Τα τύμπανα της ιστορικής πτώχευσης του κράτους επί Χαρίλαου Τρικούπη, είχαν αρχίσει τις τυμπανοκρουσίες αρκετά χρόνια πριν το «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν » του 1893.Σύμφωνα με τον καθηγητή Ανδρέα Ανδρεάδη, η Ελλάδα βρισκόταν σε πτώχευση από το 1885 και μόνο το γόητρο του Τρικούπη και οι δεξιότητές του γύρω από τα οικονομικά είχαν απομακρύνει το μοιραίο γεγονός...
Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009
Δυστυχώς επτωχεύσαμεν
Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009
Taoists appoint first ever female abbot
Wu Chengzhen, a 52-year-old native of Wuhan, became the first female abbot in the 2,500-year history of Taoism yesterday when she was appointed head of the city's Changchun Taoist Temple, Chinanews reported. An inauguration ceremony, attended by more than 1000 Taoists from as far away as France and Egypt, was held in the Wangmu (Queen Mother of the Western Heavens) Hall of the Changchun temple.The selection of a Taoist abbot, the highest rank in the religion, is very strict and requires the candidates to practice self-discipline and maintain a good reputation.Wu, who became a Taoist in 1984, is director of Hubei Taoist Association. She is well known for her charitable work and since 2000 has collected more than 4 million yuan (US$585, 859) for distribution to the poor and the building of public facilities. She has also visited Europe and Southeast Asia to promote cultural exchange. A fellow abbot from Wudang Mountain in Hubei Province said Wu is a very modest person who is very popular with the public. Changchun Taoist Temple, located on Shuangfeng Mountain in Wuhan, is one of the most famous Taoist centers in China. It is believed a Taoist temple has existed on the site since the 3rd century BCE. The Temple is named after Qiu Chuji, a Yuan Dynasty (1271 -1368) Taoist who became known as the Immortal Changchun.
Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009
η Υφυπουργός Εύη Χριστοφυλοπούλου σε ρόλο διαφημίστριας της DIXON ?
When the profligate spender coming to pay his respects to his banker.
China’s Role as U.S. Lender Alters Dynamics for Obama
The result: unlike his immediate predecessors, who publicly pushed and prodded China to follow the Western model and become more open politically and economically, Mr. Obama will be spending less time exhorting Beijing and more time reassuring it.
In a July meeting, Chinese officials asked their American counterparts detailed questions about the health care legislation making its way through Congress. The president’s budget director, Peter R. Orszag, answered most of their questions. But the Chinese were not particularly interested in the public option or universal care for all Americans.
“They wanted to know, in painstaking detail, how the health care plan would affect the deficit,” one participant in the conversation recalled. Chinese officials expect that they will help finance whatever Congress and the White House settle on, mostly through buying Treasury debt, and like any banker, they wanted evidence that the United States had a plan to pay them back.
It is a long way from the days when President George W. Bush hectored China about currency manipulation, or when President Bill Clintonexhorted the Chinese to improve human rights. Mr. Obama has struck a mollifying note with China. He pointedly singled out the emerging dynamic at play between the United States and China during a wide-ranging speech in Tokyo on Saturday that was meant to outline a new American relationship with Asia.“The United States does not seek to contain China,” Mr. Obama said. “On the contrary, the rise of a strong, prosperous China can be a source of strength for the community of nations.”He alluded to human rights but did not get specific. “We will not agree on every issue,” he said, “and the United States will never waver in speaking up for the fundamental values that we hold dear — and that includes respect for the religion and cultures of all people.”White House officials have been working for months to make sure that Mr. Obama’s three-day visit to Shanghai and Beijing conveys a conciliatory image. For instance, in June, the White House told the Dalai Lama that while Mr. Obama would meet him at some point, he would not do so in October, when the Tibetan spiritual leader visited Washington, because it was too close to Mr. Obama’s visit to China.Greeting the Dalai Lama, whom China condemns as a separatist, weeks before Mr. Obama’s first presidential trip to the country could alienate Beijing, administration officials said. Every president since George H. W. Bush in 1991 has met the Dalai Lama when he visited Washington, usually in private encounters at the White House, although in 2007 George W. Bush became the first president to welcome him publicly, bestowing the Congressional Gold Medal on him at the Capitol. Mr. Obama met the Dalai Lama as a senator.Similarly, while he was campaigning for the presidency, Mr. Obama several times accused China of manipulating its currency, an allegation that the current Treasury secretary,Timothy F. Geithner, repeated during his confirmation hearings. But in April, the Treasury Department retreated from that criticism, issuing a report that said China was not manipulating its currency to increase its exports.
While American officials said privately that they remained frustrated that China’s currency policies lowered the cost of Chinese goods and made American products more expensive in foreign markets, they said that they were relieved that China was fighting the global recession with an enormous fiscal stimulus program to spur domestic growth, and added that now was not the time to antagonize Beijing.China is not viewed as a trouble spot for the United States. But this administration, like its predecessor, has had difficulty grappling with a rising power that seems eager to avoid direct clashes with the United States but affects its interests in many areas, including currency policy, nuclear proliferation, climate change and military spending.In that regard, two members of Mr. Obama’s foreign policy team said that the United States’ interactions with the Chinese had been far too narrow in past years, focusing on counterterrorism and North Korea. Too little was done, they said, to address China’s energy and environmental policies, or its expansion of influence in Southeast Asia, South Asia and Africa, where China has invested heavily and used billions of dollars in aid to advance its political influence.One hint of the Obama administration’s new approach came in a speech this fall byJames B. Steinberg, the deputy secretary of state, who has deep roots in China policy. He argued that China needed to adopt a policy of “strategic reassurance” to the rest of the world, a phrase that appeared intended to be the successor to the framework of the Bush era, when China was urged to embrace a role as a “responsible stakeholder.” “Strategic reassurance rests on a core, if tacit, bargain,” Mr. Steinberg said. “Just as we and our allies must make clear that we are prepared to welcome China’s ‘arrival,’ ” he argued, the Chinese “must reassure the rest of the world that its development and growing global role will not come at the expense of security and well-being of others.” He specifically cited the “risks of mistrust” over strategic nuclear weapons, other military activity, and what he called China’s “problematic engagement” with countries like Iran, Sudan, Myanmar and Zimbabwe. The Chinese reaction has been mixed, at best. The official China Daily newspaper ran a column just before Mr. Obama’s arrival suggesting that the United States needed to provide some assurance of its own — to “respect China’s sovereignty and territorial integrity,” code words for entirely backing away from the issues of how China deals with Taiwan and Tibet. In the United States, the phrase has been attacked by conservative commentators, who argue that any reassurance that the United States provides to China would be an acknowledgment of a decline in American power.
