Σελίδες

Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

Κοντά στη διάλυση βρίσκεται η ευρωπαϊκή Οικονομική και Νομισματική Ένωση

τέλος εποχής ?
Hayman Advisors: "Ορατός ο κίνδυνος διάσπασης της Ευρωζώνης"
Κοντά στη διάλυση βρίσκεται η ευρωπαϊκή Οικονομική και Νομισματική Ένωση, υποστηρίζει η αμερικανική Hayman Advisors LP, η εταιρεία που κέρδισε 500 εκατ. δολ. στοιχηματίζοντας στην κατάρρευση της αμερικανικής αγοράς των subprime ενυπόθηκων δανείων, όπως αναφέρουν ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Bloomberg, ο Richard Howard, επικεφαλής Διεθνών Αγορών της Hayman Advisors, εκτιμά ότι η Γερμανία θα επιλέξει να ενισχύσει την οικονομία της και όχι άλλα κράτη-μέλη που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, όπως η Αυστρία, η Ιταλία και η Ισπανία. "Αυτό ενδεχομένως να οδηγήσει σε αθετήσεις χρεών, υποχρεώνοντας την Γερμανία να αποκηρύξει το ευρώ", αναφέρει ο ίδιος. "Η αρχική εκτίμηση ήταν ότι δεν υπήρχε πιθανότητα κατάρρευσης της subprime αγοράς, και το ίδιο υπάρχει τώρα για τη ζώνη του ευρώ", δηλώνει ο Howard και προσθέτει. "Δεν διαφαίνεται τέλος στην καθοδική σπείρα που έχουμε εισέλθει".

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Η Σεχτα των τρωκτικών των ΜΚΟ του ΥΠΕΞ, και το υποκατάστημα του "Hellenic Aid"







Hellenic Aid υποκατάστημα του USAID, και οχημα για όλες τις δουλιές με κονδύλια και χρήματα που μοιράζονται στα "δικά μας παιδιά".
Αν μη τι άλλο έχουν δίκιο οι Γερμανοι που δεν εμπιστεύονται το ψευταριό και το αληταριό που μας κυβερνάει ότι θα μειώσει τα ελείματα. Η αγελάδα που αρμέγανε τοσο καιρό ο Ελληνικός λαός είναι ετοιμος να ψοφήσει απο την ανέχεια, και τα Τρωκτικά έχουν καλομάθει.
Αν είναι δυνατό ..
ΜΕ ΚΟΝΔΥΛΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΥΠΕΞ , ΟΡΓΑΝΩΘΗΚΑΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΙΔΙΟΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑ !!!
Οπως αναφέρει και η διοργανώτρια εταιρεία Intermas Consultans LTD - η διοργάνωση του συνεδρίου έγινε .. " under the financial support of the Ministry of Foreign Afairs ( Hellenic Aid).
Στα προτυπα και σα παρακλάδι τοπυ USAID (του διοργανωτή των "επαναστασεων" και των δικτατοριων στην Λ Αμερική) , η Ελληνική κυβέρνηση με το παραμάγαζο " Hellenic Aid" με λεφτα του Ελληνα φορολογουμένου σκορπάει μέσω ΜΚΟ , χρήματα για την εδραίωση του καθεστώτος Σαακασβίλι στην Γεωργία. Ας το συνδιάσουμε και με την δωρεά τορπιλακάτων (τορπιλακατος Μπάτσης) και όλμων στο καθεστώς , όπλων που χρησιμοποίησε το καθεστώς Σαακασβίλι στην επίθεση κατα της Οσσετίας, για να πάρουμε μία εικόνα για τις δραστηριότητες του ΥΠΕΞ μας.

μοιράστηκαν και φυλλάδια με παράπονα κατα του Forbes για συκοφαντικές προβλέψεις για την Γεωργία

Οι ειδικοί του Ξεπουλήματος με Ελληνική χρηματοδότηση .. έκαναν μαθήματα ξεπουλήματος στα οκονομικά πρωτοπαλλήκαρα του καθεστώτος Σαακασβίλη

Χωρίς σχόλια


στα καμπόικα εγώ πάντως, παντα ημουν με τους Ινδιάνους ..

