερευνα επιτροπές. Ακριβως δίπλα από τους ταφους, υπήρχε ένα μικρο δωματιο,οπου και θεωρηθηκε ως ο χωρος οπου πραγματοποιουνταν οι εκτελεσεις. Οι νεκροί αξιωματικοι βρέθηκαν με δεμενα τα χέρια τους στην πλάτη τους , πυροβολημενα στο πίσω μέρος του κεφαλιού από πιστολι low-velocity Οι σφαιρες στα περισσοτερα πτωματα βγηκαν από το μέτωπο του κεφαλιού. Ο τύπος και η διαμετρος της σφαίρας δεν καθορίστηκε ακριβώς, εκτός από το ότι τα περιβληματα των σφαιρών είχαν σοβιετικές επιγραφές σε αυτά και ημερομηνίες παραγωγής του 1939-1940. Τα περαιτέρω στοιχεία του χρόνου του θανάτου ήταν τα φύλλα σημύδων που είχαν πέσει μέσα στους τάφους. Αυτά τα φύλλα δηλωθηκε ότι ηταν φρέσκα κατά την διάρκεια της πτώσης, και επομένως ήταν φύλλα άνοιξης. 

Τα ναζιστικά στοιχεία καπου εδώ σταματουν. Τα εγγραφα και τα στοιχεία του Π καταστράφηκαν το 1944 κατά τη διάρκεια της εξέγερσης της Βαρσοβίας, ενώ τα γερμανικά στοιχεία καταστράφηκαν από τους Γερμανούς το 1945 πριν από τη συνθηκολόγησή τους. Εντούτοις, η αντι-σοβιετική προπαγάνδα δεν τελείωσε με τη πτωση των Ναζί. Το εργο τους συνεχισαν οι ρεβιζιονιστές που κυβερνούσανν την ΕΣΣΔ τη δεκαετία του '80 και τη δεκαετία του '90. Ήδη από το 1989, ο Gorbachiev ανήγγειλε ότι ήταν η ΕΣΣΔ που είχε σκοτώσει τους πολωνους αξιωματικους

Ένας μάρτυρας παρουσιάστηκε από τους ρεβιζιονιστές "ιστορικούς" που διορίστηκαν από το Gorbachiev στην «έρευνα» για το Katyn. Αυτό ήταν ένα άτομο ονοματι Tokarev, και το 1940 ήταν ο προιστάμενος του UNKVD της περιοχής Kalinin. Κατά την διάρκεια της «κατάθεσής» του, ήταν 89 ετών. Ο ηληκιωμένος ήταν αρκετά έξυπνος ώστε να πει στους ανακριτές του Gorbachiev ακριβώς ο,τι ηθελαν να ακούσουν. Τους είπε πως αυτός είχε συμμετάσχει σε μια συνεδρίαση με 15-20 άλλους προϊσταμένους του UNKVD όπου είχαν λάβει διαταγές από την "υψηλοτερα αρχή" να εκτελέσουν "τους αντιπροσώπους των αντιδραστικων στοιχειων της πολωνικής δημοκρατίας.". Ο Tokarev περιεγραψε λεπτομερώς πώς οι εκτελέσεις πραγματοποιήθηκαν. Σύμφωνα με αυτον, οι εκτελέσεις πραγματοποιήθηκαν μέσα στο κτιριο του UNKVD στο μέσον του Σμολένσκ. 6000 αξιωματικοι εκτελέσθηκαν σε έναν μήνα , 300-200 ανά ημέρα. Οι φυλακισμένοι τοποθετήθηκαν στο κελάρι του κτιρίου, όπου κλειδώθηκαν μέσα σε χωριστα κελια Εβγαιναν σε μικρές ομάδες 10-40 ατόμων και οδηγουνταν σε ένα άλλο δωμάτιο. Εκεί, πυροβολουνταν στο πίσω μέρος του κεφαλιού χρησιμοποιώντας ένα tt αυτόματο πιστόλι. Φορτώνονταν σε 5-6 φορτηγά και τα πτωματα οδηγουνταν στους χωρους ταφης. Συνολικα, μεταξύ των αξιωματουχων του NKVD και των οδηγών, 10 άνθρωποι συμμετείχαν στις εκτελέσεις. Τις πρώτες ημέρες, 300 αξιωματικοι εκτελουνταν καθημερινά. Μα καθως η διαρκεια της ημερας μικραινε και το ηλιοφως διαρκουσε λιγοτερο, ο αριθμός των εκτελεσεων μειώθηκε σε 250-200 ανά ημέρα. Σύμφωνα με τον Tokarev, αυτό έγινε με απόλυτη μυστικότητα και κανένας εκτός από αυτά τα 10 άτομα δεν είχε την άδεια να ξέρει για τις εκτελέσεις. Επιπλέον, οι Γκορμπατσωφικοι "ιστορικοί" έφεραν και ένα άτομο ηλικιας 83 ετών ονοματι Soprunenko. Τον καιρο εκεινο( 40’s) ήταν υπαξιωματικος στο NKVD. Είπε στους ανακριτές για μια συνεδρίαση 8-12 ατόμων, οπου συμμετείχε, και ο Beria. Εκεί, έλαβαν μια διαταγή με υπογραφη του Στάλιν για την εκτέλεση των πολωνων αξιωματικων. Με αυτό, οι "ιστορικοί" είχαν άλλη μια απόδειξη και μαλιστα αυτοπτών μαρτύρων ότι οι πολωνοί αξιωματικοι εκτελέσθηκαν από τους Σοβιετικούς. 

Τα ναζιστικά στοιχεία αντικρούονται 

Φυσικά, όλα τα στοιχεία που παρουσιάζονται από τους ναζι και τους ρεβιζιονιστές ιστορικούς είναι ψεύτικα. Είναι ψεύτικα για το λόγο ότι οι πολωνοί φυλακισμένοι καταδικάστηκαν όχι σε θάνατο αλλά σε φυλάκιση , από την ειδική Επιτροπή του NKVD και επειδή ήταν πάρα πολύ ζωντανοί μέχρι την καταληψη του Σμολένσκ από τους Ναζι. Σε αυτό το άρθρο τα ψέματα και η προπαγάνδα αυτών των "ιστορικών" θα εξεταστούν και θα αποκαλυφθει τι πραγματικα ειναι - ψέματα! 

Ας αρχισουμε με τις "αποδείξεις" των Ναζί. Μετά την απελευθέρωση του Smolenks από τους Γερμανούς τον Σεπτέμβριο του 1943, ειδική Επιτροπή δημιουργηθηκε , υπο τη διευθυνση του ακαδημαϊκου Ν.Ν. Burdenko. Μετά από μια μεγάλη έρευνα της περιοχής, καταθεσεις μαρτύρων, εκταφής και εξετασης 925 πτωματων, η Επιτροπή Burdenko συνεταξε μια έκθεση 56 σελίδων. Αυτή η έκθεση δημοσιοποιήθηκε το 1944. Από τότε, οι ρεβιζιονιστές ιστορικοί αποκαλουν την έκθεση ως ένα απλο προπαγανδιστικο ντοκουμεντο χωρις καμια δοση αληθειας. Εντούτοις, ο ισχυρισμος αυτος δεν ευσταθει. Το 1990, μια " ακρως απορρητη " έκδοση της έκθεσης Burdenko ανακαλύφθηκε.

Το παρόν " ακρως απορρητο " έγγραφο ειχε σταλει από τον Burdenko στους προϊσταμένους της σοβιετικής κυβέρνησης. Αν πραγματι η έκθεση που δημοσιοποιήθηκε ήταν απλά προπαγάνδα, η κυβέρνηση σε αυτήν την " ακρως απορρητη " έκθεση θα είχε μαθει την αλήθεια. Τέτοια έγγραφα δεν εξυπηρετούν σκοπούς προπαγάνδας επειδή δεν δημοσιοποιούνται, και το να ψευδεσαι στους ανωτέρους σου δεν είναι πολύ καλή ιδέα. Εντούτοις, η " ακρως απορρητη " έκδοση περιείχε τις ίδιες ακριβως πληροφορίες με την έκθεση που δημοσιοποιηθηκε. Η "ακρως απορρητη" έκθεση δημοσιεύθηκε στο " Military-Historical Μagazine” το 1990, αριθ. 11 και 12. 