In an op-ed article in The Washington Post, Robert Kagan and Dan Blumenthal argued that the policy had echoes of Europe “ceding the Western Hemisphere to American hegemony” a century ago. “Lingering behind this concept is an assumption of America’s inevitable decline,” they wrote. White House officials shot back, insisting that it is China that needs to do the reassurance, not the United States.
In China, Mr. Obama will meet with local political leaders and will host an American-style town hall meeting with students in Shanghai. He will then spend two days in Beijing meeting with President Hu Jintao.
It seems unlikely that Mr. Obama will get the same celebrity-type reception in Beijing that he received in Cairo, Ghana, Paris and London. China seems mostly immune to the Obama fever that swept other parts of the world, and the Chinese are growing more confident that their country has the wherewithal to compete with the United States on the world stage, analysts say.“Obama is still a positive guy, and all over the world most people think he’s more energetic, more sincere, than Bush, more a reformist,” said Shi Yinhong, a professor and an expert on United States-China relations at People’s University in Beijing. “But in China, Obama’s popularity is less than in Europe, than Japan or Southeast Asia.” In China, he said, “there is no worship of Obama.”For instance, during the Bush and Clinton years, China might release a few political dissidents on the eve of a visit by the president as a good-will gesture. This time, American officials say, they do not expect any similar gestures, although they say that Mr. Obama will raise human rights issues privately with Mr. Hu.“This time China will agree to have a human rights dialogue with the U.S. on some cases,” Mr. Shi said, but “the arguments have changed compared to the past. Now we say, ‘We are a different country, we have our own system, our own culture.’ ”
Helene Cooper reported from Singapore, Michael Wines from Beijing, and David E. Sanger from Washington.
Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009
Erdogan promises Iran Turkish intelligence aid against Israel
Erdogan promises Iran Turkish intelligence aid against Israel
In the secret part of their talks in Tehran on Oct. 28, DEBKAfile's military sources reveal that Turkish prime minister Tayyep Recep Erdogan and Iranian president Mahmoud Ahmadinejad struck military cooperation deals which promised Iran Turkish military intelligence and air force assistance against a possible Israeli attack on its nuclear sites.Their understandings have bound Turkish to pass intelligence data to Tehran on potential Israeli preparations for a strike and on US military movements in the Middle East for providing backup. Our sources report that the details finalized in meetings between the Turkish and Iranian military specialists in Istanbul Monday, Nov. 9, were due to be sealed by presidents Abdullah Gul and Ahmadinejad Tuesday. The Iranian president is to be in Turkey as guest of the Islamic Conference.The Turkish prime minister has not only buried his country's longstanding military and intelligence ties with Israel but climbed aboard the adversarial axis confronting the Jewish state. Turkey has agreed to round out the forward surveillance outposts encircling Israel's borders: Hamas from the southwest in Gaza, Syria in the east, Lebanon in the north and now Turkey from the northwest. Tehran is banking on this encirclement for early warning of an approaching Israeli strike and any supportive American movements.According to Western intelligence sources in Ankara, heads of the Turkish army objected to their government's strategic turn to Iran and the cutoff of its ties with Israel. However its pro-Islamic leaders, which have gradually eased the army out of policymaking, have forced them to accept operational ties with the military of an anti-Western Middle Eastern nation as being in the nation's best interests.Erdogan's most compelling argument is that President Barack Obama's secret proposal for Iran to deposit 400 kilos of its enriched Iran in Turkey for safekeeping in charge of International Atomic Energy Agency inspectors, had elevated Turkey to an enhanced role as a broker between the US and Iran, sanctioned by Agency director Mohamed ElBaradei. If Turkey, a member of NATO, was able to gain the Iranian regime's trust, the Turkish prime minister maintained, it was only thanks to the military understandings he reached in Tehran. DEBKAfile's military sources report that word of the Turkish-Iranian military collaboration deal landed with shocking effect in Washington and Jerusalem. They had not forewarned by their intelligence services that Erdogan was willing to go as far as this to ally Turkey with the Islamic regime.
Blast at Nato base in Afghanistan
An explosion has hit a Nato-led military base in Afghanistan's capital, Kabul, wounding four foreigners and three civilians, a military spokesman said.The blast struck Camp Phoenix, one of the main bases used by Western troops, early on Friday morning, Sergeant Kevin Bell said.Zemaray Bashari, a spokesman for the Afghan interior ministry, confirmed the attack.James Bays, Al Jazeera's correspondent in Kabul, said: "It's a place where there are large number of military installations."It is unclear whether those foreigners injured are military personnel, because there are a lot of contractors at that base."Police said US military vehicles were the target of the attack. The area had been sealed off by Western forces casualties were expected, he said.
Training facility
Camp Phoenix, on the outskirts of Kabul, is run by US forces, with some Nato member nations maintaining a presence there.It is also a base for the Afghan army, which is being trained by international forces in the hope it can take over the responsibility for fighting the Taliban.The camp occasionally comes under attack, mostly from rocket and mortar fire, though without casualties.
Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009
Black Panther Party 43rd Anniversary Celebrated in Oakland
Black Panther Party 43rd Anniversary Celebrated in Oakland
Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009
Tα τείχη του κοινωνικου - θρησκευτικού - οικονομικού ρατσισμού
Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009
ΦΤΟΥ σας Παπατζήδες (το τείχος έπεσε, Ζήτω το τείχος)
Σε νέα φάση έχουν εισέλθει οι σχέσεις Ελλάδος-Ισραήλ καθώς τα γεγονότα καταδεικνύουν ότι η επιλογή της προηγούμενης κυβέρνησης για ανάπτυξη των διμερών σχέσεων σε στρατηγικό επίπεδο, συνεχίζεται με επαυξημένη διάθεση και από τη νέα κυβέρνηση. Μετά τον «Ένδοξο Σπαρτιάτη» του 2008 έρχεται μία μεγάλη άσκηση έρευνας-διάσωσης μάχης (Combat Search & Rescue) 6-13 Δεκεμβρίου στην Ανδραβίδα, αλλά την κυριότερη εξέλιξη την είχαμε σε πολιτικό επίπεδο: Η Ελλάδα απείχε από την ψηφοφορία στον ΟΗΕ για την ψήφιση της καταδικαστικής για το Ισραήλ !!! έκθεσης 575 σελίδων του Δικαστηρίου Richard Goldstone για τις βιαιότητες των Ισραηλινών στη επίθεση κατά της Γάζας τον περασμένο χειμώνα.
