Ποιος και γιατί προκάλεσε τα γεγονότα στον Καύκασο ?
Στην Γεωργιανή κρίση δεν είχαμε καμμιά «τοπική» εξέλιξη, ή κάποια λαϊκή κινητοποίηση, είτε στη Γεωργία, είτε στη Νότιο Οσσετία ή την Αμπχαζία, κανένα «τυχαίο» ή «ανεξέλεγκτο» γεγονός που να οδηγήσει σε κλιμάκωση.
Στην πράξη, Ν. Οσσετία και Αμπχαζία υφίστανται ανεξάρτητες, υπό την προστασία ρωσικών δυνάμεων, εγκατεστημένων εκεί ως ειρηνευτικών δυνάμεων και θα μπορούσαν να συνεχίσουν επ’ άπειρον, αν η γεωργιανή κυβέρνηση του Προέδρου Σαακασβίλι δεν επιχειρούσε, την ημέρα έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, να καταλάβει την Νότια Οσσετία. Προς στιγμήν μάλιστα κατάφερε να θέσει υπό τον έλεγχό της την πρωτεύουσα Τσχινβάλι, επιφέροντας, σύμφωνα με ρωσικές πηγές, τον θάνατο 2000 αμάχων και την καταστροφή μεγάλου μέρους της πόλης, όπως και την «ισοπέδωση» σειράς οσσετιανών χωριών.
Ακόμα και οι πιο φανατικοί φίλοι του μιλάνε για την «ιδιορρυθμία» του σχετικά νέου απόφοιτου του Χάρβαρντ Σαακασβίλι, μεγαλωμένου στο σεράι των αμερικανικών ινστιτούτων και μυστικών υπηρεσιών, όπως και τόσα άλλα «πουλέν» από την Ανατολική Ευρώπη, τα Βαλκάνια και τις πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες, «προορισμένα» να τις κυβερνήσουν, μετά την απαραίτητη εκπαίδευση. ‘Οπως κι αυτοί, ο Σαακασβίλι αντιμετωπίζει την Αμερική και το ΝΑΤΟ ως επίγειους Θεούς και το πνευματικό και πολιτικό του σύμπαν έχει διαμορφωθεί από την περίοδο των μεγαλύτερων ιστορικά αμερικανικών θριάμβων και μιας εξίσου πρωτοφανούς περιόδου ρωσικής αδυναμίας. Στερείται ιστορικού βάθους. Δεν υπάρχει άλλωστε αμφιβολία ότι αυτοί τον επέβαλαν επικεφαλής της Γεωργίας, όταν εξέπνευσε η χρησιμότητα του ‘Εντβαρντ Σεβαρντνάντζε, μετά από μια «ροζ επανάσταση».
‘Ομως, ακόμη και ένας ηλίθιος καταλαβαίνει ότι επιτιθέμενος εναντίον του ρωσικού στρατού, θα λάμβανε τη σκληρή απάντηση που έλαβε. Η πιθανότητα να αφήσει το Κρεμλίνο και η Στάραγια Πλόσεντ του Πούτιν αναπάντητη μια τέτοια ένοπλη επίθεση εναντίον Ρώσων στρατιωτών, πολιτών και του κύρους της Ρωσίας ήταν μία στο δισεκατομμύριο. ‘Οσο «ιδιόρρυθμος» κι αν είναι ο Σαακασβίλι, ακόμη και ηλίθιος αν δεχθούμε ότι είναι, δεν μπορούσε να αναμένει θρίαμβο, εκτός κι αν είχε διαβεβαιώσεις. Ακόμα κι αν ο ίδιος είχε πεισθεί με κάποιο τρόπο ότι τον αναμένει τέτοιος θρίαμβος, δεν μπορούσαν να αναμένουν θρίαμβο οι εκατοντάδες αμερικανοί και ισραηλινοί πολιτικοί και στρατιωτικοί σύμβουλοί του (μεταξύ των οποίων και ο «ημέτερος» σύμβουλός του ‘Αλεξ Ρόντος, πρώην σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου και πρωταγωνιστής της ανατροπής του Μιλόσεβιτς). «Κατά κάποιο τρόπο, ο Σαακασβίλι «παγιδεύτηκε» από τις ευρύτερες δυνάμεις στο παιχνίδι», αναγνωρίζει ο πρώην Πρέσβης του Ισραήλ στη Μόσχα και κορυφαίος Ισραηλινός ειδικός σε θέματα Ευρασίας Ζβι Μάγκεν (Jerusalem Post, 10.8.08). Ποιοί και γιατί όμως «παγίδευσαν» τον Σαακασβίλι; Προτού αποπειραθούμε μια απάντηση σε αυτό, ας εξετάσουμε καλύτερα ποιοί και πως ετοίμασαν τον πόλεμο.