Η Επιτροπή Burdenko αντέκρουε όλα τα σημεία της γερμανικής και διεθνούς έρευνας, εκτός από το γεγονός ότι υπήρξαν 12.000 πτωματα. Πρώτο που πρεπει να εξεταστεί ήταν η ιδια η θεση των ταφων. Οι Γερμανοί υποστήριξαν ότι το δάσος Katyn ήταν μια απομονωμένη περιοχή που χρησιμευε ως τοπος εκτέλεσης για πολλά έτη. Στην πραγματικότητα, το Katyn ήταν ένας πολυσυχναστος χωρος. Το σπίτι διακοπών του NKVD βρισκοταν μολις 700 μετρα μακρυά από τη θεση των ταφων. Εκεί φιλοξενουνταν οι σύζυγοι και τα παιδιά των ανώτερων υπαλλήλων του NKVD για διακοπές. Oι κατοικοι της γειτονικης πολης και ο τοπικος πληθυσμός επισκεπτονταν το δάσος Katyn ως χωρο αναψυχης και διακοπων ,επισης. Οι χωρικοί ερχονταν στο δάσος για τα μανιτάρια ή για τη βοσκή των ζώων τους. Η περιοχη δεν ηταν κλειστη για το ευρυ κοινο από καμιά άποψη. Επιπλέον, οι ταφοι ήταν μόνο 200m από την εθνική οδό Σμολένσκ-Vitebsk. , έναν πολυσυχναστο δρόμο, με χιλιάδες ανθρωπους να τον διασχίζουν κάθε ημέρα. Θα μπορούσε αυτό να είναι μια περιοχή όπου εκτελέσεις πραγματοποιουνταν για πολλά έτη; Θα μπορούσε αυτό να είναι η περιοχή όπου για μήνες, 12.000 άνθρωποι ηταν θαμενοι; Δεν ήταν δυνατό για τους Σοβιετικούς να πραγματοποιήσουν αυτήν την πράξη σε μια τέτοια περιοχη. Σίγουρα το NKVD θα μπορούσε να ειχε βρεί μια περιοχή που ήταν πολύ ασφαλέστερη από αυτη, μια περιοχή όπου οι μόνοι μάρτυρες θα ήταν αρκούδες. Επιπλέον, αυτή η επισημανση για το τι ηταν το δασος του Katyn αποδεικνύει ότι οι Γερμανοί ψευδονταν. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της Επιτροπής Burdenko, το δασος δεν ειχε κλεισει για τον κοσμο, παρα μεχρι οι Γερμανοι να καταλαβουν την περιοχη. Προειδοποιητικες πινακιδες αναρτηθηκαν ότι οποιοσδηποτε εισερχοταν στην περιοχη θα πυροβολούνταν. Μια γερμανική στρατιωτική μονάδα σταθμευσε στο δάσος Katyn, για να περιφρουρει την περιοχή.

Και για την καμπίνα που βρεθηκε από τους Γερμανούς άκριβως δίπλα στους τάφους (όπου οι Γερμανοί είπαν ότι οι εκτελέσεις πραγματοποιουνταν)? Ήταν στην πραγματικοτητα μια καμπίνα για τους Πιονερους (Νεολαιοι) ! Πιο συγκεκριμενα, η ακριβής περιοχή των ταφων ήταν ένα αγαπημένο έδαφος για τους Πιονερους για θερινες κατασκηνωσεις. Επομένως, μια μόνιμη καμπίνα χτιστηκε σε εκείνη την περιοχή για την αποθηκευση διαφορων οικοσυσκευων (ενώ οι Πιονεροι οι ίδιοι κοιμουνταν σε σκηνές). 

Η Επιτροπή Burbenko απάντησε επίσης στο θέμα του τι είχε συμβεί στους πολωνούς φυλακισμένους αφότου τα στρατόπεδά τους κατεληφθησαν από τους Γερμανούς. Οι διευθυντές των στρατόπεδων φυλακισμένων βρέθηκαν και εξετάστηκε

Ο διευθυντής του στρατόπεδου 1ON, ταγματαρχης ασφάλειας Β.Μ. Vetoschinikov, κατεθεσε για ο,τι συνέβη. Σύμφωνα με αυτον, έλαβε διαταγές για εκκένωση του στρατοπεδου από τους φυλακισμενους. Εντούτοις, δεν είχε οποιεσδήποτε οδηγίες για το πώς αυτή να πραγματοποιηθει, δεδομένου ότι οι τηλεφωνικές συνδέσεις είχαν κοπεί. Αυτός και μερικοί υπάλληλοι του στρατόπεδου κατευθυνθηκαν στο Σμολένσκ για να αποσαφηνισουν την κατάσταση. Συναντηθηκε με το μηχανικό S.V.. Ivanov, υπευθυνο μεταφορων για το δυτικό τομεα του σιδηροδρόμου του Σμολένσκ. Ο Vetoschinikov ζητησε από τον Ivanov μερικά τραινα για να μεταφέρουν τους φυλακισμένους. Εντούτοις, εκεινο τον καιρο πραγματοποιουταν η εκκενωση της πολης από τον πληθυσμο. Επομένως, ο Ivanov του ειπε ότι κανένα δεν ήταν διαθέσιμο. Ο Vetoschinikov προσπάθησε να έρθει σε επαφή με τη Μόσχα για να παρει άδεια για την μεταφορα των κρατουμενων με τα ποδια , αλλά μια επικοινωνια δεν κατεστη δυνατη. Έως τότε, το 1ON στρατόπεδο ειχε αποκοπει από το Σμολένσκ και ο διευθυντής δεν είχε καμία ιδέα για το τι είχε συμβεί στους φυλακισμένους ή τις φρουρές τους. Ο αξιωματουχος Ljubodzetsk βεβαίωσε τι συνεβη στο 1ON στρατόπεδο αφότου δεν επέστρεψε ο Vetoschinikov. Σύμφωνα με αυτον, η εκκένωση του στρατόπεδου άρχισε να πραγματοποιείται (με τα ποδια). Εντούτοις, οι πολωνοι αξιωματικοι επαναστάτησαν. Είπαν ότι ηθελαν να περιμένουν τους Γερμανούς και να παραδοθουν σε αυτους. Τουλάχιστον οι Γερμανοί, σκέφτηκαν, θα τους μεταχειρίζονταν σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες. Η πλειοψηφία των φυλακισμένων αποφάσισε να παραμείνει στο στρατόπεδο και να περιμένει τους Γερμανούς. Μόνο μερικοί από τους φυλακισμένους συμφώνησαν με την εκκένωση – κυριως εκείνοι που ηταν εβραικης καταγωγης. 

Επομενως, αποδεικνυεται ότι οι πολωνοί αξιωματικοι ήταν ζωντανοί και στα στρατόπεδα ώσπου τους συνέλαβαν οι Γερμανοί. Η Επιτροπή Burdenko συγκεντρωσε και άλλες καταθέσεις από διάφορους άλλους αυτόπτες μάρτυρες από τα γειτονικά χωριά. Σύμφωνα με αρκετούς από αυτους, είχαν δει τους πολωνούς φυλακισμένους στην περιοχή κοντά στο Σμολένσκ για μια περιοδο μεχρι τον Σεπτέμβριο του 1941. Η Επιτροπή Burdenko πήγε να ερευνήσει εάν κανεις είχε δει πραγματικά τη διαδικασία εκτέλεσης των πολωνών αξιωματικων από τους Γερμανούς. Βρήκαν τρεις γυναίκες, μαγειρισσες στο σπιτι διακοπων των στελεχων του NKVD, την Α.Μ. Aleksejava, την Ο.Α. Michailova, και την S.P.Konachovskaja. Τον καιρο της κατοχης, το σπίτι αποτελουσε βάση για μια γερμανική στρατιωτική μονάδα. Σύμφωνα με τις γυναίκες, αυτό ήταν το κτιριο προσωπικού για ένα τάγμα Κατασκευων. αριθ. 537-1. 30 άτομα σταθμευσαν σε αυτήν την θέση, σύμφωνα με τις μαγειρισσες. Δεν μπορούσαν να θυμηθούν τα ονόματα ολων , εκτός από μερικά. Ο διοικητής του τάγματος ήταν ο υπολοχαγός. Συνταγματάρχης Arnes. Ενας αλλος ήταν ο υπολοχαγός. Συνταγματάρχης Rekst, ο υπολοχαγός. Hott, ο Sgt.Luemert και καποια άλλα ονόματα που οι γυναίκες μπορούσαν να θυμηθούν. Παρακολουθουσαν ολόκληρες τις εργασιες των Γερμανών.