Η έκθεση υπερψηφίστηκε με 114 υπέρ, 18 κατά και 44 αποχές. Εκτός από την Ελλάδα απείχαν και χώρες όπως η Βρετανία, η Γαλλία, η Νορβηγία, η Σουηδία, η Ισπανία, το Λουξεμβούργο, η Νέα Ζηλανδία, η Δανία κ.ά. Η καταδικαστική έκθεση αρχικά είχε ψηφιστεί από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Γενεύη τον περασμένο μήνα. Στις 18 χώρες που ψήφισαν κατά του ψηφίσματος περιλαμβάνονται οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Γερμανία, η Ολλανδία, η Ιταλία και το Ισραήλ. Μάλιστα ο Ριάντ Μανσούρ, Πρέσβης και μόνιμος παρατηρητής της Παλαιστίνης στα Ηνωμένα Έθνη, σημείωσε ότι "μεγάλος αριθμός ευρωπαϊκών εθνών» απείχε από το ψήφισμα. Για την Ελλάδα η οποία μέχρι στιγμής ακολουθούσε παραδοσιακά αντί-ισραηλινή στάση σε όλες τις σχετικές ψηφοφορίες ήταν πραγματικά ένα «μεγάλο βήμα» η αποχή της.
Σε ότι αφορά την CSAR συνάσκηση μεταξύ Ελλήνων και Ισραηλινών αυτή πρόκειται να διεξαχθεί στην Ανδραβίδα και οι Ισραηλινοί θα μεταφερθούν με ελικόπτερα Super Stallion.
Πρόκειται για σειρά ασκήσεων που στόχο έχουν από πλευράς Ισραηλινών την εξοικείωση των πληρωμάτων σε αποστολές εντός περιοχών με υψηλή αντιαεροπορική προστασία και σε περιβάλλον έντονης ηλεκτρονικής δραστηριότητας, κάτι που το εκπαιδευτικό πεδίο του του ΚΕΑΤ-ΣΟΤ, το προσφέρει και με το παραπάνω. Σε ότι αφορά τις γενικότερες ελληνό-ισραηλινές σχέσεις, είναι σαφές ότι η κρίση στις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας και οι περιορισμένες πιθανότητες βελτίωσής τους στο εγγύς μέλλον, έχουν φέρει Ελλάδα και Ισραήλ πιό κοντά. Το μέλλον θα δείξει κατά πόσον αυτή η προσέγγιση θα αποκτήσει μονιμότερο χαρακτήρα...
Υπόθεση - Nidal Hassan & o Imam al-Awlaki
Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009
Δια βίου πάθηση .. και άλλα τινα
Προϋπολογισμός 2010 Προσχέδιο 5 Νοεμβρίου 2009
Σημεία παρουσίασης
Πλαίσιο διαμόρφωσης Προϋπολογισμού 2010
Βασικά μεγέθη της οικονομίας
Εκτέλεση Προϋπολογισμού 2009
Προϋπολογισμός 2010
1. Πλαίσιο διαμόρφωσης Προϋπολογισμού 2010
Ο προϋπολογισμός του 2010 διαμορφώνεται σε εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες
Η οικονομία βρίσκεται σε μεγαλύτερη ύφεση από ό,τι αναμενόταν
Ο προϋπολογισμός του 2009 αποτελεί την κορύφωση ενός πολυετούς εκτροχιασμού στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος
Τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα του δημοσίου τομέα και της οικονομίας έχουν διογκωθεί
Ο Προϋπολογισμός του 2010 είναι η αφετηρία μιας μεγάλης προσπάθειας
Είναι το ξεκίνημα για την εφαρμογή ενός τετραετούς προγράμματος
που στοχεύει:
στην ανάταξη της οικονομίας,
στην ενίσχυση της οικονομικής και κοινωνικής δικαιοσύνης,
στη στήριξη της ανταγωνιστικότητας και ενός νέου προτύπου ανάπτυξης,
στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο κράτος,
στην ανάκτηση του κύρους και της αξιοπιστίας της οικονομικής πολιτικής απέναντι στους πολίτες, στους Ευρωπαίους εταίρους, στις διεθνείς αγορές.
Ο Προϋπολογισμός του 2010 στηρίζεται στις αρχές μας
Προεκλογικά και προγραμματικά δεσμευτήκαμε για μια πολιτική:
Που δεν κρύβει την αλήθεια, αλλά βασίζεται σε καθαρούς λογαριασμούς.
Που δεν στηρίζεται σε εικονικά δεδομένα, αλλά αντιμετωπίζει τα πραγματικά προβλήματα και θέτει ρεαλιστικούς στόχους.
Που δεν προστατεύει την αδικία, αλλά προάγει την κοινωνική δικαιοσύνη μέσα από τη δίκαιη αναδιανομή.
Που δεν εκμεταλλεύεται, αλλά σέβεται και αξιοποιεί τον κόπο του Έλληνα πολίτη.
Που δεν σπαταλά τα χρήματα των φορολογούμενων, αλλά θέτει ξεκάθαρες κοινωνικές και αναπτυξιακές προτεραιότητες για τις δημόσιες δαπάνες.
Ο Προϋπολογισμός του 2010 είναι ο πρώτος της νέας κυβέρνησης
Είναι ένας μεταβατικός προϋπολογισμός:
Συντάχθηκε σε ελάχιστο χρόνο και σε εξαιρετικά δύσκολες οικονομικές και δημοσιονομικές συνθήκες.
Δεν θα μπορούσε να είναι ο προϋπολογισμός για τον οποίο έχουμε δεσμευτεί και θέλουμε να πετύχουμε στα επόμενα χρόνια.
Όμως:
Υλοποιεί τις δεσμεύσεις μας για τις πρώτες 100 ημέρες στο ακέραιο.
Στηρίζει τους οικονομικά ασθενέστερους.
Διαθέτει περισσότερους πόρους για την ανάπτυξη, την παιδεία και την υγεία.
Προωθεί τη δικαιότερη αναδιανομή.
Επιχειρεί το πρώτο νοικοκύρεμα στα δημόσια οικονομικά.
Θέτει τις βάσεις για τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές στη δημοσιονομική διαχείριση και στην οικονομία.
2 . Βασικά μεγέθη της οικονομίας
Η Ελληνική οικονομία σε ύφεση για πρώτη φορά από το 1993 * Εκτίμηση Υπουργείου Οικονομικών ** Πρόβλεψη Υπουργείου Οικονομικών
Οι προβλέψεις για την πορεία της οικονομίας
2009 (προσωρινά στοιχεία)
Ρυθμός ανάπτυξης -1,5%
Επενδύσεις -20%
Εξαγωγές -14%
Εισαγωγές -22%
2010 (προβλέψεις)
Ρυθμός ανάπτυξης -0,3%
Επενδύσεις -2%
Εξαγωγές +2,5%
Εισαγωγές +1,5%
Προβλέψεις διεθνών οργανισμών για την Ελληνική Οικονομία (% μεταβολές, σταθερές τιμές) Ευρωπαϊκή Επιτροπή ΟΟΣΑ ΔΝΤ Νοέμβριος 2009 Ιούνιος 2009 Οκτώβριος 2009 2009 2010 2009 2010 2009 2010 ΑΕΠ -1,1 -0,3 -1,3 0,3 -0,8 -0,1 Ιδιωτική κατανάλωση -2,5 -1,3 Δημόσια κατανάλωση 2,0 -0,1 Επενδύσεις -16,2 -3,9 Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών -11,8 2,7 Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών -20,3 -3,1 Πληθωρισμός 1,2 1,4 1,3 1,7 1,1 1,7 Ποσοστό ανεργίας 9,0 10,2 9,5 10,3 9,5 10,5
3 . Εκτέλεση Προϋπολογισμού 2009
Ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός Διαδοχικές αναθεωρήσεις ελλείμματος 2009 (σε εκ. ευρώ και ως % ΑΕΠ) 21 δις μεγαλύτερο έλλειμμα από πρόβλεψη ΠΣΑ 4,1 δις
Καμία σοβαρή προσπάθεια συγκράτησης του ελλείμματος από την προηγούμενη κυβέρνηση
Ο Προϋπολογισμός του 2009 εκτροχιάστηκε κυρίως λόγω των εσόδων και των δαπανών της κεντρικής διοίκησης Κρατικός προϋπολογισμός (σε εκ. ευρώ) 2009 Προϋπ/σμός ΠΣΑ Εκτιμήσεις Διαφορά από ΠΣΑ Τακτικός Προϋπολογισμός (ΤΠ) 1. Καθαρά έσοδα ΤΠ (α+β+γ-δ) 62.272 59.287 49.200 -10.087 α. Τακτικά έσοδα 64.200 61.615 53.080 -8.535 β. Έσοδα καταργηθέντων ειδικών λογ/σμών 972 972 1.065 93 γ. Έσοδα προγράμματος αντιμετώπισης της χρηματοπιστωτικής κρίσης 400 400 55 -345 δ. Επιστροφές φόρων 3.300 3.700 5.000 1.300 2. Δαπάνες ΤΠ (α+β) 65.978 66.878 71.438 4.560 α. Τόκοι 12.000 12.100 12.340 240 β. Πρωτογενείς δαπάνες 1 53.978 54.778 59.098 4.320 3. Έλλειμμα ΤΠ (1-2) -3.706 -7.591 -22.238 -14.647 Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων (ΠΔΕ) 4. Έσοδα (α+β) 3.700 3.700 2.306 -1.394 α. Εισροές ΕΕ 3.500 3.500 2.106 -1.394 β. Ίδια έσοδα 200 200 200 0 5. Δαπάνες 8.800 8.800 9.500 700 6. Έλλειμμα ΠΔΕ (4-5) -5.100 -5.100 -7.194 -2.094 7. Έλλειμμα Κεντρικής Κυβέρνησης (3+6) -8.806 -12.691 -29.432 -16.741 (% του ΑΕΠ) -3,40% -5,00% -12,30% Ισοζύγιο γενικής κυβέρνησης α. Έλλειμμα κεντρικής κυβέρνησης -8.806 -12.691 -29.432 -16.741 β. Αποτελέσματα ΟΤΑ, ΟΚΑ και λοιπών ΝΠΔΔ 4.925 6.636 1.998 -4.638 γ. Χρηματοδότηση στην κοινωνική ασφάλιση και ΟΤΑ -575 -2.286 -531 1.755 δ. Εξοπλιστικά προγράμματα -2.200 -2.500 -3.157 -657 ε. Εθνικολογιστικές προσαρμογές 1.390 1.390 505 -885 στ. Ισοζύγιο γενικής κυβέρνησης (α+β+γ+δ+ε) -5.266 -9.451 -30.617 -21.166 % του ΑΕΠ -2 -3,7 -12,7 ΑΕΠ (αναθεωρημένο) 260.248 254.519 240.150 -14.369
Κατάρρευση εσόδων
Πού έπεσαν έξω τα έσοδα
Ανεξέλεγκτη αύξηση δαπανών
Πού ξέφυγαν οι δαπάνες
Αύξηση του ελλείμματος του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων κυρίως από τη μη αξιοποίηση Κοινοτικών πόρων
Μη καταγραφή στοιχείων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα 4,4 δις ευρώ μικρότερη η «άσπρη τρύπα» εκ των οποίων 2,2 δις είναι τα χρέη των νοσοκομείων μόνο για το 2009
Το δημόσιο χρέος βρίσκεται στο ιστορικά υψηλότερο επίπεδο
4 . Προϋπολογισμ ός 2010
Στόχοι του Προϋπολογισμού του 2010
Με τον προϋπολογισμό του 2010 θέλουμε να γίνει η αρχή
Για την ανάταξη της οικονομίας
Για μια δίκαιη αναδιανομή του πλούτου
Για το νοικοκύρεμα του κράτους
Κατά την εκτέλεση του Προϋπολογισμού ξεκινάμε και τις μεγάλες διαρθρωτικές
αλλαγές στη δημοσιονομική διαχείριση, τη φορολόγηση και την οικονομία.