Ποιός (δεν) κρύβεται πίσω από τον Σαακασβίλι!
Υπό μία έννοια είναι ανοησία να μιλάει κανείς για κυβέρνηση της Γεωργίας – η κυβέρνηση αυτή είναι μια εικονική πραγματικότητα ως γεωργιανή κυβέρνηση. Την περασμένη Δευτέρα, οι New York Times «εξιστόρησαν» σε ένα άρθρο τους την μακρά επιχείρηση του αμερικανικού Πενταγώνου να αναδιαρθρώσει «από την κορυφή μέχρι τα νύχια» τον γεωργιανό στρατό, που διαθέτει τις μεγαλύτερες δυνάμεις στο κατεχόμενο Ιράκ μετά τις ΗΠΑ και τη Βρετανία! «Στο ανώτερο επίπεδο», γράφει η αμερικανική εφημερίδα, «οι Ηνωμένες Πολιτείες βοήθησαν στο ξαναγράψιμο του γεωργιανού αμυντικού δόγματος και στην εκπαίδευση των διοικητών και επιχειρησιακών αξιωματικών του. Στο βασικό επίπεδο, Αμερικανοί πεζοναύτες και στρατιώτες εκπαίδευαν τους Γεωργιανούς στραιώτες στα στοιχειώδη της μάχης. Η Γεωργία άρχισε να επανεξοπλίζει τον στρατό της με ισραηλινά και αμερικανικά πυροβόλα όπλα, αναγνωριστικά αεροσκάφη, υλικό επικοινωνίας και διαχείρισης πεδίου μάχης, οχήματα και πυρομαχικά».
Η επίθεση μπορεί να έγινε αιφνιδιαστιακά, προετοιμάζεται όμως αρκετά χρόνια. «Προβλέφθηκε» από τον σύμβουλο του Σαακασβίλι (και πρώην σύμβουλο του Γιώργου Παπανδρέου) Alex Rondos στην «International Herald Tribune», εδώ και δύο μήνες, με την προτροπή μάλιστα στην Ευρώπη να πάρει το μέρος της Τιφλίδας εναντίον της Μόσχας. Την ίδια περίπου στιγμή, Αμερικανικές και Γεωργιανές δυνάμεις πραγματοποιούσαν κοινές στρατιωτικές ασκήσεις. Σύμφωνα με ισραηλινές πηγές (Debka.com, 8.8.08), η γεωργιανή επίθεση «βοηθήθηκε από τους Ισραηλινούς συμβούλους» της κυβέρνησης Σαακασβίλι. Κατά την γεωργιανή εφημερίδα Rezonansi (6.8.08), η Γεωργία απέκτησε μερικά «ισχυρά όπλα με την αναβάθμιση αεροσκαφών Su-25 και συστημάτων πυροβολικού στο Ισραήλ». Πρόσφατα την Τιφλίδα επισκέφθηκε η Κοντολίζα Ράις που ενεθάρρυνε δημόσια το σχέδιο του Γεωργιανού Προέδρου να αποκαταστήσει την «κυριαρχία της χώρας» του στην Οσσετία και την Αμπχαζία. Είναι προφανές ότι ο κ. Σαακασβίλι δεν μπορεί να μην συζήτησε με την Υπουργό το σχέδιο επίθεσης που ήδη είχε καταρτισθεί με τη βοήθεια των Αμερικανών και Ισραηλινών συμβούλων του!