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

AΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ?


Στην Ελληνική κοινωνία των δεκαετιών 1980-90 οι θεσμοί που οργάνωναν και ακόμα οργανώνουν τη δημόσια σφαίρα έπασχαν από αξιοπιστία. Τα πολιτικά κόμματα εξουσίας ταλανίζονταν από σκάνδαλο, οι δικαστικοί φορείς από διαφθορά, το εκπαιδευτικό σύστημα από αναχρονισμό και η αστυνομία από βιαιότητα και αυθαιρεσίες. Ήταν εποχές έντονων κοινωνικών συγκρούσεων και πολιτικής αμφισβήτησης. Απέναντι στην συνεχιζόμενη κοινωνική αστάθεια ο καλύτερος σύμμαχος των κρατούντων ήταν η δημιουργία ενός φαινομενικού αντιπάλου. Ήταν αυτός που θα αφουγκραζόταν και θα «ικανοποιούσε» την κοινωνική κριτική και αμφισβήτηση, μετατρέποντας την σε ακίνδυνη εικόνα και θέαμα, με δόση καταγγελίας. Είναι ο αντίπαλος στα χαρτιά, όμως στην πραγματικότητα είναι ο σύμμαχος του κατεστημένου. Αναφερόμαστε στη 4η εξουσία της δημοσιογραφίας. Η δημοσιογραφία που αποκαλύπτει σκάνδαλα, ξεμπροστιάζει διεφθαρμένους πολιτικούς, καταγγέλλει τους μπάτσους που αυθαιρετούν δίνει λόγο στον πολίτη να μιλήσει για τα καθημερινά προβλήματά του, δικάζει, ερευνά εγκλήματα ψυχαγωγεί, διασκεδάζει, δίνει συμβουλές καταναλωτικής συμπεριφοράς, διαφημίζει και ξαναδιαφημίζει κάνει ανθρωπιστικούς εράνους και πάνω από όλα ενημερώνει. Για να γίνει αυτό η δημοσιογραφία έδωσε τα πειστήρια της στο λαό. Για να την εμπιστευτούν έπρεπε να πείσει. Από τις πορείες του 90 που διαδηλωτές και δημοσιογράφοι πορεύονταν μαζί στα ίδια μπλοκ μέχρι τη φυλάκιση 8 εκδοτών για τη δημοσίευση προκύρηξης της ΕΟ 17Ν η «μαχόμενη» και «ανεξάρτητη» δημοσιογραφία πέτυχε αυτό που ήθελε. Στην ουσία; Η δημοσιογραφία δεν είναι μετάδοση γεγονότων. Είναι η αναπαράσταση γεγονότων. Είναι ο σχολιασμός, η κρίση, η εκτίμηση και τα συμπεράσματα σ’ ένα φασιστικό μονόλογο. Όσο και να ρωτήσεις την οθόνη δεν θα σου απαντήσει. Όπως σε κάθε παράσταση έτσι και δω έχουμε σεναριογράφους, σκηνοθέτες ηθοποιούς και θεατε΄ς. Όμως πέρα από τα ιδεολογήματα τα media αποτελούν μια ιδιαίτερα κερδοφόρα επιχείρηση. Εκδότες διαχειρίζονται πολιτικά συμφέροντα όπως και πληροφορίες γι’ αυτό στους διαδρόμους τηλεοπτικών σταθμών κι εφημερίδων βαλίτσες με εκατομμύρια αλλάζουν χέρια όπως οι ιδεολογίες.