Με τον Προϋπολογισμό του 2010 υλοποιούμε τις δεσμεύσεις μας
Παιδεία:
Αύξηση των δαπανών για την παιδεία κατά 1 δις ευρώ
Υγεία:
Πρόσληψη 3.000 νοσηλευτών στο ΕΣΥ
Ανάπτυξη:
Αύξηση των πόρων του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων πάνω από 4% του ΑΕΠ για να επιταχυνθεί η απορρόφηση του ΕΣΠΑ, για να στηριχθεί η πράσινη ανάπτυξη
Απασχόληση:
Επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών για την απασχόληση των νέων
Με τον Προϋπολογισμό του 2010 υλοποιούμε τις δεσμεύσεις μας
Εισοδηματική πολιτική:
Αυξήσεις μισθών και συντάξεων πάνω από τον πληθωρισμό
Κοινωνική προστασία:
Χορήγηση έκτακτου επιδόματος αλληλεγγύης
Αύξηση του επιδόματος ανεργίας ώστε σταδιακά να φτάσει στο 70% του βασικού μισθού
Αγρότες:
Αύξηση αγροτικής σύνταξης από 1/10/2009 κατά 30 ευρώ και κατά 20 ευρώ ακόμη από 1/7/2010
Αύξηση της επιστροφής του ΦΠΑ των αγροτών από 7% σε 11%
Δημοσιονομικός στόχος 2010: Η μείωση του ελλείμματος σε μονοψήφιο λόγο ως προς το ΑΕΠ Μείωση του ελλείμματος κατά 7,8 δις ευρώ
Βασικά στοιχεία προϋπολογισμού 2010: Κεντρική Κυβέρνηση Κρατικός προϋπολογισμός (σε εκατ. ευρώ) 2009 2010 Μεταβολή 2010-2009 Προϋπ/σμός ΠΣΑ Εκτιμήσεις Προβλέψεις σε εκ. ευρώ % Τακτικός Προϋπολογισμός (ΤΠ) 1. Καθαρά έσοδα ΤΠ (α+β+γ-δ) 62.272 59.287 49.200 53.650 4.450 9 α. Τακτικά έσοδα 64.200 61.615 53.080 56.900 3.820 7,2 β. Έσοδα καταργηθέντων ειδικών λογ/σμών 972 972 1.065 1.120 55 5,2 γ. Έσοδα προγράμματος αντιμετώπισης της χρηματοπιστωτικής κρίσης 400 400 55 280 225 δ. Επιστροφές φόρων 3.300 3.700 5.000 4.650 -350 -7 2. Δαπάνες ΤΠ (α+β) 65.978 66.878 71.438 70.436 -1.002 -1,4 α. Τόκοι 12.000 12.100 12.340 12.950 610 4,9 β. Πρωτογενείς δαπάνες 1 53.978 54.778 59.098 57.486 -1.612 -2,7 3. Έλλειμμα ΤΠ (1-2) -3.706 -7.591 -22.238 -16.786 5.452 -24,5 Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων (ΠΔΕ) 4. Έσοδα (α+β) 3.700 3.700 2.306 3.860 1.554 67,4 α. Εισροές ΕΕ 3.500 3.500 2.106 3.710 1604 76,2 β. Ίδια έσοδα 200 200 200 150 -50 -25 5. Δαπάνες 8.800 8.800 9.500 10.300 800 8,4 6. Έλλειμμα ΠΔΕ (4-5) -5.100 -5.100 -7.194 -6.440 754 -10,5 7. Έλλειμμα Κεντρικής Κυβέρνησης (3+6) -8.806 -12.691 -29.432 -23.226 6.206 -21,1 (% του ΑΕΠ) -3,40% -5,00% -12,30% -9,50% ΑΕΠ (αναθεωρημένο) 260.248 254.519 240.150 244.233 1,7
Βασικά στοιχεία προϋπολογισμού 2010: Γενική Κυβέρνηση Ισοζύγιο γενικής κυβέρνησης (σε εκ. ευρώ) 2009 2010 Μεταβολή 2010-2009 Προϋπ/σμός ΠΣΑ Εκτιμήσεις Προβλέψεις σε εκ. ευρώ α. Έλλειμμα κεντρικής κυβέρνησης -8.806 -12.691 -29.432 -23.226 6.206 β. Αποτελέσματα ΟΤΑ, ΟΚΑ και λοιπών ΝΠΔΔ 4.925 6.636 1.998 3.015 1.017 Εκ των οποίων χρέη νοσοκομείων -2.200 -800 1.400 Από τακτοποίηση παλαιών υποχρεώσεων σε ΙΚΑ και ΟΤΑ 1.711 γ. Χρηματοδότηση στην κοινωνική ασφάλιση και ΟΤΑ -575 -2.286 -531 -550 -19 Εκ των οποίων τακτοποίηση παλαιών υποχρεώσεων - στο ΙΚΑ - στους ΟΤΑ -1.711 δ. Εξοπλιστικά προγράμματα 1 -2.200 -2.500 -3.157 -2.700 457 ε. Εθνικολογιστικές προσαρμογές 1.390 1.390 505 595 90 στ. Ισοζύγιο γενικής κυβέρνησης (α+β+γ+δ+ε) -5.266 -9.451 -30.617 -22.866 7.751 % του ΑΕΠ -2 -3,7 -12,7 -9,4 ΑΕΠ (αναθεωρημένο) 260.248 254.519 240.150 244.233
Πώς θα μειωθεί το έλλειμμα
Η μείωση του ελλείμματος κατά 7,8 δις ευρώ θα προέλθει τόσο από την ενίσχυση των εσόδων όσο και από τη μείωση των δημοσίων δαπανών.
Την ίδια στιγμή:
Στα έσοδα θα υπάρξει μεταφορά των φορολογικών βαρών στους έχοντες και κατέχοντες.
Στις δαπάνες θα υπάρξει εξορθολογισμός και ανακατανομή τους για να στηριχθούν οι προτεραιότητές μας όπως η παιδεία, η υγεία, η πράσινη ανάπτυξη, η στήριξη της απασχόλησης, η κοινωνική αλληλεγγύη και προστασία.
Αύξηση των εσόδων
Πως θα ενισχυθούν τα έσοδα
Η κύρια πηγή αύξησης των καθαρών εσόδων είναι η ενίσχυση των φορολογικών εσόδων κατά 3,7 δις που θα προκύψει από:
Την ενεργοποίηση των μηχανισμών για την είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο και τον περιορισμό της φοροδιαφυγής (1,2 δις ευρώ)
Το νέο πλαίσιο φορολόγησης των εισοδημάτων και της περιουσίας και τις αυξήσεις σε ορισμένους ΕΦΚ – τσιγάρα, ποτά (1,5 δις ευρώ)
Την εισφορά κοινωνικής ευθύνης από τις πολύ κερδοφόρες επιχειρήσεις και τη μεγάλη ακίνητη περιουσία για την χορήγηση του έκτακτου επιδόματος αλληλεγγύης (1 δις ευρώ)
Από πού θα περιοριστούν οι δαπάνες
Παραδείγματα:
Μείωση των δαπανών τακτικού προϋπολογισμού (εκτός τόκων) κατά 1,6 δις ευρώ
Μείωση των εξοπλιστικών δαπανών κατά 0,5 δις ευρώ
Περιορισμός των χρεών των νοσοκομείων κατά 1,4 δις ευρώ
Αναδιάταξη δαπανών και φορολογικών βαρών για τη στήριξη της οικονομίας και την αναδιανομή
Παραδείγματα:
Μείωση καταναλωτικών δαπανών κατά 24% (850 εκ.), αλλά αύξηση του ΠΔΕ στο 4,2% του ΑΕΠ (800 εκ.)
Μείωση των επιχορηγήσεων διαφόρων φορέων (120 εκ.), αλλά αύξηση του επιδόματος ανεργίας 5% (100 εκ.)
Κατάργηση της απόσυρσης (400 εκ.), αλλά αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση (κατά 1 δις μαζί με ΠΔΕ)
Αναδιάταξη δαπανών και φορολογικών βαρών για τη στήριξη της οικονομίας και την αναδιανομή
Μείωση των εξοπλιστικών δαπανών (500 εκ.), αλλά επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών νέων και αύξηση των αγροτικών συντάξεων (350 εκ.)
Εισφορά κοινωνικής ευθύνης από τα μεγάλα κέρδη και τις μεγάλες περιουσίες (1 δις) για τη χορήγηση του έκτακτου επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης (1 δις)
Αύξηση των ΕΦΚ σε τσιγάρα και ποτά (250 εκ.), για την πρόσληψη 3.000 νοσηλευτών στα νοσοκομεία (70 εκ.) και την αύξηση της επιστροφής ΦΠΑ στους αγρότες (150 εκ.)
Ο Προϋπολογισμός του 2010:
Βάζει τις βάσεις για την ανάταξη της οικονομίας
Στηρίζει την αναδιανομή
Σταματά τη δημοσιονομική κατηφόρα της χώρας
Υλοποιεί τις δεσμεύσεις μας
Στηρίζει τις αναπτυξιακές και κοινωνικές μας προτεραιότητες
Ενισχύει τη διαφάνεια
Σέβεται τα χρήματα του Έλληνα πολίτη
Η υλοποίησή του αφορά όλους μας
Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009
Ιθαγένεια σε κάθε παιδί μεταναστών που θα γεννιέται στην Ελλάδα
Κάθε παιδί μεταναστών που θα γεννιέται στην Ελλάδα θα λαμβάνει αυτόματα την ελληνική ιθαγένεια. Την παραπάνω δήλωση έκανε χθες ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου μιλώντας κατά την εναρκτήρια συνεδρία του Παγκόσμιου Φόρουμ για τη Μετανάστευση και την Ανάπτυξη, την οποία χαιρέτισαν ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Μπαρό και ο γενικός γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι Μουν. Ακόμη, ο κ. Παπανδρέου εξήγγειλε την απόκτηση ιθαγένειας για τα παιδιά της δεύτερης γενιάς και τη συμμετοχή των επί μακρόν διαμενόντων στις τοπικές εκλογές. Δήλωσε επίσης ότι η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει με τον πληρέστερο τρόπο τις δυνατότητες επιστροφής παράνομων αλλοδαπών και ότι θα εμπλακεί ενεργά στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα μετεγκατάστασης προσφύγων σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
Για την αυτόματη απόκτηση ιθαγένειας, κάθε παιδιού που γεννιέται στην ελληνική επικράτεια, δεσμεύθηκε χθες ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου μιλώντας στην εναρκτήρια συνεδρία του Παγκόσμιου Φόρουμ για τη Μετανάστευση και την Ανάπτυξη. Ο κ. Παπανδρέου επανέλαβε σειρά προεκλογικών δεσμεύσεων του ΠΑΣΟΚ, που αφορούν την απόκτηση ιθαγένειας για τα παιδιά της 2ης γενιάς και τη συμμετοχή των επί μακρόν διαμενόντων στις τοπικές εκλογές. Διαβεβαίωσε ότι θα κινηθούν οι διαδικασίες, ώστε να μπορέσουν όσοι αλλοδαποί έχουν συμπληρώσει πέντε χρόνια συνεχούς διαμονής στη χώρα να αποκτήσουν το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος (που επιφυλάσσει σημαντικά πλεονεκτήματα για τους αλλοδαπούς). Δήλωσε ότι η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει με τον πληρέστερο τρόπο τις δυνατότητες επιστροφών και ότι θα εμπλακεί ενεργά στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα μετεγκατάστασης προσφύγων σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο πρωθυπουργός στη συμβολή των μεταναστών στη μείωση του κόστους παραγωγής, στη βελτίωση δημογραφικών δεικτών και στη στήριξη των ασφαλιστικών συστημάτων. «Είναι όλοι εκείνοι που υποστήριξαν και υποστηρίζουν κρίσιμους τομείς της οικονομίας μας, στη γεωργία, στον κατασκευαστικό κλάδο, στον τουρισμό, στη ναυτιλία», επισήμανε και εξήρε τη συμβολή τους στην προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων. Ομως οι Ο.Α. είχαν ως τελικό απολογισμό 13 νεκρούς αλλοδαπούς στα ολυμπιακά εργοτάξια, 65 νεκρούς στα έργα στήριξης και εκατοντάδες τραυματίες.- Την πρωτοβουλία της κυβέρνησης να δημιουργήσει ένα επιτελικό κέντρο συντονισμού των εμπλεκομένων στη μετανάστευση υπουργείων ανακοίνωσε ο υπ. Εσωτερικών κ. Γ. Ραγκούσης. «Πρώτος άξονας των παρεμβάσεών μας», πρόσθεσε «είναι η διαφύλαξη των προοπτικών ένταξης για τους νόμιμους μετανάστες. Αυτή δεν διασφαλίζεται με αστυνομικά μέτρα, αλλά με θεσμικά, οικονομικά, πολιτικά και διπλωματικά μέτρα». Γι’ αυτό και υποσχέθηκε υιοθέτηση απλών και ευέλικτων διαδικασιών.
Θεωρήσεις πολλαπλών εισόδων !!