Αν και δεν ειδαν με τα ματια τους ποτέ καμμια εκτέλεση, γνώριζαν αυτό που συνεβαινε. Σύμφωνα και με τις τρεις γυναίκες, διάφορα φορτηγά αρχισαν να καταφτανουν τακτικά στην κατοικία από τον Σεπτέμβριο του 1941. Δεν έρχονταν απευθειας στην κατοικία. Ερχόμενα από την εθνική οδό, τα φορτηγά σταματούσαν κάπου μεταξύ της εθνικής οδού και της κατοικίας. Οι αξιωματικοι του 537ου Ταγματος πήγαιναν στο δασος. Μιση ωρα αργοτερα , διαδοχικοι (μεμονωμενοι) πυροβολισμοι αρχιζαν να ακουγονται. Περίπου 1 ώρα αφότου είχαν σταματήσει τα φορτηγά, έφθαναν στο κτιριο και αποβιβαζονταν . Πήγαιναν στο σπίτι και πλένονταν στο λουτρό. Επειτα αρχιζαν να πινουν βαρια . Οι γυναίκες δεν είχαν την άδεια να βγαινουν από την κουζίνα όταν έφθαναν οι οδηγοί και τα άλλα μέλη της συνοδείας. Κρατουνταν στην κουζίνα, για να μαγειρευουν για αυτους. Σε διάφορες περιπτώσεις, οι γυναίκες παρατήρησαν φρέσκους λεκέδες αίματος στις στολές τουλάχιστον δύο αξιωματικων . Οι μαγειρισσες σταματουσαν συνήθως την εργασία τους το βράδυ. Σύμφωνα με αυτές , οι αξιωματικοι είχαν την ασυνήθιστη συνήθεια του ύπνου μέχρι τις 12 η ώρα. Υποψιάστηκαν ότι εκαναν το ιδιο και κατά τη διάρκεια της νύχτας. Είδαν επίσης πολωνούς αξιωματικους σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις. Σε μια περίπτωση, μια από τις γυναίκες είχε την άδεια να πάει στο σπίτι μετά από τις συνηθισμένες ώρες, το βράδυ. Περπατώντας στο δρόμο, παρατήρησε μια ομάδα 30 φυλακισμένων. Αναγνωρισε ότι ηταν Πολωνοι επειδή είχε δει τις στολές τους, όταν ασχολουνταν με τα εργα κατασκευης για τους Σοβιετικούς. Σε μια άλλη περίπτωση, δύο από τις γυναίκες είδαν τυχαία δύο πολωνούς αξιωματικους μέσα στην κατοικία, περικυκλωμενους από τους γερμανούς αξιωματικους. Οι γυναίκες κρυφτηκαν πίσω στην κουζίνα και υπήρξε μια μεγάλη αναστάτωση στους αξιωματικους . Λιγα λεπτά αργοτερα, οι γυναίκες άκουσαν δύο πυροβολισμούς. Ειχαν προειδοποιηθει αρκετές φορές να είναι προσεκτικες για αυτό που είδαν και να μην πουν τιποτα σε κανεναν. Σαν τιμωρία για την παρείσφρυσή τους, μια από τις γυναίκες κλειδώθηκε στο υπόγειο του κτηρίου για 8 ημέρες ενώ οι άλλες δύο για 3 ημέρες. Αφότου συνειδητοποίησαν τι πραγματικα γινοταν , εγκατέλειψαν τις εργασίες τους με διάφορες δικαιολογίες.

Το συμπέρασμα που μπορεί να συναχθει από τις καταθέσεις αυτών των τριών γυναικών είναι ότι οι πολωνοί αξιωματικοι εκτελούνταν από τους Γερμανούς το φθινόπωρο του 1941. Προφανώς, διάφορα φορτηγά έφερναν ομάδες 30 ή τοσων περιπου φυλακισμένων στο δασος του Katyn. Σταματώντας "μεταξύ της εθνικής οδού και της κατοικίας", περίπου 200m από την εθνική οδό, οι φυλακισμένοι αποβιβαζονταν Εκει τους ανεμεναν τα 30 μέλη του 537ου Ταγματος , εκτός από τους οδηγούς και τη συνοδεία των στρατιωτών. Οι φυλακισμένοι εκτελουνταν ενας ενας ακριβως επάνω από τους λακκους των ταφων τους και ρίχνονταν κατοπιν μεσα. Αυτή είναι μια συνηθης σκηνή για εκτελεσεις από τους Ναζι , όπου ένας γερμανός αξιωματικος στέκεται πίσω από έναν γονατίσμενο κρατουμενο , τον πυροβολεί στο πίσω μέρος του κεφαλιού και τον ρίχνει σε έναν ανοικτό τάφο. Μετά από την εργασία τους, όλοι οι γερμανοί αξιωματικοι, οι στρατιώτες και οι οδηγοί πήγαιναν στην κατοικία να καθαρίσουν το αίμα ή τη βρωμια και να γιορτάσουν πινοντας(ή και να ξεχνιουνται). Τώρα αποδεικνυεται τι πραγματικα είχε συμβεί στους πολωνούς αξιωματικους. Η Επιτροπή Burdenko άρχισε την εκταφη στο Κatyn στις 16 Ιανουαρίου του 1944. Η Επιτροπή εξετασε πτωματα από εκείνα που δεν ειχαν εξεταστει ήδη από τους Γερμανούς. Υπήρξε ένα πλήθος φυσικών στοιχείων στα ιδια τα πτωματα. Ένα προφανές χαρακτηριστικό γνώρισμα των πτωματων ήταν το βαρύ γκρίζο παλτό των πολωνών αξιωματικων. Μια ερωτηση λοιπον που πρεπει να τεθει είναι η εξης : εάν οι πολωνοί αξιωματικοι εκτελεστηκαν την άνοιξη του 1940 (Απριλιο-Μαϊο), όπως οι Γερμανοί ισχυριζονταν, γιατί φορούσαν παλτά; Η μόνη εξήγηση για αυτό είναι ότι δεν σκοτώθηκαν την άνοιξη, αλλά σε μια κρύα εποχή, ίσως το φθινόπωρο. 

Τα χέρια μερικών πολωνών αξιωματικων ήταν δεμένα με ένα άσπρο πλεχτο σκοινί. Τον καιρο εκεινο , η ΕΣΣΔ ήταν ο μεγαλύτερος παραγωγός του σχοινιού κάνναβης. Στην πραγματικότητα, το μόνο είδος σχοινιού που παραγοταν στην ΕΣΣΔ στα προπολεμικά έτη ήταν σχοινί κάνναβης. Το Smolenks ήταν ένα από τα κύρια κέντρα της παραγωγής. Επομένως, το συμπέρασμα που μπορεί να συναχθεί είναι ότι το σχοινί δεν παρήχθη στην ΕΣΣΔ, αλλά σε κάποια άλλη ξένη χώρα. 

Τα πρωτα στοιχεία που εξεταζονται σε μια ερευνα σε περιπτωσεις δολοφονίας είναι η σφαίρα και ο τυπος των σφαιρών. Η έρευνα στα 925 πτωματα εδειξε ότι οι περισσότερες σφαίρες είχαν κάνει ένα διαμπερες τραυμα ,με τη σφαιρα να βγαινει από το μέτωπο ή από το πρόσωπο. Σε 27 περιπτώσεις, η σφαίρα είχε παραμείνει μέσα στο κεφάλι. Προσδιορίστηκε ότι οι εκτελεσεις έγιναν με πιστόλια χαμηλης-ταχύτητας(low-velocity). Πολλοι καλυκες σφαιρών βρέθηκαν στους τάφους. Αυτοί ήταν κυριως διαμετρoυ 7,65 χιλιοστων, αλλά υπήρχαν επίσης μερικά 6,35 mm και καποιες ( λιγότερες ) σφαίρες 9 mm. Η επιγραφή στις σφαιρες των 7,65 mm ήταν "Genshov και Κ", ένας γερμανός παραγωγός καλυκων γνωστών επίσης ως "Geko". Έτσι οι σφαίρες παρήχθησαν στη Γερμανία! Εδώ πρεπει να τεθουν καποιες ερωτησεις: η ΕΣΣΔ χρησιμοποιουσε τέτοια όπλα; Ίσως υπήρξε κάποια εξαγωγή σφαιρων 7. 65 mm στην ΕΣΣΔ από τη Γερμανία;

Η αλήθεια είναι ότι η ΕΣΣΔ δεν έκανε καμία χρήση οποιουδήποτε είδους πυροβόλου όπλου με διαμετρο 7,65 mm . Το στανταρ μέγεθος σφαιρών για τα σοβιετικά πιστόλια, συμπεριλαμβανομένου των ΤΤ, ήταν 7.62mm. Η ΕΣΣΔ χρησιμοποίησε διάφορους τύπους πυροβόλων όπλων με διαμετρο 6. 35mm, αλλά η Γερμανία παρήγαγε επίσης 59 τύπους πιστολιών με 6 35mm διαμετρο. Επίσης, η ΕΣΣΔ δεν είχε πιστόλια 9mm ,παρα μονον μετα τη ληξη του πολεμου, τα πιστόλια Makarov. Επομένως, αποδεικνύεται πέρα από καθε αμφιβολία ότι οι εκτελέσεις πραγματοποιηθηκαν με σφαίρες που παρήχθησαν στη Γερμανία και με πυροβόλα όπλα που η Σοβιετική Ένωση δεν κατειχε. Η μόνη εξήγηση είναι φυσικά ότι αυτες πραγματοποιήθηκαν από Γερμανούς. Όσον αφορά στο επιχειρημα της εύρεσης καλυκων σφαιρών με σοβιετικές επιγραφές, αυτό μόνο προπαγάνδα μπορεί να είναι, αφου κανένας παραγωγός, καλυκας ή ο τύπος της σφαιρας δεν αναφέρθηκε (σε όλες τους σοβιετικές καλυκες αναφέρεται το όνομα του εργοστασίου της παραγωγής). 

Τα πτωματα ερευνηθηκαν για πιθανα εγγραφα οποιουδήποτε είδους. Πολλά έγγραφα και έγγραφα ευρεθησαν . Μεταξύ τους, ήταν τουλάχιστον 9 έγγραφα με ημερομηνίες από τις 12 Νοεμβρίου 1940 μέχρι τις 20 Ιουνίου 1941. Περιελαμβαναν 2 επιστολές, μια που παραλήφθηκε και άλλη που δεν εσταλη ποτε, μια φωτογραφια και διάφορες αποδειξης παραλαβης. Η ύπαρξη αυτών των εγγράφων είναι απόδειξη ότι οι φυλακισμένοι ήταν ακόμα ζωντανοί έως την εναρξη τουλαχιστον της γερμανικής εισβολής. 

Και oσον αφορα τα φύλλα που οι Γερμανοί βρήκαν δηθεν στους τάφους; Εάν αυτά τα φύλλα επεσαν μεσα στους ταφους και 3 χρονια μετα (οι Γερμανοί ισχυριζονταν ότι οι Πολωνοί σκοτώθηκαν το 1940) διακρινοταν ακομα ότι ηταν φύλλα σημύδων, τοτε πρέπει να ηταν ξηρά κατά την διάρκεια της πτώσης τους. Ένα φρέσκο φύλλο αποσυντιθεται πολύ γρήγορα και δεν θα υπήρχε τίποτα που να μεινει από αυτο. Ένα ξηρό φύλλο, ειδικά φύλλα σημύδων, μπορεί να διατηρήσει τη μορφή του για πολύ εάν θαφτει. Αλλά ακόμη και αυτά , δεν μπορούν να διατηρήσουν τη μορφή τους μετά από 3 έτη. Έτσι πρέπει να υπάρξει μια διαφορετική εξήγηση. Εάν οι δολοφονίες συνέβησαν την άνοιξη του 1940, τοτε δεν θα είχε υπάρξει κανένα ξηρό φύλλο. Και όπως είναι γνωστο , πτώση φύλλων από τα δέντρα παρατηρειται το φθινόπωρο. Ίσως το φθινόπωρο του 1941, ή ενάμισι έτη προτού να εκταφουν….

Σύμφωνα με τις εκθέσεις της γερμανικης,της πολωνικης και της διεθνους ομαδας, χωρις αμφιβολια τουλάχιστον 12.000 πολωνοί αξιωματικοι εκτελέσθηκαν από τους Σοβιετικούς μεταξύ των εαρινων μηνών Απριλιου-Μαιου του 1940. Οι εκτελεσεις, σύμφωνα με τις εκθεσεις, πραγματοποιήθηκαν στο δασος Katyn, κοντά στον τοπο αναψυχης και διακοπων του NKVD που βρισκοταν μεσα στο δασος. Το δάσος Katyn είναι 15 χλμ από το Σμολένσκ. Τα πτωματα θάφτηκαν σε μια περιοχή 200 μετρων από την κύρια εθνική οδό Σμολένσκ-Vitebsk και 700μ. από το δυοροφο σπίτι διακοπών του NKVD. Αυτή η περιοχή, σύμφωνα με τους Ναζί, ήταν πολύ απομακρυσμένη και κλειστη για το κοινό. Ήταν μια περιοχή μη προσπελασιμη. Σύμφωνα με αυτους, χρησιμοποιειτο ως τοπος εκτελεσεων από το NKVD για μια περιοδο από 5 εως 15 ετη, δεδομένου ότι πτωματα Ρώσων βρέθηκαν ,που χρονολογούνται να εχουν εκτελεστει 5-15 έτη πριν . Οι πολωνοί αξιωματικοι θάφτηκαν σε διάφορους τάφους, των 9-12 ατομων και σε βαθος 1 μετρου ή κατι παραπανω . Στα πτωματα οι ιατροδικαστες βρήκαν πολλά έγγραφα, όπως διαβατήρια και φωτογραφίες. Κανένα από τα έγγραφα που βρέθηκαν στα 4143 πτωματα που εξετάστηκαν δεν είχε ημερομηνίες πέρα από τον Μάιο του 1940. Επομένως, η ημερομηνία εκτέλεσης τους προσδιοριστηκε ότι ηταν περιπου το Μάιο του 1940. Τα πτωματα των πολωνών αξιωματικων που εξετάστηκαν από τους ιατροδικαστες προσδιοριστηκε ότι ηταν στο έδαφος για μια περίοδο τουλάχιστον 3 ετών, τοποθετώντας κατά συνέπεια το χρόνο εκτέλεσής τους την άνοιξη του 1940. Πτωματα Ρώσων βρέθηκαν επίσης. Ο χρόνος τους στο έδαφος καθορίστηκε ότι ηταν 5-15 έτη, κατά συνέπεια ετσι «αποδειχθηκε» ότι το δασος του Katyn αποτελουσε για καιρο τοπο εκτελεσεων 

Φυσικα στοιχεία βρέθηκαν επίσης από τις διεξάγουσες την ερευνα επιτροπές. Ακριβως δίπλα από τους ταφους, υπήρχε ένα μικρο δωματιο,οπου και θεωρηθηκε ως ο χωρος οπου πραγματοποιουνταν οι εκτελεσεις. Οι νεκροί αξιωματικοι βρέθηκαν με δεμενα τα χέρια τους στην πλάτη τους , πυροβολημενα στο πίσω μέρος του κεφαλιού από πιστολι low-velocity Οι σφαιρες στα περισσοτερα πτωματα βγηκαν από το μέτωπο του κεφαλιού. Ο τύπος και η διαμετρος της σφαίρας δεν καθορίστηκε ακριβώς, εκτός από το ότι τα περιβληματα των σφαιρών είχαν σοβιετικές επιγραφές σε αυτά και ημερομηνίες παραγωγής του 1939-1940. Τα περαιτέρω στοιχεία του χρόνου του θανάτου ήταν τα φύλλα σημύδων που είχαν πέσει μέσα στους τάφους. Αυτά τα φύλλα δηλωθηκε ότι ηταν φρέσκα κατά την διάρκεια της πτώσης, και επομένως ήταν φύλλα άνοιξης.