Με την επέλαση των ιδιωτικών τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών τη δεκαετία του 90’ οι Έλληνες δεν ήταν μόνο οι οικονομικοί πρωτευουσιάνοι των Βαλκανίων αλλά αποκτούσαν και την φινέτσα του ευρωπαϊκού σύγχρονου lfe-style με τα αντίστοιχα πρότυπα και εικόνες. Ακολούθησε ο μικροαστισμός, ιδανική συνταγή για τον εξελισσόμενο καπιταλισμό. Δοξάστηκε το αγορασμένο σπίτι επι πιστώσει το σπορ αμάξι η πετυχημένη επαγγελματική καριέρα η γκλαμουρ διασκέδαση, το όνειρο του κάθε μαλάκα νέο- έλληνα μικροαστού. Η τηλεόραση όμως δεν επιβλήθηκε μόνο από την εξουσία. Η σχέση Media και τηλευπηκόοων δεν ήταν απλώς σχέση πομπού-δέκτη αλλά κι αντίστροφη. Οι τηλευπήκοοι αποζητούσαν περισσότερη ανδρεναλίνη, ίντριγκες, δακρύβρεχτες ιστορίες και τα media έδωσαν reality-show, ηλίθια τηλεπαιχνίδια και χαζές σαπουνόπερες σαν εικονικά συμπληρώματα ζωής. Την ίδια στιγμή τα media μιλούσαν για ξενόφερτη εγκληματικότητα και ο κόσμος κοίταζε επιφυλακτικά τους μετανάστες γύρω του. Τα χαζοmedia διαμορφώνουν καθημερινά τις ζωές μας. Το χρόνο που απομένει από τη δουλεια το σχολείο από τις θεσμοποιημένες δραστηριόττες και υποχρεώσεις μας, προσπαθούν να τον διαμορφώσουν κατάλληλα για να είμαστε ελέγξιμοι και φρόνιμοι. Χειραγωγούν τα μυαλά μας καθημερινά για να γεμίζουμε τη ρεζέρβα του πειθαρχημένου χρόνου μας, με αξίες και λειτουργίες που τροφοδοτούν το σύστημα. Δημιουργούν πρότυπα συμπεριφοράς, προβάλλουν ψεύτικες εικόνες διαμορφώνουν το δόγμα «κοίτα την πάρτη σου και πάτα πάνω στους άλλους για να το πετύχεις» και καθορίζουν την οπτική για τον κόσμο.Τα media δεν λένε μόνο ψέματα. Κάνουν κάτι χειρότερο, κατασκευάζουν αλήθειες. Όπως έλεγε και ο υπουργός προπαγάνδας των ναζί, Γκέμπελς «λέγε, λέγε κάτι θα μείνει». Μας εμφυτεύουν τις κρίσεις τους, αργά και μεθοδικά και λειτουργούν σαν μηχανές παραγωγής φόνου καθώς διαμορφώνουν μονίμως συνθήκες έκτακτης ανάγκης, Διοικούν τις εντολές του φόβου, «κλειδώσου στο σπίτι, υπάρχει εγκληματικότητα», «πρόσεχε τι τρως, υπάρχουν διατροφικά σκάνδαλα», «πρόσεχε το παιδί σου, υπάρχει η μάστιγα των ναρκωτικών». Οι πληροφορίες τους παρουσιάζονται σαν αλήθειες, ενώ αποσυνδέουν κάθε γεγονός από το κοινωνικό του περιβάλλον, τις αιτίες που συμβάλλουν στην τέλεσή του, το περιεχόμενο του όπως και το νόημα του και το υποβιβάσουν στο κώδικα των συμβάντων. Ετσι ο λοιμός σε μια αφρικανική χώρα συμβαίνει παράλληλα με την τελευταία επίδειξη μόδας του Versage. Ετσι λοιπόν το απόγευμα της Τρίτης, 17.2 στις 7:15, λίγο πριν το κεντρικό δελτίο ειδήσεων αρχίσει, χτυπήσαμε το τηλεοπτικό σταθμό του Alter. Πυροβολήσαμε επιλεκτικά τα βαν του καναλιού στις θέσεις του οδηγού και του συνοδηγού. Χτυπώντας το συγκεκριμένο κανάλι στέλνουμε ένα τελεσίγραφο σε όλους τους δημοσιογράφους. Ο καιρός που ήσασταν στο «απυρόβλητο» τελείωσε. Δεν αναφερόμαστε στους τεχνικούς του καναλιού. Όχι γιατι τους συμπαθούμε, αλλά