Ο υπουργός Εσωτερικών αναφέρθηκε όμως και σε «ανάσυρση του σκοτεινού αριθμού των παρανόμων στην επιφάνεια της κοινωνικής ζωής». Σε ερώτηση της «Κ» προς την υφυπουργό Εσωτερικών κ. Θ. Τζάκρη, εάν αυτό σημαίνει εφαρμογή προγραμμάτων «ημι-νομιμοποίησης» (υπάρχει σχετική πρόταση του Συνηγόρου του Πολίτη), η υφυπουργός απάντησε ότι η κυβέρνηση δεν προτίθεται να προχωρήσει σε νομιμοποίηση, διότι κάτι τέτοιο απαγορεύεται από το Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Ασυλο !!. Από την πλευρά του ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Μ. Χρυσοχοΐδης, στο πνεύμα των νέων αντιλήψεων για τις βίζες, ανακοίνωσε ότι οι νόμιμοι μετανάστες θα λάβουν θεωρήσεις πολλαπλών εισόδων για όλο το 2010, ώστε να ταξιδεύουν απρόσκοπτα στις χώρες τους
Πέρα των αναγγελθέντων υπάρχουν και μερικά ζητήματα που χρειάζονται ΑΜΕΣΗ αντιμετώπιση:
α. Να ελαττωθεί ο χρόνος απόδοσης / ανανέωσης άδειας παραμονής σε ένα ενάμιση μήνα το πολύ. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν χρόνοι αναμονής έξι και οκτώ μήνες
β. Να ελαττωθεί ο χρόνος απόφασης για την απόκτηση της Ελληνικής Ιθαγένειας σε 4-6 μήνες το πολύ. Ο σημερινός χρόνος είναι 3-4 χρόνια αν δεν βάλεις μέσο ή δεν πληρώσεις κατάλληλο δικηγόρο !!
γ. Να αποσυρθεί ο νόμος που προβλέπει ότι οι Μετανάστες για να αυτό-απασχοληθούν η να ανοίξουν μαγαζί θα πρέπει να μπορούν να αποδείξουν ότι έκαναν επένδυση 60.000 € . θα πρέπει να ισχύουν ότι ισχύει για κάθε πολίτη. (με αυτό το μέτρο εξαναγκάζουν τους αλλοδαπούς να είναι εργάτες)
δ. Να εξισωθεί ο απαιτούμενος χρόνος διαμονής στην Ελλάδα που χρειάζεται για να δικαιούται κάποιος να κάνει αίτηση για απόκτηση ιθαγένειας σε περίπτωση που έχει κάνει γάμο με Έλληνα /Ελληνίδα για όλες τις κατηγορίες ζευγαριών. Αυτή την στιγμή υπάρχει ο παράλογος και Ρατσιστικός διαχωρισμός στα άτεκνα ζευγάρια. Δηλαδή αν έχουν κάνει από κοινού παιδί ο απαιτούμενος χρόνος είναι 3 έτη παραμονής , ενώ αν δεν έχουν απαιτούνται 10 έτη παραμονής στην Ελλάδα για να μπορεί να κάνει αίτηση για ιθαγένεια.
Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009
Tossing the COIN in Afghanistan
"British Prime Minister Gordon Brown in a telephone conversation today congratulated President Hamid Karzai on his victory in the Afghan elections. Mr. Brown stressed on his country’s continued cooperation with Afghanistan and wished prosperity and progress for the people and government of Afghanistan. President Karzai thanked British prime minister and stress [sic] on the expansion of UK-Afghan relations."
The Pakistanis and the Turks were also on the horn, slapping their fellow "democrat" on the back for having pulled off the most brazen act of ballot stuffing to take place outside of Chicago’s city limits. Alsochiming in was UN Secretary-General Ban Ki-moon: "I welcome today’s decision by Afghanistan’s Independent Election Commission to forego a run-off vote and to declare Hamid Karzai as the winner of the 2009 presidential elections. I congratulate President Karzai. This has been a difficult election process for Afghanistan and lessons must be learned. Afghanistan now faces significant challenges and the new president must move swiftly to form a government that is able to command the support of both the Afghan people and the international community. The United Nations remains committed to providing every support and assistance to the new government in helping to push forward progress for all peoples of Afghanistan."
Yes, it has been "difficult," what with the U.S. representative responsible for liaison with the Afghan electoral process resigning in protest at the enormity of the fraud, Karzai’s chief opponent refusingto stand in the sure-to-be-rigged runoff, and thegenerally acknowledged fact that the whole sorry spectacle was staged by Karzai’s hand-picked electoral commission. But to the bringers of aNew World Order, who have occupied Afghanistan for the past eight years – and are determined to hang on for at least another decade or so – these are mere details to be smoothed over by soothing words. Beneath the euphemisms and general soporifics, however, an increasingly ugly reality festers…
The embarrassing visibility of the corruption embodied in the Karzai regime makes it difficult to sell "Operation Enduring Freedom" on two fronts: in Afghanistan, Karzai has lost whatever legitimacy he may have once possessed, and here at home, the American people arebeginning to wonder what’s up with eight years of futile fighting– and what the future holds. Add to this spiraling economic uncertainty and themetastasizing costs of the war, and you have what Andrew Exumdecries as a growing "neo-isolationism" on your hands. Horror of horrors, we can’t have that! Why, the American people might begin to ask all sorts of uncomfortable and potentially embarrassing questions of their ruling elites, such as: what are we getting out of this foreign policy of endless war, anyway?
Exum, one of the leading advocates of escalating the war effort – he was one of thearchitects of Gen. McChrystal’s plan to send 40,000 more troops to the Afghan front – is a big wheel over at the Center for a New American Security (CNAS), theRockefeller-funded pro-Democratic Party think-tank holding the semi-official foreign policy franchise in the Obama administration. Along with CNAS head honchoJohn Nagl, Exum is one of the chief theoreticians of the "COIN" doctrine of the new American imperialism, which saw its debut with the supposedly successful "surge" in Iraq. (We aren’t supposed tonotice that the Iraqi success is rapidly falling apart, and U.S. troops show no signs of making their much-promised effort.) In any case, this revamped strategic rationale for empire-building holds that, in order to defeat an insurgency, an occupying army must fight what the Chicoms used to call a "people’s war." What this means, in practice, is that U.S. troops must be stationed in the countryside, as well as in cities and major towns, living side-by-side with the population we are pledged to "protect," even as we engage in a prolonged campaign of nation-building.