Ένας μάρτυρας παρουσιάστηκε από τους ρεβιζιονιστές "ιστορικούς" που διορίστηκαν από το Gorbachiev στην «έρευνα» για το Katyn. Αυτό ήταν ένα άτομο ονοματι Tokarev, και το 1940 ήταν ο προιστάμενος του UNKVD της περιοχής Kalinin. Κατά την διάρκεια της «κατάθεσής» του, ήταν 89 ετών. Ο ηληκιωμένος ήταν αρκετά έξυπνος ώστε να πει στους ανακριτές του Gorbachiev ακριβώς ο,τι ηθελαν να ακούσουν. Τους είπε πως αυτός είχε συμμετάσχει σε μια συνεδρίαση με 15-20 άλλους προϊσταμένους του UNKVD όπου είχαν λάβει διαταγές από την "υψηλοτερα αρχή" να εκτελέσουν "τους αντιπροσώπους των αντιδραστικων στοιχειων της πολωνικής δημοκρατίας.". Ο Tokarev περιεγραψε λεπτομερώς πώς οι εκτελέσεις πραγματοποιήθηκαν. Σύμφωνα με αυτον, οι εκτελέσεις πραγματοποιήθηκαν μέσα στο κτιριο του UNKVD στο μέσον του Σμολένσκ. 6000 αξιωματικοι εκτελέσθηκαν σε έναν μήνα , 300-200 ανά ημέρα. Οι φυλακισμένοι τοποθετήθηκαν στο κελάρι του κτιρίου, όπου κλειδώθηκαν μέσα σε χωριστα κελια Εβγαιναν σε μικρές ομάδες 10-40 ατόμων και οδηγουνταν σε ένα άλλο δωμάτιο. Εκεί, πυροβολουνταν στο πίσω μέρος του κεφαλιού χρησιμοποιώντας ένα tt αυτόματο πιστόλι. Φορτώνονταν σε 5-6 φορτηγά και τα πτωματα οδηγουνταν στους χωρους ταφης. Συνολικα, μεταξύ των αξιωματουχων του NKVD και των οδηγών, 10 άνθρωποι συμμετείχαν στις εκτελέσεις. Τις πρώτες ημέρες, 300 αξιωματικοι εκτελουνταν καθημερινά. Μα καθως η διαρκεια της ημερας μικραινε και το ηλιοφως διαρκουσε λιγοτερο, ο αριθμός των εκτελεσεων μειώθηκε σε 250-200 ανά ημέρα. Σύμφωνα με τον Tokarev, αυτό έγινε με απόλυτη μυστικότητα και κανένας εκτός από αυτά τα 10 άτομα δεν είχε την άδεια να ξέρει για τις εκτελέσεις. Επιπλέον, οι Γκορμπατσωφικοι "ιστορικοί" έφεραν και ένα άτομο ηλικιας 83 ετών ονοματι Soprunenko. Τον καιρο εκεινο( 40’s) ήταν υπαξιωματικος στο NKVD. Είπε στους ανακριτές για μια συνεδρίαση 8-12 ατόμων, οπου συμμετείχε, και ο Beria. Εκεί, έλαβαν μια διαταγή με υπογραφη του Στάλιν για την εκτέλεση των πολωνων αξιωματικων. Με αυτό, οι "ιστορικοί" είχαν άλλη μια απόδειξη και μαλιστα αυτοπτών μαρτύρων ότι οι πολωνοί αξιωματικοι εκτελέσθηκαν από τους Σοβιετικούς.

Τα ναζιστικά στοιχεία αντικρούονται 

Φυσικά, όλα τα στοιχεία που παρουσιάζονται από τους ναζι και τους ρεβιζιονιστές ιστορικούς είναι ψεύτικα. Είναι ψεύτικα για το λόγο ότι οι πολωνοί φυλακισμένοι καταδικάστηκαν όχι σε θάνατο αλλά σε φυλάκιση , από την ειδική Επιτροπή του NKVD και επειδή ήταν πάρα πολύ ζωντανοί μέχρι την καταληψη του Σμολένσκ από τους Ναζι. Σε αυτό το άρθρο τα ψέματα και η προπαγάνδα αυτών των "ιστορικών" θα εξεταστούν και θα αποκαλυφθει τι πραγματικα ειναι - ψέματα! 

Ας αρχισουμε με τις "αποδείξεις" των Ναζί. Μετά την απελευθέρωση του Smolenks από τους Γερμανούς τον Σεπτέμβριο του 1943, ειδική Επιτροπή δημιουργηθηκε , υπο τη διευθυνση του ακαδημαϊκου Ν.Ν. Burdenko. Μετά από μια μεγάλη έρευνα της περιοχής, καταθεσεις μαρτύρων, εκταφής και εξετασης 925 πτωματων, η Επιτροπή Burdenko συνεταξε μια έκθεση 56 σελίδων. Αυτή η έκθεση δημοσιοποιήθηκε το 1944. Από τότε, οι ρεβιζιονιστές ιστορικοί αποκαλουν την έκθεση ως ένα απλο προπαγανδιστικο ντοκουμεντο χωρις καμια δοση αληθειας. Εντούτοις, ο ισχυρισμος αυτος δεν ευσταθει. Το 1990, μια " ακρως απορρητη " έκδοση της έκθεσης Burdenko ανακαλύφθηκε. Το παρόν " ακρως απορρητο " έγγραφο ειχε σταλει από τον Burdenko στους προϊσταμένους της σοβιετικής κυβέρνησης. Αν πραγματι η έκθεση που δημοσιοποιήθηκε ήταν απλά προπαγάνδα, η κυβέρνηση σε αυτήν την " ακρως απορρητη " έκθεση θα είχε μαθει την αλήθεια. Τέτοια έγγραφα δεν εξυπηρετούν σκοπούς προπαγάνδας επειδή δεν δημοσιοποιούνται, και το να ψευδεσαι στους ανωτέρους σου δεν είναι πολύ καλή ιδέα. Εντούτοις, η " ακρως απορρητη " έκδοση περιείχε τις ίδιες ακριβως πληροφορίες με την έκθεση που δημοσιοποιηθηκε. Η "ακρως απορρητη" έκθεση δημοσιεύθηκε στο " Military-Historical Μagazine” το 1990, αριθ. 11 και 12. 

Η Επιτροπή Burdenko αντέκρουε όλα τα σημεία της γερμανικής και διεθνούς έρευνας, εκτός από το γεγονός ότι υπήρξαν 12.000 πτωματα. Πρώτο που πρεπει να εξεταστεί ήταν η ιδια η θεση των ταφων. Οι Γερμανοί υποστήριξαν ότι το δάσος Katyn ήταν μια απομονωμένη περιοχή που χρησιμευε ως τοπος εκτέλεσης για πολλά έτη. Στην πραγματικότητα, το Katyn ήταν ένας πολυσυχναστος χωρος. Το σπίτι διακοπών του NKVD βρισκοταν μολις 700 μετρα μακρυά από τη θεση των ταφων. Εκεί φιλοξενουνταν οι σύζυγοι και τα παιδιά των ανώτερων υπαλλήλων του NKVD για διακοπές. Oι κατοικοι της γειτονικης πολης και ο τοπικος πληθυσμός επισκεπτονταν το δάσος Katyn ως χωρο αναψυχης και διακοπων ,επισης. Οι χωρικοί ερχονταν στο δάσος για τα μανιτάρια ή για τη βοσκή των ζώων τους. Η περιοχη δεν ηταν κλειστη για το ευρυ κοινο από καμιά άποψη. Επιπλέον, οι ταφοι ήταν μόνο 200m από την εθνική οδό Σμολένσκ-Vitebsk. , έναν πολυσυχναστο δρόμο, με χιλιάδες ανθρωπους να τον διασχίζουν κάθε ημέρα. Θα μπορούσε αυτό να είναι μια περιοχή όπου εκτελέσεις πραγματοποιουνταν για πολλά έτη; Θα μπορούσε αυτό να είναι η περιοχή όπου για μήνες, 12.000 άνθρωποι ηταν θαμενοι; Δεν ήταν δυνατό για τους Σοβιετικούς να πραγματοποιήσουν αυτήν την πράξη σε μια τέτοια περιοχη. Σίγουρα το NKVD θα μπορούσε να ειχε βρεί μια περιοχή που ήταν πολύ ασφαλέστερη από αυτη, μια περιοχή όπου οι μόνοι μάρτυρες θα ήταν αρκούδες. Επιπλέον, αυτή η επισημανση για το τι ηταν το δασος του Katyn αποδεικνύει ότι οι Γερμανοί ψευδονταν. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της Επιτροπής Burdenko, το δασος δεν ειχε κλεισει για τον κοσμο, παρα μεχρι οι Γερμανοι να καταλαβουν την περιοχη. Προειδοποιητικες πινακιδες αναρτηθηκαν ότι οποιοσδηποτε εισερχοταν στην περιοχη θα πυροβολούνταν. Μια γερμανική στρατιωτική μονάδα σταθμευσε στο δάσος Katyn, για να περιφρουρει την περιοχή.

Και για την καμπίνα που βρεθηκε από τους Γερμανούς άκριβως δίπλα στους τάφους (όπου οι Γερμανοί είπαν ότι οι εκτελέσεις πραγματοποιουνταν)? Ήταν στην πραγματικοτητα μια καμπίνα για τους Πιονερους (Νεολαιοι) ! Πιο συγκεκριμενα, η ακριβής περιοχή των ταφων ήταν ένα αγαπημένο έδαφος για τους Πιονερους για θερινες κατασκηνωσεις. Επομένως, μια μόνιμη καμπίνα χτιστηκε σε εκείνη την περιοχή για την αποθηκευση διαφορων οικοσυσκευων (ενώ οι Πιονεροι οι ίδιοι κοιμουνταν σε σκηνές). 

Η Επιτροπή Burbenko απάντησε επίσης στο θέμα του τι είχε συμβεί στους πολωνούς φυλακισμένους αφότου τα στρατόπεδά τους κατεληφθησαν από τους Γερμανούς. Οι διευθυντές των στρατόπεδων φυλακισμένων βρέθηκαν και εξετάστηκαν. Ο διευθυντής του στρατόπεδου 1ON, ταγματαρχης ασφάλειας Β.Μ. Vetoschinikov, κατεθεσε για ο,τι συνέβη. Σύμφωνα με αυτον, έλαβε διαταγές για εκκένωση του στρατοπεδου από τους φυλακισμενους. Εντούτοις, δεν είχε οποιεσδήποτε οδηγίες για το πώς αυτή να πραγματοποιηθει, δεδομένου ότι οι τηλεφωνικές συνδέσεις είχαν κοπεί. Αυτός και μερικοί υπάλληλοι του στρατόπεδου κατευθυνθηκαν στο Σμολένσκ για να αποσαφηνισουν την κατάσταση. Συναντηθηκε με το μηχανικό S.V.. Ivanov, υπευθυνο μεταφορων για το δυτικό τομεα του σιδηροδρόμου του Σμολένσκ. Ο Vetoschinikov ζητησε από τον Ivanov μερικά τραινα για να μεταφέρουν τους φυλακισμένους. Εντούτοις, εκεινο τον καιρο πραγματοποιουταν η εκκενωση της πολης από τον πληθυσμο. Επομένως, ο Ivanov του ειπε ότι κανένα δεν ήταν διαθέσιμο. Ο Vetoschinikov προσπάθησε να έρθει σε επαφή με τη Μόσχα για να παρει άδεια για την μεταφορα των κρατουμενων με τα ποδια , αλλά μια επικοινωνια δεν κατεστη δυνατη. Έως τότε, το 1ON στρατόπεδο ειχε αποκοπει από το Σμολένσκ και ο διευθυντής δεν είχε καμία ιδέα για το τι είχε συμβεί στους φυλακισμένους ή τις φρουρές τους. Ο αξιωματουχος Ljubodzetsk βεβαίωσε τι συνεβη στο 1ON στρατόπεδο αφότου δεν επέστρεψε ο Vetoschinikov. Σύμφωνα με αυτον, η εκκένωση του στρατόπεδου άρχισε να πραγματοποιείται (με τα ποδια). Εντούτοις, οι πολωνοι αξιωματικοι επαναστάτησαν. Είπαν ότι ηθελαν να περιμένουν τους Γερμανούς και να παραδοθουν σε αυτους. Τουλάχιστον οι Γερμανοί, σκέφτηκαν, θα τους μεταχειρίζονταν σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες. Η πλειοψηφία των φυλακισμένων αποφάσισε να παραμείνει στο στρατόπεδο και να περιμένει τους Γερμανούς. Μόνο μερικοί από τους φυλακισμένους συμφώνησαν με την εκκένωση – κυριως εκείνοι που ηταν εβραικης καταγωγης.

Επομενως, αποδεικνυεται ότι οι πολωνοί αξιωματικοι ήταν ζωντανοί και στα στρατόπεδα ώσπου τους συνέλαβαν οι Γερμανοί. Η Επιτροπή Burdenko συγκεντρωσε και άλλες καταθέσεις από διάφορους άλλους αυτόπτες μάρτυρες από τα γειτονικά χωριά. Σύμφωνα με αρκετούς από αυτους, είχαν δει τους πολωνούς φυλακισμένους στην περιοχή κοντά στο Σμολένσκ για μια περιοδο μεχρι τον Σεπτέμβριο του 1941. Η Επιτροπή Burdenko πήγε να ερευνήσει εάν κανεις είχε δει πραγματικά τη διαδικασία εκτέλεσης των πολωνών αξιωματικων από τους Γερμανούς. Βρήκαν τρεις γυναίκες, μαγειρισσες στο σπιτι διακοπων των στελεχων του NKVD, την Α.Μ. Aleksejava, την Ο.Α. Michailova, και την S.P.Konachovskaja. Τον καιρο της κατοχης, το σπίτι αποτελουσε βάση για μια γερμανική στρατιωτική μονάδα. Σύμφωνα με τις γυναίκες, αυτό ήταν το κτιριο προσωπικού για ένα τάγμα Κατασκευων. αριθ. 537-1. 30 άτομα σταθμευσαν σε αυτήν την θέση, σύμφωνα με τις μαγειρισσες. Δεν μπορούσαν να θυμηθούν τα ονόματα ολων , εκτός από μερικά. Ο διοικητής του τάγματος ήταν ο υπολοχαγός. Συνταγματάρχης Arnes. Ενας αλλος ήταν ο υπολοχαγός. Συνταγματάρχης Rekst, ο υπολοχαγός. Hott, ο Sgt.Luemert και καποια άλλα ονόματα που οι γυναίκες μπορούσαν να θυμηθούν. Παρακολουθουσαν ολόκληρες τις εργασιες των Γερμανών. Αν και δεν ειδαν με τα ματια τους ποτέ καμμια εκτέλεση, γνώριζαν αυτό που συνεβαινε. Σύμφωνα και με τις τρεις γυναίκες, διάφορα φορτηγά αρχισαν να καταφτανουν τακτικά στην κατοικία από τον Σεπτέμβριο του 1941. Δεν έρχονταν απευθειας στην κατοικία. Ερχόμενα από την εθνική οδό, τα φορτηγά σταματούσαν κάπου μεταξύ της εθνικής οδού και της κατοικίας. Οι αξιωματικοι του 537ου Ταγματος πήγαιναν στο δασος. Μιση ωρα αργοτερα , διαδοχικοι (μεμονωμενοι) πυροβολισμοι αρχιζαν να ακουγονται. Περίπου 1 ώρα αφότου είχαν σταματήσει τα φορτηγά, έφθαναν στο κτιριο και αποβιβαζονταν . Πήγαιναν στο σπίτι και πλένονταν στο λουτρό. Επειτα αρχιζαν να πινουν βαρια . Οι γυναίκες δεν είχαν την άδεια να βγαινουν από την κουζίνα όταν έφθαναν οι οδηγοί και τα άλλα μέλη της συνοδείας. Κρατουνταν στην κουζίνα, για να μαγειρευουν για αυτους. Σε διάφορες περιπτώσεις, οι γυναίκες παρατήρησαν φρέσκους λεκέδες αίματος στις στολές τουλάχιστον δύο αξιωματικων . Οι μαγειρισσες σταματουσαν συνήθως την εργασία τους το βράδυ. Σύμφωνα με αυτές , οι αξιωματικοι είχαν την ασυνήθιστη συνήθεια του ύπνου μέχρι τις 12 η ώρα. Υποψιάστηκαν ότι εκαναν το ιδιο και κατά τη διάρκεια της νύχτας. Είδαν επίσης πολωνούς αξιωματικους σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις. Σε μια περίπτωση, μια από τις γυναίκες είχε την άδεια να πάει στο σπίτι μετά από τις συνηθισμένες ώρες, το βράδυ. Περπατώντας στο δρόμο, παρατήρησε μια ομάδα 30 φυλακισμένων. Αναγνωρισε ότι ηταν Πολωνοι επειδή είχε δει τις στολές τους, όταν ασχολουνταν με τα εργα κατασκευης για τους Σοβιετικούς. Σε μια άλλη περίπτωση, δύο από τις γυναίκες είδαν τυχαία δύο πολωνούς αξιωματικους μέσα στην κατοικία, περικυκλωμενους από τους γερμανούς αξιωματικους. Οι γυναίκες κρυφτηκαν πίσω στην κουζίνα και υπήρξε μια μεγάλη αναστάτωση στους αξιωματικους . Λιγα λεπτά αργοτερα, οι γυναίκες άκουσαν δύο πυροβολισμούς. Ειχαν προειδοποιηθει αρκετές φορές να είναι προσεκτικες για αυτό που είδαν και να μην πουν τιποτα σε κανεναν. Σαν τιμωρία για την παρείσφρυσή τους, μια από τις γυναίκες κλειδώθηκε στο υπόγειο του κτηρίου για 8 ημέρες ενώ οι άλλες δύο για 3 ημέρες. Αφότου συνειδητοποίησαν τι πραγματικα γινοταν , εγκατέλειψαν τις εργασίες τους με διάφορες δικαιολογίες.

Το συμπέρασμα που μπορεί να συναχθει από τις καταθέσεις αυτών των τριών γυναικών είναι ότι οι πολωνοί αξιωματικοι εκτελούνταν από τους Γερμανούς το φθινόπωρο του 1941. Προφανώς, διάφορα φορτηγά έφερναν ομάδες 30 ή τοσων περιπου φυλακισμένων στο δασος του Katyn. Σταματώντας "μεταξύ της εθνικής οδού και της κατοικίας", περίπου 200m από την εθνική οδό, οι φυλακισμένοι αποβιβαζονταν Εκει τους ανεμεναν τα 30 μέλη του 537ου Ταγματος , εκτός από τους οδηγούς και τη συνοδεία των στρατιωτών. Οι φυλακισμένοι εκτελουνταν ενας ενας ακριβως επάνω από τους λακκους των ταφων τους και ρίχνονταν κατοπιν μεσα. Αυτή είναι μια συνηθης σκηνή για εκτελεσεις από τους Ναζι , όπου ένας γερμανός αξιωματικος στέκεται πίσω από έναν γονατίσμενο κρατουμενο , τον πυροβολεί στο πίσω μέρος του κεφαλιού και τον ρίχνει σε έναν ανοικτό τάφο. Μετά από την εργασία τους, όλοι οι γερμανοί αξιωματικοι, οι στρατιώτες και οι οδηγοί πήγαιναν στην κατοικία να καθαρίσουν το αίμα ή τη βρωμια και να γιορτάσουν πινοντας(ή και να ξεχνιουνται). Τώρα αποδεικνυεται τι πραγματικα είχε συμβεί στους πολωνούς αξιωματικους. Η Επιτροπή Burdenko άρχισε την εκταφη στο Κatyn στις 16 Ιανουαρίου του 1944. Η Επιτροπή εξετασε πτωματα από εκείνα που δεν ειχαν εξεταστει ήδη από τους Γερμανούς. Υπήρξε ένα πλήθος φυσικών στοιχείων στα ιδια τα πτωματα. Ένα προφανές χαρακτηριστικό γνώρισμα των πτωματων ήταν το βαρύ γκρίζο παλτό των πολωνών αξιωματικων. Μια ερωτηση λοιπον που πρεπει να τεθει είναι η εξης : εάν οι πολωνοί αξιωματικοι εκτελεστηκαν την άνοιξη του 1940 (Απριλιο-Μαϊο), όπως οι Γερμανοί ισχυριζονταν, γιατί φορούσαν παλτά; Η μόνη εξήγηση για αυτό είναι ότι δεν σκοτώθηκαν την άνοιξη, αλλά σε μια κρύα εποχή, ίσως το φθινόπωρο. 

Τα χέρια μερικών πολωνών αξιωματικων ήταν δεμένα με ένα άσπρο πλεχτο σκοινί. Τον καιρο εκεινο , η ΕΣΣΔ ήταν ο μεγαλύτερος παραγωγός του σχοινιού κάνναβης. Στην πραγματικότητα, το μόνο είδος σχοινιού που παραγοταν στην ΕΣΣΔ στα προπολεμικά έτη ήταν σχοινί κάνναβης. Το Smolenks ήταν ένα από τα κύρια κέντρα της παραγωγής. Επομένως, το συμπέρασμα που μπορεί να συναχθεί είναι ότι το σχοινί δεν παρήχθη στην ΕΣΣΔ, αλλά σε κάποια άλλη ξένη χώρα. 

Τα πρωτα στοιχεία που εξεταζονται σε μια ερευνα σε περιπτωσεις δολοφονίας είναι η σφαίρα και ο τυπος των σφαιρών.

Το συμπέρασμα που μπορεί να συναχθει από τις καταθέσεις αυτών των τριών γυναικών είναι ότι οι πολωνοί αξιωματικοι εκτελούνταν από τους Γερμανούς το φθινόπωρο του 1941. Προφανώς, διάφορα φορτηγά έφερναν ομάδες 30 ή τοσων περιπου φυλακισμένων στο δασος του Katyn. Σταματώντας "μεταξύ της εθνικής οδού και της κατοικίας", περίπου 200m από την εθνική οδό, οι φυλακισμένοι αποβιβαζονταν Εκει τους ανεμεναν τα 30 μέλη του 537ου Ταγματος , εκτός από τους οδηγούς και τη συνοδεία των στρατιωτών. Οι φυλακισμένοι εκτελουνταν ενας ενας ακριβως επάνω από τους λακκους των ταφων τους και ρίχνονταν κατοπιν μεσα. Αυτή είναι μια συνηθης σκηνή για εκτελεσεις από τους Ναζι , όπου ένας γερμανός αξιωματικος στέκεται πίσω από έναν γονατίσμενο κρατουμενο , τον πυροβολεί στο πίσω μέρος του κεφαλιού και τον ρίχνει σε έναν ανοικτό τάφο. Μετά από την εργασία τους, όλοι οι γερμανοί αξιωματικοι, οι στρατιώτες και οι οδηγοί πήγαιναν στην κατοικία να καθαρίσουν το αίμα ή τη βρωμια και να γιορτάσουν πινοντας(ή και να ξεχνιουνται). Τώρα αποδεικνυεται τι πραγματικα είχε συμβεί στους πολωνούς αξιωματικους. Η Επιτροπή Burdenko άρχισε την εκταφη στο Κatyn στις 16 Ιανουαρίου του 1944. Η Επιτροπή εξετασε πτωματα από εκείνα που δεν ειχαν εξεταστει ήδη από τους Γερμανούς. Υπήρξε ένα πλήθος φυσικών στοιχείων στα ιδια τα πτωματα. Ένα προφανές χαρακτηριστικό γνώρισμα των πτωματων ήταν το βαρύ γκρίζο παλτό των πολωνών αξιωματικων. Μια ερωτηση λοιπον που πρεπει να τεθει είναι η εξης : εάν οι πολωνοί αξιωματικοι εκτελεστηκαν την άνοιξη του 1940 (Απριλιο-Μαϊο), όπως οι Γερμανοί ισχυριζονταν, γιατί φορούσαν παλτά; Η μόνη εξήγηση για αυτό είναι ότι δεν σκοτώθηκαν την άνοιξη, αλλά σε μια κρύα εποχή, ίσως το φθινόπωρο.

Το συμπέρασμα που μπορεί να συναχθει από τις καταθέσεις αυτών των τριών γυναικών είναι ότι οι πολωνοί αξιωματικοι εκτελούνταν από τους Γερμανούς το φθινόπωρο του 1941. Προφανώς, διάφορα φορτηγά έφερναν ομάδες 30 ή τοσων περιπου φυλακισμένων στο δασος του Katyn. Σταματώντας "μεταξύ της εθνικής οδού και της κατοικίας", περίπου 200m από την εθνική οδό, οι φυλακισμένοι αποβιβαζονταν Εκει τους ανεμεναν τα 30 μέλη του 537ου Ταγματος , εκτός από τους οδηγούς και τη συνοδεία των στρατιωτών. Οι φυλακισμένοι εκτελουνταν ενας ενας ακριβως επάνω από τους λακκους των ταφων τους και ρίχνονταν κατοπιν μεσα. Αυτή είναι μια συνηθης σκηνή για εκτελεσεις από τους Ναζι , όπου ένας γερμανός αξιωματικος στέκεται πίσω από έναν γονατίσμενο κρατουμενο , τον πυροβολεί στο πίσω μέρος του κεφαλιού και τον ρίχνει σε έναν ανοικτό τάφο. Μετά από την εργασία τους, όλοι οι γερμανοί αξιωματικοι, οι στρατιώτες και οι οδηγοί πήγαιναν στην κατοικία να καθαρίσουν το αίμα ή τη βρωμια και να γιορτάσουν πινοντας(ή και να ξεχνιουνται). Τώρα αποδεικνυεται τι πραγματικα είχε συμβεί στους πολωνούς αξιωματικους. Η Επιτροπή Burdenko άρχισε την εκταφη στο Κatyn στις 16 Ιανουαρίου του 1944. Η Επιτροπή εξετασε πτωματα από εκείνα που δεν ειχαν εξεταστει ήδη από τους Γερμανούς. Υπήρξε ένα πλήθος φυσικών στοιχείων στα ιδια τα πτωματα. Ένα προφανές χαρακτηριστικό γνώρισμα των πτωματων ήταν το βαρύ γκρίζο παλτό των πολωνών αξιωματικων. Μια ερωτηση λοιπον που πρεπει να τεθει είναι η εξης : εάν οι πολωνοί αξιωματικοι εκτελεστηκαν την άνοιξη του 1940 (Απριλιο-Μαϊο), όπως οι Γερμανοί ισχυριζονταν, γιατί φορούσαν παλτά; Η μόνη εξήγηση για αυτό είναι ότι δεν σκοτώθηκαν την άνοιξη, αλλά σε μια κρύα εποχή, ίσως το φθινόπωρο.

Τα χέρια μερικών πολωνών αξιωματικων ήταν δεμένα με ένα άσπρο πλεχτο σκοινί. Τον καιρο εκεινο , η ΕΣΣΔ ήταν ο μεγαλύτερος παραγωγός του σχοινιού κάνναβης. Στην πραγματικότητα, το μόνο είδος σχοινιού που παραγοταν στην ΕΣΣΔ στα προπολεμικά έτη ήταν σχοινί κάνναβης. Το Smolenks ήταν ένα από τα κύρια κέντρα της παραγωγής. Επομένως, το συμπέρασμα που μπορεί να συναχθεί είναι ότι το σχοινί δεν παρήχθη στην ΕΣΣΔ, αλλά σε κάποια άλλη ξένη χώρα. 

Τα πρωτα στοιχεία που εξεταζονται σε μια ερευνα σε περιπτωσεις δολοφονίας είναι η σφαίρα και ο τυπος των σφαιρών. Η έρευνα στα 925 πτωματα εδειξε ότι οι περισσότερες σφαίρες είχαν κάνει ένα διαμπερες τραυμα ,με τη σφαιρα να βγαινει από το μέτωπο ή από το πρόσωπο. Σε 27 περιπτώσεις, η σφαίρα είχε παραμείνει μέσα στο κεφάλι. Προσδιορίστηκε ότι οι εκτελεσεις έγιναν με πιστόλια χαμηλης-ταχύτητας(low-velocity). Πολλοι καλυκες σφαιρών βρέθηκαν στους τάφους. Αυτοί ήταν κυριως διαμετρoυ 7,65 χιλιοστων, αλλά υπήρχαν επίσης μερικά 6,35 mm και καποιες ( λιγότερες ) σφαίρες 9 mm. Η επιγραφή στις σφαιρες των 7,65 mm ήταν "Genshov και Κ", ένας γερμανός παραγωγός καλυκων γνωστών επίσης ως "Geko". Έτσι οι σφαίρες παρήχθησαν στη Γερμανία! Εδώ πρεπει να τεθουν καποιες ερωτησεις: η ΕΣΣΔ χρησιμοποιουσε τέτοια όπλα; Ίσως υπήρξε κάποια εξαγωγή σφαιρων 7. 65 mm στην ΕΣΣΔ από τη Γερμανία; Η αλήθεια είναι ότι η ΕΣΣΔ δεν έκανε καμία χρήση οποιουδήποτε είδους πυροβόλου όπλου με διαμετρο 7,65 mm . Το στανταρ μέγεθος σφαιρών για τα σοβιετικά πιστόλια, συμπεριλαμβανομένου των ΤΤ, ήταν 7.62mm. Η ΕΣΣΔ χρησιμοποίησε διάφορους τύπους πυροβόλων όπλων με διαμετρο 6. 35mm, αλλά η Γερμανία παρήγαγε επίσης 59 τύπους πιστολιών με 6 35mm διαμετρο. Επίσης, η ΕΣΣΔ δεν είχε πιστόλια 9mm ,παρα μονον μετα τη ληξη του πολεμου, τα πιστόλια Makarov. Επομένως, αποδεικνύεται πέρα από καθε αμφιβολία ότι οι εκτελέσεις πραγματοποιηθηκαν με σφαίρες που παρήχθησαν στη Γερμανία και με πυροβόλα όπλα που η Σοβιετική Ένωση δεν κατειχε. Η μόνη εξήγηση είναι φυσικά ότι αυτες πραγματοποιήθηκαν από Γερμανούς. Όσον αφορά στο επιχειρημα της εύρεσης καλυκων σφαιρών με σοβιετικές επιγραφές, αυτό μόνο προπαγάνδα μπορεί να είναι, αφου κανένας παραγωγός, καλυκας ή ο τύπος της σφαιρας δεν αναφέρθηκε (σε όλες τους σοβιετικές καλυκες αναφέρεται το όνομα του εργοστασίου της παραγωγής