αφού είναι τόσο ελεεινοί και τιποτένιοι που για λίγα φράγκα ξεπουλάνε τη συνείδηση τους και γίνονται τα τσιράκια των αρχιρουφιάνων, προτιμάμε να τους χρησιμοποιούμε σαν σάκους του μποξ σε καμιά πορεία. Δε θα συνέβαινε βέβαια το ίδιο αν αντικρίζαμε κάποιο γνωστό δημοσιογράφο. Να είναι σίγουροι πως μια από τις σφαίρες μας θα έβρισκε το κεφάλι του. Ας το γνωρίζουν πια οι εντολοδόχοι του συστήματος, ότι καμία πρόφαση δεν τους εξασφαλίζει την ασφάλεια τους. Ας μάθουν οιθ γυμνοσάλιαγκες της μιντιακής δημοσιογραφίας ότι εκτός από τα σάλια που αφήνουν πίσω τους για να κολακεύουν τους καθεστωτικούς προϊσταμένους τους και τα συμφέροντα των χορηγών τους, σύντομα θα αφήσουν κι αίμα. Αυτή η ένοπλη επίθεση όπως και η προηγούμενη, τα θεωρούμε κινήσεις ήπιας έντασης, προλογίζοντας αυτό που θα επακολουθήσει. Ηδη το σχέδιο της μόνιμης απειλής αρχίζει ν’απόδίδει. Μια μέρα μετά την ένοπλη επίθεση μας στο Α.Τ. Κορυδαλλού, ο φρουρός του σπιτιού του αμερικάνου πρέσβη πυροβόλησε τον ένοπλο σεκιουριτά, τραυματίζοντας τον, υπο το φόβο της «τρομοκρατικής» απειλής, δυστυχώς όχι θανάσιμα. Επίσης ένας καθεστωτικός φρουρός των ΜΑΤ αυτοκτονώντας , επιβεβαίωσε τα σενάρια ότι η ζωή ενός μπάτσου κοστίζει όσο και μια σφαίρα. Κύριοι δημοσιογράφοι, αυτή τη φορά ήρθαμε στην πόρτα σας, την επόμενη φορά όμως θα μας βρείτε στα σπίτια σας.Υ.Γ1 : Όσον αφορά το τεχνικό που συναντήσαμε την ώρα που κατευθυνόμασταν στο μέρος της επίθεσης πρέπει να καταλάβει αυτός όσο και άτομα που στο μέλλον θα παρεμβάλλονται σε κάποια επίθεση μας χωρίς να είναι στόχοι μας πως όταν κάποιος με όπλο στο χέρι τους λέει να φύγουν το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να απομακρύνονται αμέσως και να μην «παίζουν» τον αυτόπτη μάρτυρα που κοιτάει, γιατί αυτό ίσως να αποβεί προβληματικό για τους ίδιους κάποια άλλη φορά.Υ.Γ1 : Πριν λίγες μέρες ο Βασίλης Τζωρτζάτος αντί να ντρέπεται που συνεργάζεται με την αστυνομία αποσκοπώντας σε ευνοϊκότερη μεταχείριση έδωσε συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία μιλώντας για πράκτορες και ΚΥΠατζίδες που διαβρώνουν τις ένοπλες οργανώσεις. Είναι γνωστό το πόσο αχρείος ήταν αλλά η υπομονή έχει και τα όριά της.Η επιλογή του μέρους που αφέθηκε η προκύρηξη έχει να κάνει με την υπόθεση του Σοριν Ματέι. Η πρώτη υπόθεση τηλεδιαχείρησης από τα media με τελική έκβαση τον θάνατο μια κοπέλας και τη δολοφονία του Ματέι στο νοσοκομείο από τους μπάτσους.
-------------------------------------------------
μήπως ήρθε ο καιρός μερικοί "γιατροι" του Κρατικού Νίκαιας να κάνουν δημόσια εξομολόγηση ?

