Το (αμερικανικό) ταμείο της Δήλου.
Το ΝΑΤΟ, όπως έχουμε ξαναπεί, χαρακτηρίζεται ως «μηχανισμός που κρατά την Αμερική μέσα, τη Γερμανία κάτω και τη Ρωσία έξω από την Ευρώπη». Πέρα από αυτόν τον προφανή του ρόλο ως εργαλείο της αμερικανικής υπερδύναμης στο γεωπολιτικό παιχνίδι, το ΝΑΤΟ πρωταγωνιστεί και σε ένα ακόμη έργο: «Ο νταβατζής φορούσε( στρατιωτικό) καπέλο».
Με άλλα λόγια, το ΝΑΤΟ είναι ο μηχανισμός συλλογής του «φόρου της υποτέλειας» από τους «συμμάχους» των ΗΠΑ. Αν κάποιοι υποστηρίξουν ότι στη ΝΑΤΟική Συμμαχία, η συμμετοχή είναι εθελοντική και ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται ομόφωνα θα τους προτείναμε να ξαναρίξουν μια ματιά στον «Πελοποννησιακό Πόλεμο» και στον τρόπο με τον οποίο η Αθήνα του Περικλή διαχειρίστηκε τους συμμάχους της και το κοινό τους Ταμείο της Δήλου. Εκεί σε κάποιες σελίδες του αξεπέραστου έργου του Θουκυδίδη μπορεί να δει κανείς τι συνέβη σε κάποιους από τους συμμάχους των Αθηναίων, όταν αυτοί αμφισβήτησαν την εξουσία τους να διαχειρίζονται το «κοινό» ταμείο.
Εχουν περάσει από τότε αιώνες. Ωστόσο τίποτε δε φαίνεται να έχει αλλάξει στον τρόπο που διαμορφώνονται οι πολιτικές ισορροπίες και οι σχέσεις μεταξύ κρατών: Ο ισχυρότερος επιβάλλει τη θέλησή του.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής κάποιες δηλώσεις – προειδοποιήσεις ανώτατων αξιωματούχων της αμερικανικής υπερδύναμης, προς τους Ευρωπαίους υποτελείς τους. Η υπουργός εξωτερικών Χίλαρυ Κλίντον και ο υπουργός άμυνας Ρόμπερτ Γκέιτς εξέφρασαν την περασμένη βδομάδα (13 Οκτώβρη στη σύνοδο ΥΠΕΞ και άμυνας του ΝΑΤΟ) τις σοβαρές αμερικανικές ανησυχίες για την απόφαση των Ευρωπαίων συμμάχων στο ΝΑΤΟ να προβούν σε δραστικές περικοπές στις αμυντικές τους δαπάνες. Οι εν λόγω δαπάνες, μπορούν να εκληφθούν και ως το επίσημο «ταβατζιλίκι» που καταβάλουν οι Ευρωπαίοι υποτελείς στην Ουάσιγκτον, για την ακρίβεια στις αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες. Μάλιστα, οι σύμμαχοι είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν πάνω από το 2% επί του Ακαθάριστου Εθνικού Προιόντος τους (ΑΕΠ) για εξοπλισμούς.
Στο σχετικό κατάλογο που παρουσιάζει τις επιδόσεις των χωρών μελών της συμμαχίας, ανάλογα με το πόσα περισσότερα χρήματα ξοδεύει για όπλα, βλέπουμε την υπερχρεωμένη Ελλάδα να φιγουράρει στην πρώτη—μετά τις ΗΠΑ– θέση. Οι ΗΠΑ καταβάλλουν για το δικό τους νατοικό μαγαζί και για τις δικές τους στρατιωτικές βιομηχανίες το 4,68 στου ΑΕΠ. Η δεύτερη, φτωχή πλην τίμια Ελλάς το 2009, τη χρονιά δηλαδή που βάρεσε κανόνι με το έλλειμμα, καταβάλλει (για ποια προστασία άραγε;) το 3,98% του ΑΕΠ της. Στην Τρίτη θέση η Τουρκία «ακουμπάει» στους αμερικανούς το 2,76% του ΑΕΠ, και πάει λέγοντας…
Μιλώντας για το χρήμα που πληρώνουμε «νταβατζιλίκι» στους αμερικανούς, καλό είναι να μην μείνουμε σε ποσοστά. Οι αριθμοί είναι σοκαριστικοί. Το 4% επί του ΑΕΠ του 2009 αντιστοιχεί σε 6, πάνω κάτω δισεκατομμύρια ευρώ!
Αν αυτά τα χρήματα δεν καταβάλλονταν για να γεμίσει το αμερικανικό ταμείο, η κυβέρνηση δε θα χρειαζόταν να κόψει τους μισθούς και τις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων, δε θα χρειαζόταν να επιβάλλει φόρους στα καύσιμα, δε θα χρειαζόταν να αυξήσει το ΦΠΑ…
Το γεγονός ότι η Ελλάδα, όχι απλώς πλήρωσε το νταβατζιλίκι, αλλά κατέβαλλε το διπλάσιο ποσό απ ότι είναι υποχρεωμένη και είναι πρώτη σε επίδοση ανάμεσα στους υποτελείς των αμερικανών, αποδεικνύει πως οι κυβερνήσεις της αντιλαμβάνονται ως πρώτιστο καθήκον τους, όχι την εξυπηρέτηση των αναγκών του ελληνικού λαού, αλλά των αφεντικών στην Ουάσιγκτον.
**
Οι περικοπές στις αμυντικές δαπάνες που επιχειρούν οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι των αμερικανών, περιγράφει μια διάσταση της έντονης αμερικανο-ευρωπαικής (γερμανικής) κόντρας, η οποία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Πρόκειται για τα πρώτα επεισόδια ενός άγριου πολέμου ο οποίος, όπως κάθε πόλεμος, έχει ως αντικείμενο τη διανομή ισχύος και πλούτου.
**
Ισως δεν είναι τυχαίο ότι οι απειλές της Αλ Κάιντα επανεμφανίστηκαν ταυτόχρονα με τις αποφάσεις Γερμανών και Γάλλων για περικοπές σε εξοπλισμούς. Τις τελευταίες δυο- τρεις βδομάδες διακινούνται πληροφορίες (οι οποίες δημοσιοποιούνται για να προκαλέσουν οικονομική ζημιά) περί επικείμενου χτυπήματος τρομοκρατών σε μουσεία, μετρό, γήπεδα, στη Γαλλία και τη Γερμανία. Τυχαίο;
**
Παρά τις αμερικανικές πιέσεις (και ενδεχομένως κρυφές απειλές) η απόφαση των Ευρωπαίων να ξαναδούν τις αμυντικές τους δαπάνες, περιγράφει ένα βαθύτερο χάσμα το οποίο υπονομεύει την ουσία της συμμαχίας: Πρόκειται για το διαφορετικό τρόπο με τον οποίο οι αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους στην Ευρώπη, αντιλαμβάνονται τους εχθρούς τους.
**
Κάποιοι Ευρωπαίοι (Ελλάδα, Ρουμανία, Βουλγαρία κλπ) είναι αμερικανικά εξαρτήματα απολύτως. Κάποιοι άλλοι, (Βαλτικές χώρες, Πολωνία ) είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν όσο- όσο την αμερικανική προστασία έναντι της ρωσικής δυναμικής επανεμφάνισης. Κάποιοι άλλοι, οι ισχυροί (Γαλλία και κυρίως η Γερμανία) θεωρούν ότι ήρθε η εποχή να βάλλουν ένα φρένο στο αμερικανικό νταβατζιλίκι.
**
Ολα τα παραπάνω σημαίνουν ένα και μόνο πράγμα: Το «παιχνίδι» για την γεωπολιτική κυριαρχία που είναι έτσι κι αλλιώς άγριο θα «αγριέψει ακόμη περισσότερο όσο η οικονομική κρίση δεν ξεπερνιέται. Δε θα πρέπει, μάλιστα, να ξεχνάμε ότι το έδαφος της Ευρώπης ήταν το θέατρο δύο Παγκόσμιων Πολέμων. Σε αυτό το ίδιο έδαφος, φαίνεται ότι εξελίσσεται κι ένας τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος, οικονομικός αυτή τη φορά. Προς το παρόν…