Yet, as even Exum concedes, the fake election was a "disaster," and, worse, "the predatory Afghan government" is at least as much a threat to the success of the U.S. mission as the Taliban. Furthermore, --> "As Steve Biddle and others have noted, though, the primary weakness of U.S. counterinsurgency doctrine is its assumption that the interests of the host nation will line up with those of the United States. In Afghanistan – as in Iraq and Vietnam – U.S. military officers and diplomats have dealt with host-nation governments whose composition and behavior has often been at odds with U.S. objectives and interests. So while countless memoranda and manuals exist instructing U.S. servicemen on how to wage counterinsurgency campaigns at the operational and tactical levels, there is currently little guidance for how U.S. policymakers should use leverage over its [sic] Afghan partners. The Obama administration, if it’s clever, will try to figure out the best way to use its leverage over Karzai and other Afghan politicians. And in that effort, they deserve time to succeed."
Oh, but there is some guidance in historical precedent, as I pointed out in my last column, "Karzai as Diem." President Obama is often likened to President John F. Kennedy by his admirers, so why not take a page from Camelot’s book and toss Karzai overboard the way we ditched Vietnamese dictator Ngo Dinh Diem? We could always blame his tragic demise on the Taliban. That’s not the Obama style, however: too blatantly obvious, and potentially controversial if the truth ever got out. So the self-proclaimed "pragmatists" in Washington prevailed on their guy, former Northern Alliance official Abdullah Abdullah, to drop out, avoid a runoff, and be content – for the moment – to wield some influence inside the Afghan government with the appointment of a few ministers from the ranks of his supporters. Karzai is pledging to clean up corruption, and everyone is supposed to join hands and sing "Kumbaya" as the Yanks bomb the sh*t out of their country. In the meantime, the world has stopped waiting with bated breath for the much-vaunted decision by the U.S. commander in chief on how many more troops he intends to send to the graveyard of empires – and, more importantly, what their strategy is going to be. Exum’s admission of grave problems in the execution of this war were made in the context of a piece arguing that the president ought to be given all the time in the world to craft his momentous announcement. The great problem of the Obamaites, however, is that there is not enough time in all eternity to come up with a successful strategy for occupying a people who fiercely refuse to be occupied – and particularly not when it comes to the Afghan peoples, whose demonstrated ability to fight off successive waves of invaders over the centuries must surely make any would-be occupier think twice. The indefinite extension of the presidential decision-making process signals a fierce struggle within the administration, and until Dear Leader finally comes down from the mountain with the tablets in hand, what we are witnessing is policy paralysis.Unfortunately for the men and women on the battlefield, however, the Taliban – and the myriad local insurgent groups not affiliated with any national network – are very far from being paralyzed. They are moving to take total control of the country. Apart from the politics, that is the reason the U.S. pressured the Abdullah faction to cool it: sheer military necessity. A runoff election would have presented the U.S. and its NATO allies with a major project – providing enough security at the local level to protect polling stations and voters – that they simply could not have pulled off. Also, the prospect that the scant number of voters would have proved to be an embarrassment no doubt contributed to Washington’s decision to absorb its losses – of credibility, both at home and on the ground in Afghanistan – and plow onward. A major complaint of the progressives during the Bush years was that the administration, in launching an invasion of Iraq, was living in a bubble of its own making, one that allowed it to scale the heights of hubris, as journalist Ron Suskindrelated:
"The aide said that guys like me were ‘in what we call the reality-based community,’ which he defined as people who ‘believe that solutions emerge from your judicious study of discernible reality.’ … ‘That’s not the way the world really works anymore,’ he continued. ‘We’re an empire now, and when we act, we create our own reality. And while you’re studying that reality – judiciously, as you will – we’ll act again, creating other new realities, which you can study too, and that’s how things will sort out. We’re history’s actors… and you, all of you, will be left to just study what we do.’"
This radical subjectivism is not the exclusive province of Republicans or neoconservatives; it is an occupational hazard of government officials, one that begins to intrude on their consciousness the moment they take the reins of power. Minus the rhetorical egoism – "and you, all of you, will be left to just study what we do" – the top echelons of the Obama administration are as prone to this peculiar form of blindness as their predecessors were, and perhaps, in a sense, even more so. For these "progressive" warriors are equally committed, along with theirneoconservative counterparts, to the proposition that the U.S. is indeed an empire – and that it must continue to be so, no matter what the cost. Furthermore, the Obamaites are determined to "learn" from the mistakes of the Bush administration not by abjuring the Bushian policy of relentless aggression, but by fighting the "right" war utilizing the "right" strategy on the "right" front: Afghanistan, which, Obamaaverred during the campaign, was "neglected" by George W. Bush and his advisers. More ominously, both the progressive and neocon wings of the War Party are laboring under another common yet mistaken assumption: that not only are we an empire, and rightly so, but we’re an empire on the ascent. In both cases, it seems, economics is not their strong point. One wonders how many more banks have to shutter their doors before these grand strategists wake up to the fact that the American empire is bankrupt. Long before that signal event occurs, however, the intellectual and moral bankruptcy of our war-crazed foreign policy will become apparent to all who live outside the boundaries of the Imperial City. The makeshift and not very convincing legitimization of the Karzai regime, hailed by bilious communiqués of congratulations by our shameless world "leaders," goes a long way toward that realization. Forget all the guff about that new counterinsurgency doctrine that will supposedly make it possible for us to achieve what other occupiers throughout Afghanistan’s long history failed to do. COIN theory is just administration propaganda, anyway, intended for domestic use, wheeled out in order to dress up the same old imperialism in a new garb and market a futile and costly war to the president’s "progressive" supporters. You can toss that COIN in the fountain, make a wish, and then forget about it, for all the good it will do.
------------------------------------------
Αfghan run-off election canceled, Karzai wins election The Afghan Independent Election Commission Monday announced the presidential run-off election has been canceled with sitting President Hamid Karzai winning the election.The decision came after Karzai's top challenger Abdullah Abdullah Sunday withdrew from the run-off set on Nov. 7.IEC Chief Azizullah Ludin told a press conference in Kabul: " Unfortunately, one of the two candidates Abdullah Abdullah announced his withdrawal from the race on Sunday with only one candidate left, so the IEC, in line with constitution, has canceled the runoff." "In order to avoid wasting fund, to avoid possible untoward incidents and to avoid creating more confusion about the election, the IEC in line with the constitution has decided to announce Hamid Kar