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

US military gets the squeeze in Central Asia

US military gets the squeeze in Central Asia

Kyrgyzstan has slapped the US military with a dishonorable discharge from the Manas Air Base, throwing a monkey wrench into US President Barack Obama’s plans to bolster troop strength in Afghanistan just as the Taliban is showing a startling resurgence. Now, Washington will be forced to go shopping for other real estate opportunities across Central Asia. But the options are limited.

Kyrgyzstan President Kurmanbek Bakiyev made the announcement about the base closure during a joint press conference with Russian President Dmitry Medvedev on February 3.Bakiyev said he was ejecting US forces after repeated requests for increased rent payment went ignored. Washington pays $65 million annually for the Manas Air Base, while injecting another $150 million through economic incentives.Although Russia denies it exerted any behind-the scenes influence on the decision, it certainly made the Kyrgyzstan’s loss of Washington’s rent money a lot easier to accept: Bakiyev returned home with a massive loan package worth more than $2 billion, almost the equivalent of the landlocked nation’s total debt.But for Washington, the question may no longer be a matter of dropping hard cash; even Uncle Sam’s fathomless pockets may not be deep enough to reverse the public relation damage inflicted by the bumbling Bush administration.

Following the horrific terrorist attacks of 9/11, which was thought to have been hatched in the sands of Afghanistan, there was little resistance to the idea of US military bases being established in Central Asia. With the full sympathy of the international community behind it, America suddenly enjoyed carte blanche.Uzbekistan gave the US military base privileges at Karshi-Khanadad, known as K2, which offered convenient cross-border access to the Afghan border. Kyrgyzstan followed suit a short while later with the Manas Air Base just outside the capital of Bishkek.But starting with the unexpected and very unpopular U.S. invasion of Iraq in March 2003, Central Asia, not to mention the regional powerhouses of Russia and China, began to wonder how long the US military would keep its XXL boot print in the volatile region. It may be only coincidence that the Collective Security Treaty Organisation (CSTO), comprised of Russia, Armenia, Belarus, Kazakhstan, Kyrgyzstan and Uzbekistan, was founded in October 2002, just as war in Iraq was starting to look inevitable.The first sign that America was wearing out its welcome in the region came shortly after Uzbekistan violently suppressed prison riots and public demonstrations in the province of Andijan in May 2005. Some human rights groups estimated the number of people killed at 500. The US, under pressure from human rights groups, asked the government of President Islam Karimov to permit an international probe into the crackdown. This move quickly led to the end of K2 basing privileges.This was also around the time that various color revolutions, believed in some circles to have been underwritten by the United States government, were rocking the region.Now that the US military has also lost the Manas Air Base, what other options does the Obama administration have for maintaining supplies and troops in Afghanistan?The surprise answer is Russia, which is looking to normalize relations with the US and NATO after the ‘three Gs’ – Gas, Georgia and George – helped to raise the specter of a new Cold War in the minds of many political analysts. The rhetoric has climbed down a notch or two of late, but the fear and loathing continues to simmer just below the surface.“The most important thing is to normalize Russia-NATO relations,” Russian Foreign Minister Sergey Lavrov told reporters Wednesday, adding that the alliance must understand Russia’s security interests.Moscow has floated the idea of NATO using Russian transport planes to airlift military supplies to assist the ongoing operations in Afghanistan. There is also speculation that Russia could fly supplies out of Kyrgyzstan, where it has a base in Kant.Whatever the final result, both sides must appreciate the coincidence of the timing of a possible agreement. On February 15, Russia remembers the 20th anniversary of its withdrawal from the deserts of Afghanistan.