Η Γεωργία ετοιμάστηκε για την επίθεση δεκαπλασιάζοντας (αν και οικονομικο-κοινωνικά κατεστραμμένη) τις στρατιωτικές δαπάνες της τα τελευταία χρόνια και εκσυγχρονίζοντας τον στρατό της με τη μαζική εξοπλιστική βοήθεια του Ισραήλ, των ΗΠΑ και της Γαλλίας. Δεκάδες αμερικανοί σύμβουλοι και δεκάδες απόστρατοι Ισραηλινοί στρατιωτικοί, υπό τον στρατηγό Γκαλ Χιρς, εργάσθηκαν σύμφωνα με την ισραηλινή «Χααρέτζ», για την αναβάθμιση του γεωργιανού στρατού, που, μόνος του είναι μάλλον για τα πανηγύρια. Η Τουρκία εκπαιδεύει 700 αξιωματικούς και υπαξιωματικούς των γεωργιανών ενόπλων δυνάμεων. Μια σειρά ΝΑΤΟϊκών χωρών, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, που προσέφερε δύο πυραυλάκατους και εξήντα όλμους, επιστρατεύτηκαν στη «μεγάλη υπόθεση» της αναδιοργάνωσης του στρατού της Γεωργίας. Μπορεί οι Γεωργιανοί να μην έχουν να φάνε και να κλείνονται οι γυναίκες σε κουτιά για δυο και τρεις μέρες, για να έρθουν παράνομα να δουλέψουν ως παραδουλεύτρες, για τριάντα ευρώ την ημέρα, μερικές ακόμα και με διδακτορικό δίπλωμα, ο Πρόεδρος όμως δεν αντιμετώπισε καμμιά δυσκολία για τη χρηματοδότηση του μνημειώδους Στρατού του.
Δεν ήταν μόνο ο Rondos. Ο Σαακασβίλι έγινε ενθουσιωδώς δεκτός από τον φιλοισραηλινό Πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί στο Παρίσι, ενώ η Κοντολίζα Ράις συναντήθηκε τρεις φορές μαζί του και τον «ενεθάρρυνε» τους τελευταίους μήνες. Ξεκινώντας τον πόλεμο, ο ίδιος ο Σαακασβίλι τον ενέταξε στον αγώνα για την «νέα παγκόσμια τάξη». Μόλις την περασμένη Κυριακή, όταν οι Γεωργιανοί νόμιζαν ακόμα ότι κέρδιζαν τον πόλεμο, όπως μας πληροφορεί η ισραηλινή Χααρέτζ (11/8/08) «ο Εβραίος Γεωργιανός Υπουργός Τεμούρ Γιακομπσβίλι εξήρε τον ρόλο των Ισραηλινών Δυνάμεων ‘Αμυνας για τον ρόλο τους στην εκπαίδευση των Γεωργιανών». Ο Γιακομπσβίλι διέκοψε προς στιγμήν τις πολεμικές του ασχολίες για να δώσει συνέντευξη (στα εβραϊκά, μας πληροφορεί η Χααρέτζ) στο ραδιόφωνο του ισραηλινού στρατού. Χάρη στην εκπαίδευση που μας παρέξατε, μια μικρή ομάδα Γεωργιανών μπόρεσε να «καθαρίσει» μια ρωσική μεραρχία και να καταρρίψει 11 ρωσικά αεροπλάνα. «Μόνο χτες σκοτώσαμε 60 Ρώσους στρατιώτες», δήλωσε ενθουσιασμένος ο Υπουργός. Μερικές μέρες αργότερα, ο Γεωργιανός επιτετραμένος στο Ισραήλ Κωνσταντινίδης, διαμαρτυρόταν γιατί και το Ισραήλ είχε αφήσει στα «κρύα του λουτρού» την κυβέρνησή του, περιοριζόμενο σε πλατωνικού χαρακτήρα εκκλήσεις για ηρεμία. Οι Γεωργιανοί δεν ήξεραν προφανώς ότι ήταν αναλώσιμοι. Ειρήσθω εν παρόδω, δύο από τους άμεσα εμπλεκόμενους στην κρίση Υπουργούς της Γεωργίας, ο Υπουργός Ενοποίησης (αρμόδιος για την Οσσετία και την Αμπχαζία) και ο Υπουργός ‘Αμυνας προέρχονται από τη μικροσκοπική εβραϊκή κοινότητα της Γεωργίας. Αν η κοινότητα είναι μικροσκοπική, το ισραηλινό λόμπυ στην Τιφλίδα είναι το ισχυρότερο στον κόσμο μας πληροφορεί μια από τις καλύτερα ενημερωμένες τουρκικές ιστοσελίδες, η ‘ΙντερνετΧαμπέρ.
Και για να μη φέρει κανείς αντιρρήσεις στον κ. Σαακασβίλι, ο Γεωργιανός Δημοκράτης, είδωλο και ένας από τους εργοδότες του κ. Ρόντου, κατέστειλε με τη βία κάθε εναλλακτική πολιτική δύναμη, με τον κυριότερο αρχηγό της αντιπολίτευσης να πεθαίνει μυστηριωδώς στη Βρετανία, όπου κατέφυγε ελπίζοντας ότι θα σώσει το «κεφάλι» του.
-------------------------------------------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου