Σελίδες

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

History repeats itself in Central Africa. As Patrice Lumumba 50 years ago .. the Captured leader of Boko Haram Yusuf Mohammed is executed.


The leader of Boko Haram Mr Mohammed Yusuf is executed during Police custody.
The leader of Boko Haram, a Nigerian Islamic group blamed for a series of deadly attacks in the north of the country, has been shot dead by police.Mohammed Yusuf was killed as he attempted to flee his compound in the city of Maiduguri, police said on Friday. "Mohammed Yusuf was killed by security forces in a shootout while trying to escape," Moses Anegbode, a police assistant inspector-general for northeastern Nigeria, told local BRTV state television. "I can confirm that he has been killed and the body is with us." State television footage shown to officials and journalists showed jubilant police celebrating around the body. Propaganda claim Earlier a Reuters news agency reporter and other local journalists said that they had seen Yusuf in detention at a military barracks in Maiduguri and suffering from no visible injuries. "There had been reports all over Nigeria that they had arrested him, that they had detained him and that he was killed in their custody," Al Jazeera's Yvonne Ndege, reporting from Maiduguri, said. "They [the police] say this is total propaganda designed to discredit the Nigerian security services.""They say that he was killed in a shootout in the compound where he lived, where they found explosive materials, a clinic making all sorts of chemical weapons, they say, and a room where they were putting together all sorts of police uniforms." A correspondent for the UK-based BBC news network said a video shown to officials and journalists showed Yusuf confessing and saying he regretted his actions. "The next moment on the video footage he was seen shot ... They showed his body," the correspondent said.
' Extra-judicial killing'
New York-based Human Rights Watch described Yusuf's death as "an extra-judicial killing"."The extra-judicial killing of Mr Yusuf in police custody is a shocking example of the brazen contempt by the Nigerian police for the rule of law," Eric Guttschuss, the organisation's Nigeria researcher, said. He urged the Nigerian authorities to investigate the circumstances of the killing.Nigerian security forces had attacked a compound and mosque in Maiduguri after fighters from Boko Haram launched apparently co-ordinated attacks across four northern states.The complex was shelled overnight into Thursday before security forces shot many of those attempting to flee, witnesses and sources said. A reporter for the Associated Press news agency saw soldiers shoot their way into the mosque before opening fire on those inside.Boko Haram, which means "Western education is prohibited" in the local Hausa dialect, has called for the enforcement of sharia even among non-Muslims. Nigeria's 140 million people are nearly evenly divided between Christians, who dominate the south, and the primarily northern-based Muslims
------------------------
Happy days for BBC !!!!!!!!!!!!!!!! >>>>
A Nigerian government minister has expressed relief at the death of an Islamic sect leader !!! , Mohammed Yusuf. Yusuf's body was shown to journalists on Thursday just hours after police said they had captured him. Human rights campaigners alleged he had been executed, but police said on Friday that he died in a shoot-out following days of bloody fighting. Information Minister Dora Akunyili told the BBC that the government "does not condone extra-judicial killings". The militant group led by Yusuf has been blamed for days of violent unrest in which hundreds of people died in clashes between his followers and security forces
------------------------------------------------
half century after the execution of the captured Patrice Lumumba from the Mabuty history repeats itself 50 years later!!


Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

Afganistan - A lesson in imperial paranoia

A lesson in imperial paranoia - Afganistan
WHAT, what, what, What's the news from Swat?
Sad news, Bad news,
Comes by the cable led Through the Indian Ocean's bed,
Through the Persian Gulf,
the Red Sea and the Med- Iterranean -
he 's dead; The Ahkoond is dead! -
George Thomas Lanigan, Canadian-born journalist and humorist (1845–86).
Despite being among the poorest people in the world, the inhabitants of the craggy northwest of what is now Pakistan have managed to throw a series of frights into distant Western capitals or more than a century. That's certainly one for the record books. And it hasn't ended yet. Not by a long shot. Not with the headlines in the US papers about the depredations of the Pakistani Taliban, not with the Central Intelligence Agency's Predator drone aircraft striking gatherings in the Pakistani Waziristan tribal areas and elsewhere near the Afghan border. This spring, for instance, one counter-terrorism analyst stridently (and wholly implausibly) warned that "in one to six months" we could "see the collapse of the Pakistani state", at the hands of the bloodthirsty Taliban, while Secretary of State Hillary Clinton called the situation in Pakistan a "mortal danger" to global security. What most observers don't realize is that the doomsday rhetoric about this region at the top of the world is hardly new. It's at least 100 years old. During their campaigns in the northwest in the late 19th and early 20th centuries, British officers, journalists and editorialists sounded much like American strategists, analysts, and pundits of the present moment. They construed the Pashtun tribesmen who inhabited Waziristan as the new Normans, a dire menace to London that threatened to overturn the British Empire. The young Winston S Churchill even wrote a book in 1898, The Story of the Malakand Field Force, about a late-19th-century British campaign in Pashtun territory, based on his earlier journalism there. At that time, London ruled British India, comprising all of what is now India, Bangladesh and Pakistan, but the British hold on the mountainous northwestern region abutting Afghanistan and the Himalayas was tenuous. In trying to puzzle out - like modern analysts - why the predecessors of the Pakistani Taliban posed such a huge challenge to empire, Churchill singled out two reasons for the martial prowess of those Pashtun tribesmen. One was Islam, of which he wrote, "That religion, which above all others was founded and propagated by the sword - the tenets and principles of which are instinct with incentives to slaughter and which in three continents has produced fighting breeds of men - stimulates a wild and merciless fanaticism." Churchill actually revealed his prejudices here. In fact, for the most part, Islam spread peacefully in what is now Pakistan, by the preaching and poetry of mystical Sufi leaders, and most Muslims have not been more warlike in history than, for example, Anglo-Saxons. For his second reason, he settled on the environment in which those tribesmen were supposed to thrive. "The inhabitants of these wild but wealthy valleys" are, he explained, in "a continual state of feud and strife". In addition, he insisted, they were early adopters of military technology, so that their weapons were not as primitive as was common among other "races" at what he referred to as "their stage" of development. "To the ferocity of the Zulu are added the craft of the Redskin and the marksmanship of the Boer," he warned. In these tribesmen, he concluded, "the world is presented with that grim spectacle, the strength of civilization without its mercy". The Pashtun were, he added, excellent marksmen, who could fell the unwary Westerner with a state-of-the-art breech-loading rifle. "His assailant, approaching, hacks him to death with the ferocity of a South Sea Islander. The weapons of the 19th century are in the hands of the savages of the Stone Age." Ironically, given Churchill's description of them, when four decades later the Pashtuns joined the freedom movement against British rule that led to the formation of independent Pakistan and India in 1947, politicized Pashtuns were notable not for savagery but for joining Mahatma Gandhi's campaign of non-violent non-cooperation. Nevertheless, the Churchillian image of primitive, fanatical brutality armed with cutting-edge technology, which singled Pashtuns out as an extraordinary peril to the West, survived the Victorian era and has now made it into the headlines of our own newspapers. Bruce Riedel, a former Central Intelligence Agency analyst, was tasked by the Obama administration with evaluating security threats in Afghanistan and Pakistan. Arnaud de Borchgrave of the Washington Times reported breathlessly on July 17 that Riedel had concluded:
A jihadi victory in Pakistan, meaning the takeover of the nation by a militant Sunni movement led by the Taliban ... would create the greatest threat the United States has yet to face in its war on terror ... [and] is now a real possibility in the foreseeable future.The article, in true Churchillian fashion, is entitled "Armageddon Alarm Bell Rings." In fact, few intelligence predictions could have less chance of coming true. In the 2008 parliamentary election, the Pakistani public voted in centrist parties, some of them secular, virtually ignoring the Muslim fundamentalist parties. Today in Pakistan, there are about 24 million Pashtuns, a linguistic ethnic group that speaks Pashto. Another 13 million live across the British-drawn "Durand Line", the border - mostly unacknowledged by Pashtuns - between Pakistan and southern Afghanistan. Most Taliban derive from this group, but the vast majority of Pashtuns are not Taliban and do not much care for the Muslim radicals. The Taliban force that was handily defeated this spring by the Pakistani army in a swift campaign in the Swat Valley in the North-West Frontier Province, amounted to a mere 4,000 men. The Pakistani military is 550,000 strong and has a similar number of reservists. It has tanks, artillery, and fighter jets. The Taliban's appeal is limited to that country's Pashtun ethnic group, about 14% of the population and, from everything we can tell, it has a minority taste even among them. The Taliban can commit terrorism and destabilize, but they cannot take over the Pakistani government. Some Western analysts worry that the Taliban could unite with disgruntled junior officers of the Pakistani army, who could come to power in a putsch and so offer their Taliban allies access to sophisticated weaponry. Successful Pakistani coups, however, have been made by the chief of staff at the top, not by junior officers, since the military is quite disciplined. Far from coup-making to protect the Taliban, the military has actually spent the past year fighting hard against them in the Federally Administered Tribal Area of Bajaur and more recently in Swat. Today's fantasy of a nuclear-armed Taliban is the modern equivalent of Churchill's anxiety about those all-conquering, ultramodern Pashtun riflemen with the instincts of savages. Frontier ward and watchOn a recent research trip to the India Office archives in London, to plunge into British military memoirs of the Waziristan campaigns in the first half of the twentieth century, I was overcome by a vivid sense of deja vu. The British in India fought three wars with Afghanistan, losing the first two decisively, and barely achieving a draw in the third in 1919. Among the Afghan king Amanullah's demands during the third war were that the Pashtun tribes of the frontier be allowed to give him their fealty and that Britain permit Afghanistan to conduct a sovereign foreign policy. He lost on the first demand, but won on the second and soon signed a treaty of friendship with the newly established Soviet Union. Disgruntled Pashtun tribes in Waziristan, a no-man's land sandwiched between the Afghan border and the formal boundary of the British-ruled North-West Frontier Province, preferred Kabul's rule to that of London, and launched their own attacks on the British, beginning in 1919. Putting down the rebellious Wazir and Mahsud tribes of this region would, in the end, cost imperial Britain's treasury three times as much as had the Third Anglo-Afghan War itself. On May 2, 1921, long after the Pashtun tribesmen should have been pacified, the Manchester Guardian carried a panicky news release by the British Viceroy of India on a Mahsud attack. "Enemy activity continues throughout," the alarmed message from Viceroy Rufus Isaacs, the Marquess of Reading, said, implying that a massive uprising on the subcontinent was underway. In fact, the action at that point was in only a small set of villages in one part of Waziristan, itself but one of several otherwise relatively quiet tribal areas. On the 23rd of that month, a large band of Mahsud struck "convoys" near the village of Piazha. British losses included a British officer killed, four British and two Indian officers wounded, and seven Indian troops killed, with 26 wounded. On the 24th, "a picket [sentry outpost] near Suidgi was ambushed, and lost nine killed and seven wounded". In nearby Zhob, the British received support from friendly Pashtun tribes engaged in a feud with what they called the "hostiles", and - a modern touch - "aeroplanes" weighed in as well. They were, it was said, "cooperating", though this too was an exaggeration. At the time, the Royal Air Force (RAF) was eager to prove its colonial worth on the imperial frontiers in ways that extended beyond simple reconnaissance, even though in 1921 it maintained but a single airplane at Peshawar, the nearest city, which had "a hole in its wing". By 1925, the RAF had gotten its wish and would drop 150 tons of bombs on the Mahsud tribe. On July 5, 1921, a newspaper report in the Allahabad Pioneer gives a sense of the tactics the British deployed against the "hostiles". One center of rebellion was the village of Makin, inhabited by that same Mahsud tribe, which apparently wanted its own irrigation system and freedom from British interference. The British Indian army held the nearby village of Ladka. "Makin was shelled from Ladka on the 20th June," the report ran. The tribal fighters responded by beginning to move their flocks, though their families remained. British archival sources report that a Muslim holy man, or faqir, attempted to give the people of Makin hope by laying a spell on the 6-inch howitzer shells and pledging that they would no longer explode in the valley. (Overblown imperial anxiety about such faqirs or akhonds, Pashtun religious leaders, inspired Victorian satirists such as Edward Lear, who began one poem, "Who, or why, or which, or what, Is the Akond of Swat?") The faqir's spells were to no avail. The shelling, the Pioneer reported, continued over the next two days, "with good results". Then on the 23rd, "another bombardment of Makin was carried out by our 6-inch howitzers at Ladka". This shelling "had a great moral effect", the newspaper intoned, and revealed with satisfaction that "the inhabitants are now evacuating their families". The particular nature of the moral effect of bombarding a civilian village where women and children were known to be present was not explained. Two days later, however, thanks to air bservation, the howitzers at Ladka and the guns at "Piazha camp" made a "direct hit" on another similarly obscure village. Such accounts of small, vicious engagements in mountainous villages with (to British ears) outlandish names, fit oddly with the strange conviction of the elite and the press that the fate of the empire was somehow at stake - just as strangely as similar reports out of exactly the same area, often involving the very same tribes, do in our own time. On July 7, 2009, for instance, the Pakistani newspaper The Nation published a typical daily report on the Swat valley campaign which might have come right out of the early 20th century. Keep in mind that this was a campaign into which the Barack Obama administration forced the Pakistani government into to save itself and the American position in the Greater Middle East, which displaced some two million people, risking the actual destabilization of the whole northwestern region of Pakistan. It went in part:
[T]he security forces during search operation at Banjut, Swat, recovered 50 mules loaded with arms and ammunition, medicines and ration and also apprehended a few terrorists. During search operation at Thana, an improvised explosive device (IED) went off causing injuries to a soldier. As a result of operation at Tahirabad, Mingora, the security forces recovered surgical equipment, nine hand grenades and office furniture from the house of a militant.The unfamiliar place names, the attention to confiscated mules, and the fear of tribal militancy differed little from the reports in the Pioneer from nearly a century before. Echoing Viceroy Rufus Isaacs, secretary of state Clinton said on July 14, "Our national security as well as the future of Afghanistan depends on a stable, democratic, and economically viable Pakistan. We applaud the new Pakistani determination to deal with the militants who threaten their democracy and our shared security." As in 1921, so in 2009, the skirmishes were ignored by the general public in the West despite the frenzied assertions of politicians that the fate of the world hung in the balance. A paranoid view of the Pashtuns On July 21, 1921, a "correspondent" for the Allahabad Pioneer - as anonymous as he was vehement - explained how some firefights in Waziristan might indeed have consequences for Western civilization. He attacked "Irresponsible Criticism" of the military budget required to face down the Mahsud tribe. He asked, "What is India's strategical position in the world today?" It was a leading question. "Along hundreds of miles of her border," he warned darkly in a mammoth run-on sentence, "are scores of thousands of hardy fighters trained to war and rapine from their very birth, never for an instant forgetful of the soft wealth of India's plains, all of whom would descend to harry them tomorrow if they thought the venture safe, some of whom are determinedly at war with us even now." Note that he does not explain the challenge posed by the Pashtun tribes in terms of typical military considerations, which would require attention to the exact numbers, training, equipment, tactics and logistics of the fighters, and which would have revealed them as no significant threat to the Indian plains, however hard they were to control in their own territory. The "correspondent" instead ridicules urban "pen-pushers," who little appreciate the "heavy task" of "frontier ward and watch". Not only were the tribes a danger in themselves, the hawkish correspondent intoned, but "beyond India's border lies a great country [Afghanistan] with whom we are not even yet technically at peace." Nor was that all. The recently-established Soviet Union, with which Afghanistan had concluded a treaty of friendship that February, loomed as the real threat behind the radical Pashtuns. "Beyond that again is a huge mad-dog nation that acknowledges no right save the sword, no creed save aggression, murder and loot, that will stay at nothing to gain its end, that covets avowedly a descent upon India above all other aims." That then-Soviet leader Vladimir Lenin, who took an extremely dim view of colonialism and seriously considered freeing the Central Asian possessions of the old tsarist empire, was then contemplating the rape of India is among the least believable calumnies in imperial propaganda. The "correspondent" would have none of it. Those, he concludes, who dare criticize the military budget should try sweet-talking the Mahsud, the Wazir and the Bolsheviks. In our own day as well, pundits configure the uncontrolled Pashtuns as merely the tip of a geostrategic iceberg, with the sinister icy menace of al-Qaeda stretching beneath, and beyond that greater challenges to the US such as Iran - incredibly, sometimes charged by the US military with supporting the hyper-Sunni, Shiite-hating Taliban in Afghanistan. (See
US revives talk of Iran-Taliban ties, Asia Times Online, July 7). Occasionally in this decade, attempts have even been made to tie the Russian bear once again to the Pashtun tribes. In the case of the British Empire, whatever the imperial fears, the actual cost in lives and expenditure of campaigning in the Hindu Kush mountain range was enough to ensure that such engagements would be of relatively limited duration. On October 26, 1921, the Pioneer reported that the British government of India had determined to implement a new system in Waziristan, dependent on tribal mercenaries. "This system, which was so successfully inaugurated in the Khyber district last year," the article explained, "is really an adaptation of the methods in vogue 40 years ago". The tribal commander provided his own weapons and equipment, and for a fee, protected imperial lines of communication and provided security on the roads. "Thus he has an interest in maintaining the tranquility of his territory, and gives support to the more stable elements among the tribes when the hotheads are apt to run amok." The system would be adopted, the article says, to put an end to the ruinous costs of "punitive expeditions of merely ephemeral pacificatory value". Absent-minded empire keeps re-inventing the local tribal levy, loyal to foreign capitals and paid by them, as a way of keeping the hostiles in check. The US Council on Foreign Relations reported late last year that "US military commanders are studying the feasibility of recruiting Afghan tribesmen ... to target Taliban and al-Qaeda elements". Taking a page from the so-called "Sunni Awakening" in Iraq, which turned Sunni tribesmen against militants first in Anbar Province and then beyond, the strategic about-face in Afghanistan would seek to extend power from Kabul to the country's myriad tribal militias. Likewise, the Pakistani government has attempted to deploy tribal fighters against the Taliban in the Federally Administered areas such as Bajaur. It remains to be seen whether this strategy can succeed. Both in the era between the two world wars and again in the early 21st century, the Pashtun peoples have been objects of anxiety in world capitals out of all proportion to the security challenge they actually pose. As it turned out, the real threat to the British Isles in the 20th century emanated from one of what Churchill called their "civilized" European neighbors. Nothing the British tried in the North-West Frontier and its hinterland actually worked. By the 1940s the British hold on the tribal agencies and frontier regions was shakier than ever before, and the tribes more assertive. After the British were forced out of the subcontinent in 1947, London's anxieties about the Pashtuns and their world-changing potential abruptly evaporated. Today, we are again hearing that the Waziris and the Mahsuds are dire threats to Western civilization. The tribal struggle for control of obscure villages in the foothills of the Himalayas is being depicted as a life-and-death matter for the North Atlantic world. Again, there is aerial surveillance, bombing, artillery fire, and - this time - displacement of civilians on a scale no British viceroy ever contemplated. In 1921, vague threats to the British Empire from a small, weak principality of Afghanistan and a nascent, if still supine, Soviet Union underpinned a paranoid view of the Pashtuns. Today, the supposed entanglement with al-Qaeda of those Pashtuns termed "Taliban" by US and North Atlantic Treaty Organization (NATO) officials - or even with Iran or Russia - has focused Washington's and Brussels' military and intelligence efforts on the highland villagers once again. Few of the Pashtuns in question, even the rebellious ones, are really Taliban in the sense of militant seminary students; few so-called Taliban are entwined with what little is left of al-Qaeda in the region; and Iran and Russia are not, of course, actually supporting the latter. There may be plausible reasons for which the US and NATO wish to spend blood and treasure in an attempt to forcibly shape the politics of the 38 million Pashtuns on either side of the Durand Line in the 21st century. That they form a dire menace to the security of the North Atlantic world is not one of them. Juan Cole is the Richard P Mitchell Professor of History at the University of Michigan. His most recent book, Engaging the Muslim World (New York: Palgrave Macmillan, 2009), was published this spring. He has appeared widely on television, radio, and on op-ed pages as a commentator on Middle East affairs, and has a regular column at Salon.com. He has written, edited, or translated 15 books, and authored 65 journal articles and chapters. He is the proprietor of the Informed Comment weblog on current affairs.
-----------------------------------
Peshawar - Fear is spreading across University Town, an upmarket residential area in Pakistan's north-western city of Peshawar, due to the overt presence of the controversial US private security contractor Blackwater. Sporting the customary dark glasses and carrying assault rifles, the mercenaries zoom around the neighbourhood in their black-coloured armoured Chevy Suburbans, and shout at motorists when occasionally stranded in a traffic jam. The residents are mainly concerned about Blackwater's reputation as a ruthless, unbridled private army whose employees face multiple charges of murder, child prostitution and weapons smuggling in Iraq. 'Sometimes, these guys stand in the streets and behave rudely with the passers-by, sometimes they point guns at people without provocation' said Imtiaz Gul, an engineer, whose home is a few hundred metres from the US contractor's base on Chanar Road in University Town. 'Who rules our streets, the Pakistani government or the Americans? They have created a state within the state,' he added. Repeated complaints to the authorities have been to no avail since, according to residents. Blackwater provides security to the employees of Creative Associates International Inc (CAII), an American company carrying out multi-million-dollar development projects in the country's Islamic militancy-plagued Federally Administered Tribal Areas (FATA). Founded in 1997 by Erik Prince, a former US Navy SEAL officer and a major contributor to Republican Party candidates, Blackwater has hired thousands of former military personnel from Western countries as well as other mercenaries from the Third World. It emerged as the largest of the US Department of State's private security companies, winning multi-million-dollar contracts globally, but attracted a lot of media attention in September 2007 when its personnel killed 17 civilians in an unprovoked shooting while escorting a convoy of US State Department vehicles to a meeting in Baghdad. The firm is now facing a civil lawsuit filed in the US state of Virginia by those who were injured and who lost family members in the massacre. The company faces charges of human rights violations, child prostitution and possible supply of weapons to the Kurdistan Workers' Party, an Iraqi group designated by United Nations, European Union and NATO as a terrorist organization. It has been declared persona non grata in Iraq. To conceal its bad reputation, the shadowy company renamed itself Xe Worldwide in February 2009 and Prince resigned as its chief executive officer the following month. In Pakistan, the Interior Ministry asked the regional governments of all four provinces to keep an eye on the activities of Blackwater in early 2008, immediately after it was believed to have been hired by CAII, according to a media report. CAII works locally under the name of FATA Development Programme Government to Community (FDPGC). Lou Fintor, a spokesman for the US embassy in Islamabad, said that Blackwater-Xe was not in any way associated with its missions in Pakistan. But the denial does not include the possibility that the security firm was working for a private US company. Blackwater has recruited dozens of retired commandos from Pakistan's army and elite police force through its local sub-contractors, said an intelligence official who spoke on condition of anonymity. Some Pakistani security officials suggested that besides providing security to the aid workers, Blackwater was carrying out covert operations. Among these were buying the loyalties of influential tribal elders and tracking the money flowing to al-Qaeda and Taliban through the national and international banks, something which perhaps goes far beyond the mandate of a private security firm. Taliban and al-Qaeda militants who use the tribal regions to attack civilian and government targets inside Pakistan and NATO-led international forces in Afghanistan are also watching Blackwater's moves. On June 9, suicide bombers drove an explosive-laden vehicle into Peshawar's sole five-star hotel, the Pearl Continental, after shooting the security guards, and detonated it at the side of the building where some Blackwater guards were staying. Sixteen people died including four of the security firm's personnel - two Westerners and the same number of locals. Four more guards were injured. The dead bodies and injured were moved quietly. Neither the Pakistani government nor any foreign official admitted these deaths, apparently at the request of US officials. 'Absolutely no comments,' Qazi Jamil, the senior superintendent of police in Peshawar said abruptly when German Press Agency dpa asked him about the Blackwater deaths. But a minister in the North-West Frontier Province government, who spoke on condition of anonymity, said he knew that some US private guards died but did not know how many and which firm they were from. 'The provincial government was not directly dealing with the issue. It's the federal intelligence agencies that handled it,' said the minister. The possibility that Islamist militants might be plotting more attacks on the contractors is also a source of concern for many residents in University Town. 'In the first week of July we requested the interior minister in a letter that targets like Blackwater should be kept away from the residential areas,' said Ihsan Toro, a trader and member of council of citizens in University Town. 'Al-Qaeda and the Taliban must be after them,' added Toro.

Τρίτη 28 Ιουλίου 2009

1.010 άτομα με συμβάσεις έργου στην ΕΡΤ - περάστε κόσμε !!


Περάστε κόσμε, τώρα που γυρίζει .. (ποιά κρίση κύριοι ..? - εκλογές έρχονται..)
20/07/2009- Με έξι αποφάσεις των υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομίας και Οικονομικών καθορίζεται σε χίλια δέκα (1.010) ο αριθμός των προσώπων που θα απασχοληθούν με σύμβαση μίσθωσης έργου στις υπηρεσίες της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης (ΕΡΤ ΑΕ). Συγκεκριμένα, ανά διευθυνση θα απασχοληθούν:
Γενική Διεύθυνση Διοικητικών και Οικονομικών Υπηρεσιών της Ελληνικής Ραδιοφωνίας - Τηλεόρασης (Ε.Ρ.Τ. Α.Ε.)(Σύνολο: 27)
Λογιστικοί Σύμβουλοι 6
Επιστημονικοί Σύμβουλοι 4
Μηχανογραφική Υποστήριξη 15
Οδηγοί 2
Γενική Διεύθυνση «Ελληνική Ραδιοφωνία - Τηλεόραση 3» (Ε.Ρ.Τ. - 3) της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης (ΕΡΤ ΑΕ)(Σύνολο: 107)
Βοηθοί Παραγωγής 14
Δημοσιογράφοι 36
Δημοσιογράφοι − Ανταποκριτές 3
Διερμηνείς Νοηματικής
Γλώσσας 1
Εικονολήπτες 8
Ενδυματολόγοι 1
Ηχολήπτες 13
Κειμενογράφοι 1
Μακιγιέζ 2
Μηχανογράφοι 4
Μοντέρ 5
Μουσικοί Παραγωγοί 3
Οδηγοί 2
Προώθηση Διαφήμισης 4
Σκηνοθέτες 3
Φροντιστές 7
Γενική Διεύθυνση Ραδιοφωνίας της Ελληνικής Ραδιοφωνίας - Τηλεόρασης (Ε.Ρ.Τ. Α.Ε.)(Σύνολο: 220)
Ανταποκριτές - Δημοσιογράφοι 5
Βοηθοί Ηχολήπτες 37
Βοηθοί Παραγωγοί Ρ/Φ Εκπομπών 20
Δ/ντής Χορωδίας 1
Δημοσιογράφοι 24
Ελεύθεροι Επαγγελματίες Μουσικοί 18
Καθαρίστριες 3
Μουσικοί 17
Μουσικοί Επιμελητές 4
Μουσικοί Παραγωγοί 6
Παραγωγοί Ρ/Φ Εκπομπών 50
Παραγωγοί Ρ/Φ - Μεταφραστές Εκφωνητές 2
Προσωπικότητες Γραμμάτων και Τεχνών 4
Πωλητές Διαφήμισης 17
Ρυθμιστές Ήχου Ορχήστρας 2
Τεχνικοί 7
Χορωδοί 3
Γενική Διεύθυνση Τηλεόρασης της Ελληνικής Ραδιοφωνίας - Τηλεόρασης (Ε.Ρ.Τ. Α.Ε.)(Σύνολο: 254)
Art Director 1
Αρχειονόμος 4
Βοηθοί Διευθυντή Φωτογραφίας 2
Βοηθοί Ηχολήπτη 5
Βοηθοί Παραγωγής 26
Βοηθοί Σκηνοθέτες 10
Γραφίστες 4
Δημοσιογράφοι 45
Διευθυντές Παραγωγής 1
Σύμβουλοι Προγράμματος 8
Εικονολήπτες 4
Εμφανιστές Εκτύπωσης 1
Ενδυματολόγοι 8
Εργάτες 10
Ηθοποιοί 3
Ηλεκτρολόγοι 2
Ηλεκτρονικοί 22
Ηχολήπτες 4
Κατασκευαστές Σκηνικών 2
Κειμενογράφοι 1
Κομμώτριες 4
Κριτικός Κινηματογράφου 1
Μακενίστες 5
Μακιγιέζ 2
Μεταφραστές 1
Μεταφραστές - Υποτιτλιστές 7
Μηχανοξυλουργοί 2
Μοντέρ Αρνητικού 1
Μουσική Επιμέλεια 6
Οδηγοί 2
Προγραμματιστές Η/Υ 2
Προώθηση Διαφήμισης 6
Σεναριογράφοι 2
Σκηνοθέτες 15
Συντάκτες – Συγγρ. Κειμένων Προβολής 2
Συντονιστές Σκηνής 4
Τεκμηριωτές – Έρευνα 2
Φροντιστές 18
Φωτογράφοι 2
Χειριστές Γεννήτριας Χαρακτήρων 5
Χειριστές Η/Υ 2
Γενική Διεύθυνση Ενημέρωσης της Ελληνικής Ραδιοφωνίας - Τηλεόρασης (Ε.Ρ.Τ. - Α.Ε.)(Σύνλο: 384)
Ανταποκριτές 11
Βοηθοί Ηχολήπτες 3
Βοηθοί Παραγωγής 22
Βοηθοί Σκηνοθέτες 12
Γραφίστες 15
Δημοσιογράφοι 171
Εικονολήπτες 24
Ενδυματολόγοι 2
Εργάτες – Μεταφορείς 1
Ηλεκτρολόγοι 2
Ηλεκτρονικοί 7
Ηχολήπτες 23
Κειμενογράφοι 2
Κομμώτριες 1
Μακιγιέζ 2
Μεταφραστές 4
Μετεωρολόγοι 3
Μίξη Εικόνας Studio 1
Μοντέρ 10
Μουσικοί Επιμελητές 1
Οδηγοί 10
Προγραμματιστές 2
Σκηνοθέτες 9
Συντονιστές Σκηνής 1
Τεχνικοί R/L 10
Φροντιστές 31
Χειριστές Γεννήτριας Χαρακτήρων 4
Οπτικοακουστικό Αρχείο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας - Τηλεόρασης (Ε.Ρ.Τ. - Α.Ε.)(Σύνολο: 18)
Γραμματεία 2
Αρχειονόμοι 3
Δημσιογράφοι 1
Ιστορικοί 1
Μοντέρ 1
Σύμβουλοι περιεχομένυ, Οργάνωσης και Διοίκησης έργου 7
Φωτογράφοι 1
Ηλεκτρονικοί - Συντηρητές υλικού βίντεο - Ηχολήπτες 3
Συντηρητές Φιλμ - Τεχνικοί Κινηματογραφίας - Μοντέρ 3
Συντηρητές υλικου διαφόρων ειδκοτήτων 1

Deadly Nigeria clashes spread

The Road Trip from Abuja to Bauchi

The Road Trip from Abuja to Bauchi

Deadly Nigeria clashes spread - (MEND is not the only problem in Nigeria )
At least 60 people have been killed in two days of violent clashes between police and Islamist fighters across four states in northern Nigeria, police have said.Fighting broke out in Yobe, Borno and Kano states on Monday, a day after at least 50 people were killed in Bauchi state. The fighters belonged to a group known as Boko Haram - which means "Western education is sin" in the local Hausa dialect - and have called for a nationwide enforcement of sharia (Islamic law).Members of the group set a police station ablaze in Potiskum, Yobe state, early on Monday and attacked a police station in Maiduguri in Borno state. Heavily armed members of the group stormed the town of Gamboru-Ngala in Borno, burning a police headquarters, a church and a customs post in the early hours of Monday, residents said.Police targeted Shafiu Mohammed, a local resident, told the AFP news agency that the group had overpowered police and customs officers in the town. "The operation took them two hours. They left around 2:00am (01:00 GMT) without facing any resistance," he said. Police said a police station was also attacked in Wudil town on the outskirts of Kano. Baba Mohammed, a Kano police spokesman, said three members of the group were killed in the attack and another 33 arrested. "An unspecified number of these extremists attacked the police station at around 4:00am (03:00 GMT) and injured two officers, but our men repelled them, killed three and apprehended 33 of them," he said. Boko Haram was founded in 2004, setting up a base dubbed "Afghanistan" in the village of Kanamma in Yobe, close to the border with Niger.The local Daily Trust newspaper quoted Ustaz Mohammed Yusuf, who is purportedly the leader of the group, as saying his followers were ready to die to ensure the institution of a strict Islamic society. "Democracy and [the] current system of education must be changed, otherwise this war that is yet to start would continue for long," he said.'Fanatical organisation'Ogbonnaya Onovo, the national police chief, on Monday vowed to arrest Boko Haram's leaders. "This is a fanatical organisation that is anti-government, anti-people. We don't know what their aims are yet; we are out to identify and arrest their leaders and also destroy their enclaves, wherever they are," he said. Felix Onuah, a freelance journalist in the capital, Abuja, told Al Jazeera that the group was largely unknown until now. "Suddenly they emerged and it was realised that their influence had extended to all of the states in the north," he said. Sectarian clashes between Muslims and Christians in Bauchi state in February left at least five people dead. Muslims attacked Christians and set fire to churches in retaliation for the burning of two mosques, which had been blamed on Christians. Last November, more than 700 people were killed in Jos, the capital of Plateau state, when a political feud over a local election degenerated into bloody confrontation between the two religions.
----------------------
The west influenced Protestand relegion of the (english speaking) south clashes with the North islamic part of the country

Κυριακή 26 Ιουλίου 2009

Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ και οι πονηριές της ΝΤΟΡΑΣ ..


Δημιουργείται ενιαίος θαλάσσιος από οικονομική πλευρά χώρος και για την αλιεία, τον βυθό και το έδαφος κάτω από το βυθό (πετρέλαια, φυσικό αέριο) [Ο βασικός λόγος που δεν ήθελε μέχρι τώρα η Τουρκία τον καθορισμό της Υφαλοκρηπίδας (την οποία διαθέτουν και τα νησιά μας) ήταν για να μην εκμεταλλευτούμε τα πετρέλαια του Αιγαίου, τα οποία είναι εκμεταλλεύσιμα, όπως π.χ. ανοιχτά της Θάσου. Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη όμως, υπερκαλύπτει την Υφαλοκρηπίδα και κατοχυρώνει απόλυτα, αναμφισβήτητα, ακλόνητα και χωρίς καμία δυνατότητα νομικής αντίδρασης από την Τουρκία, τα ελληνικά εθνικά και οικονομικά συμφέροντα! Η Τουρκία γνωρίζοντας ότι είναι για πρώτη φορά σε δεινή νομικά θέση, σχεδιάζει να δημιουργήσει στρατιωτικά τετελεσμένα με θερμά επεισόδια, ώστε να πετύχει έπειτα με διμερή συμφωνία, με διαπραγματεύσεις ή διαιτησία, παράκαμψη του Διεθνούς Δικαίου! Δείτε σχετικά ΕΔΩ και ΕΔΩ]


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΟΥ ΜΑΙΡΥΛΑΝΤ Θ. ΚΑΡΥΩΤΗ
Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ
Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) υπερκεράζει την Υφαλοκρηπίδα στα Ελληνικά Πελάγη και επιλύει οριστικά και δια παντός όλα τα διμερή προβλήματα με την γείτονα Τουρκία. Αυτή την σαφή και κατηγορηματική άποψη εκφράζει, στην αποκλειστική συνέντευξη στο «ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ», ο διακεκριμένος Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μαίρυλαντ, Θεόδωρος Καρυώτης, αρμόδιος για θέματα Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας! Με όλη εκείνη την πληρότητα, την επιστημονική κατάρτιση, αλλά και την εθνική ευαισθησία που τον διακρίνουν, καταλογίζει ξεκάθαρα ευθύνες στις Ελληνικές Κυβερνήσεις, που δεν προχωρούν, εδώ και τώρα, στην οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, όπως έκανε ο θαρραλέος, αείμνηστος και πρωτοπόρος Πρόεδρος της Κύπρου Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος παρέδωσε μαθήματα υψηλής διπλωματίας στις ΑΟΖ, οι οποίες εάν οριοθετούνταν και στην Ελλάδα, θα έχει τεθεί τέλος, μια για πάντα, οριστικά και αμετάκλητα, στις τουρκικές διεκδικήσεις, στον νησιωτικό, στον εναέριο και στον θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου Πελάγους. Και στηρίζει την ανεκτίμητη αυτή άποψή του, ο Καθηγητής, κ. Καρυώτης, στο Διεθνές Δίκαιο για το Δίκαιο της Θάλασσας, του 1982, που το αποκαλεί πολύ χαρακτηριστικά «Σύνταγμα των Θαλασσών και των Ωκεανών!»
---------------------------------------
Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΑΟΖ
Απ. Και εγώ σας ευχαριστώ, κ. Παπαντωνίου. Η νέα σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας, που υπάρχει πλέον από το 1982, δημιούργησε μια νέα θαλάσσια ζώνη, η οποία λέγεται Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Αναφέρεται στο άρθρο 56 της Σύμβασης, που καθορίζει τις αρμοδιότητες και υποχρεώσεις του παράκτιου κράτους, μέσα σε αυτήν την αποκλειστική οικονομική ζώνη. Υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και στην Υφαλοκρηπίδα, γιατί η υφαλοκρηπίδα ασχολείται μόνο με το πετρέλαιο. Ενώ η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη περιλαμβάνει στην δικαιοδοσία της όχι μόνο το πετρέλαιο, αλλά και την αλιεία! επίσης, οι Τούρκοι, που δεν τους αρέσει καθόλου αυτή η ΑΟΖ, αντιλαμβάνονται ότι αυτή δεν περιέχει καμία γεωλογική έννοια και η σύμβαση ξεκάθαρα αναφέρει, ότι και τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ!!
ΠΟΙΑ ΝΗΣΙΑ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΑΟΖ;
Ερ. Όταν λέμε νησιά, κ. Καθηγητά, εννοούμε τα Νησιά, τις Νησίδες, τις Βραχονησίδες και τις πολύ μικρές νησίδες;
Απ. Τα νησιά που κατοικούνται. Τα άλλα τα νησιά τα πιάνει το θέμα των χωρικών υδάτων, που μπορεί να φθάσουν μέχρι 12 μίλια.
Ερ. Άρα, όταν λέμε ΑΟΖ αφορά μόνο το θέμα των νησιών του Ελληνικού Αρχιπελάγους, τα οποία κατοικούνται. Όσον φορά όλα τα άλλα τα νησιά, νησάκια και βραχονησίδες, που δεν κατοικούνται, εκείνα έχουν μόνο δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων;
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΦΤΙΑΞΕ ΑΟΖ ΣΤΗ ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ!
Απ. Ακριβώς. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι η ΑΟΖ, βέβαια, φτάνει μέχρι τα 200 μίλια. Τέτοια απόσταση φυσικά δεν υπάρχει στα Ελληνικά Πελάγη. Δηλαδή, στο Αιγαίο και στο Ιόνιο, το οποίο σημαίνει, ότι δέχονται όλοι την μέση γραμμή. Το ενδιαφέρον είναι ότι η Τουρκία, που δεν έχει υπογράψει και δεν έχει επικυρώσει το Δίκαιο για την Σύμβαση της Θάλασσας, έχει φτιάξει μια ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα με την Ρουμανία, την Βουλγαρία και την τότε Σοβιετική Ένωση, χωρίς να έχει υπογράψει και να επικυρώσει αυτή την Σύμβαση. Ήταν, κατά την γνώμη μου, ένα τραγικό λάθος, διότι δημιούργησε ένα προηγούμενο δεχόμενη αυτή την έννοια της ΑΟΖ. Ενώ, δεν δέχεται το ίδιο ούτε στο Αιγαίο, αλλά ούτε και προς την Μεσόγειο. Και γι’ αυτό βέβαια ήταν αντίθετη και με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, που πολύ σωστά δημιούργησε η Κυπριακή Δημοκρατία.
Ερ. Δηλαδή, κ. Καρυώτη, αυτό που έκανε η Τουρκία, με την Βουλγαρία, την Ρουμανία και την πρώην Σοβιετική Ένωση έχει, κατά κάποιο τρόπο, νομιμοποιήσει αυτή την διαδικασία. δηλαδή, μπορεί να την επικαλεσθεί στα διεθνή φόρουμ;
Απ. Αυτό είναι το πρόβλημα. Εμείς μπορούμε και όχι αυτοί, διότι οι Τούρκοι έκαναν το λάθος να δημιουργήσουν μια Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, με βάση τη μέση γραμμή, που δεν δέχονται με μας, και επομένως χρησιμοποιούν μια νέα έννοια της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης, που θέτει το Δίκαιο της Θάλασσας, το οποίο ουσιαστικά δεν αποδέχονται. Το προηγούμενο αυτό είναι εις βάρος της Τουρκίας.
Οι Τούρκοι, ενώ δημιούργησαν μια ΑΟΖ στην Μαύρη Θάλασσα, αρνούνται να δημιουργήσουν μια ΑΟΖ και στην Μεσόγειο. Έχουν επίσης και μια παγκόσμια πρωτοτυπία γιατί διαθέτουν χωρικά ύδατα 12 μιλίων στην Μεσόγειο και στην Μαύρη Θάλασσα, ενώ έχουν μόνο 6 μίλια στο Αιγαίο.
Ερ. κ. Καθηγητά, επειδή το θέμα αυτό της ΑΟΖ συνδέεται άμεσα με το θέμα της Υφαλοκρηπίδας και επειδή, στην περίπτωση του Αιγαίου Πελάγους, η οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας εκκρεμεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια, τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτή η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη επί της Υφαλοκρηπίδας; Δηλαδή, το ένα επικαλύπτει το άλλο;
25 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ!
Απ. Κοιτάξτε, κ. Παπαντωνίου, νομίζω αυτή ήταν ένα λάθος όλων των Ελληνικών Κυβερνήσεων, οι οποίες, για πάρα πολλά χρόνια τώρα, επιμένουν μονότονα ότι η μοναδική διαφορά της Ελλάδας με την Τουρκία είναι νομικής φύσης και αφορά την οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου Πελάγους. Αλλά, πάνω από 25 χρόνια τώρα η έννοια αυτή έχει υπερκερασθεί από αυτήν της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης!
Και ένα άλλο, ίσως, σημαντικό σημείο είναι πως, από τότε που δημιουργήθηκε η νέα Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας, κανένα κράτος στον κόσμο δεν έχει ζητήσει μόνο την οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Αλλά πάντα ζητά και την ταυτόχρονη οριοθέτηση και της ΑΟΖ. Εδώ έγκειται και υπεροχή της Ελλάδας επειδή η ΑΟΖ δεν έχει γεωλογική έννοια. Και γι΄ αυτό το λόγο, η Τουρκία ούτε το συζητάει.
Όπως ξέρετε, υπάρχουν διάφορες επίσημες και ανεπίσημες επαφές της Ελλάδας με την Τουρκία, για δεκαετίες τώρα, όσον αφορά την διευθέτηση των προβλημάτων του Αιγαίου. Οι Τούρκοι προβάλλουν συνεχώς καινούργια πράγματα. Δεν θέλουνε 12 μίλια χωρικά ύδατα στο Αιγαίο. Λένε, ότι υπάρχουν γκρίζες ζώνες και τα λοιπά. ΄Εμείς το μοναδικό επιχείρημα που έχουμε σε βάρος της Τουρκίας είναι αυτό της ΑΟΖ. Και φαίνεται ότι οι Τούρκοι δεν το συζητάνε καθόλου, γιατί ξέρουν ότι θα χάσουν. Και εκεί νομίζω είναι η Ελληνική τραγωδία, διότι ή Ελλάδα έχει δώσει την εντύπωση, ότι φοβάται να πάει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Δεν είναι θέμα αν κερδίσει κάποιος ή θα χάσει. Το θέμα είναι, ότι θα λυθεί αυτή η διαφορά για πάντα, εφόσον βέβαια πάμε και συζητήσουμε ταυτόχρονα οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.
Ερ. κ. Καθηγητά, είναι εφικτό αυτό το πράγμα που μας λέτε;
ΝΑ ΘΕΣΟΥΜΕ ΖΗΤΗΜΑ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΑΟΖ
Απ. Είναι εφικτό υπό την έννοια ότι και τα δύο μέρη να συμφωνήσουν, υπογράφοντας ένα συνυποσχετικό. Το πρόβλημα είναι ότι οι Τούρκοι, αν τελικά συμφωνήσουν, δεν θα συμφωνήσουν ποτέ για οριοθέτηση της ΑΟΖ. Δυστυχώς η Ελλάδα δεν επιμένει σ΄ αυτό το θέμα. Σχεδόν κανείς στην Ελλάδα δεν ασχολείται με το θέμα της ΑΟΖ. Και μάλιστα, τον περασμένο χρόνο, από ότι θυμάμαι, όταν η Κύπρος αποφάσισε να αποκτήσει μια ΑΟΖ όλες οι ελληνικές εφημερίδες γράψανε στη πρώτη σελίδα πόσο σημαντικό είναι αυτό το θέμα της ΑΟΖ της Κύπρου, χωρίς να γνωρίζουν σε τι θέμα αναφέρονται! Βέβαια δεν μπορώ να πω ότι η ελληνική πολιτική και διπλωματική ηγεσία δεν γνωρίζει το θέμα. Έχω την εντύπωση ότι πήγαιναν κάποτε, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, στους Τούρκους και τους λέγανε, ότι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων πρέπει να υπάρξει και η ΑΟΖ και οι Τούρκοι αντιδρούσαν πάντα αρνητικά. Γι΄ αυτό το λόγο, αυτό το θέμα δεν υπάρχει πουθενά στις συζητήσεις ή διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις δύο χώρες. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα τραγικό σφάλμα όλων των Ελληνικών Κυβερνήσεων μέχρι σήμερα, που αποδέχονται, φαίνεται, αυτή την στάση της Τουρκίας, η οποία λέει “ξέρετε, αν φέρετε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων την αποκλειστική οικονομική ζώνη, θα χάσουμε πολλά. Επομένως, δεν θέλουμε καν να το συζητήσουμε”. Έτσι, υποψιάζομαι ότι οι Έλληνες δεν θέλουν να στενοχωρήσουν τους Τούρκους και δεν βάζουν στο τραπέζι το θέμα της ΑΟΖ.

ΤΟ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Ερ. κ. Καρυώτη, η Κυπριακή Δημοκρατία, παρά τα προβλήματά της, με την τουρκική εισβολή και κατοχή, και παρά τις αντιδράσεις της Άγκυρας, τελικά το κατάφερε;
Απ. Βεβαίως! Η Κύπρος έχει υπογράψει και έχει επικυρώσει την Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας. Και πολύ σωστά έφτιαξε μια ΑΟΖ γύρω από ολόκληρο το Νησί. Με αυτή την ΑΟΖ η Κύπρος έχει αποκλειστικά δικαιώματα της αλιείας και του πετρελαίου διότι, όπως ήδη έχω αναφέρει, η ΑΟΖ συμπίπτει με την υφαλοκρηπίδα. Έτσι δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα να οριοθετήσουμε με τους Κύπριους Αποκλειστική Οικονομική που θα συμπίπτει με την υφαλοκρηπίδα. Εδώ βέβαια πρέπει να σας πω ότι παλαιότερα η Κυπριακή Κυβέρνηση είχε ζητήσει από την Ελληνική Κυβέρνηση να αρχίσουν συνομιλίες για την οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στα δύο κράτη, αλλά η Ελλάδα αρνήθηκε!
Η ΕΛΛΑΔΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΕΠΑΦΕΣ ΜΕ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΙ ΛΙΒΥΗ
Ερ. Η Κυβέρνηση Καραμανλή έχει κάνει τίποτε γι΄ αυτό το σοβαρό θέμα;
Απ. Βεβαίως. Η σημερινή Κυβέρνηση έχει κάνει κάτι αρκετά έξυπνο. Για πρώτη φορά - και αυτό υποθέτω προς τιμήν της Υπουργού Εξωτερικών κ. Μπακογιάννη - η Ελληνική Κυβέρνηση έχει αρχίσει να κάνει επαφές με την Λιβύη και την Αίγυπτο για οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Και από ότι ξέρω, τα πράγματα πάνε πάρα πολύ καλά. Δηλαδή, οι Αιγύπτιοι και οι Λίβυοι είναι έτοιμοι να συζητήσουμε, με βάση την μέση γραμμή, που είναι πάρα πολύ σημαντικό για μας. Έτσι, η Ελλάδα θα δημιουργήσει αποκλειστική οικονομική ζώνη, σε όλες τις θαλάσσιες περιοχές της, εκτός από την περιοχή του Αιγαίου Πελάγους, που θα φέρει σε δύσκολη θέση την Τουρκία.
Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟΥ
Ερ. Αυτή η διευθέτηση με την Αίγυπτο, που μας λέτε, είναι δυνατόν να προσεγγίσει τις ακτές του Καστελόριζου και φυσικά ολόκληρο το σύμπλεγμα της Δωδεκανήσου, για το οποίο η Τουρκία δημιουργεί όλα τα γνωστά τα προβλήματα; Έτσι δεν είναι;
Απ. κ. Παπαντωνίου, φαίνεται ότι είσθε αρκετά ενημερωμένος, για να αναφέρετε το Καστελόριζο. Το Καστελόριζο είναι ένα νησί, το οποίο κατοικείται και άρα- όπως είπαμε προηγουμένως- διαθέτει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Το πρόβλημα για τους Τούρκους είναι, ότι η τοποθεσία που βρίσκεται το Καστελόριζο τους δημιουργεί πρόβλημα, διότι το Καστελόριζο έχοντας δική του ΑΟΖ, ως κατοικούμενο νησί, αποτελεί σημείο οριοθέτησης της ΑΟΖ της Ελλάδας με την Αίγυπτο και με την Κύπρο. Έτσι, κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν έχει η Τουρκία θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο.
(σ.σ. δείτε ΕΔΩ)
Γι’ αυτό το λόγο η Τουρκία έχει ζητήσει από την Αίγυπτο να μη λάβει υπόψη το Καστελόριζο, στις διαπραγματεύσεις της με την Ελλάδα, ώστε να έχει και αυτή θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο. Φαίνεται ότι η Αίγυπτος δεν δέχθηκε τις τουρκικές αυτές διεκδικήσεις και είναι έτοιμη να δεχθεί ότι το Καστελόριζο διαθέτει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Οπότε αν συμβεί κάτι τέτοιο θα είναι μεγάλη νίκη για την Ελλάδα.
Ερ. Δηλαδή, κ. Καθηγητά, αυτό ισχύει και για όλο το σύμπλεγμα της Δωδεκανήσου;
Απ. Μάλιστα!
ΜΕ ΛΙΒΥΗ ΚΑΙ ΙΤΑΛΙΑ
Ερ. κ. Καρυώτη, με την Λιβύη τι γίνεται από την άποψη του Λιβυκού Πελάγους, δηλαδή από την πλευρά της Νότιας Κρήτης;
Απ. Με την Λιβύη επίσης συζητάμε το ίδιο θέμα. Η Λιβύη , από ότι φαίνεται, δεν έχει αντιρρήσεις. Υπάρχει βέβαια ένας μεγάλος κόλπος στη Λιβύη, τον οποίο η Κυβέρνηση της Λιβύης θέλει να τον κλείσει και ν΄ αρχίσει να μετράει την οριοθέτηση έξω από αυτόν τον κόλπο. Νομίζω ότι η Ελλάδα δεν έχει κανένα συμφέρον να αντιτίθεται σε κάτι τέτοιο. Μπορεί να δώσει στη Λιβύη αυτήν την οριοθέτηση και να πάρει ελάχιστα μικρότερη ΑΟΖ με βάση την αρχή της μέσης γραμμής. Όπως είναι γνωστό, υπάρχει ήδη οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ιταλία και θα είναι πολύ εύκολο να υπάρξει και οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στα δύο κράτη. Έτσι, εάν κάνουμε το ίδιο με Κύπρο και Αλβανία, θα διαθέτουμε μια ΑΟΖ σε όλες τις θάλασσές μας εκτός Αιγαίου και θα φέρουμε σε πολύ δύσκολη θέση τη Τουρκία.
Βέβαια, όπως σας έχω ήδη πει κ. Παπαντωνίου, δεν συζητάμε με τους Τούρκους το θέμα της ΑΟΖ εδώ και 20 με 25 χρόνια. Είμαι κατάπληκτος γι΄ αυτή την κατάσταση που επικρατεί στις σχέσεις των δύο χωρών. Και δεν συνομιλούμε, γιατί δεν αρέσει στους Τούρκους να μιλάμε για την ΑΟΖ, γιατί είναι μια ζώνη, που καθορίζει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας η οποία δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στην Τουρκία και μέχρι σήμερα την έχουν δημιουργήσει 140 παράκτια κράτη!
ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΕΚΡΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΚΩΔΩΝΑ…
Ερ. κ. Καθηγητά, με βάση τα τόσο ενδιαφέροντα που μας λέτε, εσείς είχατε την δυνατότητα αυτές τις σκέψεις να τις αναπτύξετε προς το Ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών, σαν εμπειρογνώμονας που είσθε;
Απ. Βασικά, έχω γράψει ένα βιβλίο και τρία άρθρα στα ελληνικά και στα αγγλικά. Είχα πράγματι επαφές και με το Ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών. Και μάλιστα, μια φορά, εδώ στην Ουάσιγκτον, όπου ζω, είχα μία κοινωνική επαφή με την Υπουργό Εξωτερικών, κ. Μπακογιάννη, η οποία είχε διαβάσει αυτά που είχα γράψει, καθώς και ένα αναλυτικό άρθρο μου στην εφημερίδα «Φιλελεύθερο» της Κύπρου. Λίγους μήνες αργότερα η Κυβέρνηση του κ. Παπαδόπουλου αποφάσισε να δημιουργήσει μια Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη Η κ. Μπακογιάννη, με ευγένεια, μου εξήγησε ότι “εμείς, κ. Καρυώτη, γνωρίζουμε το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και θα κάνουμε ότι είναι δυνατόν να προστατεύσουμε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, αλλά σας ευχαριστούμε πολύ για την προσφορά σας, σ΄ αυτό το θέμα”.
Ερ. Πληροφορηθήκαμε ότι, τώρα τελευταία, έγινε μια συζήτηση στην Ελληνική Βουλή σχετικά με αυτά που έχετε γράψει. Τι ακριβώς συνέβη;
Απ. Από ότι έμαθα ο βουλευτής κ. Καρατζαφέρης σε μια ομιλία του αναφέρθηκε στις εργασίες μου για το θέμα της ΑΟΖ και ζήτησε από τον Πρωθυπουργό μια απάντηση γιατί η κυβέρνηση δεν ασχολείται με αυτό το θέμα. Από ότι γνωρίζω δεν πείρε ποτέ απάντηση.
ΣΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ
Ερ. Τι τελικά θα γίνει, κ. Καθηγητά; Που θα καταλήξει αυτή η ιστορία;
Απ. Υπάρχει μια Ελληνική Επιτροπή που τα μέλη της είναι δύο έμπειροι επιστήμονες που γνωρίζουν, πολύ καλά, το Δίκαιο της Θάλασσας και για πολλά χρόνια έχουν επαφές με τη Τουρκική πλευρά. Μάλιστα, νομίζω πως κάνουνε και διάφορες επαφές, με ένα χάρτη μπροστά τους, προσπαθώντας να βρούνε πώς θα επιλύσουν το θέμα της Υφαλοκρηπίδας, ούτως ώστε, όταν φθάσει στη Χάγη, να πούνε εμείς αυτό αποφασίσαμε, εσείς, απλώς, βάλτε μια σφραγίδα.
ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΟ «ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΘΑΛΑΣΣΩΝ & ΩΚΕΑΝΩΝ»
Απ’ ότι ξέρω, κ. Παπαντωνίου, όλα αυτά τα χρόνια, συζητάνε και άλλα θέματα όπως αυτό των χωρικών υδάτων, του εναέριου χώρου, αλλά ποτέ το θέμα της ΑΟΖ. Όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, στη δεκαετία του 70, είπε ότι το μόνο πρόβλημα με την Τουρκία είναι διαφορά μας στην Υφαλοκρηπίδα και όταν, αργότερα, ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε το ίδιο, η ΑΟΖ δεν υπήρχε τότε. Ως εκ τούτου, νομίζω πως είναι λάθος να συζητάμε συνεχώς, μονότονα, για το θέμα της υφαλοκρηπίδας και να αγνοούμε το θέμα της ΑΟΖ. Η διαφορά μας ξεκίνησε με την Υφαλοκρηπίδα. Το νέο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, που είναι το Σύνταγμα των Θαλασσών και Ωκεανών του πλανήτη Γη, ευνόησε την Ελλάδα με ένα καινούργιο άρθρο για μια Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και δεν αντιλαμβάνομαι-και ξέρω ότι το λέω για δέκατη φορά, αλλά θέλω να δώσω έμφαση στο θέμα - γιατί δεν ασχολούμεθα με αυτό το ζήτημα;
ΑΟΖ ΜΕ ΑΛΒΑΝΙΑ
Ερ. κ. Καθηγητά, μπορείτε να μας πείτε τι ακριβώς συμβαίνει στην πλευρά του Ιουνίου Πελάγους, όπου υπάρχει και η Αλβανία;
Απ. Φαίνεται πως έχουν αρχίσει επαφές και με την Αλβανία. Δηλαδή, αυτό είναι το έξυπνο που είπα προηγουμένως, που κάνει η Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία συζητάει με τους γείτονές της στη Δύση, δηλαδή με Ιταλούς, Λιβύους, Αιγυπτίους, και έχει συζητήσει το θέμα, από ότι ξέρω, και με την Αλβανία. Έχω την εντύπωση ότι οι Αλβανοί, από ότι αντιλαμβάνομαι, από ανεπίσημες πηγές που έχω, δεν έχουν φέρει εμπόδια, ώστε εύκολα θα υπάρξει μια οριοθέτηση της ΑΟΖ, πάλι με βάση την μέση γραμμή, ανάμεσα στα δύο κράτη.
ΠΙΕΖΟΥΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΛΟΓΩ ΔΕΙΝΗΣ ΘΕΣΕΩΣ
Ίσως, ένα άλλο σημαντικό που πρέπει να σας πως είναι ότι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη έχει γίνει αποδεκτή και από την Ευρωπαϊκή ‘Ένωση, η οποία έχει πει σε όλα τα κράτη της να δημιουργήσουν ΑΟΖ σε όλες τις θαλάσσιες περιοχές τους εκτός της Μεσογείου!
Ερ. Για πιο λόγο, κ. Καρυώτη;
Απ. Εξαίρεσαν την Μεσόγειο, κ. Παπαντωνίου, γιατί τους παρακάλεσαν οι Τούρκοι να μην κάνουν αυτό το πράγμα. Και τους άκουσαν οι Ευρωπαίοι!!!!!! Η ΑΟΖ, βλέπετε, δεν είναι μόνο θέμα της Ελλάδας, αλλά είναι και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και όταν η Ελλάδα δημιουργήσει μια ΑΟΖ, ουσιαστικά δημιουργεί μια ΑΟΖ. Όταν, ας πούμε, το μεγαλύτερο μέρος του Αιγαίου έχει μια Ελληνική ΑΟΖ, στα πρώτα 12 μίλια - γιατί δέχεται η Ευρωπαϊκή ’Ένωση, ότι τα πρώτα 12 μίλια είναι κυριαρχικό δικαίωμα κάθε κράτους ανεξάρτητα, αν έχει χωρικά ύδατα 12 ναυτικά μίλια - αλιεύουν μόνο οι Έλληνες ψαράδες. Στον υπόλοιπο χώρο του Αιγαίου, έχουν δικαίωμα αλιείας τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως, οι Τούρκοι, αυτή την στιγμή δεν είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ως εκ τούτου δεν θα δικαιούνται να ψαρεύουν στην Ελληνική ΑΟΖ.
-----------------------------------------------------------------------
Το Kαστελόριζο βρίσκεται πάλι στην επικαιρότητα, διότι προδήλως αποτελεί τον μεγαλύτερο πονοκέφαλο της Tουρκίας στο Aιγαίο.Aυτό το ελληνικό νησί βρίσκεται σε τέτοια γεωγραφική θέση που δεν δίνει το δικαίωμα στη Tουρκία να επεκτείνει την Aποκλειστική Oικονομική της Zώνη στη Mεσόγειο. Δηλαδή, όλη η φασαρία τόσα χρόνια γίνεται στην ουσία για την Aποκλειστική Oικονομική Zώνη (AOZ), διότι η Tουρκία βλέπει ξεκάθαρα ότι αυτή η νέα έννοια του Δικαίου της Θάλασσας δεν την ευνοεί καθόλου.H Eλλάδα, βέβαια, πάνω από δύο δεκαετίες τώρα αγνοεί εντελώς την AOZ και συνεχίζει να παπαγαλίζει το τροπάριο της υφαλοκρηπίδας. Mετά τις τελευταίες και συνεχιζόμενες τουρκικές προκλήσεις στην περιοχή του Kαστελόριζου, η υπουργός Eξωτερικών, κυρία Nτόρα Mπακογιάννη, έκανε και πάλι λόγο για την υφαλοκρηπίδα, αγνοώντας (και πάλι) την AOZ, τη στιγμή που σαφώς γνωρίζει ότι η Tουρκία είναι ενοχλημένη με την AOZ της Kύπρου και επιπλέον φοβάται μήπως υπάρξει οριοθέτηση της AOZ μεταξύ Eλλάδας και Kύπρου και μεταξύ Eλλάδας και Aιγύπτου.Σημειώνω ότι μία από τις πιο σημαντικές κινήσεις του Προέδρου Παπαδόπουλου ήταν η δημιουργία κυπριακής AOZ στις θάλασσες που περικλείουν το νησί, σύμφωνα με τους κανόνες του Δικαίου της Θάλασσας και με την έγκριση της Eυρωπαϊκής Eνωσης. Aμέσως μετά ήρθε σε συμφωνία με την Aίγυπτο και το Λίβανο για την οριοθέτηση της AOZ με αυτά τα γειτονικά κράτη στη βάση της μέσης γραμμής που τόσο πολύ απεχθάνεται η Tουρκία. Tην ίδια περίοδο ο ίδιος ζήτησε από την κυβέρνηση Kαραμανλή να υπάρξει οριοθέτηση της AOZ των δύο κρατών, αλλά ο Kαραμανλής αρνήθηκε!Aυτή η δειλία και αναποφασιστικότητα του Kαραμανλή υπήρξε θανάσιμη για τα ελληνικά συμφέροντα στη Mεσόγειο. Σήμερα οι Tούρκοι έχουν αποθρασυνθεί, διότι διαισθάνονται αυτήν τη θέση του Kαραμανλή και συνεχίζουν να αγνοούν τα δικαιώματα του Kαστελόριζου στην περιοχή.H Eλλάδα πρέπει να προβεί σε οριοθέτηση της δικής της AOZ με αυτήν της Kύπρου, πάντα βασισμένη στο Δίκαιο της Θάλασσας που έχει υπογραφεί και επικυρωθεί όχι μόνο από όλα τα κράτη-μέλη της Eυρωπαϊκής Eνωσης αλλά και από την ίδια την EE.Αρνείται να υπογράψει. Eίναι, βέβαια, γνωστό τοις πάσι ότι η Tουρκία δεν έχει υπογράψει τη νέα Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας και συνεχίζει να αρνείται την επικύρωσή της, παρά το γεγονός ότι η EE έχει βάλει ως όρο της πλήρους ένταξης της Tουρκίας και την πλήρη συμμετοχή της στο νέο Δίκαιο της Θάλασσας.Eνα άλλο τραγικό λάθος που έκανε η Eλλάδα ήταν η πρόσφατη απόφασή της να αρχίσει συνομιλίες με την Aίγυπτο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών των δύο κρατών. Tο τραγικό λάθος έγκειται στο γεγονός ότι η Eλλάδα άρχισε τις συνομιλίες της με την Aίγυπτο χωρίς να πάρει κάποια διαβεβαίωση από αυτήν ότι θα δοθούν πλήρη δικαιώματα στο Kαστελόριζο. Tώρα που οι συνομιλίες έχουν προχωρήσει, φαίνεται ότι οι Aιγύπτιοι δεν θέλουν να δώσουν πλήρη δικαιώματα στο Kαστελόριζο, γεγονός που δημιουργεί ένα τεράστιο πρόβλημα στη ελληνική πλευρά.Tέλος, η Eλλάδα δέχθηκε άλλο ένα χαστούκι από τους Aιγυπτίους, όταν ενημέρωσαν την ελληνική πλευρά ότι θα αρχίσουν συνομιλίες για οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών με την Tουρκία, τη στιγμή που η Aίγυπτος δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα με τη Tουρκία.H Aίγυπτος θα μπορούσε να διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Tουρκία μόνο αν δεν αναγνωριστούν τα δικαιώματα του Kαστελόριζου. H Aίγυπτος ενημέρωσε την ελληνική πλευρά ότι θα είχε συνομιλίες μαζί της στο Kάιρο στις 20 Iουνίου και αμέσως μετά στις 22 Iουνίου με την τουρκική πλευρά! H Eλλάδα, αντί να προβεί σε έντονη διαμαρτυρία για αυτή την αιγυπτιακή θέση που παραβιάζει ξεκάθαρα το Δίκαιο της Θάλασσας, πήγε στη συνάντηση στις 20 Iουνίου, γνωρίζοντας ότι δύο μέρες αργότερα Aιγύπτιοι και Tούρκοι θα κάθονταν στο ίδιο τραπέζι για το ίδιο θέμα.Πρέπει, επιτέλους, η Eλλάδα να καταλάβει ότι το Kαστελόριζο είναι όχι μόνο ελληνικό νησί αλλά και νησί της EE, και να ζητήσει από την EE να δηλώσει ότι το Kαστελόριζο διαθέτει AOZ όπως όλα τα νησιά της EE. O χάρτης δείχνει ξεκάθαρα ότι το Kαστελόριζο διαθέτει δική του AOZ και έτσι η Aίγυπτος δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Tουρκία. http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/07/t-k.html
---------------------------------------------
Eντύπωση προκαλεί η σύσσωμη σχεδόν σιωπή των πολιτικών αλλά και των ΜΜΕ σχεδτικά με το θέμα,.. ενώ οι προσπάθειες να εκτροχιάσουν και να υποβαθμίσουν την συζήτηση .. σε επίπεδο υφαλοκρηπίδας, Χαγης κτλ.. .. μόνο σαν Δοσιλογισμός θα πρέπει να θεωρείται πλέον..

Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

Zhang Ziyi - Beauty song

ΜΥΤΙΛΗΝΗ: επιτυχημένη αποτροπή απόπειρας απέλασης

ΜΥΤΙΛΗΝΗ: επιτυχημένη αποτροπή απόπειρας απέλασης
Tα ξημερώματα της Πέμπτης στις 2:00 πμ, με το πλοίο της γραμμής για την Καβάλα είχε σχεδιαστεί μεταγωγή 62 μεταναστών-προσφύγων από το Κέντρο Κράτησης στην Παγανή. Προορισμός τους άλλα Κέντρα Κράτησης στη Β. Ελλάδα, με πιθανή άμεση κατάληξη την επαναπροώθησή τους στην Τουρκία και από εκεί στις χώρες καταγωγής τους, χώρες εμπόλεμες και με ανύπαρκτο το σεβασμό στοιχειωδών, και δεδομένων για εμάς, ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η μεταγωγή επιχειρήθηκε με αστικό λεωφορείο, στο οποίο οι μετανάστες «φορτώθηκαν» χειροδέσμιοι, συνοδεία περιπολικών, δεκάδων φρουρών και ασφαλιτών. Με το που άρχισε η επιβίβαση, οι φρουροί δημιουργώντας περιμετρικό κλοιό γύρω από τους μετανάστες ξεκίνησαν να τους οδηγούν πεζή προς τον καταπέλτη του πλοίου. Οι εξήντα άνθρωποι που βρεθήκαμε εκεί μπήκαμε αιφνιδιαστικά μπροστά τους, μπλοκάροντας με πανό και με τα σώματά μας την είσοδο. Παράλληλα, φωνάζαμε συνθήματα και μοιράζαμε κείμενα στους ανθρώπους που συνέχιζαν να βγαίνουν και να μπαίνουν στο καράβι. Μετά την πρώτη έκπληξη, επιλέχτηκε η επιστροφή των μεταναστών δίπλα στο λεωφορείο τους, πενήντα μέτρα πιο πέρα. Παραμείναμε στις θέσεις μας ανταλλάσσοντας συνθήματα με τους μετανάστες που σιγά σιγά κατάλαβαν τί γινόταν και άρχισαν με τη σειρά τους να φωνάζουν και να χαιρετούν.
Μετά από μια ώρα περίπου και ενώ οχήματα και επιβάτες είχαν μπει στο καράβι, δηλώθηκε στους μετανάστες πως η μεταγωγή τους ματαιώνεται. Με φωνές και χειροκροτήματα και από τις δυο μεριές και υπό το σύνθημα «η αλληλεγγύη το όπλο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών», το λεωφορείο έφυγε από το χώρο του λιμανιού προς άγνωστη κατεύθυνση. Δεν έγινε, όμως, το ίδιο και με το καράβι που παρέμεινε δεμένο με τον έναν καταπέλτη ανοιχτό. Κάποια στιγμή εμφανίστηκαν καμιά 20αρια άντρες των Ο.Ε.Α. (Ομάδες Ειδικών Αποστολών, που σπανίως τους βλέπουμε στο νησί) οι οποίοι έκατσαν σε κάποια απόσταση από εμάς, στο έρημο πια λιμάνι. Το πλοίο έσβησε τις μηχανές του και η κατάσταση παρέμενε στάσιμη. Μετά από μεταξύ τους διαβουλεύσεις οι ΟΕΑδες αποχώρησαν και γύρω στις τέσσερις το πρωί το πλοίο τελικά σάλπαρε, χωρίς να πάρει μαζί του μετανάστες. Συντεταγμένα, αποχωρήσαμε και εμείς. Η σημερινή απόπειρα απέλασης ματαιώθηκε. Στις επόμενες που θα επιχειρηθούν, και με όσες δυνάμεις έχουμε, θα είμαστε ξανά εκεί. Ξέρουμε όλοι και όλες, καθώς έχει δηλωθεί ξεκάθαρα και αποτελεί κεντρικό στόχο της εθνικής και ευρωπαϊκής πολιτικής, πως οι εισροές της μετανάστευσης πρέπει να «ελεγχθούν» και να «διευθετηθούν». Οι επιχειρήσεις-σκούπα και τα πογκρόμ στα κέντρα των πόλεων συνοδεύονται από επιχειρήσεις «αποσυμφόρησης» στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών στα νησιά προς αντίστοιχα στρατόπεδα συγκέντρωσης που στήνονται ανά τη χώρα. Αυτό που δεν ελέγχεται και δεν διευθετείται, βέβαια, ποτέ είναι το ίδιο το αίτιο της μετανάστευσης. Αυτός ο κόσμος, δηλαδή, της εκμετάλλευσης, της αδικίας, της ανισότητας: ο κόσμος των αφεντικών. Στον οποίον είμασταν και παραμένουμε ξένοι.

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

To παράπονο του κοματάρχη .. "δεν βολέψαμε τα δικά μας παιδιά.." !

πρέπει να έχουν κάψει φλάτζες η η ξετσιπωσιά να τους έχει πάρει τα μυαλά και να έχουν χάσει επαφή με την πραγματικότητα. Η βλακεία του κοματάρχη της ΝΔ Καισαριανής ξεπέρασε κάθε όριο..
Σε συνέντευξη του στην διαδημοτική εφημερίδα "Ενημέρωση" θεωρεί φυσικό να παραπονεθεί δημοσίως και να αποδόσει την εκλογική ήττα της ΝΔ , στο γεγονός ότι δεν εξυπηρετήθηκαν τα "δικά τους παιδιά " όσο έπρεπε. Το ότι είναι φυσικό και δεδομένο να βολευτουν τα δικά τους παιδιά , δεν το συζητάμε .. είναι δεδομένο. Το πρόβλημα κατα τον Σωτήρη Ιατρού τον κοματάρχη της ΝΔ είναι ότι το κόμα δεν τήρησε ως έπρεπε να νενομισμένα .. και να βολέψει τα δικά τους παιδια..
Τόσο ξετσίπωτοι έχουν γίνει τα ρεμάλια..
-------------------------------------------------------------------
επίσης .. clopy from >> http://tsak-giorgis.blogspot.com/2009/07/blog-post_328.html >>>

USA .. (what's next ?)

«Ακτινογραφία», του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ
Μόλις προχτές είδαν το φως της δημοσιότητας τα αστρονομικά χρηματικά ποσά τα οποία το αστικό κράτος επιδοτεί το μεγάλο κεφάλαιο στις ΗΠΑ - και όχι μόνον εκεί - για να αντιμετωπίσει τη βαθύτατη καπιταλιστική κρίση.Το ακόμα πιο αποκαλυπτικό είναι ποιος πληρώνει τις επιπτώσεις και πάλι - πέρα απ' όσα έχει ήδη πληρώσει: Η εργατική τάξη, όχι μόνο από το κρατικό χρήμα που έχει εισπραχθεί από τη δουλειά των εργατών, αλλά και με τις περικοπές στα δημόσια σχολεία, και τους δήμους. «Στο ιλιγγιώδες ποσό των 23 τρισ. δολαρίων το οποίο ξεπερνά κάθε άλλο στην αμερικανική ιστορία, μπορεί να φτάσει το κόστος σωτηρίας της αμερικανικής οικονομίας από την κρίση (...) το ποσό αυτό είναι μεγαλύτερο από το κόστος όλων των πολέμων που έχουν κάνει οι ΗΠΑ συμπεριλαμβανομένου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το κόστος του οποίου σε τιμές του 2008 ανέρχεται στα 4,1 τρισ. δολάρια. Ούτε το ταξίδι στη Σελήνη το 1969 και η πρώτη προσεδάφιση ανθρώπου στο φεγγάρι δεν είχε κοστίσει τόσο. Σε τρέχουσες τιμές, το κόστος του υπολογίζεται σε 237 δισ. δολάρια ενώ το κόστος του περιβόητου "νιου ντιλ" για την αντιμετώπιση της κρίσης του '30, υπολογίζεται σε 500 δισ. δολάρια. Η αξία ολόκληρου του αμερικανικού ΑΕΠ ανέρχεται στα 14 τρισ. δολάρια (...) με άγρια λιτότητα που προβλέπει περικοπή δαπανών 15,5 δισ. δολαρίων αντιμετωπίζει η Καλιφόρνια το τεράστιο έλλειμμα των 26 δισ. δολαρίων. Τις περικοπές των 15,5 δισ. δολαρίων θα πληρώσουν τα δημόσια σχολεία, κολέγια και πανεπιστήμια, η χρηματοδότηση των οποίων θα μειωθεί κατά 9 δισ. δολάρια, η χρηματοδότηση των φυλακών θα μειωθεί κατά 1 δισ. δολάρια, ενώ κατά 4 δισ. δολάρια θα μειωθεί η χρηματοδότηση των πόλεων και των κομητειών» (Τα στοιχεία που παραθέτουμε είναι από δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας).Τα γεράκια του Πενταγώνου όμως δεν καταλαβαίνουν από «λιτότητα» προκειμένου να υλοποιήσουν τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια.Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των ΗΠΑ, ξοδεύουν κάθε χρόνο γύρω στα 600 δισεκατομμύρια δολάρια για εξοπλισμούς και για να συντηρήσουν τις εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, στρατιωτικές βάσεις σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.Αγνωστο παραμένει επίσης το χρηματικό κόστος που πλήρωσε ο Αμερικάνικος λαός για τις στρατιωτικές επεμβάσεις σε Ιράκ και Αφγανιστάν. Ένα δημοσίευμα μόνο της USA Today μιλάει για τους «αναλώσιμους» -για την κυβέρνηση των ΗΠΑ- στρατιωτικών που έχασαν την ζωή τους στις τυχοδιωκτικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των Αμερικάνων. «Ο συνολικός αριθμός των νεκρών αμερικανών στρατιωτών σε Ιράκ και Αφγανιστάν από την αρχή του πολέμου ξεπέρασε τους 5.000 πριν τελειώσει ο Ιούλιος. Αναλυτικότερα, όπως ανακοίνωσε το Πεντάγωνο, μέχρι στιγμής 4.332 στρατιώτες έχουν χάσει τη ζωή τους στο Ιράκ και 669 στο Αφγανιστάν. Τουλάχιστον 30 αμερικανικοί σκοτώθηκαν στο Αφγανιστάν κατά τη διάρκεια του Ιουλίου, ένας από τους χειρότερους μήνες όσον αφορά τις απώλειες των κατοχικών στρατευμάτων στα σχεδόν 8 χρόνια από την εισβολή, συμπεριλαμβανομένων και των 4 που σκοτώθηκαν χθες από βόμβα.Στο Ιράκ, τουλάχιστον 6 έχασαν τη ζωή τους αυτό το μήνα. Επιπλέον, 14 υπάλληλοι του Υπουργείου Αμύνης έχασαν τη ζωή τους και στις δύο χώρες, ενώ 68 αμερικανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν σε σχετικές αποστολές σε άλλες χώρες. Επίσης, τουλάχιστον 55 στρατιώτες από αποστολές άλλων χωρών του ΝΑΤΟ έχασαν τη ζωή τους στο Αφγανιστάν μέσα στον ίδιο μήνα. Στους νεκρούς δεν συνυπολογίζονται οι πολλές δεκάδες αμερικανών φαντάρων που αυτοκτόνησαν κατά τη διάρκεια της θητείας τους στις προαναφερόμενες δύο χώρες της Μέσης Ανατολής».
Ολοκληρώνουμε την ανάρτησή μας με τα λόγια του Ενγκελς για τον αμερικανικό δικομματισμό που περιέχονται στον πρόλογό του στο έργο του Μαρξ «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία». Σημειωτέον ότι η παρακάνω «ακτινογραφία» - του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ, χρονολογείται εδώ και σχεδόν 130 χρόνια! [..Εδώ το καθένα από τα δυο μεγάλα κόμματα, που διαδέχονται το ένα το άλλο στην εξουσία, διευθύνεται με τη σειρά του από ανθρώπους που κάνουν την πολιτική προσοδοφόρα υπόθεση, που κερδοσκοπούν πάνω στις έδρες της νομοθετικής συνέλευσης (...) και που όταν το κόμμα τους νικήσει ανταμείβονται με θέσεις (...). Εχουμε δυο μεγάλες συμμορίες από πολιτικούς κερδοσκόπους, που παίρνουν διαδοχικά στα χέρια τους την κρατική εξουσία και την εκμεταλλεύονται με τα πιο διεφθαρμένα μέσα και για τους πιο διεφθαρμένους σκοπούς, ενώ το έθνος είναι ανίσχυρο μπροστά στους δυο μεγάλους αυτούς συνασπισμούς των πολιτικών που βρίσκονται δήθεν στην υπηρεσία του, μα που στην πραγματικότητα το εξουσιάζουν και το καταληστεύουν..]
----------------------------------

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

"ες έδαφος φέρειν" - οργισμένα Ράσα

Οργισμένα ράσα με το Μουσείο της Ακρόπολης
Ζητούν να αποσυρθεί το βίντεο το οποίο δείχνει φιγούρες που μοιάζουν με ιερείς να καταστρέφουν αρχαία. >> από το "ΒΗΜΑ"
[Ανδρικές φιγούρες που σφυροκοπούν τα μάρμαρα του Παρθενώνα, κάπου στον... 8ο αιώνα μ.Χ., όπως παρουσιάζονται, κατόπιν ψηφιακής επεξεργασίας φυσικά, σε ενημερωτικό φιλμάκι του Νέου Μουσείου Ακρόπολης προκαλούν - 13 αιώνες μετά- την μήνιν της Εκκλησίας. Η Ιερά Σύνοδος που «είδε» στις φιγούρες ορθόδοξους ιερείς εξεγέρθηκε κατά την προχθεσινή συνεδρίασή της, ζήτησε η προβολή να σταματήσει και ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος ενημέρωσε ότι έχει ήδη προβεί στις απαραίτητες ενέργειες προς το υπουργείο Πολιτισμού.. « Το ζήτημα θα εξεταστεί κι αν τα καταγγελλόμενα αληθεύουν, θα προχωρήσουμε σε επανόρθωση» δήλωσε πάντως ο υπουργός Πολιτισμού κ. Αντώνης Σαμαράς !!! , ο οποίος έγινε αποδέκτης των συγκεκριμένων διαμαρτυριών. Το φιλμάκι που παρουσιάζεται στο Μουσείο της Ακρόπολης, διάρκειας 13 λεπτών, δημιουργήθηκε για την πληροφόρηση των επισκεπτών της περίφημης γυάλινης αίθουσας του Παρθενώνα. Να σημειωθεί μάλιστα ότι οι υπό συζήτηση «σκηνές» έχουν διάρκεια ενάμισι λεπτού και προέρχονται από ένα φιλμάκι που δημιούργησε ο διάσημος σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς για την Ακρόπολη και τα μνημεία της και είχε προβληθεί κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας σε μεγάλη εκδήλωση στη Νέα Υόρκη. Η ταινία εισάγει στη φιλοσοφία του οικοδομικού προγράμματος του Περικλή μετά τους Μηδικούς Πολέμους και αναφέρεται συνοπτικά στην ανέγερση του ναού, στα χαρακτηριστικά αρχιτεκτονικά του στοιχεία, στην περιγραφή του γλυπτού του διάκοσμου και, τέλος, επιγραμματικά σχεδόν, στην ιστορία του μνημείου διά μέσου των αιώνων. «Από την κατασκευή του Παρθενώνα ως σήμερα πέρασαν σχεδόν 25 αιώνες. Ο ναός γνώρισε πολλές περιπέτειες. Η πρώτη μεγάλη καταστροφή έγινε μάλλον το 267 μ.Χ. και οφειλόταν σε εμπρησμό. Οι νέες αντιλήψεις για την τέχνη που επικράτησαν αργότερα, κατά την παλαιοχριστιανική εποχή, οδήγησαν στην καταστροφή πολλών έργων τέχνης σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο. Πολλά από τα γλυπτά του Παρθενώνα δεν αποτέλεσαν εξαίρεση». Αυτό είναι το κείμενο που ακούγεται κατά την εξιστόρηση των παθημάτων του αρχαίου ναού, το οποίο στη συνέχεια αναφέρεται και σε άλλα ιστορικά γεγονότα: στη μετατροπή του Παρθενώνα σε εκκλησία της Παναγίας της Αθηνιώτισσας που ήταν η μεγαλύτερη της πόλης, ακολούθως επί των Φράγκων της Δ΄ Σταυροφορίας σε εκκλησία λατινικού δόγματος, σε μουσουλμανικό τέμενος από το 1458, όταν οι Οθωμανοί τούρκοι κατέλαβαν την Αθήνα στην καταστροφή του κατά την εκστρατεία του Μοροζίνι το 1687 και βέβαια στη συστηματική λεηλασία του από τον Ελγιν, ο οποίος απέσπασε και διήρπαξε πολλά γλυπτά του. Σ το ερώτημα σήμερα αν οι άνθρωποι της βυζαντινής εποχής προέβησαν σε καταστρεπτικές ενέργειες στα μνημεία της Ακρόπολης ή σε άλλα, η απάντηση που δίνεται τόσο από τις πολυάριθμες ιστορικές πηγές όσο και από την αρχαιολογική έρευνα, που μπορεί να διαπιστώσει σαφώς πότε και πώς προκλήθηκαν ζημιές σε αρχαιότητες, είναι καταφατική. Και είναι οφθαλμοφανής σε δεκάδες βυζαντινούς ναούς σε όλη τη χώρα - και στο Αγιον Ορος-, όπου στα κτίρια έχουν ενσωματωθεί κίονες, γλυπτά και άλλα δομικά υλικά από τους προϋπάρχοντες στο ίδιο σημείο αρχαίους ναούς. Από την άλλη οι πράξεις αυτές εξεταζόμενες υπό τις επικρατούσες τότε συνθήκες είχαν τη δική τους σκοπιμότητα και νομιμότητα, κάτι που ουδείς αμφισβητεί. Θα έλεγε κάποιος λοιπόν ότι ζητήματα σαν αυτό βλάπτουν πρώτα την ίδια την Εκκλησία. Γιατί σήμερα μόνο ένας ιστορικά αναλφάβητος θα μπορούσε να προκαλέσει την ανακίνηση τέτοιων θεμάτων, επιχειρώντας έναν ιδιότυπο σκοταδισμό.]
-----------------------------------------
Τώρα επί της ουσίας.. και γιατί το παπαδαριό για άλλη μία φορά προσπαθεί να συσκοτίσει το ένοχο παρελθόν του ..
301 - 302 Ο Πάρθος χριστιανός προσηλυτιστής Γρηγόριος, που αργότερα απεκλήθη «φωτιστής της Αρμενίας», κατορθώνει, εκμεταλλευόμενος στη διάρκεια μίας «θεομηνίας» την ανατολίτικη δεισιδαιμονία, να βαπτίσει χριστιανό τον βασιλιά της Αρμενίας Τιριδάτ, Τραντ, Τιρδάρ ή Τιριδάτη τον Γ (τον επωνομαζόμενο «Μεγάλο»), που ωστόσο αν και προγουμένως είχε καταδιώξει κάποιους χριστιανούς, θα υιοθετήσει αιφνιδίως ως μοναδική και επίσημη Θρησκεία του κράτους του τον Χριστιανισμό ως μάλλον πολιτική πράξη αποσχίσεως της χώρας του από την Περσία των Σασσανιδών, χρησιμοποιώντας την νέα «περίεργη» Θρησκεία ως δικαιολογία για να επιτεθεί κατά του Ζωροαστρισμού. Μαζί με τον τελευταίο θα κτυπηθεί φυσικά και η Εθνική Θρησκεία των Αρμενίων, της οποίας το μη θεοκρατικό τμήμα, κυρίως ελληνιστικών επιρροών, θα υποστεί άγριους διωγμούς και σφαγές, ενώ το θεοκρατικό εκείνο, το διεφθαρμένο ανατολίτικο, κατά κανόνα θα προσχωρήσει στην νέα Θρησκεία, αλλάζοντας απλώς ονόματα, σύμβολα και τυπικά (Latourette Kenneth Scott, «A History Of The Expansion Of Christianity», London, 1945, τόμος Α, σελ. 106).
Ο Τιριδάτης, εμπνεόμενος από τον Προφήτη Ελάϊα (Ηλία, «Θεός μου είναι ο Γιαχβέ») που κατέσφαξε του ιερείς του Θεού Βάαλ στο Καρμίλλον όρος, διατάσσει την κατασφαγή του μη θεοκρατικού τμήματος του Εθνικού ιερατείου και την μετατροπή όλων των Ναών του Θεού Μίθρα, της Θεάς Αναϊτιδος, του Θεού Ορμούσδ και των διαφόρων ελληνορωμαϊκών Θεών σε εκκλησίες ή οίκους κηρύγματος.Όλες οι θαυμαστές βιβλιοθήκες της Αρμενίας, ιδρυθείδες πριν από αιώνες από τους ελληνιστές ηγεμόνες της, κυρίως της «Αρτασεσιανής» δυναστείας, πυρπολούνται ως. «κιβωτοί δαιμονικής γνώσεως». Ο Γρηγόριος στέφεται στην πρωτεύουσα Βαγκαρσαπάτ (Vagharshapat), πρώτος επίσκοπος της χώρας και πλήθη προσηλυτιστών από την Συρία συρρέουν στην Αρμενία η οποία μετατρέπεται πλέον στο πρώτο στην Ιστορία χριστιανικό Κράτος.Στην Δύση, οι χριστιανοί εξακολουθούν να προκαλούν και δημιουργούν ταραχές ακόμη και στον στρατό, σφυρίζοντας και κάνοντας το σημείο του σταυρού κάθε φορά που οι Οιωνοσκόποι προσπαθούν να κάνουν τις αναγκαίες για το καθήκον τους τελετές.
306 Η επισκοπική Σύνοδος της Ελβίρας (Elvira, Illiberis) με συμμετοχή επισκόπων από όλη την Ιβηρική Χερσόνησο, συνέρχεται αμέσως μετά το τέλος του «διωγμού» του Διοκλητιανού και αφιερώνει το ένα τέταρτο σχεδόν των «Κανόνων» της (20 από 81) στην καταπολέμηση των Εθνικών Θρησκειών και την τιμωρία των χριστιανών που συνεργάσθησαν με τους διώκτες (πληροφοριοδότες, «delatores»), ή προχώρησαν σε αποστασία και θυσίασαν τους Θεούς.Οι τελευταίοι, όπως και οι «ένοχοι» άλλων 17 «αμαρτημάτων» που ξεκινούν από ανθρωποκτονία έως το να είναι απλώς κανείς. ηθοποιός ή. αρματοδρόμος («Κανών» 62), τιμωρούνται με δια βίου αποκοπή από την Εκκλησία. Η εν λόγω Σύνοδος, φανατική πολέμιος κάθε εικονιστικής λατρείας («Κανών» 36), που απαγορεύει στους χριστιανούς (ή μάλλον στις χριστιανές που ήσαν η πλειοψηφία, αφού ο σχετικός «Κανών» 15 κάνει λόγο για αφθονία νεαρών γυναικών) να παντρεύονται Εθνικούς και τιμωρεί ακόμη και τους γονείς με δια βίου αποκοπή από την Εκκλησία («Si qui forte sacerdotibus idolorum filias suas iunxerint, placuit nec in finem eis dandam esse communionem», «Κανών» 17), καθώς και τιμωρεί με τριετή αποκοπή όσους απλώς δανείζουν πράγματά τους ή ενδύματά τους σε Εθνικούς («Κανών» 57), προσφέρει στον αντικειμενικό ιστορικό και κάποια πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για την παντοδυναμία της Εκκλησίας έναντι της Πολιτείας, ήδη από εκείνη την παλαιά εποχή που υποτίθεται ότι τελούσε η πρώτη «υπό διωγμόν».
Οι «Flamines», δηλαδή οι ανά έτος εύποροι ιερείς της Αυτοκρατορικής Λατρείας, τους οποίους η Σύνοδος καθυβρίζει ως «φονιάδες» και «αναίσχυντους» επειδή με δικά τους έξοδα οργάνωναν, ως ώφειλαν, αγώνες μονομάχων και θεατρικές παραστάσεις («.eo quod geminaverint scelera, accedente homicidio»), βαπτίζονται μόνον μετά από αποκλεισμό 2 ετών («Κανών» 55), αρκεί να μην έχουν θυσιάσει στους Θεούς κατά την διάρκεια της θητείας τους (!!!), ενώ οι εκλεγόμενοι τοπικοί άρχοντες («Duumviri»), ωσάν να πρόκειται για μολυσμένους, τίθενται εκτός Εκκλησίας καθ' όλη την διάρκεια της ετησίας θητείας τους: «Magistratus vero uno anno, quo agit duumviratum, prohibendum placet, ut se ab ecclesia cohibeat» («Κανών 56»).Επίσης, οι χριστιανοί ιδιοκτήτες και γαιοκτήμονες διατάσσονται με απειλή πενταετούς αποκοπής από την Εκκλησία, να μην κάνουν στους Εθνικούς τις εκπτώσεις μισθίου που εχορηγούντο υπό πάντων έως τότε προς διευκόλυνση των προσφορών προς τους Θεούς («Κανών» 40), καθώς και να πετάξουν από τις ιδιοκτησίες τους όλα τα «ειδωλολατρικά» αντικείμενα στο μέτρο που δεν θα προκαλέσουν τυχόν αντιδράσεις των Εθνικών δούλων τους («Admoneri placuit fideles, ut in quantum possunt, prohibeant ne idola in domibus suis habeant, si vero vim metuunt servorum vel se ipsos puros conservent, si non fecerint, alieni ab ecclesia habeantur», «Κανών» 41).
309 Σε επίδειξη δυνάμεως, οι σκληροπυρηνικοί χριστιανοί πυρπολούν το Ναό της Θεάς Φορτούνα.
312 Πρώτη και υποκριτική προπαγανδιστική χρήση του Χριστιανισμού εν καιρώ πολέμου. Στις 28 Οκτωβρίου, ο ηλιολάτρης Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος κατανικά τον επίσης εθνικό αντίπαλό του Μαξέντιο με χριστιανικά εμβλήματα στις ασπίδες των -κυρίως Γαλατών- στρατιωτών του. Οι ανατολικές επαρχίες της Αυτοκρατορίας δέχονται συνεχείς επιθέσεις του χριστιανού βασιλιά της Αρμενίας ως αντιπερισπασμό στην προσπάθεια του Μαξιμίνου Ντέα να διαλύσει τους χριστιανούς των περιοχών που διοικεί.
313 Δεύτερη υποκριτική προπαγανδιστική χρήση του Χριστιανισμού εν καιρώ πολέμου. Ένας δηλωμένος άθεος (ο Λικίνιος) κατανικά, στις 30 Απριλίου, τον Εθνικό αύγουστο της Ανατολής Μαξιμίνο Ντέα. Τα στρατεύματά του μπαίνουν ωστόσο στη μάχη ψάλλοντας το «Summe Sancte Deus !» ("Ώ Ανώτατε και Άγιε Θεέ !»). Ο ηττημένος Ντέα εκδίδει μετά από μερικές ημέρες το Διάταγμα της Νικομηδείας με το οποίο χορηγείται πλήρης θρησκευτική ελευθερία σε όλους όσους υπακούουν απλώς στη ρωμαϊκή εξουσία. Καταδιωκόμενος ωστόσο από τον Λικίνιο, ο Ντέα αυτοκτονεί μετά από 3 - 4 μήνες με δηλητήριο. Μετά τον θάνατό του, όλα τα γραπτά και τ' αγάλματά του καταστρέφονται από τον Λικίνιο και τους χριστιανούς. Το γελοίο της ιστορίας ωστόσο είναι ότι πέντε έτη αργότερα, ο υποτίθεται «των χριστιανών φίλος» Λικίνιος, θα ηττηθεί από τον ηλιολάτρη Κωνσταντίνο, πάλι στο όνομα του Θεού των χριστιανών, αφού οι στρατιώτες του τελευταίου, κατά την μυθιστορία τουλάχιστον του Ευσεβίου, έψαλλαν το «Deus Summus Salvator !» («Ώ Θεέ Ανώτατε Σωτήρα !»). Πριν συγκρουσθούν πάντως μεταξύ τους, με το Διάταγμα των Μεδιολάνων (για τη Δύση), το οποίο ήλθε να συμπληρώσει εκείνο της Νικομηδείας που είχε εκδώσει (για την Ανατολή) ο Μαξιμίνος Ντέα, οι αύγουστοι Λικίνιος και Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος θα εγγυηθούν και αυτοί πλήρη θρησκευτική ελευθερία σε όλους όσους υπακούουν στη ρωμαϊκή εξουσία.Οι χριστιανοί, πολυάριθμοι πια και έχοντας προ πολλού σταματήσει τα κηρύγματά τους κατά της δημοσίας τάξεως και του στρατού, υποτίθεται ότι απολαμβάνουν πλέον τα ίδια δικαιώματα με τους Εθνικούς. Αυτοί ωστόσο δεν αρκούνται εκεί, αλλά εκμεταλλεύονται την εύνοια του Κωνσταντίνου, που ελέγχεται απολύτως από την αρνητική προς τις Εθνικές λατρείες μητέρα του, για να καταστρέψουν ΟΛΕΣ τις άλλες λατρείες. Ο επίσκοπος Ειρηναίος είχε άλλωστε ήδη διακηρύξει ότι οι χριστιανοί «δεν χρειάζονται τους νόμους, διότι βρίσκονται πολύ υπεράνω αυτών». Ο («Άγιος») Αντώνιος της Αιγύπτου, ιδρυτής του μοναχισμού, προτρέπει ήδη ανοικτά σε άμεσο αφανισμό του «ειδωλολατρικού» κόσμου με. φωτιά (.).
314 Κτίζεται στη Ρώμη η πρώτη χριστιανική Βασιλική. Αμέσως μετά την νομιμοποίησή της από τον ηλιολάτρη Ρωμαίο αυτοκράτορα Φλάβιο Βαλέριο Κωνσταντίνο, η Χριστιανική Εκκλησία αρχίζει την επίθεσή της κατά των θρησκειών των Εθνικών. Η Σύνοδος της Αγκύρας ταυτίζει πτυχές της λατρείας της Θεάς Αρτέμιδος (Diana) με. μαγεία και. λατρεία του Σατανά των χριστιανών, ενώ ο 11ος «Κανών» του εν Αρελάτη (Arles, η «Μικρή Ρώμη της Γαλατίας» όπως την έλεγε ο Αυσόνιος) 1ου Εκκλησιαστικού Συμβουλίου που συνεκάλεσε ο Κωνσταντίνος, αναθεματίζει όλες τις χριστιανές που παντρεύονται Εθνικούς.Στο ίδιο Συμβούλιο, καθώς η εξουσία έχει πλέον καταληφθεί και ο Εθνικός Πολιτισμός κτυπηθεί σοβαρά, αποφασίζεται το τέλος της αρνήσεως των χριστιανών να στρατεύονται, καθώς και το τέλος της προπαγάνδας εναντίον της Ρώμης, πρακτικές που φορτώνονται στην ήδη διωκόμενη «δονατιστική» τάση μέσα στους χριστιανούς.
315 Στις 13 Αυγούστου (Ζωναράς «Annales», «Bibliotheca Hagiographica Graeca» 365 και «Χρονικό Γεωργίου Μοναχού» ΧΙ, 1) γίνεται διαγωνισμός ανάμεσα σε δώδεκα Εβραίους ραβίνους και τον εκ Ρώμης γνωστό «εξορκιστή» επίσκοπο Συλβέστρο, για το εάν ο αυτοκράτωρ και η μητέρα του Ελένη θα ασπασθούν την Ιουδαϊκή Ορθοδοξία ή τον σχισματικό Χριστανισμό. Η θαυματοποιϊα του Συλβέστρου αποδεικνύεται πιό δυνατή και επίσης εντυπωσιάσας την θεομανή Ελένη, γίνεται ο προσωπικός της «πνευματικός».
319 Ο Κωνσταντίνος εκδίδει διάταγμα με το οποίο απαλλάσσει πλήρως την Εκκλησία από φόρους και τους χριστιανούς κληρικούς από στρατιωτικές υποχρεώσεις.
320 Στις 17 Δεκεμβρίου ο Κωνσταντίνος απαγορεύει με έδικτό του την τέλεση θυσιών («Si quid de palatio nostro aut ceteris operibus publicis degustatum fulgore esse constiterit, retento more veteris observantiae quid portendat, ab haruspicibus requiratur et diligentissime scriptura collecta ad nostram scientiam referatur, ceteris etiam usurpandae huius consuetudinis licentia tribuenda, dummodo sacrificiis domesticis abstineant, quae specialiter prohibita sunt. Eam autem denuntiationem adque interpretationem, quae de tactu amphiteatri scribta est, de qua ad Heraclianum tribunum et magistrum officiorum scribseras, ad nos scias esse perlatum.», «Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16, 10, 1). Το ίδιο έτος, ένας από τους αναχωρητές «μαθητές» του «αγίου» Αντωνίου, ο Παχώμιος, οργανώνει τους προβληματικούς της ερήμου σε συμπαγείς κοινότητες υποχρεωμένες ν' ακολουθούν συγκεκριμένους κανόνες και περιορισμούς, και γίνεται έτσι ο ουσιαστικός ιδρυτής του αντικοινωνικού φαινομένου «Μοναχισμός», ο οποίος, όπως θα δούμε, με την α ή β μορφή του θα παίξει τον πιο αποφασιστικό ρόλο, τον ρόλο του «προγεφυρώματος» στα έθνη - στόχους, στην αργή αλλά άγρια επέκταση του Χριστιανισμού.
324 Ο Κωνσταντίνος συντρίβει τον ανταγωνιστή του Λικίνιο και ανακηρύσσει τον Χριστιανισμό μόνη επίσημη λατρεία της Αυτοκρατορίας. Λεηλατεί το Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνος κοντά στην Μίλητο και θανατώνει με βασανιστήρια όλους τους ιερείς του με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, επειδή είχαν υποστηρίξει τον Λικίνιο και παλαιότερα εισηγηθεί στον Διοκλητιανό να λάβει μέτρα κατά της επεκτάσεως των χριστιανών. Στο ιερό όρος Άθως εξαπολύεται μέγας διωγμός κατά των Εθνικών και καταστρέφονται όλα τα εκεί ελληνικά Ιερά.
326 Με προτροπή της μητέρας του Ελένης, ο Κωνσταντίνος δολοφονεί τη σύζυγό του Φαύστα. Η Ελένη φεύγει με τους «πνευματικούς» της για την Ιερουσαλήμ, όπου, παρά το ότι οι ρωμαϊκοί νόμοι της Ιουδαίας προέβλεπαν την καύση όλων ανεξαιρέτως των σταυρών μετά τις θανατώσεις, η Ελένη, και όπως βεβαίως θα ισχυρισθεί η χριστιανική Γραμματεία 114 χρόνια αργότερα, «ανακάλυψε» (με τη βοήθεια φυσικά. Εβραίων ραβίνων !!) άθικτο τον λεγόμενο «Τίμιο Σταυρό» που πάνω του είχε σταυρωθεί σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση ο ραβί Τζεσουά. Ο Balsdon θα γράψει σχετικά: «η Ελένη μνημονεύεται με τρόπο λαμπρό σήμερα στη Ρώμη. Για το ότι βρήκε πράγματι κομμάτια από τον αληθινό σταυρό στα Ιεροσόλυμα, ο κυνικός μπορεί να αμφιβάλλει. Και μια και δεν μνημονεύεται το θέμα αυτό από τον Ευσέβιο, θα έχει και τον ιστορικό με το μέρος του. Είναι πάντως πιθανόν να είχαν διαβεβαιώσει την Ελένη ότι κάποιο αντικείμενο που είχε αποκτήσει στα Ιεροσόλυμα ήταν κάτι τέτοιο. Ο Κωνσταντίνος μπορεί να συμμεριζόταν την ψευδαίσθησή της..»Με προτροπή πάντως της Ελένης, ο υιός της εκθεμελιώνει το Ιερό του Θεού Ασκληπιού στις Αιγές της Κιλικίας και χρησιμοποιεί τους κίονές του για κατασκευή εκκλησιών. Επίσης, καταστρέφει τον Ναό της Θεάς Αφροδίτης επάνω στον υποτιθέμενο τάφο του ραβί Τζεσουά, αλλά και άλλους Ναούς της ιδίας Θεάς όπως λ.χ. στην Άφακα Λιβάνου, την Μάμβρη, την Φοινίκη και την Βααλβέκ (Ηλιόπολη), και αυτές οι καταστροφές είναι βεβαίως μόνον όσες ομολογεί ο βιογράφος του Ευσέβιος.
330 Οι χριστιανοί λεηλατούν και πυρπολούν στο Bayeux το Ιερό του κελτορωμαϊκού Θεού Βελένου Απόλλωνος και λυντσάρουν τους ιερείς του. Ο Κωνσταντίνος, σε ημερομηνία που τού υπέδειξαν οι αστρολόγοι (στις 11 μηνός Μαϊου, «Ήλιος στον Τοξότη με επιρροές Καρκίνου, άρα μία πόλη θρησκευτική») μεταφέρει την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ανατολικά, στην ιδρυθείσα από αυτόν Κωνσταντινούπολη, την οποία διακοσμεί λεηλατώντας τα Ιερά των Εθνικών.
331 Ο ουσιαστικώς χριστιανός πλέον Κωνσταντίνος συνεχίζει την καταλήστευση των Ιερών των Εθνικών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Παραβιάζονται τα θησαυροφυλάκια όλων ανεξαιρέτως των «ειδωλολατρικών» Ναών, εκτός όσων ανήκαν στην αυτοκρατορική λατρεία και οι θησαυροί χαρίζονται στην χριστιανική Εκκλησία. Όσων λατρειών αυθαιρέτως κρίνονται... «άσεμνες», πάντα κατά την άποψη των χριστιανών επισκόπων, οι Ναοί «εξαγνίζονται» πρώτα με φωτιά και εν συνεχεία ισοπεδώνονται.
Ο 3ος κατά σειράν εξελικτικός ελιγμός του Χριστιανισμού: αυτή την εποχή της ανοικτής πλέον μεταστροφής του Κωνσταντίνου, είναι που ο Ευσέβιος, επίσκοπος Καισαρείας, θα κάνει έναν απίθανο ιδεολογικό ακροβατισμό, συνδέοντας πλέον τον Χριστιανισμό με αυτή την ίδια την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, την οποία για πρώτη φορά θέτει, και μάλιστα σε κεντρικό σημείο, εντός ενός υποτιθεμένου. «Θείου σχεδίου» για την ανθρωπότητα. Ο F. E. Cranz (γράφοντας στο «Augustine. A Collection of Critical Essays», επιμ. R. A. Markus, 1972) τονίζει ότι η πραγματοποίηση μίας ενοποιημένης Χριστιανικής Αυτοκρατορίας θεωρείται από τον Ευσέβιο «απώτατος σκοπός όλης της ανθρώπινης Ιστορίας», καθώς υποτίθεται ότι υπάρχει άμεση σχέση, σχέση που μάλιστα τείνει σε ταυτότητα, της μοναρχίας του Τζεσούα με την μοναρχία των αυτοκρατόρων, ρόλος της τελευταίας είναι δε το να επιβάλει την Βασιλεία του Θεού στον κόσμο των ανθρώπων.
Όπως παρατηρεί ο Fletcher (Fletcher Richard, «Τhe Conversion Of Europe. From Paganism To Christianity, 371 - 1386 A.D.», London 1997, σελ. 23 - 24), αυτή η νέα θεωρία του Ευσεβίου, που κατ' ουσίαν είναι η αφετηρία της λεγομένης «πολιτικής θεολογίας» της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η οποία αναιδώς θα ταυτίσει την ρωμαϊκότητα («Romanitas») με τον χριστιανοσύνη («Christianitas»), θ' αποτελέσει τον 3ο κατά σειράν εξελικτικό ελιγμό του Χριστιανισμού για την πονηρή μεταμόρφωσή του από αντικοινωνική και αντιπολιτισμική αρχικώς ιδεολογία σε παντοδύναμη και πολύπλευρη αυταρχία που εφεξής θα επιδιώκει να έχει δούλη της όλη την γνωστή ανθρωπότητα. Όπως ήδη έχουμε δει, τα άκομψα αντιπολιτισμικά και επιλεκτικώς ισοπεδωτικά κηρύγματα των πρώτων οπαδών του Σαούλ - Σαύλου, είχαν ατονίσει ήδη από την εποχή του Μάρκου Αυρηλίου, γύρω στο 170, όταν ο Μέλιτος, επίσκοπος Σάρδεων, συνέγραψε μία «Απολογία» προς τον αυτοκράτορα, προβάλλοντας την αόριστη ιδέα ότι τάχα ο Χριστιανισμός αποτελεί ευλογία, διότι η εμφάνισή του έχει φέρει καλή τύχη και μεγαλείο στην Αυτοκρατορία.Τον επόμενο (2ο) ελιγμό είχε επιχειρήσει ο χριστιανός απολογητής Ωριγένης, που μεταξύ των ετών 230 και 240 συνέγραψε το «Contra Celsum» («Κατά Κέλσου»), προβάλλοντας τη ιδέα ότι τάχα η ίδια η Αυτοκρατορία σχετίζεται με το υποτιθέμενο. «Θείο σχέδιο» ως άριστο εργαλείο του Θεού, καθώς συνενώνει εκ των άνω τα Έθνη για να δεχθούν ευκολότερα τον «Λόγο του Ευαγγελίου».
335 Εγκαίνια της Εκκλησίας του. «Αγίου Τάφου», ο οποίος κτίσθηκε στη θέση του Ναού της Θεάς Αφροδίτης που ο Κωνσταντίνος κατέστρεψε το 326 - 327, και για τον διάκοσμό του λεηλατούνται όλα σχεδόν τα Εθνικά Ιερά της Παλαιστίνης και της Μικράς Ασίας.Με ειδικό αυτοκρατορικό διάταγμα σταυρώνονται ως τάχα... υπαίτιοι της κακής συγκομιδής εκείνου του έτους (...) όλοι οι «μάγοι και μάντεις», και ανάμεσά τους μαρτυρεί ο Νεοπλατωνικός φιλόσοφος Σώπατρος εξ Απαμείας, μαθητής του Ιαμβλίχου, που είχε προσωπικά επιχειρήσει να επαναφέρει τον Κωνσταντίνο στον Εθνισμό μέσω της φιλοσοφίας, και συνεπώς είχε συγκεντρώσει επάνω του το μίσος όλων των χριστιανών αυλικών.
337 Ο ετοιμοθάνατος Κωνσταντίνος βαπτίζεται και τυπικώς χριστιανός από τον αρειανό επίσκοπο Ευσέβιο Νικομηδείας, προφανώς με την πονηρή σκέψη ότι ένα βάπτισμα στο τέλος του βίου είναι ό,τι καλύτερο για την άφεση όλων των προηγουμένων αμαρτιών (Latourette, τόμος Α, σελ. 175).
341 Ο ένας εκ των τριών υιών του Κωνσταντίνου, ο ανατραφείς με χριστιανική κατήχηση Κώνστας που έχει ήδη δολοφονήσει το προηγούμενο έτος τον αδελφό του Κωνσταντίνο Β, κηρύσσει νέον διωγμό «κατά των μάντεων και των ελληνιζόντων» και εκδίδει επίσης έδικτο («Προς Μαδαλιανόν, Βοηθό Έπαρχο Διοικήσεως», «Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16, 10, 2), με το οποίο απαγορεύει την άσκηση της Εθνικής Θρησκείας και πυροδοτεί καταστροφές βωμών από τους χριστιανούς, βίαιες ταραχές και σοβαρές αθλιότητες (Schultze, τόμος Α, σελ. 75 - 87): «Cesset superstitio, sacrificiorum aboleatur insania. Νam quicumque contra legem divi principis parentis nostri et hanc nostrae mansuetudinis iussionem ausus fuerit sacrificia celebrare, competens in eum vindicta et praesens sententia exeratur.» («Ας σταματήσει η ψευδής πίστη και ας καταργηθεί η παραφροσύνη των θυσιών. Γιατί αν κάποιος, παραβιάζοντας το νόμο του Θείου Αυτοκράτορα, του πατέρα μας, και την εντολή της Ευσπλαχνίας μας, τολμήσει να τελέσει θυσίες, θα τιμωρηθεί παραυτά με την επιβολή της ποινής που του ταιριάζει.»). Πολλοί Εθνικοί φυλακίζονται ή εκτελούνται.
346 Κοινό έδικτο του Κωνσταντίου και του Κώνσταντος («Προς Κατουλλίνον, Έπαρχο της Πόλεως»), την 1η Νοεμβρίου 346 (κατά τον Mommsen), απαγορεύει τις ιεροπραξίες των Εθνικών και υποβιβάζει τους Ναούς τους σε άνευ ιερότητος πολιτιστικά μνημεία που απλώς δεν πρέπει να τα καταστρέφουν οι χριστιανοί: «Αν και η ψευδής πίστη έχει ξεριζωθεί, επιθυμούμε οι Ναοί που ευρίσκονται εκτός των τειχών της πόλεως να παραμείνουν άθικτοι. Γιατί καθώς κάποια αθλητικά παιγνίδια ή αγωνίσματα σχετίζονται με τους Ναούς, δεν πρέπει να τους εξαφανίσουμε αφού σε αυτούς οφείλεται η τέλεση εορτών που διασκεδάζουν τον λαό της Ρώμης» («Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16, 10, 3). Μέγας διωγμός κηρύσσεται στην Κωνσταντινούπολη κατά των Εθνικών, στα πλαίσια του οποίου ο Εθνικός ρήτωρ Λιβάνιος εξορίζεται με την κατηγορία της «γοητείας» (δηλ. μαγείας).
353 Στις 23 Νοεμβρίου του έτους αυτού, ένα ακόμη έδικτο του αυτοκράτορος Κωνσταντίου («Προς Κερεάλη, Έπαρχο της Πόλεως»), έρχεται ν' απαγορεύσει τις υπό όρους θυσίες που είχε επιτρέψει ο Μαγνέντιος: «Aboleantur sacrificia nocturna Magnentio auctore permissa et nefaria deinceps licentia repellatur» («Nα σταματήσουν οι νυκτερινές θυσίες που είχαν επιτραπεί από τον Μαγνέντιο και η παράνομη αυτή άδεια ν' ανακληθεί», «Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16, 10, 5).
354 O αυτοκράτωρ Κωνστάντιος εκδίδει ένα τρομοκρατικό έδικτο («Προς Ταύρον, Έπαρχο Πραιτωρίου της Ανατολής»), με το οποίο σφραγίζονται όλοι οι Εθνικοί Ναοί της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, απαγορεύονται ο θυσίες και οι παραβάτες, όπως και όσοι αξιωματούχοι φαίνονται ανεκτικοί απέναντί τους, τιμωρούνται με αποκεφαλισμό: «Placuit omnibus locis atque urbibus universis claudi protinus templa et accessu vetito omnibus licentiam deliquendi perditis abnegari. Volumus etiam cunctos sacrificiis abstinere. Quod si quis aliquid forte huiusmodi perpetraverit, gladio ultore sternatur. Facultates etiam perempti fisco decernimus vindicari et similiter puniri rectores provinciarum, si facinora vindicare neglexerint» («Επιθυμούμε να σφραγισθούν όλοι οι Ναοί σε όλες τις πόλεις και σε όλους τους τόπους της οικουμένης, καθώς και ν' απαγορευθεί η είσοδος σε αυτούς για να μη διαπραχθεί το κακούργημα της ειδωλολατρίας. Διατάσσουμε επίσης την πλήρη αποχή από τις θυσίες. Και αν κάποιος με κάποια δύναμη παραβεί αυτόν τον νόμο, θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό, ομοίως δε, καθώς και με κατάσχεση της περιουσίας τους, θα τιμωρηθούν όλοι οι διοικητές των επαρχιών που θ' αμελήσουν να τιμωρήσουν αυτά τα αδικήματα», «Ιουστινιάνειος Κώδιξ» 1, 11, 1).
Πολλοί Ναοί βεβηλώνονται με παράδοσή τους σε χαρτοπαίκτες και πόρνες για κυβευτήρια ή πορνοστάσια. Ο Πάπας Ρώμης Λιβέριος (Liberius) ορίζει τον εορτασμό της γεννήσεως του ραβί Τζεσουά στις 25 Δεκεμβρίου, ημέρα κατά την οποία οι Ρωμαίοι Εθνικοί εόρταζαν παλαιότερα την γέννηση του Θεού Sol Invictus - Ανικήτου Ηλίου («Ημέρα της Γεννήσεως του Ανικήτου Ηλίου», «Dies Natalis Solis Invicti»), οι δε Έλληνες το «Τριέσπερον» προς τιμήν των πυρφόρων και ηλιακών θεοτήτων Ηρακλέους (ο οποίος κατά τον Κορνούτο ορίζεται ως «ο εν τοίς όλοις Λόγος καθ'όν η Φύσις ισχυρά και κραταιά εστί και απεριγένητος ούσα, μεταδοτικός ισχύος και τοίς κατά μέρος και αλκής υπάρχων») και Ηλίου. Σε όλη την Αυτοκρατορία στήνονται ασβεστοκάμινα δίπλα στα Εθνικά Ιερά, μέσα στα οποία μετατρέπεται σε ασβέστη η εκπληκτική γλυπτική και αρχιτεκτονική των «ειδωλολατρών».Αρχίζουν οι πρώτες συστηματικές πυρπολήσεις βιβλιοθηκών στα μεγάλα αστικά κέντρα της Αυτοκρατορίας.
355 Χορηγείται από τον αυτοκράτορα Φλάβιο Ιούλιο Κωνστάντιο πλήρης ασυλία των χριστιανών επισκόπων απέναντι στα όποια κρατικά δικαστήρια. Την ίδια περίπου εποχή, αποθρασυνθείσα η χριστιανική αγροικία, κηρύσσει ανοικτά πλέον πόλεμο κατά της «ειδωλολατρικής» Παιδείας που ακόμα τυγχάνει ασυλίας από πλευράς της αυτοκρατορικής εξουσίας, όχι βεβαίως από «ανιδιοτελή επιθυμία για την καλλιέργεια των Μουσών», όπως τονίζει ο Cyril Mango (σελ. 157), «αλλά προφανώς ειδικά για να εκπαιδεύονται οι κρατικοί υπάλληλοι».Στους «Αποστολικούς Κανόνες», συνταχθέντες εκείνη ακριβώς την εποχή, διαβάζουμε τα εξής ανατριχιαστικά:«Απόφευγε όλα τα βιβλία των Εθνικών. Τι χρειάζεσαι τις ξένες συγγραφές, τους νόμους και τους ψευδοπροφήτες που οδηγούν τους άφρονες μακριά από την πίστη; Τι βρίσκεις να λείπει από τις εντολές του Θεού και το αναζητάς στους μύθους των Εθνικών;Αν επιθυμείς να διαβάζεις ιστορίες έχεις το βιβλίο των Βασιλειών, αν ρητορική και ποιητική έχεις τους Προφήτες, έχεις τον Ιώβ, έχεις τις Παροιμίες, όπου θα βρεις σοφία μεγαλύτερη από κάθε ποιητική και σοφιστική, γιατί αυτά είναι τα λόγια του Κυρίου, του μόνου σοφού.Αν επιθυμείς τραγούδια έχεις τους Ψαλμούς, αν επιθυμείς αρχαίες γενεαλογίες έχεις την Γένεση, αν νομικά βιβλία και επιταγές, έχεις τον ένδοξο Θείο Νόμο. Γι' αυτό απόφευγε με επιμονή κάθε εθνικό και διαβολικό βιβλίο».
356 Κοινό έδικτο του Κωνσταντίου και του Κώνσταντος («Προς τον Φλάβιο Ταύρο, Έπαρχο του Πραιτωρίου»), την 20η Φεβρουαρίου ή κατ' άλλους την 1η Δεκεμβρίου του έτους αυτού, διατάσσει την απομάκρυνση του Βωμού της Θεάς Victoria - Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου (η Θεά αποτελούσε από την εποχή του Διοκλητιανού. τμήμα της ανωτάτης Τριάδος -Jupiter, Hercules, Victoria- του Πανθέου των Εθνικών), το σφράγισμα των Εθνικών Ιερών και την κατάσχεση των περιουσιών τους, καθώς και την θανάτωση δι' αποκεφαλισμού όλων όσων ασκούν (ή και απλώς... ανέχονται !) την Παραδοσιακή Λατρεία: «Placuit omnibus locis adque urbibus claudi protinus templa et accessu vetito omnibus licentiam delinquendi perditis abnegari. Volumus etiam cunctos sacrificiis abstinere. Quod si quis aliquid forte huiusmodi perpetraverit, gladio ultore sternatur. Facultates etiam perempti fisco decernimus vindicari et similiter (adfligi) rectores provinciarum, si facinora vindicare neglexerint» («Να κλείσουν αμέσως σε όλους τους τόπους και τις πόλεις οι Εθνικοί Ναοί και ν' απαγορευθεί η είσοδος σε αυτούς, ώστε να μην μπορούν οι άθλιοι ν' ανοσιουργήσουν. Θέλουμε επίσης να απέχουν όλοι από τις θυσίες. Αν όμως κάποιος διαπράξει αυτό το αδίκημα, θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό. Διατάσσουμε επίσης να περιέρχεται στο αυτοκρατορικό ταμείο η περιουσία αυτών που θα θανατώνονται. Η ίδια ποινή θα επιβάλλεται και στους διοικητές των επαρχιών που θ' αμελήσουν να τιμωρήσουν τέτοια αδικήματα», «Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16, 10, 4). Η χριστιανική τρομοκρατία πρέπει να είναι τόσο άγρια εκείνη την εποχή, που ο ίδιος ο μετέπειτα αυτοκράτωρ Ιουλιανός, Καίσαρ τότε, προσυπογράφει δίχως να φανερώσει τις πεποιθήσεις του ανάλογα διατάγματα του Κωνσταντίου («Θεοδοσιανός Κώδιξ», 16, 10, 6).
357 O Κωνστάντιος θέτει εκτός νόμου επί ποινή θανάτου όλες τις μαντικές μεθόδους, συμπεριλαμβανομένης και της Αστρολογίας. Σε επίσκεψή του στη Ρώμη σφραγίζει ο ίδιος τον εκεί Ναό του Θεού Απόλλωνος και φυλακίζει τους ιερείς. Την ίδια εποχή, ο «μοναχισμός» ισχυροποιείται ακόμη περισσότερο με την βοήθεια τόσο της χριστιανικής ρωμαϊκής εξουσίας όσο και της επισήμου Εκκλησίας, που κατά κανόνα χρησιμοποιούν τους πολυάριθμους και φανατισμένους μοναχούς για τις πιο «βρώμικες» επιχειρήσεις κατά των «ειδωλολατρών». Για να διαφημίσει τον αντικοινωνικό αλλά πολύ χρήσιμο στην εξουσία «μοναχισμό» και να προκαλέσει αθρόα στρατολόγηση καινούργιων μοναχών, ο Αθανάσιος, επίσκοπος Αλεξανδρείας, συγγράφει το έτος αυτό μία ελκυστική αγιογραφία του «πρώτου διδάξαντος» Αντωνίου, που πολύ συντόμως μεταφράζεται και στα Λατινικά και διαβάζεται παντού, από άκρου σε άκρο του ρωμαϊκού κόσμου.
359 Η λατρεία των Θεών Διοσκούρων κηρύσσεται εκτός νόμου θεωρηθείσα ως. «μαγική», θανατώνονται με την κατηγορία της... «μαγείας» οι ιερείς της και κλείνονται όλα τα Ιερά της. Στην Σκυθόπολη της Συρίας, παλαιά πρωτεύουσα της ρωμαϊκής Δεκαπόλεως, στήνονται τα πρώτα «στρατόπεδα θανάτου», οργανωμένα δηλαδή κέντρα βασανισμού και θανατώσεως των καταδικασθέντων Εθνικών: «...και από τα πιό απομακρυσμένα σημεία της Αυτοκρατορίας σέρνονταν δεμένοι με αλυσίδες αμέτρητοι πολίτες κάθε ηλικίας και κάθε κοινωνικής τάξεως.Και από αυτούς πολλοί πέθαιναν στη διαδρομή ή στις ανά τόπους φυλακές. Και όσοι κατόρθωναν να επιζήσουν, κατέληγαν στη Σκυθόπολη, μία απόκεντρη πόλη της Παλαιστίνης, όπου είχαν στηθεί τα όργανα των βασανιστηρίων και των εκτελέσεων» γράφει ο ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος, ενώ στο ίδιο σημείο της συγγραφής του (ΙΘ, 12) τονίζει ότι «αρκούσε να κατηγορηθεί κάποιος από κακόβουλο ρουφιάνο ότι φορούσε αποτρεπτικό φυλακτό ή ότι κάποιος τον είδε να κάθεται κοντά σε αρχαίους τάφους ή ερείπια για να καταδικασθεί σε θάνατο ως ειδωλολάτρης ή νεκρομάντης». Στα «στρατόπεδα θανάτου» της Σκυθοπόλεως θ' «ανδραγαθήσουν» οι ιεροεξεταστές Μόδεστος (αντικαταστάτης του Επάρχου Πραιτωρίου Ερμογένους του Πόντου, ο οποίος είχε κριθεί.. «ελαστικός» και... «ανεκτικός») και Παύλος «Ταρταρεύς» (ένας εξαιρετικά αιμοδιψής χριστιανός, πρώην εκπαιδευτής μονομάχων).Σε εκείνους ακριβώς τους τρομερούς καιρούς θα βασανισθούν ή εξορισθούν, ανάμεσα σε άλλους, και οι Σιμπλίκιος Φιλίππου (πρώην Έπαρχος Αιγύπτου και Ύπατος), Παρνάσιος ο Αχαιός (Έλλην εκ Πατρών, πρώην Έπαρχος Αιγύπτου), καθώς και ο υπέργηρος φιλόσοφος Δημήτριος Κύθρας (με την κατηγορία ότι απλώς θυσίαζε στους Θεούς).
360 Στο Παρίσι, τον Φεβρουάριο του έτους αυτού, ο 28χρονος Καίσαρ και Ύπατος Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, σπουδάσας στις φιλοσοφικές σχολές των Αθηνών (355), νικητής των Αλαμανών, των Σαλίων Φράγκων και των Χαμαβών στις τέσσαρες «Γαλατικές Εκστρατείες» του (356 - 359), στέφεται αυτοκράτωρ από τις ρωμαϊκές λεγεώνες της Δύσεως.
361 - 363 Ο αυτοκράτωρ Ιουλιανός κηρύσσει πλήρη ανεξιθρησκεία μετά τον θάνατο του Κωνσταντίου και εισέρχεται στην Κωνσταντινούπολη στις 11 Δεκεμβρίου του 361. Ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός («Invective versus Julianus», I 58 - 61) διαμαρτύρεται ότι ο ανεξίθρησκος Εθνικός αυτοκράτωρ εστέρησε τους χριστιανούς της πόλεως από την. χαρά του μαρτυρίου (.)
363 Ο Ιουλιανός διατάσσει την απομάκρυνση από τον Ναό του Θεού Απόλλωνος στην Δάφνη της Αντιοχείας του μιάσματος των λειψάνων του «Αγίου» Βαβύλα, ενός επισκόπου Αντιοχείας που υποτίθεται ότι είχε τάχα μαρτυρήσει επί Δεκίου, αλλά στην πραγματικότητα είχε εκτελεσθεί από τον χριστιανό αυτοκράτορα Φίλιππο τον Άραβα επειδή, ως επιτίμιο για τη δολοφονία του Γορδιανού, τού είχε αρνηθεί την «θεία κοινωνία» (Lieu, 1989, σελ. 48).Χριστιανοί εμπρηστές πυρπολούν τον Ναό μετά την απομάκρυνση των λειψάνων, ενώ στις 26 Ιουνίου του ιδίου έτους, ο Ιουλιανός δολοφονείται άνανδρα πιθανόν από χριστιανό ακόλουθό του, ενώ επιτίθεται έφιππος κατά των Περσών (από πολλούς θεωρείται βέβαιο ότι ο Ιουλιανός, μάλλον εδολοφονήθη πισώπλατα από χριστιανό συνομώτη και όχι από Πέρση πολεμιστή. Ο Λιβάνιος ήταν σίγουρος γι' αυτό, εξαιτίας του γεγονότος ότι κανείς Πέρσης στρατιώτης δεν ενεφανίσθη στον βασιλιά Σαπώρ για να εισπράξει την αμοιβή που ο τελευταίος είχε υποσχεθεί σε όποιον εφόνευε τον ικανότατο αντίπαλό του, ενώ, από την άλλη, ο φανατικός χριστιανός Σωζομενός, εμφανέστατα σύμφωνος με την εκδοχή της προδοτικής δολοφονίας, επαινεί τον άγνωστο δολοφόνο «που, για την αγάπη του Θεού και της θρησκείας, εξετέλεσε μια τόσο γενναία πράξη»).
364 Ο νέος αυτοκράτορας Φλάβιος Ιοβιανός διατάσσει την πυρπόληση της Βιβλιοθήκης της Αντιοχείας, ενώ στις 11 Σεπτεμβρίου εκδίδεται έδικτο με το οποίο απαγορεύεται η Εθνική Λατρεία επί ποινή θανάτου. Στα χρησιμοποιούμενα βασανιστήρια κατά των Εθνικών προστίθεται εφεξής ο κατακομματιασμός των πλευρών με σιδερένια άγκιστρα, ενώ με θάνατο τιμωρούνται επίσης και οι σπλαχνοσκοπήσεις: «sileat omnibus perpetuo divinandi curiositas» («να πάψει διαπαντός η μαντική περιέργεια»).Με τρία ακόμη διατάγματα (της 4ης Φεβρουαρίου, 9ης Σεπτεμβρίου και 23ης Δεκεμβρίου) ξανακατάσχονται οι περιουσίες των Εθνικών Ιερών που είχαν επιστραφεί από τον Ιουλιανό και απαγορεύονται ακόμη και οι ιδιωτικές σπονδές, θυσίες και επωδές. Των δύο τελευταίων έχει προηγηθεί από την Σύνοδο της Λαοδικείας η εισήγηση (κατά την πάγια τότε τακτική της Εκκλησίας να εκδίδει αναθέματα κατά συγκεκριμένων στόχων που αμέσως μετά γίνονταν πάντα στόχος των απαγορευτικών εδίκτων και των κρατικών διωγμιτών) να εξοντωθούν οι αστρολόγοι και οι χριστιανοί «αιρετικοί» που εορτάζουν τα Σάββατα. Σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία, ο νεόθρησκος όχλος, προστατευόμενος πλέον από τις βυζαντινές αρχές κατοχής, καταλαμβάνει Εθνικούς τόπους Λατρείας, τους καταστρέφει εκ θεμελίων και κτίζει επάνω τους εκκλησίες, ενώ πάμπολλοι εξέχοντες Εθνικοί φυλακίζονται ή εκτελούνται και δημεύεται η περιουσία τους (ανάμεσά τους και ο επί Ιουλιανού Κόμης Πριβάτων και μετά Ανθύπατος Ασίας Ελπίδιος, πρώην χριστιανός που είχε επιστρέψει στην Εθνική Λατρεία, επιδείξας μάλιστα ιδιαίτερο ζήλο στην τέλεση των ιεροπραξιών, σε σημείο που να τον αποκαλούν κοροϊδευτικά «θυσιαστή» οι χριστιανοί).
365 Έδικτο της 17ης Νοεμβρίου απαγορεύει στους Εθνικούς αξιωματικούς να διατάσσουν χριστιανούς στρατιώτες. Άπειροι σωροί βιβλίων, όλα τους λογοτεχνικά, φιλοσοφικά κι επιστημονικά ελληνικά συγγράμματα -και όχι.. «εγχειρίδια μαγείας», όπως ήθελε η διαστροφή των ιεροεξεταστών- καίγονται στις πλατείες των αστικών κέντρων, ενώ μέσα στα πλήθη των διωκομένων «ειδωλολατρών», βρίσκονται όλοι σχεδόν οι εναπομείναντες αξιωματούχοι του Ιουλιανού, που είτε καθαιρούνται, όπως λ.χ. ο γνωστός Καίσαρ Σαλλούστιος (συγγραφεύς της θαυμαστής πολυθεϊστικής θεολογικής επιτομής «Περί των Θεών και του Κόσμου», ο οποίος και είχε επίσης προτρέψει τον Ιουλιανό στη θέσπιση της απολύτου ανεξιθρησκείας), είτε ρίχνονται στις φυλακές και οι πιο άτυχοι από αυτούς καίγονται ζωντανοί, αποκεφαλίζονται, ή στραγγαλίζονται μετά από φρικτά βασανιστήρια με την κατηγορία, φυσικά, της... «ασκήσεως μαγείας» (!), όπως λ.χ. ο ιατρός Ορειβάσιος, ο φιλόσοφος Σιμωνίδης που τον έκαψαν ζωντανό (στην πρώτη ιστορικά χριστιανική καύση, πολύ πριν τα περιβόητα «auto da fe» των παπικών), ο αρχιερεύς των Εθνικών Ναών της Τρωάδος κα πρώην χριστιανός επίσκοπος Πηγάσιος, κ.ά. Μία απίθανη εκστρατεία σπιλώσεως της μνήμης του Ιουλιανού οργανώνεται από τους χριστιανούς, οι οποίοι συντονισμένα προσπαθούν να τον παρουσιάσουν ως ηθικό αυτουργό θηριωδιών, αιμοδιψή άνθρωπο (βλ. Σωζομενό 5, 9-10, Θεοδώρητο Κύρου 3) ακόμα και ως... ανθρωποθυσιαστή (βλ. Γρηγόριο Θεολόγο, PG 35, 624, Ιωάννη. Χρυσόστομο, PG 50, 555 και, φυσικά, τον εντελώς κακόβουλο Σύριο Θεοδώρητο Κύρου 3, 21 που συγγράφει καθαρά συκοφαντικά, αγιοκατασκευαστικά και αιώνες μετά τα γεγονότα).
367 Ο Εθνικός Βέττιος Αγόριος Πραιτεξτάτος αναστηλώνει στη Ρώμη, με δικά του έξοδα και παρά τις διαμαρτυρίες του Πάπα, το Ιερό των Δώδεκα Ολυμπίων Θεών.
370 Ο αυτοκράτωρ Βάλης εξαπολύει μεγάλο διωγμό κατά των Εθνικών σε ολόκληρη την Ανατολική Αυτοκρατορία με κέντρο την Αντιόχεια (όπου μαρτυρούν ο πρώην κυβερνήτης Φιδούστιος, οι ιερείς Ιλάριος και Πατρίκιος κ.ά.). Σωροί βιβλίων καίγονται στις πλατείες και θανατώνονται ή βασανίζονται χιλιάδες αθώοι άνθρωποι που απλώς αρνούνται να προδώσουν τα ειωθότα των προγόνων τους.Στα θύματα αυτού του νέου διωγμού συμπεριλαμβάνεται και ο μέντωρ του αυτοκράτορος Ιουλιανού Νεοπλατωνικός φιλόσοφος Μάξιμος, ο οποίος με την κατηγορία της «μαγείας» αποκεφαλίζεται μετά από βασανιστήρια στις 12 Μαρτίου του έτους αυτού.
370 - 371 Ο αυτοκράτωρ της Δύσεως Βαλεντινιανός που «μισούσε τους καλοντυμένους, τους μορφωμένους, τους πλούσιους και τους ευγενείς» (όπως υπογραμμίζει ο ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος), εξαπολύει μεγάλο διωγμό κατά των Ρωμαίων Εθνικών. Χιλιάδες εξορίζονται, βασανίζονται ή θανατώνονται και όλων η περιουσία κατάσχεται και αποδίδεται στην Εκκλησία.Ο Πάπας Δάμασος κατηγορείται για φόνο, πλην όμως ο αυτοκράτωρ τον απαλλάσσει από κάθε κατηγορία με την απίστευτη δήλωση ότι ο Πάπας. «δεν μπορεί να δικασθεί από κανέναν θνητό».
372 Ο κατεχόμενος από υστερικό φόβο προς την μαγεία αυτοκράτωρ Βάλης, εξουσιοδοτεί τον ανθύπατο Ασίας Φήστο να αφανίσει όλους τους Εθνικούς και τα έργα τους. Έντρομοι οι άνθρωποι αρχίζουν και καίνε μόνοι τους τις βιβλιοθήκες τους για να γλιτώσουν.
373 Επαναλαμβάνεται η απαγόρευση των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας, και πρωτοχρησιμοποιείται ο απαξιωτικός όρος «pagani» (παγανιστές, άνθρωποι της υπαίθρου) για μείωση των Εθνικών. Εφεξής, οι Εθνικοί δεν θ' αναφέρονται πλέον στα έδικτα των αυτοκρατόρων ως «gentiles» ή «ethnici», αλλά με τον απαξιωτικό όρο «pagani» με τον οποίο το θράσος των χριστιανών προσπαθεί να παρουσιάσει τον Εθνισμό ως τάχα σύμφυρμα δεισιδαιμονικών αντιλήψεων αμόρφωτων χωριατών «.gentiles quos vulgo paganos vocamus» («Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 3. 46).
375 Ο «Άγιος» Μαρτίνος ολοκληρώνει την καταστροφή των Εθνικών Ιερών της Γαλατίας και κτίζει πάνω στα ερείπια μοναστήρια. Οι χριστιανοί της Ανατολικής Αυτοκρατορίας κλείνουν το Ασκληπιείο της Επιδαύρου και ποινικοποιούν ακόμη και τις παράλληλες εκδηλώσεις τής εκεί λατρείας, συμπεριλαμβανομένων των θεατρικών παραστάσεων.
376 Ο άβουλος αυτοκράτωρ της Δύσεως Γρατιανός επιτρέπει στην χριστιανική κοινότητα της Ρώμης να καταστρέψει πολλά Μιθραία και Ιερά των παραδοσιακών Εθνικών λατρειών μέσα στην «Αιωνία Πόλη", καταργεί το αφορολόγητο των κτήματων που ανήκουν στα «ειδωλολατρικά» ιερατεία, απαγορεύει την κληροδότηση νέων περιουσιών σε αυτά και κατάσχει όλη την κινητή τους περιουσία. Επίσης, υπό την καθοδήγηση των επισκόπων Αμβροσίου και Δαμάσου, διατάσσει τη νέα απομάκρυνση του Βωμού της Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου όπου τον είχε επανατοποθετήσει ο Ιουλιανός. Επίσης απαρνείται δημοσίως τον τίτλο του Pontifex Maximus, ως αξίωμα των «ειδωλολατρών». Το αποκηρυχθέν αξίωμα ωστόσο ιδιοποιείται αμέσως ο επίσκοπος Δάμασος και από εκεί περνά έκτοτε στην Παποσύνη της Ρώμης.
378 Με νόμο του χριστιανού επάρχου του Πραιτωρίου Γράκχου και προγραφή όλων των ιερέων του Θεού Μίθρα, τα ανά την Αυτοκρατορία «Μιθραία» κατεστρέφονται από τους χριστιανούς με φωτιά και παραχώνονται.
379 Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως υιοθετεί την 25η Δεκεμβρίου του Πάπα Ρώμης Λιβερίου (354) για τον εορτασμό της γεννήσεως του ραβί Τζεσουά στις 25 Δεκεμβρίου.
380 Στις 27 Φεβρουαρίου, ο αυτοκράτωρ Φλάβιος Θεοδόσιος απαγορεύει όλες τις θρησκείες πλην της χριστιανικής. Όλοι οι μη χριστιανοί χαρακτηρίζονται στο εξής «σιχαμεροί, αιρετικοί, μωροί και τυφλοί». Ο επίσκοπος Μεδιολάνου Αμβρόσιος εξουσιοδοτείται να καταστρέψει όλους τους Ναούς των Εθνικών και να κτίσει επάνω στα θεμέλιά τους εκκλησίες. Οι αρχηγοί μερικών γοτθικών φυλών βαπτίζονται χριστιανοί. Καθοδηγούμενος από το μισαλλόδοξο ιερατείο, ο χριστιανικός όχλος επιτίθεται στο ελληνικό Ιερό της Ελευσίνος, το βεβηλώνει και απειλεί να λυντσάρει τους ιερείς Νεστόριο και Πρίσκο. Ο 95χρονος Ιεροφάντης Νεστόριος, γεμάτος θλίψη και αγανάκτηση, ανακοινώνει το οριστικό τέλος των πανάρχαιων Ελευσινίων Μυστηρίων και την απαρχή της επί γής βασιλείας του πνευματικού σκότους. Ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος αποκαλεί σε διάταγμά του «παράφρονες» όλους όσους διαφωνούν με το χριστιανικό δόγμα της Αγίας Τριάδος και απαγορεύει κάθε διαφωνία με τις θελήσεις της Εκκλησίας.
381 Στις 2 Μαϊου, εκδίδεται από τον Θεοδόσιο ο νόμος κατά των «αποστατών» που τιμωρεί με πλήρη στέρηση ατομικών δικαιωμάτων όλους τους πρώην χριστιανούς που απογοητευμένοι από την χριστιανική μισαλλοδοξία αποκηρύσσουν μαζικά την κρατούσα Θρησκεία και επιστρέφουν στην ανεκτική και καταφάσκουσα τη ζωή Εθνική και παραδοσιακή λατρεία. Όλες οι εκκλησίες των διαφόρων δογμάτων των χριστιανών, περνούν υποχρεωτικά στα χέρια των Καθολικών επισκόπων (τότε από κοινού Ορθοδόξθων και Ρωμαιοκαθολικών). Ο Πατριάρχης των Ορθοδόξων Ιουδαίων Γαμαλιήλ, γίνεται στενός φίλος του Θεοδοσίου και εξασφαλίζει την εξαίρεση των ομοθρήσκων του από τους διωγμούς κατά των «αιρετικών και των αλλοθρήσκων» (M. Grant, σελ. 273).
Στις 21 Δεκεμβρίου, οι αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος, εκδίδουν έδικτο («Προς Φλόρον, Έπαρχο του Πραιτωρίου Ανατολής») με το οποίο καταδικάζονται σε θανάτωση και κατάσχεση της περιουσίας τους όλοι όσοι κάνουν θυσίες, χρησιμοποιούν την Μαντική, ψάλλουν λατρευτικούς ύμνους ή πραγματοποιούν επισκέψεις σε Εθνικούς Ναούς, οι δε Εθνικοί χαρακτηρίζονται «παράφρονες» και «ιερόσυλοι»: «Si qui vetitis sacrificiis diurnis nocturnisque velut vesanus ac sacrilegus, incertorum consultorem se inmerserit fanumque sibi aut templum ad huiuscemodi sceleris executionem adsumendum crediderit vel putaverit adeundum, proscribtione se noverit subiugandum, cum nos iusta institutione moneamus castis Deum precibus excolendum, non diris carminibus profanandum» («Αν κάποιος παράφρων ή ιερόσυλος επιδοθεί στις απαγορευμένες θυσίες, ασχέτως αν είναι ημερήσιες ή νυκτερινές, αν αναζητήσει συμβουλές γι' αβέβαια ζητήματα και αν υποθέσει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει ή να επισκεφθεί κάποιον Ναό για να διαπράξει αυτά τα εγκλήματα, να γνωρίζει ότι θα τιμωρηθεί με θανάτωση και κατάσχεση της περιουσίας του, διότι εμείς με τις δίκαιες αποφάσεις μας έχουμε ορίσει ο Θεός να λατρεύεται με αγνές προσευχές και όχι να εξευτελίζεται με βέβηλα άσματα», «Θεοδοσιανός Κώδιξ», 16, 10, 7).
Κύμα λεηλασιών, βεβηλώσεων, πυρπολήσεων και κάθε είδους καταστροφών σαρώνει από άκρου σε άκρο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τους Ναούς, τα μνημεία και τις Βιβλιοθήκες των Εθνικών. Στην Κωνσταντινούπολη μετατρέπεται σε πορνοστάσιο ο Ναός της Θεάς Αφροδίτης και σε αποθήκες οι Ναοί του Ηλίου και της Αρτέμιδος.
382 Στις χριστιανικές εκκλησίες καθιερώνεται το «αλληλούϊα» (hallelu-Jah) δηλαδή «δόξα στον Ιαχωβά». Ο αυτοκράτωρ της Δύσεως Γρατιανός διατάσσει το σβύσιμο της «αιωνίας» Ιεράς Πυράς της Θεάς Βέστα και τον διωγμό των ιερειών της. Η μεγάλη περιουσία των φυλακισμένων Εστιάδων, μεταβιβάζεται στην Εκκλησία. Στις 30 Νοεμβρίου, οι αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος, εκδίδουν στην Κωνσταντινούπολη έδικτο προς έναν διοικητή μίας περιοχής της Βορειοδυτικής Μεσοποταμίας («Προς Παλλάδιο, Δούκα της Οσροηνής»), με το οποίο τονίζεται ότι οι Ναοί κα τα αγάλματα έχουν μόνο καλλιτεχνικό και όχι ιερό χαρακτήρα και απαγορεύεται κάθε λατρευτική χρήση τους υπό την οιανδήποτε πρόφαση («Θεοδοσιανός Κώδιξ», 16, 10, 8).Από το κείμενο του εν λόγω εδίκτου, γίνεται φανερό ότι πλήθη εντοπίων και επισκεπτών επισκέπτονταν ακόμα τους Ναούς της περιοχής, τους οποίους θα καταστρέψει μετά από λίγο ο μέγας διώκτης των Εθνικών Μάτερνος Κυνήγιος, και μάλιστα δίχως αυτοκρατορική άδεια (Λιβάνιος, 30, 46).
384 Οι Εθνικοί Βέτιος Αγόριος Πραιτεξτάτος (έπαρχος Πραιτωρίου) και Αυρήλιος Σύμμαχος (έπαρχος άστεως), εξουσιοδοτημένοι από την Σύγκλητο, κάνουν έκκληση στον διάδοχο του Γρατιανού Βαλεντινιανό Β να παλινορθώσει τον Βωμό της Νίκης. Ο επίσκοπος Αμβρόσιος απειλεί με αφορισμό τον νεαρό αυτοκράτορα και το αίτημα απορρίπτεται. Ο φωτισμένος Πραιτεξτάτος πεθαίνει από την θλίψη του λίγους μήνες αργότερα. Ο Θεοδόσιος διορίζει ύπαρχο Ανατολής τον φανατικό Μάτερνο Κυνήγιο που επιστρατεύει, σε συνεργασία με τους ανά τόπους επισκόπους, στρατιές μοναχών και λαϊκών για την καταστροφή των Εθνικών Ναών της βορείου Ελλάδος και της Μικράς Ασίας.
385 Στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι φυλακές, που πλέον είναι υπόγειες, δίχως αερισμό και φώς, γεμίζουν από πλήθη «ειδωλολατρών», σε σημείο που οι διωκτικές αρχές υποχρεώνονται να καταφύγουν σε απελευθέρωση των ποινικών κρατουμένων γι' αδικήματα μέσης βαρύτητος, προκειμένου ν' αντιμετωπισθεί το πρόβλημα του συνωστισμού των φυλακισμένων, που προ πολλού άλλωστε ήταν οξύτατο (ο Λιβάνιος είχε αναφέρει παλαιότερα, στον λόγο «Προς Βασιλέα Περί των Δεσμωτών», ότι η στενότητς χώρου των φρικτών και δύσοσμων βυζαντινών φυλακών υπεχρέωνε τους φυλακισμένους να κοιμούνται όρθιοι!). Οι αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός, και Θεοδόσιος εκδίδουν τον Ιούνιο στην Κωνσταντινούπολη ένα ακόμη έδικτο («Προς Κυνήγιον, Έπαρχο Πραιτωρίου της Ανατολής»), με το οποίο ανανεώνεται η απαγόρευση όλων των θυσιών και των μαντικών πρακιτκών: «Ne quis mortalium ita faciendi sacrificii sumat audaciam, ut inspectione iecoris extorumque praesagio vanae spem promissionis accipiat vel, quod est deterius, futura sub exsecrabili consultatione dognoscat acerbioris etenim imminebit suplicii cruciatus eis, qui contra vetitum praesentium vel futurarum rerum explorare temptaverint veritatem» («Κανείς θνητός να μην τολμήσει να κάνει θυσίες, ή ν' αποκτήσει μάταιες ελπίδες από την σπλαχνοσκοπία, ή, ακόμα χειρότερα, να γνωρίσει τα μελλούμενα συμβουλευόμενος αυτά τα αηδιαστικά πράγματα. Σκληρότερη τιμωρία περιμένει δε όλους εκείνους που παρά την απαγόρευση, θα τολμήσουν να εξερευνήσουν την αλήθεια του μέλλοντος ή του παρόντος», «Ιουστινιάνειος Κώδιξ» 1. 11. 2)
385 - 388 Οι Μάτερνος Κυνήγιος και ο επίσκοπος («Άγιος» και αυτός!) Μάρκελλος, καταστρέφουν αμέτρητα μικρασιατικά Ιερά. Ανάμεσά τους και ο Ναός της Εδέσσης, τα Καβείρεια Ίμβρου, το Διδυμαίο Ιερό, όλα τα Ιερά της Παλμύρας, κ.ά. Στα στρατόπεδα θανάτου της Σκυθοπόλεως, που μέχρι να γίνει πρωτεύουσα της Palaestina Secunda το έτος 400 εξακολουθεί να λειτουργεί ως τόπος μαρτυρίου των «ειδωλολατρών» και των λοιπών «αιρετικών», θανατώνονται ή βασανίζονται χιλιάδες αθώοι άνθρωποι.
386 Νόμος της 16ης Ιουνίου απαγορεύει κάθε φροντίδα των έρημων Εθνικών Ιερών. Γίνονται νέες μαζικές συλλήψεις Εθνικών και πυρπολήσεις ιδιωτικών βιλιοθηκών, ενώ ο επίσκοπος Μάρκελλος καταστρέφει τον Ναό του Θεού Διός Βήλου στην Απάμεια.
387 Απαγορεύονται από τον αυτοκράτορα της Δύσεως Βαλεντινιανό οι τελευταίες Εθνικές εορτές των Ρωμαίων, ενώ 4 έδικτά του στρέφονται κατά της Μαντικής και της Μαγείας, οι οποίες εξισώνονται και ταυτίζονται. Εις θάνατον καταδικάζονται ακόμη και όσοι απλώς μελετούν βιβλία σχετικά με αυτές ή με την επιστήμη των Μαθηματικών: «Cesset mathematicorum tractatus. Nam si qui publice aut privatim in die noctuque deprehensus fuerit in cohibito errore versari, capitali sententia feriatur uterque. Neque enim culpa dissimilis est prohibita discere quam docere» («Θεοδοσιανός Κώδιξ» 9. 16. 8). Ο επίσκοπος Μεδιολάνων (Μιλάνου) Αμβρόσιος αποκτά πλήρη πνευματικό έλεγχο πάνω στον αυτοκράτορα της Ανατολής Θεοδόσιο.
388 Απαγορεύονται από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο όλες οι δημόσιες συζητήσεις για θρησκευτικά ζητήματα. Ο γηραιός ρήτωρ Λιβάνιος δικάζεται μαζί με άλλους Εθνικούς για. «μαγεία» αλλά αθωώνεται από τον Εθνικό δικαστή Τατιανό. Μετά την αθώωσή του στέλνει στον Θεοδόσιο την έκκληση «Υπερ των Ιερών» με την οποία τον παρακαλεί να σταματήσει την καταστροφή των Εθνικών Ναών: «Επιτίθενται στα Ιερά με ξύλα, πέτρες και σίδερα κι ακόμη χωρίς αυτά, χρησιμοποιώντας τα χέρια και τα πόδια τους. Μετά όλα λεηλατούνται, αφού γκρεμισθούν οι στέγες, κατεδαφισθούν τα οικήματα, κομματιασθούν τα αγάλματα, αναποδογυρισθούν οι βωμοί, ενώ οι λάτρεις έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στο να σωπάσουν οριστικά ή να πεθάνουν.Και όταν γίνει το κακό μια φορά, ακολουθείται από δεύτερη και τρίτη έφοδο και το κάθε παράνομο τρόπαιό τους ακολουθεί κι άλλο κι άλλο. Τέτοιες επιχειρήσεις γίνονται ακόμη και μέσα στις πόλεις, αν και τις περισσότερες υφίσταται η ύπαιθρος..» Ο μισαλλόδοξος επίσκοπος Αμβρόσιος υπερασπίζεται τους συναδέλφους του των ανατολικών επαρχιών (Νικηφόριον κ.ά) που καταστρέφουν επίσης και Ιουδαϊκές Συναγωγές, με το επιχείρημα ότι αυτές αποτελούν «οίκους παραφροσύνης και ασεβείας», και εξασφαλίζει απειλώντας να μην ξαναλειτουργήσει για τον αυτοκράτορα, την μη τιμωρία τους και την ακύρωση της διαταγής να ξανακτισθούν οι Συναγωγές με έξοδα των χριστιανών.
389 Κηρύσσεται εκτός νόμου κάθε μη χριστιανική μέθοδος χρονολογήσεως. Πλήθη μοναχών της ερήμου εισβάλουν στις πόλεις της Μέσης Ανατολής και καταστρέφουν με μανία αγάλματα, βωμούς και Ιερά, λυντσάρουν Εθνικούς και καίνε Βιβλιοθήκες. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος κινητοποιεί τον φανατισμένο χριστιανικό όχλο για να κάνει μεγάλους διωγμούς κατά των Εθνικών. Μετατρέπει σε εκκλησία τον Ναό του Θεού Διονύσου, πυρπολεί το Μιθραίο και καταστρέφει τον Ναό του Διός. Ο ιερεύς του Διός, Ελλάδιος, γλυτώνει το λυντσάρισμα σκοτώνοντας 9 οχλοκράτες. Ο όχλος διαπομπεύει ανά ομάδες τους Εθνικούς ιερείς σκοτώνοντάς τους στη συνέχεια με λιθοβολισμό. Τα ιερά σύμβολα και αγάλματα παραδίδονται στη χλεύη των χριστιανών περιφερόμενα πάνω σε γαϊδούρια προτού καταστραφούν.
390 Οι μισάνθρωποι μοναχοί παραμένουν στις πόλεις και τρώνε τις περιουσίες των θυμάτων τους Εθνικών, αλλά επεκτείνουν την κακοποιό δράση τους και στους μη Εθνικούς. Στις 2 Σεπτεμβρίου επιχειρείται ανεπιτυχώς με διάταγμα του Θεοδοσίου η εκδίωξή τους από τις πόλεις της Μέσης Ανατολής.
391 Στις 24 Φεβρουαρίου, εκδίδεται στο Μεδιόλανο (σημ. Μιλάνο) ένα ακόμη έδικτο («Προς Αλβίνιο, Έπαρχο Πραιτωρίου Ανατολής»), με το οποίο ανανεώνεται η απαγόρευση των θυσιών, των επισκέψεων σε Εθνικούς Ναούς
και επιβάλλεται η ανεικονική λατρεία: «Nemo se hostiis polluat, nemo insontem victimam caedat, nemo delubra adeat, templa perlustret et mortali opere formata simulacra suspiciat, ne divines adque humanis sanctionibus reus fiat» («Κανείς δεν θα μολυνθεί με θυσίες και σφάγια, κανείς δεν θα πλησιάσει ή θα εισέλθει σε Ναούς, ούτε θα τιμήσει εικόνες φτιαγμένες από ανθρώπινο χέρι, διότι θα είναι ένοχος μπροστά στους ανθρωπίνους και τους θεϊκούς νόμους», «Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 10. 10).Νέος μεγάλος διωγμός σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Στην υπηρεσία της Εκκλησίας, τίθενται επισήμως πλέον οι τρομερές και πολυπληθείς ορδές ψυχοπαθών μοναχών (οι λεγόμενοι «Circumcelliones»), που οπλισμένοι με βαριά ρόπαλα τα οποία τα αποκαλούν κυνικά «Ισραήλ», εισβάλλουν στα σπίτια των πλουσίων Εθνικών και τους Ναούς και κατασπάζουν ό,τι δεν μπορούσε να αρπαχθεί, ξεκοιλιάζοντας οικογενειακώς τους ιδιοκτήτες ή τους ιερείς με την κραυγή «Ευλογητός ο Θεός». Στις 16 Ιουνίου, ακολουθεί ένα ακόμη έδικτο («Προς Ευάγριο, Αυτοκρατορικό Έπαρχο και Ρωμανό, Αυτοκρατορικό Επιτετραμμένο Αιγύπτου»), που επαναλαμβάνει τα του εδίκτου της 24ης Φεβρουαρίου, προφανώς ως δικαιολογία για τις εκτεταμένες καταστροφές Εθνικών Ναών που προεκάλεσαν στην Αίγυπτο οι δύο πιο πάνω αξιωματούχοι, σε συνεργασία με τον επίσκοπο Θεόφιλο: «Nulli sacrificandi tribuatur potestas, nemo templa circumeat, nemo delubra suspiciat. Interclusos sibi nostrae legis obstaculo profanes aditus recognoscant adeo, ut, si qui vel de diis aliquid contra vetitum sacrisque molietur, nullis exuendum se indulgentiis recognoscat» («Κανείς δεν επιτρέπεται να θυσιάζει, να περιφέρεται στους Ναούς ή ν' αποδίδει εκεί τιμές. Όλοι ν' αποδεχθούν ότι ο νόμος μας τους απαγορεύει την άνομο είσοδό τους στους Ναούς, ώστε αν κάποιος πράξει κάτι σχετικό με θεούς ή τελετές, παραβαίνοντας την απαγόρευση αυτή, δεν θα αποφύγει την τιμωρία, ούτε θα τύχει ελέους από τις αρχές», «Θεοδοσιανός Κώδιξ», 16. 10. 11).Στην Καρχηδόνα, βεβηλώνεται και σφραγίζεται με αυτοκρατορική διαταγή τα Ιερό της Θεάς Κελαιστίδος, για ν' ανοίξει αργότερα ως χριστιανική εκκλησία μετά από μετατροπές. Στην Αλεξάνδρεια, μετά από μεγάλες καταστροφές Ναών, βωμών και αγαλμάτων, οι ελάχιστοι Εθνικοί εξεγείρονται με επικεφαλής τον Νεοπλατωνικό φιλόσοφο Ολύμπιο και κλείνονται στο Ιερό του Θεού Σεράπιδος. Οι χριστιανοί, καθοδηγούμενοι υπό του επισκόπου Αλεξανδρείας Θεοφίλου και με επικεφαλής τους τον αιμοδιψή μοναχό Σενούθιο, ο οποίος επί χρόνια περιπολούσε σε όλη την Βόρειο Αφρική με τους συμμορίτες του και λήστευε τα σπίτια των Εθνικών σκοτώνοντας τους ιδιοκτήτες τους,, το καταλαμβάνουν με δόλο, το ισοπεδώνουν και πυρπολούν την ονομαστή Βιβλιοθήκη του που φιλοξενούσε τμήμα της θρυλικής συλλογής της Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας. Τα ιερά σκεύη του Σεραπείου διαπομπεύονται στους δρόμους της Αλεξανδρείας. Ο Peter Brown («Ο Κόσμος Της Ύστερης Αρχαιότητος») γράφει χαρακτηριστικά, για την συγκεκριμένη περίοδο, τα εξής: «Οι Εθνικοί, κτυπημένοι από αυτό το ξαφνικό κύμα τρομοκρατίας, έβλεπαν να φθάνει το τέλος του κόσμου. Αν είμαστε ζωντανοί, έγραφε κάποιος, τότε η ίδια η ζωή έχει νεκρωθεί..»
392 Νέος μεγάλος διωγμός κατά των Εθνικών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Σβήνουν τα Μυστήρια της Σαμοθράκης μετά από κατασφαγή των ιερέων και όλων των θρησκευτών από απόσπασμα «διωγμιτών» που αποβιβάσθηκε στο νησί. Καταστροφή του Μαντείου του Άμμωνος Διός στην Άφυτο της Χαλκιδικής. Στις αίθουσες των δικαστηρίων «κυλούν ρυάκια αίματος», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Λιβάνιος. Στην Κύπρο, ο εβραϊκής καταγωγής επίσκοπος («Άγιος» και αυτός !) Επιφάνειος και ο «Άγιος» Τύχων εκχριστιανίζουν μαζικά και με την απειλή του φασγάνου και της πυράς χιλιάδες Εθνικούς και καταστρέφουν όλα τα Ιερά της νήσου. Παύουν οριστικά τα κυπριακά Μυστήρια της Αφροδίτης.Το σχετικό διάταγμα του Θεοδοσίου δηλώνει κυνικά: «όποιος δεν υπακούσει στον πατέρα Επιφάνειο δεν έχει θέση πάνω στο νησί». Στις μεσανατολικές πόλεις Πέτρα, Αερόπολη, Ράφια, Γάζα και Βααλβέκ (Ηλιόπολη) ξεσπούν απελπισμένες εξεγέρσεις των Εθνικών κατά των διωγμητών, των χριστιανών οχλοκρατών και των μοναχών ροπαλοφόρων. Στην πόλη Σούφες της Β. Αφρικής, 60 χριστιανοί πληρώνουν με τη ζωή τους την προσπάθειά τους να γκρεμίσουν το εκεί άγαλμα του Ηρακλέους. Στη Γαλατία σφάζονται όλοι οι ιερείς και κατάσχονται οι περιουσίες όλων των Εθνικών Ναών που στη συνέχεια πυρπολούνται κι εκθεμελιώνονται. Στις 22 Αυγούστου ανακηρύσσεται αυτοκράτωρ της Δύσεως στο Λούγδουνο από τους Εθνικούς, ο ρήτωρ Φλάβιος Ευγένιος που αποκηρύσσει το βάπτισμά του κι επιστρέφει στην Εθνική λατρεία. Απαντώντας στο πραξικόπημα των Εθνικών της Δύσεως, οι Θεοδόσιος, Αρκάδιος και Ονώριος εκδίδουν, στις 8 Νοεμβρίου, ένα ακόμη έδικτο («Προς Ρουφίνο, Έπαρχο Πραιτωρίου Ανατολής») με το οποίο επιδιώκεται να κτυπηθούν οι τελευταίοι ενεργοί Ρωμαίοι και Έλληνες Εθνικοί της Ανατολικής τουλάχιστον Αυτοκρατορίας, καθώς απαγορεύονται οι θυσίες, οι σπονδές, τα θυμιάματα, τα αναθήματα, η μαντική και κάθε άλλη μορφή της Εθνικής Λατρείας (που αποκαλείται «ειδωλολατρική δεισιδαιμονία») και καθιερώνεται η εφεξής κατάσχεση των περιουσιών των κατά κανόνα ευπόρων θυμάτων της χριστιανικής μισαλλοδοξίας, η οποία θ' αποτελέσει βασική πηγή περαιτέρω πλουτισμού της Εκκλησίας στην οποία κατέληγαν οι κατασχεθείσες περιουσίες μέσω του αυτοκρατορικού ταμείου: «Κανείς απολύτως, ασχέτως της κοινωνικής τάξεως που προέρχεται ή της ιεραρχικής βαθμίδος που κατέχει, ασχέτως αν κατέχει κάποιο αξίωμα ή έχει αποσυρθεί από αυτό, ασχέτως αν είναι ισχυρός λόγω της καταγωγής του ή ταπεινός ως προς την γενεά του, ασχέτως της οικονομικής του καταστάσεως και της νομικής του υποστάσεως, σε κανέναν τόπο και σε καμμία πόλη, δεν επιτρέπεται να θυσιάσει σε άψυχα αγάλματα. Ούτε και θα τιμήσει, διαπράττοντας κρυφίως στην οικία του αυτή την κακουργία, με πυρά τους Θεούς Λάρητες, με σπονδή οίνου την Θεά Τύχη ή με αρώματα τους Θεούς Πενάτες. Ούτε θα τους ανάψει λυχνάρια, ούτε θα τους κάψει λιβάνι, ούτε θ' αναρτήσει προς τιμήν τους στεφάνους.Αν τολμήσει κανείς να κάνει άνομο θυσία και να συμβουλευθεί τα σπλάχνα του σφαγίου, προτρέπονται άπαντες να τον καταγγείλουν δημοσίως, όπως είθισται να γίνεται και με τους ενόχους εσχάτης προδοσίας, ώστε να τιμωρηθεί με την πρέπουσα σκληρή τιμωρία, παρ' όλο που δεν έχει διαπράξει τίποτε ενάντιο ή σχετικό με την ασφάλεια του αυτοκράτορος. Διότι είναι από μόνο του κακούργημα το να θέλει κάποιος να παραβιάσει τους νόμους της φύσεως και να διερευνήσει απαγορευμένα ζητήματα, ν' ανακαλύψει κρυμμένα μυστικά, ν' αποτολμήσει απαράδεκτες ενέργειες, να επιδιώξει να μάθει πώς θα εξελιχθεί ο βίος κάποιου άλλου ή να προβλέψει τον θάνατο ενός τρίτου προσώπου.Και αν κανείς αποδώσει τιμές, ανάπτοντας εμπρός από αυτά λιβάνι, σε φθαρτά αγάλματα κατασκευασμένα από ανθρώπινο χέρι, και αν κατά τρόπο γελοίο νοιώσει σέβας για τα ομοιώματα που ο ίδιος έχει κατασκευάσει, ή αν τυλίξει με γιρλάντες κάποιο δένδρο ή αν υψώσει βωμό με υλικά που ο ίδιος έχει σηκώσει από την γή, ή αν προσπαθήσει να τιμήσει αγάλματα αφιερωμένα στην ματαιότητα με αναθήματα, έστω και ταπεινά αφού και τέτοια ακόμη αποτελούν προσβολή κατά της θρησκείας μας, θα τιμωρηθεί με κατάσχεση της οικίας ή του οικοπέδου στο οποίο απεδείχθη ότι τιμήθηκε η ειδωλολατρική δεισιδαιμονία. » («Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 10. 12)
393 Ο αυτοκράτωρ Ευγένιος φθάνει στην Ιταλία, όπου ο διανοούμενος στρατηγός Βίριος Νικόμαχος Φλαβιανός ξαναστήνει τον Βωμό της Νίκης στην αίθουσα της Συγκλήτου κι επαναφέρει τη λατρεία των παραδοσιακών Θεών. Στην Ανατολή, ο Θεοδόσιος καταργεί τα Πύθια, τα Άκτια και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δήωση της Ολυμπίας και ισοπέδωση όλων των βωμών της.
394 Πλήρης παλινόρθωση του ρωμαϊκού Εθνισμού στη Δυτική Αυτοκρατορία. Ο Φλαβιανός, με το αξίωμα του υπάτου Ρώμης και υποστηριζόμενος ψυχικά από την ευσεβή σύζυγό του, αναβιώνει όλες τις καταργηθείσες από τους χριστιανούς λατρείες. Στην Όστια επανανοίγει το Ιερό του Ηρακλέους. Στις 27 Μαρτίου, 1 Απριλίου και 28 Απριλίου έως 3 Μαϊου οι Ρωμαίοι ξαναεορτάζουν με μεγαλοπρέπεια την Εορτή της Κυβέλης, την Εορτή της Βήνους Βερτικόρντια, τα Μεγαλήσια και τα Φλοράλια.Κατά χιλιάδες οι χριστιανοί επιστρέφουν στην Εθνική Θρησκεία φοβούμενοι το οριστικό τέλος του Χριστιανισμού. Στις 5 και 6 Σεπτεμβρίου συγκρούονται οι στρατοί των Εθνικών (υπό τον Φλαβιανό) και των χριστιανών (υπό τον αυτοκράτορα της Ανατολής Θεοδόσιο) στην κοιλάδα του ποταμού Φρίγδου. Οι κατά πολύ ολιγώτεροι Εθνικοί ηττώνται και κατασφάζονται. Ο αυτοκράτωρ Ευγένιος συλλαμβάνεται, βασανίζεται, αποκεφαλίζεται και το κεφάλι του περιφέρεται πάνω σε παλούκι σε ολόκληρη την Δυτική Αυτοκρατορία για παραδειγματισμό. Ο Φλαβιανός αυτοκτονεί για να μην πέσει στα χέρια των χριστιανών.
395 Οι αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος απαγορεύουν ακόμα και την είσοδο στους Εθνικούς Ναούς («Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 10. 13), ενώ με τα έδικτα της 22ας Ιουλίου και 7ης Αυγούστου, κηρύσσουν νέους διωγμούς κατά των Εθνικών. Το ίδιο έτος, ο ευνούχος πρωθυπουργός του αυτοκράτορος Αρκαδίου Ρουφίνος κατευθύνει τις ορδές τών, υπό τον Αλάριχο, χριστιανών πλέον Γότθων προς τον ελλαδικό χώρο. Ακολουθούμενοι από πλήθη φανατισμένων μοναχών, οι Γότθοι του Αλαρίχου (ο οποίος είχε πολεμήσει με τον Θεοδόσιο κατά των Εθνικών του Φλαβιανού) κατασφάζουν αμέτρητους Εθνικούς Έλληνες και καταστρέφουν πόλεις και Ιερά στο Δίον, τη Θεσσαλία, τους Δελφούς, τη Βοιωτία, την Αττική, τα Μέγαρα, την Κόρινθο, τη Φενεό, το Άργος, τη Νεμέα, τη Λυκόσουρα, τη Σπάρτη, τη Μεσσήνη, τη Φιγαλεία, την Ολυμπία.Στην Ελευσίνα πυρπολείται το εκεί πανάρχαιο Ιερό και θανατώνονται στην πυρά ο Θεσπιεύς Ιεροφάντης Ιλάριος και όλοι οι ιερείς των Μυστηρίων τα οποία είχαν αναβιώσει από τους Μιθραϊστές λίγο μετά τον θάνατο του Νεστορίου. Την ίδια εποχή περίπου, το βεβηλωθέν Ιερό της Θεάς Κελαιστίδος αρχίζει να επαναλειτουργεί ως χριστιανική εκκλησία έως το έτος 421 που οι χριστιανοί θα το πυρπολήσουν επειδή οι θρησκευτές μέσα από την χριστιανική λατρεία τιμούσαν και την Θεά. Στο έργο του «Paraenesis», ο Ισπανός επίσκοπος Βαρκελώνης Πασιανός (Pacianus) δυσανασχετεί, με πολύ γλαφυρό μάλιστα τρόπο («Me Miserum ! Quid ego facinoris admisi !»), για το γεγονός ότι παρά τους διωγμούς, εξακολουθούν να υπάρχουν στην περιοχή του ενεργοί Εθνικοί που τιμούν τους «ειδωλολατρικούς» Θεούς, πράξη η οποία, κατά το μισαλλόδοξο μυαλό του, είναι στον ίδιο βαθμό. «εγκληματική» με την ανθρωποκτονία !
396 Νόμος της 23ης Μαρτίου, απαγορεύει σε ολόκληρη την Ανατολική Αυτοκρατορία ακόμη και την απλή παρατήρηση «ειδωλολατρικών» τελετών. Στις 7 Δεκεμβρίου, οι αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος, εκδίδουν έδικτο («Προς Καισάριο, Έπαρχο Πραιτωρίου») με το οποίο η Εθνική Λατρεία εξισούται με προδοσία κατά του Κράτους. Οι Εθνικοί ιερείς στερούνται όλων των προνομίων τους και τους απαγορεύεται η περαιτέρω άσκηση των καθηκόντων τους: «Privilegia si qua concessa sunt antiquo iure sacerdotibus, ministris, praefectis, hierofantis sacrorum sive quolibet alio nomine nuncupantur, penitus aboleantur nev gratulentur se privilegio esse munitos, quorum professio per legem cognoscitur esse damnata» («Εάν με παλαιούς νόμους είχαν δοθεί προνόμια σε ιερουργούς, μινίστρους, πρεφέκτους ή ιεροφάντες των παλαιών Μυστηρίων, γνωστούς με τα πιο πάνω ονόματα ή με άλλα, τα προνόμια αυτά θα καταργηθούν πλήρως. Τα πρόσωπα αυτά δεν θα μπορούν να συγκαταλέγονται μεταξύ των τυχερών που προστατεύουμε με προνόμια, αυτή η ίδια η ιδιότης τους άλλωστε καταδικάζεται ήδη υπό του νόμου», «Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16, 10, 14).
397 Νέος νόμος του Αρκαδίου απαιτεί την ισοπέδωση όλων των Εθνικών Ναών της Ανατολικής Αυτοκρατορίας που τυχόν στέκουν ακόμη όρθιοι.
398 Η Τετάρτη Σύνοδος της Καρθαγένης απαγορεύει ακόμη και στους επισκόπους την ανάγνωση των βιβλίων των Εθνικών. Ο («Άγιος») επίσκοπος Γάζης Πορφύριος κλείνει τους περισσότερους Εθνικούς Ναούς της πόλεώς του. Σε Δύση και Ανατολή αμέτρητα φιλοσοφικά και επιστημονικά βιβλία του προχριστιανικού κόσμου εξαφανίζονται στην πυρά. Ο εκχριστιανισμένος Βάνδαλος στρατηγός Στηλίχων πρωτοστατεί σε καταστροφές Εθνικών Ιερών και σφαγές ιερέων και θρησκευτών. Με διάταγμα του Αρκαδίου εξουσιοδοτούνται οι τοπικές αρχές να ξυλοκοπούν τους φανατικούς μοναχούς που συνηθίζουν να επιτίθενται, ν'αποσπούν από τα χέρια των στρατιωτών και να λυντσάρουν τους συλλαμβανόμενους Εθνικούς. Ο «Άγιος» Αυγουστίνος εντείνει τις προσηλυτιστικές προσπάθειες των ανθρώπων του, καθώς η πλειοψηφία των αρχόντων της Καρχηδόνος δείχνει να εμμένει στην αρχαία Θρησκεία και τα αγάλματα των Θεών ακόμη στέκουν στο Φόρουμ της πόλεως και δέχονται τιμές. Όπως γίνεται φανερό από μία μεταγενεστέρα επιστολή του Αυγουστίνου («Contra Epistolam Parmeniani» 1, 9, 15), συμμορίες χριστιανών καταστρέφουν συστηματικώς Ιερά, βωμούς και αγάλματα και οι «διωγμίτες» στρατιώτες διαλύουν κάθε απόπειρα τελέσεως θυσιών. Αντίθετα από την αγαθότατη αγιογραφία που του έχουν κατασκευάσει οι νικητές που γράφουν όπως αυτοί θέλουν την Ιστορία, ο συγκεκριμένος άνθρωπος υπήρξε ένας φανατικός και βίαιος προσηλυτιστής, ο πρώτος μάλιστα που θεωρητικοποίησε τον εξαναγκαστικό προσηλυτισμό («cogite intrare») και ζήτησε την βιαία πάταξη των αιρέσεων του Χριστιανισμού.
399 Oι αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος, για να θέσουν όρια στην χριστιανική υστερία καταστροφής κάθε πολιτισμικού στοιχείου των Εθνικών, εκδίδουν τον Ιανουάριο ένα ακόμη έδικτο που θ' ακολουθηθεί από νεώτερο τον Φεβρουάριο στην Ραβέννα («Προς Μακρόβιο και Προκλιανό, Βικάριο»), με το οποίο ανανεώνεται η απαγόρευση των θυσιών, αλλά και ανακαλούνται όσες προηγούμενες διαταγές πρόσταζαν την καταστροφή του «ειδωλολατρικού» διακόσμου των διαφόρων δημοσίων κτιρίων: «τυχόν τέτοια δικαιολογητικά έγγραφα πρέπει ν' αποσπασθούν από τα χέρια των καταστροφέων και να μας επιστραφούν» («Ιουστινιάνειος Κώδιξ» 1. 11. 3).Με το πρώτο έδικτο («Προς Μακρόβιο, Βικάριο Ισπανίας και Προκλιανό, Βικάριο των Πέντε Επαρχιών») απλώς επιτρέπεται να μείνουν άθικτα τα ελάχιστα πια «ειδωλολατρικά» διακοσμητικά στοιχεία που ακόμα κοσμούαν κάποια δημόσια κτίρια στην Δύση, και έως τότε θεωρούντο «κατοικίες των δαιμόνων» από τους χριστιανούς που τα έσπαγαν ή χάρασσαν παντού επάνω τους το «χριστόγραμμα» ή τον σταυρό: «Sicut sacrificia prohibemus, ita volumes publicorum operum ornamenta servari» («Όπως ακριβώς απαγορεύσαμε τις θυσίες, έτσι επιθυμούμε να διατηρηθούν τα διακοσμητικά στοιχεία των δημοσίων κτιρίων», «Θεοδοσιανός Κώδιξ, 16, 10, 15»).
Άλλα δύο έδικτα που εκδίδουν οι ίδιοι στην Πάδουα, στις 20 του μηνός Αυγούστου και στην Πατάβια, στις 13 του μηνός Σεπτεμβρίου («Προς Απολλόδωρο, Ανθύπατο Αφρικής», «Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 10. 17 και «Ιουστινιάνειος Κώδιξ» 1. 11. 4), επιτρέπουν τις εορτές και τις συγκεντρώσεις δίχως όμως να έχουν αυτές θρησκευτική σημασία και οπωσδήποτε δίχως να συμπεριλαμβάνουν τελετές, θυσίες και επικλήσεις στους Θεούς («.ullo sacrificio atque ulla superstitione.»): «αποφασίζουμε ότι σύμφωνα με τα αρχαία έθιμα θα εξακολουθήσουν να παρέχονται διασκεδάσεις στον λαό, χωρίς όμως θυσίες ή άλλες πράξεις της καταραμένης δεισιδαιμονίας και θα επιτρέπεται στον λαό να παρευρίσκεται σε εορταστικά συμπόσια όποτε το επιθυμεί».Με ένα ακόμη έδικτο που εξεδόθη επίσης στις 20 Αυγούστου («Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 10. 18) προς τον Απολλόδωρο, ανανεώνεται η απαγόρευση των θυσιών και διατάσσεται η αφαίρεση όλων των «ειδώλων» από τους Ναούς για να σταματήσει έτσι η κάθε είδους απόδοση τιμών προς αυτά: «.depositis sub officio idolis disceptatione habita, quibus etiam nunc patuerit cultum vanae superstitionis inpendi» («. τα είδωλα να αφαιρεθούν από τους Ναούς υπό την επίβλεψη του διοικητικού προσωπικού, καθώς η έρευνά μας έχει αποδείξει ότι ακόμη και τώρα λατρεύεται με την βοήθεια αυτών των ειδώλων η άθλια δεισιδαιμονία»).
Στην Ανατολή όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς η παντοδύναμη πλέον Εκκλησία πιέζει για αυτοκρατορική κάλυψη των εγκλημάτων της κατά του Εθνισμού. Στη Βόρειο Αφρική οι διωγμήτες Ιόβιος και Γαυδέντιος κτυπούν όλα τα αστικά κέντρα των Εθνικών, καταστρέφουν τους Ναούς, καίνε τις βιβλιοθήκες και θανατώνουν τους ιερείς. Οι ίδιοι ως άνω αυτοκράτορες, εκδίδουν στις 10 Ιουλίου ένα άλλο έδικτο («Προς Ευτυχιανό, Έπαρχο του Πραιτωρίου Ανατολής») το οποίο αναρτάται στην Δαμασκό και διατάσσει την εξαφάνιση από προσώπου γής, όλων των Ναών των Εθνικών: «Si qua in agris templa sunt, sine turba ac tumultu diruantur. His enim deiectis atque sublatis omnis superstitioni materia consumetur» («Εάν υπάρχουν ακόμη Ναοί σε επαρχιακές περιοχές να καταστραφούν χωρίς φασαρία ή οχλαγωγία. Γιατί μόνον όταν θα έχουν γκρεμισθεί και εξαλειφθεί από προσώπου γής, θα έχει καταστραφεί η υλική βάση επάνω στην οποία στηρίζεται η δεισιδαιμονία», «Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16, 10, 16)
400 Ο επίσκοπος Νικήτας καταστρέφει το Μαντείο του Διονύσου των Βεσσών και εκχριστιανίζει με τη βία όλη την γύρω περιοχή.
401 Ο χριστιανικός όχλος της Καρχηδόνος λυντσάρει Εθνικούς και καταστρέφει Ναούς και αγάλματα. Ο («άγιος») επίσκοπος Πορφύριος. οργανώνει μαζικά λυντσαρίσματα Εθνικών και καταστρέφει με τη βοήθεια του φανατισμένου όχλου τους οκτώ εν ενεργεία Ναούς της Γάζης. Η ΙΕ Σύνοδος της Καρχηδόνος, εκδίδει κανόνα με τον οποίο αφορίζονται ακόμη και μετά θάνατον όλοι όσοι δημιουργούν συγγένειες με Εθνικούς ή δεν αποκληρώνουν τους ήδη συγγενείς τους που παραμένουν Εθνικοί.
405 Ο Ιωάννης ο λεγόμενος «Χρυσόστομος", στέλνει ορδές ροπαλοφόρων μοναχών να σαρώσουν τα «είδωλα» (Ναούς, αγάλματα και βωμούς) όλης της Παλαιστίνης.
406 Ο Ιωάννης «Χρυσόστομος» συγκεντρώνει χρήματα από θεομανείς προσήλυτες για τις εργασίες διαλύσεως των Εθνικών Ναών. Το ίδιο έτος διατάσσει την εκθεμελίωση και πυρπόληση του θαυμαστού Ναού της Εφεσίας Αρτέμιδος. Στην Σαλαμίνα της Κύπρου οι «Άγιοι» Επιφάνειος και Ευτύχιος συνεχίζουν τις καταστροφές των Ιερών και την κατασφαγή όσων αρνούνται να βαπτισθούν.
407 Νέος νόμος ανανεώνει την ποινικοποίηση κάθε μη χριστιανικής τελετής. Το ίδιο έτος, εκδίδεται στην Ρώμη κοινό έδικτο των Αρκαδίου, Ονωρίου και Θεοδοσίου, με το οποίο διώκονται όλοι οι αιρετικοί «Πρισκιλλιανοί» και στερούνται του δικαιώματος της ιδιοκτησίας και δικαιοπραξίας. Οι ιδιοκτήτες των τόπων συναθροίσεών τους τιμωρούνται με δήμευση των περιουσιών τους και οι οργανωτές των συναθροίσεων με εξορία ή καταναγκαστική εργασία σε ορυχεία («Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 5. 40)
408 Ένα ακόμη αυτοκρατορικό έδικτο εκδοθέν στην Ρώμη, επιτρέπει στην Εκκλησία να κατάσχει τις περιουσίες και τα ακίνητα των «Πρισκιλλιανών» («Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 5. 43). Στις 15 Νοεμβρίου, οι Αρκάδιος, Ονώριος και Θεοδόσιος εκδίδουν στην Ρώμη ένα ακόμη έδικτο («Προς Κούρτιο, Έπαρχο Πραιτωρίου της Ανατολής»), με το οποίο διατάσσεται η καταστροφή όλων των αγαλμάτων και βωμών: «Simulacra, si qua etiamnunc in temples fanisque consistunt et quae alicubi ritum vel acceperunt vel accipiunt paganorum, suis sedibus evellantur, cum hoc repetita sciamus saepius sanctione decretum. Aedificia ipsa templorum, quac in civitatibus vel oppidis vel extra oppida sunt, ad usum publicum vindicentur, arae locis omnibus destruantur.» («Εάν κάποια αγάλματα βρίσκονται ακόμη μέσα στους Ναούς και τα Ιερά και έχουν δεχθεί ή δέχονται ακόμη την λατρεία των ειδωλολατρών, όπου κι αν συμβαίνει αυτό, θα ξεριζωθούν εκ θεμελίων, αναγνωρίζοντας ότι αυτό έχει διαταχθεί κατ' επανάληψη και πολύ συχνά. Τα ίδια τα κτίρια των Ναών που βρίσκονται μέσα σε πόλεις ή κωμοπόλεις, ή έξω από αυτές, θα παραδοθούν σε δημόσια χρήση και θα καταστραφούν οι ανά τόπους βωμοί.», «Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 10. 19).Ο Στηλίχων ληστεύει στη Ρώμη τον χρυσό του Ναού του Καπιτωλίου Διός. Νέοι διωγμοί και καταστροφές Βιβλιοθηκών μεθοδεύονται υπό την άμεση εποπτεία των ανά τόπους επισκόπων, ενώ οι δικαστές που φαίνονται επιεικείς προς τους «ειδωλολάτρες» μετατρέπονται αυτομάτως σε κατηγορούμενους. Στην πόλη Καλάμα της σημερινής Αλγερίας, η σκληρότητα των διωγμών προκαλεί μεγάλη εξέγερση του πληθυσμού με πυρπολήσεις εκκλησιών η οποία όμως πνίγεται στο αίμα υπό την εποπτεία του «Αγίου» Αυγουστίνου.
409 Ο κατ' ουσία πολιορκών την ακέφαλη Ρώμη Αλάριχος, προσποιούμενος ότι εναντιώνεται στον απόντα αυτοκράτορα Ονώριο, στέφει νέο αυτοκράτορα Ρώμης τον Εθνικό (αποστάτη Αρειανό χριστιανό) Άτταλο και παρασύρει τους ελάχιστους ευγενείς της Ρώμης που είχαν παραμείνει πιστοί στα πάτρια να εκδηλώσουν δημοσίως τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, πλαισιώνοντας τον Άτταλο στα διάφορα αξιώματα (Dill, σελ. 28 - 55 και Boyd, σελ. 31). Μετά από λίγους μήνες, ο Άτταλος, που έχει επαναφέρει στον δημόσιο βίο όλα τα τυπικά της πολιτειακής πλευράς της Εθνικής Λατρείας, καθαιρείται και διώκονται όλοι οι αξιωματούχοι Εθνικοί. Η Ρωμαϊκή Εθνική Θρησκεία περνά έκτοτε οριστικώς στην παρανομία. Επαναλαμβάνεται η επί ποινή θανάτου απαγόρευση όλων των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας.
410 Ο αυτοκράτωρ Ονώριος κηρύσσει νέο διωγμό κατά των Εθνικών. Στο σχετικό διάταγμά του αναφέρει: «Ας μάθουν λοιπόν όλοι αυτοί που δρούν ενάντια στους αγίους νόμους ότι η εμμονή τους στην αιρετική δεισιδαιμονία, τού να ασκούν λατρεία σε απόμακρα μαντεία, τιμωρείται με εξορία ή αίμα, ώστε να μην ξανατολμήσουν να συγκεντρωθούν σε τέτοια μέρη για τις εγκληματικές τους δραστηριότητες".Στις 24 Αυγούστου, ο Αλάριχος καταλαμβάνει την Ρώμη μετά από προδοσία των χριστιανών που άνοιξαν τα μεσάνυχτα την Σαλαριανή Πύλη των τειχών και επί τρείς ημέρες λεηλατεί τους θησαυρούς της, καταστρέφει τα έργα τέχνης και τα βιβλία των Εθνικών και κατασφάζει επιλεκτικά τους μη χριστιανούς κατοίκους της «Αιωνίας Πόλεως». Οι διαταγές του βαρβάρου είναι να μην πειραχθούν οι εκκηλσίες των χριστιανών. Το χάλκινο άγαλμα της Θεάς Βίρτους (Ανδρείας) καταστρέφεται στο χυτήριο από τους φανατικούς μοναχούς.
415 Λίγο πριν το Πάσχα, κατά προτροπή του επισκόπου Κυρίλλου, η Εθνική φιλόσοφος Υπατία δολοφονείται με άγριο τρόπο από τον χριστιανικό όχλο της Αλεξανδρείας. Οδηγείται στην πατριαρχική εκκλησία του «Αγίου Μιχαήλ», όπου οι χριστιανοί την κόβουν κομμάτια και περιφέροντάς τα στους δρόμους της πόλεως, τα καίνε τελικά μαζί με τα συγγράμματα της φιλοσόφου σε μία τεράστια πυρά στη θέση Κυναρών. Οι αυτοκράτορες Ονώριος και Θεοδόσιος, εκδίδουν 3 ημέρες πριν τις Καλένδες του Σεπτεμβρίου (30 Αυγούστου) στην Ραβέννα, ένα ακόμη έδικτο, αυτή την φορά προς τον Λαό των Καρχηδονίων («Populo Carthaginiensi»), με το οποίο ανακοινώνεται η προσάρτηση στο αυτοκρατορικό ταμείο όλων των ακινήτων που ανήκαν στην Εθνική Θρησκεία: «Omnia loca, quae sacris error veterum deputavit, nostrae rei iubemus sociari.» («Προσαρτώνται στο αυτοκρατορικό ταμείο μας όλοι οι τόποι που έως τώρα ανήκαν στο θρησκευτικό σφάλμα των παλαιών»). Το εν λόγω έδικτο είναι πολύ σημαντικό ιστορικό στοιχείο, αφού από όσα αναφέρονται στο τέλος αυτού, αποδεικνύεται ότι μεγάλο τμήμα των κατασχεθεισών περιουσιών της Εθνικής Θρησκείας κατέληγαν στην αρχομανή και πλουτομανή Εκκλησία που φυσικά καθοδηγούσε κατά τις ορέξεις της την εκάστοτε εξουσία: «.ea vero, quae muliplicibus constitutes ad venerabilem ecclesiam voluimus pertinere, Christiana sibi merito religio vindicabit» («.όσα βεβαίως με πολλαπλά διατάγματά μας έχουμε χαρίσει στην σεβαστή Εκκλησία, αυτοδικαίως θα ανήκουν για πάντα σε αυτήν», «Ιουστινιάνειος Κώδιξ» 1. 11. 5).Σε δεύτερο έδικτο που εκδίδουν την ίδια ημέρα, ή στο ίδιο που ταξινομείται υπό διαφορετικό κείμενο στον «Θεοδοσιανό Κώδικα» (16. 10. 20) ορίζουν τα ακόλουθα: «Οι ιερείς της ειδωλολατρικής δεισιδαιμονίας θα τιμωρούνται, εκτός αν αποχωρήσουν από την Καρχηδόνα πριν τις Καλένδες του Νοεμβρίου, το ίδιο και όλοι οι ιερείς των αφρικανικών πόλεων, εκτός εάν αποχωρήσουν και επιστρέψουν στις κοινότητές τους. Επίσης, σύμφωνα με την νομοθεσία του Γρατιανού, που τώρα ευρίσκεται μεταξύ των Αγίων, διατάσσουμε να περιέλθουν όλα τα μέρη που χρησιμοποιούσε η θρησκευτική πλάνη των παλαιών στην ιδιοκτησία του αυτοκρατορικού μας ταμείου.
Άπαξ και απαγορεύθηκε η χρηματοδότηση της αισχρής δεισιδαιμονίας, τα οφέλη από τέτοια μέρη θ' αφαιρούνται από τους παράνομους πλέον ιδιοκτήτες τους. Επιπλέον, εάν με νόμους μας έχει επανειλημμένως ορισθεί οι τέτοιου είδους περιουσίες ν' ανήκουν στη σεβαστή Εκκλησία, η χριστιανική Θρησκεία μπορεί να τις διεκδικήσει για λογαριασμό της. Κατά συνέπεια, όλα τα κτήματα που κάποτε ανήκαν στην καταδικασθείσα δεισιδαιμονία και όλοι οι τόποι που προηγουμένως ανήκαν στους Φρεντιάνους, τους Δενδροφόρους και σε άλλους που φέρουν διάφορα ονόματα ειδωλολατρικών φορέων, και που συντηρούσαν τις εορτές και τις δαπάνες τους, θα μπορούν στο εξής να ενισχύουν το ημέτερο εισόδημα, αφού η ειδωλολατρία απαγορεύεται να υπάρχει. Και επίσης, εάν κάτι έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ για θυσίες και άρα έχει εξυπηρετήσει την εξαπάτηση των ανθρώπων, θ' απομακρυνθεί από όλους τους τόπους που αρέσκεται να συχνάζει το κοινό, ώστε να μην έχει πια την δυνατότητα να παρασύρει ανθρώπους στην πλάνη.»
416 Οι αυτοκράτορες Ονώριος και Θεοδόσιος, εκδίδουν στις 7 Δεκεμβρίου στην Κωνσταντινούπολη, ένα ακόμη έδικτο («Προς Αυρηλιανό, Έπαρχο Πραιτωρίου της Ανατολής»), με το οποίο εφαρμόζεται καθεστώς πλήρους πολιτικού αποκλεισμού ακόμη και των απλών Εθνικών, ενώ η Εθνική Λατρεία παρουσιάζεται σαν μολυσματική ασθένεια: «.qui profano pagani ritus errore seu crimine poluuntur, hoc est Gentiles, nec ad militiam admittantur nec administratoris vel iudicis honore decorentur» («.αυτά τα άτομα που έχουν μολυνθεί από την ειδωλολατρία ή έχουν διαπράξει το έγκλημα της τελέσεως ειδωλολατρικών τελετών, δηλαδή οι Εθνικοί, δεν θα γίνονται δεκτοί στον στρατό, ούτε θα ορίζονται ποτέ διοικητές ή δικαστές», «Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 10. 21). Ο αιμοσταγής μοναχός Υπάτιος, επονομαζόμενος «Η Σπάθα του Θεού», περιοδεύει την Βιθυνία και εντοπίζει «κρυφούς» λάτρεις των αρχαίων Θεών, τους οποίους εξοντώνει μαζί με τις οικογένειές τους δίχως μεσολάβηση δίκης.
421 Καταστρέφεται το μεγάλο Ιερό της Κελαιστίδος στην Καρχηδόνα, καθώς οι νεοπροσηλυτισθέντες θρησκευτές, μαζί με τον Ιαχωβά ελάτρευαν και την Θεά, με αποτέλεσμα οι εκκλησιαστικές αρχές να προτιμήσουν την καταστροφή του κτιρίου δι' εμπρησμού (Leclercq, τόμος Β, σελ. 85 - 86). Νέες σφαγές Εθνικών σε ολόκληρη την Βόρειο Αφρική.
423 Μετά από μία 8ετή τρομοκρατία που εγκαινιάσθηκε από το έδικτο του Σεπτεμβρίου 415 για κατασχέσεις των περιουσιών της Εθνικής Θρησκείας, το οποίο είχε εφαρμοσθεί από την πονηρή Εκκλησία της Ανατολής και κατά απλών πολιτών που εξακολουθούσαν να τιμούν τα πάτρια, οι ίδιοι αυτοκράτορες (Ονώριος και Θεοδόσιος) υπογράφουν στην Κωνσταντινούπολη 3 ακόμη έδικτά τους («Προς Ασκληπιόδοτο, Έπαρχο Πραιτωρίου της Ανατολής»). Με τα δύο πρώτα (9 Απριλίου και 8 Ιουνίου) ορίζεται ως ποινή για τους Εθνικούς η προγραφή της περιουσίας τους και η ισόβια εξορία αντί της θανατώσεως, ενώ η Εθνική Λατρεία αποκαλείται πλέον «δαιμονολατρία»»: «Paganos qui supersunt, quamquam iam nullos esse credamus, promulgatarum.» («Οι ειδωλολάτρες θα εξαλειφθούν με την εφαρμογή των ήδη εκδοθέντων νόμων», «Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 10. 22) και «Paganos qui supersunt, si aliquando in execrandis daemorum sacrificiis fuerint comprehensi, quamvis capitali poena subdi debuerint, bonorum proscriptio ac exilium cohercebit» («.Οι ειδωλολάτρες θα αποτραπούν από την τέλεση των καταραμένων θυσιών στους δαίμονες με προγραφή της περιουσίας τους και ισόβια εξορία, παρόλο που κανονικά αυτοί θα έπρεπε να θανατώνονται», «Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 10. 23).
Με το τρίτο έδικτο ωστόσο (8 Ιουνίου), το οποίο καταδικάζει σε προγραφή της περιουσίας τους και ισόβια εξορία τους Μανιχαίους, τους Πεπυζίτες και τους διαφωνούντες ως προς την ημέρα του Πάσχα, αυτοί οι ίδιοι προσπαθούν να σώσουν τους μη χριστιανούς από την ληστρική και σαδιστική μανία των οπαδών της. «Αγάπης»: «Christianis, qui vel vere sunt vel esse dicuntur, specialiter demandamus, ut Ioudaeis ac Paganis in quiete degentibus nihilque temptantibus turbulentum legibusque contrarium non audeant manus inferre religionis auctoritate abusi.» («Ζητάμε από αυτούς που είναι ή λένε ότι είναι χριστιανοί, να μην τολμούν, ερχόμενοι σε αντίθεση με τους νόμους, να κάνουν κατάχρηση της εξουσίας που τους έχει δοθεί απέναντι στους Ιουδαίους και τους Εθνικούς και να επιχειρούν να δημιουργήσουν προβλήματα σε ανθρώπους που ζουν ησύχως...», «Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 10. 24 και «Ιουστινιάνειος Κώδιξ» 1. 11. 6)
429 Δήωση του Παρθενώνος των Αθηνών και μέγας διωγμός των εκεί. «οπαδών των δαιμόνων».
431 Το ιερό σύμβολο των Εθνικών, ο Σταυρός, ως χριστιανικό πλέον σύμβολο, εισάγεται στις εκκλησίες. Η Γ΄Οικουμενική Σύνοδος της Εφέσσου καταδικάζει ως «αίρεση» τη διδασκαλία του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Νεστορίου (428 - 431) ότι η ανθρώπινη φύση του «Χριστού» είναι ανεξάρτητη από την θεϊκή και άρα η μητέρα του Μύριαμ (Παναγία) υπήρξε όχι Θεοτόκος αλλά Χριστοτόκος, και υιοθετεί επίσης την λατρεία της ως επίσημο δόγμα. Πλήθη πιστών, ιδίως γυναίκες, παραληρούν στους δρόμους από την χαρά τους. Ναοί των Εθνικών που στέγαζαν λατρεία γυναικείων θεοτήτων, μετατρέπονται από τους χριστιανούς σε εκκλησίες της Παναγίας: στη Ρώμη ο Ναός της Κυβέλης στον Εσκουϊτίνο Λόφο μετατρέπεται σε εκκλησία της Santa Maria Maggiore και την ίδια μοίρα έχει ο Ναός της Ίσιδος δίπλα στο Πάνθεον.
435 Στις 14 Νοεμβρίου, ο Θεοδόσιος και ο υιός του Βαλεντινιανός Β, εκδίδουν έδικτο («Προς Ισίδωρο, Έπαρχο του Πραιτωρίου Ανατολής») με το οποίο διατάσσεται η καταστροφή όλων των Εθνικών Ναών που έχουν απομείνει όρθιοι και η θανάτωση όλων όσων αποδεδειγμένα ασκούν την Εθνική Λατρεία: «Omnibus sceleratae mentis paganae exsecrandis hostiarum immolationibus damnandisque sacrificiis ceterisque antiquiorum sanctionum auctoritate prohibitis interdicimus cunctaque eorum fana templa delubra, si qua etiam nunc restant integra, praecepto magistratuum destrui conlocationeque venerandae Christianae religionis signi expiari praecipimus, scientibus universes, si quem huic legi aput conpetentem iudicem idoneis probationibus inlusisse constiterit, eum morte esse multandum» («Απαγορεύουμε σε εκείνους που έχουν μιαρές ειδωλολατρικές πεποιθήσεις να προσφέρουν τις καταραμένες τους θυσίες και να ασκούν όλες τις άλλες καταδικαστέες πρακτικές τους. Διατάσσουμε δε όλα τα Ιερά και οι Ναοί τους που στέκουν ακόμη, να καταστραφούν με πρωτοβουλία των τοπικών διοικητών και να εξαγνισθούν τα' απομεινάρια τους με την ύψωση του σημείου της σεβαστής χριστιανικής θρησκέιας. Όλοι ας γνωρίζουν ότι αν παραβάτης του παρόντος νόμου παραπεμφθεί με επαρκείς αποδείξεις ενώπιον δικαστού, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου», «Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16, 10, 25). Μόνο ο Ιουδαϊσμός γίνεται αποδεκτός ως νόμιμη θρησκεία, αν και καθίσταται αδύνατη η σχέση ή απλή επικοινωνία μεταξύ χριστιανών και Ιουδαίων. Σε περίπτωση κρυφού μικτού γάμου η χριστιανή γυναίκα θανατώνεται ως. μοιχαλίδα.
438 Έδικτο του Θεοδοσίου, υπενθυμίζει στις 31 Ιανουαρίου την ύπαρξη της θανατικής ποινής για τιμωρία της «ειδωλολατρίας» την οποία κατηγορεί μάλιστα ως. αιτία ενός προσφάτου λιμού !!
440 114 χρόνια μετά την επίσκεψη της Ελένης στην Ιερουσαλήμ, πρωτοαναφέρεται η ιστορία της «ανευρέσεως» του «Τιμίου Σταυρού» (Forlong J.G.R., «Encyclopedia Of Religions», Vol 1, N. York, 1964, σελ. 494).
440 - 450 Καταστροφή όλων των μνημείων, βωμών και Ναών που έστεκαν ακόμη στην Αθήνα, την Ολυμπία και τις άλλες ελληνικές πόλεις.
448 Ο Θεοδόσιος διατάσσει να παραδοθούν στις φλόγες όλα τα «αντιχριστιανικά» βιβλία. Ανάμεσά τους καταστρέφονται και τα βιβλία του νεοπλατωνικού Πορφυρίου που βήμα προς βήμα ξεσκέπαζαν την αληθινή φύση του Χριστιανισμού.
450 Καταστρέφονται όλοι οι Ναοί και οι Βιβλιοθήκες της Αφροδισιάδος της οποίας το όνομα αλλάζει σε Σταυρούπολις. Το ίδιο έτος προστίθενται στην λεγομένη «Αγία Γραφή» τα περί αναστάσεως του ραβί Τζεσουά (Μάρκος 16, 9-20). Την ίδια περίπου εποχή, στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δραστηριοποιούνται σε συνεργασία με τα μοναστήρια διάφορες ομάδες λαϊκών ζηλωτών (που στην Αλεξάνδρεια τους ονόμαζαν «φιλόπονους»), με σκοπό τον εντοπισμό και την κατάδοση ενόχων «ειδωλολατρίας». Ο Mango (σελ. 162) μας δίνει την γενικότερη εικόνα αυτών των ομάδων με τα ακόλουθα λόγια: «στρατολογούσαν σπουδαστές σε θρησκευτικές αδελφότητες, τους παρακινούσαν να εκκλησιάζονται κάθε βράδυ και να αποφεύγουν τα θέατρα, τους αγώνες και τα λουτρά -ο αρχηγός μάλιστα της ομάδας της Βηρυτού, πλενόταν μόνο μία φορά τον χρόνο.»
451 Οι Βαλεντινιανός και Μαρκιανός, εκδίδουν στην Κωνσταντινούπολη τον Νοέμβριο, ένα ακόμη έδικτο («Προς Παλλάδιο, Έπαρχο Πραιτωρίου Ανατολής»), με το οποίο ανανεώνεται η επί ποινή θανάτου απαγόρευση κάθε μορφής Εθνικής Λατρείας (σε αντικατάσταση των διατάξεων του 423 που περιόριζαν την ποινή σε ισόβια εξορία) και κατασχέσεως της περιουσίας του «ενόχου», ενώ με την ίδια ποινή τιμωρούνται τυχόν αξιωματούχοι που αντιμετωπίζουν φιλικώς την άσκηση τέτοιας Λατρείας ή με εξοντωτικό πρόστιμο οι διοικητές των επαρχιών: «Nemo venerantis adorantisque animo delubra, quae olim iam clausa sunt, reseret: absit a saeculo nostro infandis exsecrandisque simulacris honorem pristinum reddi, redimiri sertis templorum impios postes, profanis aris accendi ignes, adoleri in isdem thura, victimas caedi, pateris vina libari et religionis loco existimari sacrilegium.» («Διατάσσουμε ότι κανείς δεν θα τιμήσει και λατρεύσει σε Ιερά που έχουν σφραγισθεί: δεν θ' αποδίδονται στο εξής τιμές προς ανόσια και αηδιαστικά αγάλματα, ούτε θα στολίζονται με στεφάνια οι ανόσιοι Ναοί, ούτε θα ανάπτονται οι βλάσφημες επιβώμιες πυρές, ούτε λιβάνια θα καίγονται, ούτε ιερεία θα θυσιάζονται, ούτε θα βρέχονται τα πάτερα με σπονδές οίνου και δεν θα διαπράττεται καμμία από τις ιεροσυλίες αυτών των Θρησκειών.» και εν συνεχεία «.όποιος αποπειραθεί να θυσιάσει ενάντια στις απαγορεύσεις που η Γαληνότης μας έχει επιβάλει και ενάντια στις απαγορεύσεις των προγενεστέρων αγιοτάτων διαταγμάτων, και κατηγορηθεί δημοσίως ενώπιον δικαστού, θα καταδικάζεται εις θάνατον και θα κατάσχεται όλη η περιουσία του. Ας γίνει επίσης γνωστό σε όλους τους αξιωματούχους ότι θα καταδικασθούν στην ίδια ποινή, αν εξακολουθήσουν να συμμετέχουν σε απαγορευμένους από τους αυστηρούς νόμους μας εορτασμούς. Εάν κάποιος επιφανής πολίτης ή διοικητής επαρχίας αποκαλυφθεί μετά από κανονική καταγγελία ότι έχει συμμετάσχει σε τέτοια κακουργήματα, θα υποχρεωθεί να πληρώσει στο αυτοκρατορικό ταμείο πενήντα λίβρες χρυσού ο ίδιος και πενήντα λίβρες χρυσού οι αξιωματούχοι της ακολουθίας του», «Ιουστινιάνειος Κώδιξ» 1. 11. 7).
457 - 491 Σποραδικοί διωγμοί Εθνικών στην Ανατολική κυρίως Αυτοκρατορία (αφού η Δυτική κατελύθη το 476). Ανάμεσα σε χιλιάδες ανωνύμους μάρτυρες θανατώνονται ο ιατρός Ιάκωβος και φιλόσοφος Γέσσιος, ενώ φυλακίζονται οι Σεβηριανός, Ηραίστιος, Ζώσιμος, Ισίδωρος κ.ά. Την ίδια εποχή, ο προσηλυτιστής Κόνων κατασφάζει τους «pagani» της νήσου Ίμβρου, ενώ άλλοι προσηλυτιστές εξοντώνουν τους τελευταίους λάτρεις του Διός Λαβρανίου στη Φασούλα της Κύπρου και της Ίσιδος στην Αίγυπτο.
472 Οι αυτοκράτορες Λέων και Ανθέμιος εκδίδουν στην Κωνσταντινούπολη ένα ακόμη έδικτο («Προς Διόσκωρο, Έπαρχο Πραιτωρίου της Ανατολής»), με το οποίο οι εναπομείνατες Εθνικοί που εντοπίζονται να ασκούν κρυφίως την Λατρεία των προγόνων τους, που χαρακτηρίζεται ευθέως «δημόσιο έγκλημα» («crimen publicum»), καθαιρούνται από το όποιο αξίωμά τους, χάνουν την περιουσία τους που περνά στα χέρια της Εκκλησίας («.praedium quidem vel domus Sacratissimi Viribus aerarii addicetur.»), υφίστανται υποχρεωτικώς σωματικό βασανισμό με μεταλλικά όργανα και οδηγούνται σε ισόβια εξορία («.post cruciatus corporis operibus metallorum perpetuo deputabuntur exilio», «Ιουστινιάνειος Κώδιξ» 1. 11. 8).Επίσης, ενθαρρύνεται η συστηματική αναζήτηση, ο εντοπισμός και η κατάδοση των Εθνικών που επιμένουν στην «Ελληνική πλάνη» (1. 11. 9), των οποίων πρέπει να κατάσχεται η περιουσία και οι ίδιοι να τιμωρούνται με τις ως άνω ποινές («.με τις οποίες οι προηγούμενοι βασιλείς είχαν καταδιώξει την Ελληνική πλάνη ή με τις οποίες προσεπάθησαν να διασφαλίσουν την ορθόδοξη πίστη»).Ενδιαφέρον παρουσιάζει εδώ η έμμεση πλην σαφής αναγνώριση από τους Βυζαντινούς της πλήρους ταυτίσεως της Ελληνικότητος με την πολυθεϊστική Εθνική Θρησκεία: «.όσα παρά των προβεβασιλευκότων κατά της Ελληνικής ηπείληται πλάνης ή υπέρ της ορθοδόξου πίστεως εισενήνεκται.» ενώ στο λατινικό κείμενο αναγράφεται «.quae ad anterioribus imperatoribus adversus paganum errorem vel in favorem orthodoxae fidei introductae sunt.»). Το ίδιο και στην συνέχεια της ιδίας νομοθεσίας, με την οποία καταδικάζονται εις θάνατον όλοι όσοι αν και βαπτισμένοι χριστιανοί εξακολουθούν να λατρεύουν τους Εθνικούς Θεούς και διατάσσονται όλοι οι μη βαπτισμένοι να βαπτισθούν (1. 11. 10), και που αρχίζει με την φράση «επειδή έχουν συλληφθεί κάποιοι που διακατέχονται από την πλάνη των ανοσίων και μιαρών Ελλήνων.» (αντιστοίχως στην λατινική και βυζαντινή εκδοχή «quoniam nonnulli inventi sunt, qui impiorum ac sceleratorum paganorum errore.» και «επειδή τινές εύρηνται τήι των ανοσίων και μυσαρών Ελλήνων κατεχόμενοι πλάνηι.»).
Στην συνέχεια της ίδιας πάντοτε νομοθεσίας (1. 11. 10) διαβάζουμε τα εξής τρομοκρατικά: «.ανακοινώνουμε σε όλους εκείνους που έχουν γίνει χριστιανοί και ήδη αξιωθεί το άγιο και σωτήριο βάπτισμα, ότι όποτε εντοπισθούν επιμένοντες στην πλάνη των Ελλήνων θα καταδικασθούν στην εσχάτη των ποινών. Όσοι όμως δεν έχουν αξιωθεί ακόμη το σεβαστό βάπτισμα, θα πρέπει να εμφανισθούν οικειοθελώς στην Βασιλεύουσα ή στις επαρχιακές πόλεις τους και να προσέλθουν στις αγιότατες εκκλησίες μαζί με τις συζύγους τους, τα τέκνα τους και όλα τα υπόλοιπα μέλη του οίκου τους και να κατηχηθούν στην αληθινή πίστη των χριστιανών.Έτσι, αφού κατηχηθούν και αποβάλουν μια για πάντα την πλάνη που τους διακατείχε, θα πρέπει να δεχθούν το σωτήριο βάπτισμα, διαφορετικά δεν θα έχουν κανένα απολύτως πολιτικό δικαίωμα, ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες κινητής ή ακινήτου περιουσίας. Θα τους αφαιρεθούν τα πάντα και θα εγκαταλειφθούν οι οικογένειές τους στην εξαθλίωση και επιπλέον οι ίδιοι θα υποβληθούν σε διάφορες ποινές. Απαγορεύουμε δε κάθε διδασκαλία των πασχόντων από την νόσο των ανοσίων Ελλήνων, ώστε να μην μπορούν να διαφθείρουν τις ψυχές των μαθητών τους με δήθεν αλήθειες. Οι περιουσίες αυτών των ανθρώπων θα δημευθούν και οι ίδιοι θα τιμωρηθούν με εξορία.Αν κάποιος στην επικράτειά μας κρύβεται, αλλά συλληφθεί θυσιάζων ή διαπράττων το αδίκημα της ειδωλολατρίας θα τιμωρηθεί με την εσχάτη των ποινών, με την οποία άλλωστε τιμωρούνται δικαίως και οι Μανιχαίοι και οι Βορβορίτες, γιατί κρίνουμε ότι όλοι αυτοί είναι εξίσου εγκληματίες.»
Αμέσως παρακάτω, στην ίδια νομοθεσία (1. 11. 10), αφού επαναλαμβάνεται για πολλοστή φορά, σχεδόν εναγωνίως, το ότι τάχα ο Χριστιανισμός είναι η «αληθινή πίστη» και καθυβρίζονται οι Έλληνες ως «αλιτήριοι» (.), καθιερώνεται ο υποχρεωτικός νηπιοβαπτισμός των χριστιανών για να μην ξεφεύγει κανείς και να εμπίπτουν όλοι στις πιο πάνω διατάξεις, οπότε, ως αποστάτες, είναι «νόμιμο» να τιμωρούνται με την θανατική ποινή: «Θεσπίζουμε δε και νόμο, σύμφωνα με τον οποίο όλα τα μικρά παιδιά πρέπει να δέχονται το σωτήριο βάπτισμα αμέσως και χωρίς καμμία αναβολή, ώστε όπως και οι μεγαλύτεροι να μπορούν να εκκλησιάζονται και να κατηχούνται στις θείες γραφές και τους θείους κανόνες.Έτσι θα μπορούν να διαφυλάξουν την αληθινή πίστη των ορθοδόξων χριστιανών και δεν θα επιστρέψουν ξανά στην παλαιά πλάνη. Και όσων έχουν κάποιο στρατιωτικό ή άλλο αξίωμα και περιουσία μεγάλη και για να κρατήσουν τα προσχήματα εβαπτίσθησαν οι ίδιοι ή πρόκειται να βαπτισθούν, αφήνοντας όμως τις συζύγους τους και τα τέκνα τους ή τα άλλα μέλη του οίκου τους μέσα στην Ελληνική πλάνη, διατάσσουμε να δημευθεί η περιουσία τους, να στερηθούν όλων των πολιτικών δικαιωμάτων τους και να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει, αφού είναι φανερό ότι έτυχαν του αγίου βαπτίσματος δίχως να έχουν πίστη, και τα ίδια δε θα υφίστανται οι αλιτήριοι Έλληνες και οι Μανιχαίοι, τμήμα των οποίων είναι οι Βορβορίτες».
482 - 488 Πνίγονται στο αίμα οι τελευταίες εξεγέρσεις των Εθνικών της Μικράς Ασίας.
486 Στην Αλεξάνδρεια γενικεύονται οι διαπομπεύσεις και μαρτυρικές θανατώσεις των «κρυφών» Εθνικών ιερέων. Δολοφονούνται διάφοροι Εθνικοί στρατιωτικοί, όπως λ.χ. ο νικητής των Βανδάλων στρατηγός Μαρκελλίνος.
494 Ο Παπας Γελάσιος ο Α αφορίζει τους εορταστές των καθαρσίων και γονιμικών «Λουπερκαλίων» («Lupercalia») και απαγορεύει τον εφεξής εορτασμό τους, τον οποίο επικαλύπτει την ίδια ακριβώς ημέρα (15 Φεβρουαρίου) με τον εορτασμό του Καθαρμού της Παρθένου Μαρίας. Σφραγίζονται όλοι οι ακόμη όρθιοι αρχαίοι Ναοί της Δύσεως.
500 Η χριστιανική εσχατολογία προβλέπει, ανεπιτυχώς φυσικά, ότι το συγκεκριμένο έτος θα γίνει η. συντέλεια του Κόσμου. Νέες πυρές των χριστιανών καταστρέφουν ό,τι είχε απομείνει από την σοφία και επιστήμη των Εθνικών. Η ανθρωπότητα πέφτει σε ακόμη μεγαλύτερη αποκτήνωση. Εξαφανίζονται παντελώς η αποχέτευση των οικιών, η ρωμαϊκή κεντρική θέρμανση και τα κρεβάτια.Ο γνωστός συγγραφέας McCabe (στο «History's Greatest Liars», σελ. 27) κάνει μία εκπληκτική σύγκριση ανάμεσα στον ρωμαϊκό κόσμο των Εθνικών και σε εκείνον των χριστιανών του Μεσαίωνος: «Στην Ρώμη του τετάρτου αιώνος, αντιστοιχούσαν τρείς ελεύθεροι χειρώνακτες σε έναν σκλάβο, αλλά από το 500 έως το 1100 η συντριπτική πλειοψηφία των χειρωνακτών της Ευρώπης ήσαν δουλοπάροικοι... Στην Ρώμη, οι εργάτες των πόλεων μπορούσαν ν'απολαύσουν δωρεάν εκπαίδευση, φθηνή διασκέδαση, φθηνή τροφή, υπέροχα λουτρά και γυμναστήρια, εορτές και αργίες για τουλάχιστον 200 από τις 365 ημέρες του έτους. Από το 500 έως το 1100, οι εργάτες της Ευρώπης δεν είχαν κανένα από τα παραπάνω αγαθά, ούτε ελευθερία, ούτε προστασία από τον νόμο. Στην παγανιστική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οι γυναίκες είχαν ισονομία και ίση κοινωνική αντιμετώπιση με τους άνδρες. Από το 500 έως το 1100 τις αντιμετώπιζαν όπως και τα ζώα. Οι παγανιστές Ρωμαίοι παρήγαγαν μία μεγάλη βιβλιογραφία, οικοδόμησαν εκπληκτικά κτίρια ακόμη και στις περιφέρειες, καθώς και υδραγωγεία, γέφυρες, υπέροχες οδούς, θέατρα κ.τ.λ. Από το 500 έως το 1100 σχεδόν κανένα βιβλίο δεν παρήχθη, τουλάχιστον σημαντικό ώστε να διαβάζεται και σήμερα, σχεδόν κανένα ζωγραφικό έργο ή γλυπτό ή οικοδόμημα που να είναι σήμερα αξιοθέατο. Οι Ρωμαίοι διέθεταν βιβλιοθήκες μέχρι και 500.000 τόμων. Από το 500 έως το 1100 δεν υπήρχαν πάνω από 600 τόμοι σε ολόκληρη την Ευρώπη.»
500 περ. Το «ειδωλολατρικό» θυμίαμα γίνεται για πρώτη φορά δεκτό στις εκκλησίες των χριστιανών. Στη Ρώμη γίνονται τα πρώτα αρχιτεκτονικά σχέδια του Βατικανού.
508 Οι χριστιανοί που χρησιμοποιούν το αλεξανδρινό σύστημα χρονολογήσεως του Αννιανού προβλέπουν, ανεπυτιχώς φυσικά, για το συγκεκριμένο έτος την. συντέλεια του Κόσμου.
515 Ο αυτοκράτωρ της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Αναστάσιος διατάσσει την κατασφαγή των Εθνικών της πόλεως Ζοάρα της Αραβίας και την εκθεμελίωση του εκεί Ιερού του Θεού Θεανδρίτου. Το βάπτισμα γίνεται υποχρεωτικό επί ποινή θανάτου, ακόμη και για όσους δηλώνουν ήδη χριστιανοί.
528 Με έδικτο του αυτοκράτορος Γιουτπράδα-Ιουστινιανού, καταργούνται οι εξόριστοι στην Αντιόχεια Ολυμπιακοί Αγώνες. Ο ίδιος έχει ήδη νομοθετήσει να θανατώνονται με κατασπαραγμό από θηρία, θάνατο στην πυρά, σταύρωση ή ξέσκισμα με σιδερόνυχα όλοι οι «καταγινόμενοι με την μαγείαν, την μαντικήν, την γοητείαν και την ειδωλολατρίαν» και απαγορεύσει να διδάσκουν «οι πάσχοντες από την ιερόσυλη ψυχική νόσο των Ελλήνων» δηλαδή οι Εθνικοί.
529 Με έδικτο του αυτοκράτορος Γιουτπράδα-Ιουστινιανού, κλείνει η Ακαδημία των Αθηνών και κατάσχεται η περιουσία της. Οι επτά τελευταίοι διδάσκαλοι καταφεύγουν στον βασιλιά των Περσών Χοσρόη που τους δίδει έδρες στο Πανεπιστήμιο του Ιουντισαπούρ (Jundishapur).
532 Μία ακόμη χριστιανική εσχατολογία προβλέπει, ανεπιτυχώς φυσικά, ότι το συγκεκριμένο έτος θα γίνει η. συντέλεια του Κόσμου. Ο μοναχός Ιωάννης Ασιακός, επικεφαλής ενόπλων ομάδων προσηλυτιστών, αρχίζει γενοκτονία κατά των Μικρασιατών Εθνικών.
540 Η ελληνική Ιατρική έχει ήδη απαγορευθεί ως «γνώση του Διαβόλου» και τα συγγράμματά της έχουν ήδη χαθεί για πάντα στη φωτιά των χριστιανών. Με μόνη θεραπευτική μέθοδο την. αφαίμαξη και το διάβασμα εξορκισμών, αρχίζει στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η μεγάλη επιδημία που υπολογίζεται (Panati Charles, 1989) ότι εξόντωσε 100 εκατομμύρια ανθρώπους. Η Εκκλησία βγαίνει παρόλα αυτά κερδισμένη, καθώς αποδίδει την επιδημία στην οργή του Θεού για την επιβίωση των «αιρέσεων» και της «ειδωλολατρίας».Ο όχλος τρέχει πανικόβλητος να εκκλησιασθεί. Ο Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης σαρώνει τις χριστιανικές πόλεις της Συρίας. Την μόνη πόλη που δεν καταστρέφει ή λεηλατεί είναι η Χαρράν (ελληνιστί Κάρρες), της οποίας οι κάτοικοι είχαν παραμείνει πεισματικά Εθνικοί.
542 Ο Γιουτπράδα-Ιουστινιανός αναθέτει καθήκοντα αυτοκρατορικού προσηλυτιστού («επισκόπου τιτουλαρίου») στον Ιωάννη Ασιακό εξ Εφέσσου. Επί 35 ολόκληρα χρόνια ο τελευταίος εφαρμόζει μαζικούς και βιαίους εκχριστιανισμούς των Εθνικών της Φρυγίας, Καρίας και Λυδίας και κτίζει 99 εκκλησίες και 12 μοναστήρια πάνω στα συντρίμμια των Εθνικών Ιερών.
545 - 546 Ο Ιωάννης Ασιακός εξοντώνει εκατοντάδες Εθνικούς της Κωνσταντινουπόλεως. Τα θύματα της χριστιανικής παραφροσύνης σταυρώνονται («φουρκίζονται»), κόβονται κομμάτια ή πνίγονται στην θάλασσα μέσα σε σάκκους, και σε πολλές περιπτώσεις τα έντερά τους περιφέρονται ως.. τρόπαια στους δρόμους από τον χριστιανικό όχλο (Mac Mullen, «Christianity & Paganism..», σελ. 176-177, σημ. 89). Πολλοί ευγενείς Εθνικοί γλυτώνουν την βάπτιση ή το μαρτύριο αυτοκτονώντας. Οι χριστιανοί βεβηλώνουν τα πτώματά τους και τους πετούν στους σκουπιδότοπους.
546 Νέος μικρότερος διωγμός κατά των Εθνικών και «αιρετικών» της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, έρχεται να ολοκληρώσει το έργο του προηγουμένου. Πλήθος γραμματικοί, σοφιστές, νομικοί και ιατροί σέρνονται μπροστά στον ιεροεξεταστή Ιωάννη Ασιακό και τιμωρούνται με μαστιγώσεις και φυλακίσεις (Mango, σελ. 163).
556 Ο Ιουστινιανός στέλνει στην Αντιόχεια τον φοβερό ιεροεξεταστή Αμάντιο που συλλαμβάνει, βασανίζει και θανατώνει τους τελευταίους Εθνικούς της πόλεως και καίει όλες τις ιδιωτικές βιβλιοθήκες.
557 Η χριστιανική εσχατολογία προβλέπει, ανεπιτυχώς, ότι το συγκεκριμένο έτος θα γίνει η. συντέλεια του Κόσμου.
560 Ο ευνούχος Αρμένιος στρατηγός της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ναρσής, νικά τους Εθνικούς Βλέμυες και καταστρέφει το τελευταίο Ιερό της Ίσιδος στη νησίδα Φιλά του Νείλου.
562 Μετά από διορία τριών μηνών για εγκατάλειψη των πατρογονικών λατρειών, ο Γιουτπράδα διατάσσει μαζικές συλλήψεις, διαπομπεύσεις, βασανιστήρια, φυλακίσεις και εκτελέσεις Ελλήνων Εθνικών στην Αθήνα, την Αντιόχεια, την Παλμύρα και την Κωνσταντινούπολη. Στην πλατεία του Κυνηγίου της τελευταίας, καίγονται σε τεράστιες πυρές χιλιάδες βιβλία και πολλά ιδιωτικά αγάλματα (Ι. Μαλάλας «Χρονογραφία» και Mango, σελ. 163). Οι συντεχνίες και οι οικογένειες καθίστανται αποκλειστικά υπεύθυνες για τις θρησκευτικές αντιλήψεις των μελών τους. Το ίδιο και οι αφέντες για τις αντιλήψεις των δούλων τους.
578 - 582 Επί αυτοκράτορος της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Τιβερίου, οι χριστιανοί διώκτες φυλακίζουν, βασανίζουν και σταυρώνουν εκατοντάδες επιφανείς Έλληνες τους οποίους υποπτεύονται για Εθνισμό. Ο επικεφαλής των περιβόητων «διωγμιτών» Θεόφιλος, κατασφάζει ή σταυρώνει όλους τους τελευταίους Εθνικούς της Ηλιοπόλεως (Βααλβέκ).
580 Έφοδος των «διωγμιτών» της Αντιοχείας σε μυστικό Ναό του Θεού Διός. Ο ιερεύς αυτοκτονεί επί τόπου, αλλά συλλαμβάνονται αρκετοί θρησκευτές και ανάμεσά τους ο ύπαρχος Ανατόλιος. Οι κρατούμενοι βασανίζονται και στέλνονται στην Κωνσταντινούπολη για να δικασθούν (και σε αυτό το χρονικό σημείο τοποθετούν οι μη χριστιανοί ερευνητές την απαρχή του ιεροεξετασμού).Ο χριστιανικός όχλος της Κωνσταντινουπόλεως, ερεθισμένος από τις μυστικές δίκες, λυντσάρει στους δρόμους διάφορους, πραγματικούς ή υποτιθέμενους, Εθνικούς. Οι Αντιοχείς Εθνικοί καταδικάζονται σε θάνατο και ρίχνονται στα θηρία του Ιπποδρόμου που όμως δεν δείχνουν πρόθυμα να τους κατασπαράξουν. Οι χριστιανοί τους θανατώνουν τελικά με σταύρωση. Τα πτώματά τους σύρονται από τον όχλο στους δρόμους της πολεως και πετάγονται άταφα στους σκουπιδότοπους.
583 Νέοι διωγμοί κατά των Εθνικών από τον αυτοκράτορα Μαυρίκιο.
590 Στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι καταδότες της Εκκλησίας «ανακαλύπτουν» συνεχώς «συνωμοσίες» των Εθνικών. Νέες εκτελέσεις με παλουκώματα, σταυρώσεις και αποκεφαλισμούς. Στον παπικό θρόνο ανεβαίνει ο Πάπας Γρηγόριος ο λεγόμενος «Μέγας» (590 - 604), που θα κάψει σε λίγο την Βιβλιοθήκη του Παλατίνου Απόλλωνος «για μη στερήσει τους πιστούς η θύραθεν σοφία της από την Βασιλεία των Ουρανών.»
600 Η Χριστιανική Εκκλησία, δια στόματος Πάπα Γρηγορίου, αναγγέλλει για μία ακόμη φορά τη. συντέλεια του κόσμου. Τρομοκρατημένοι πάμπολλοι δουλοκτήτες και γαιοκτήμονες χαρίζουν την περιουσία και τους δούλους ή δουλοπάροικούς τους στην Εκκλησία και ντύνονται μοναχοί. Το ίδιο έτος, ο Πάπας Γρηγόριος, τονίζει στον «Ιερατικό Κανόνα» ότι «πρέπει να μάθουν καλά οι δούλοι πως απαγορεύεται να παρακούουν τους κυρίους τους, καθώς και το πως δεν είναι τίποτε περισσότερο από δούλοι».
601 Ο αυτοκράτωρ Μαυρίκιος διατάσσει τον βίαιο εκχριστιανισμό της Χαρράν (ελληνιστί Κάρρες). Ανάμεσα σε δεκάδες μάρτυρες Εθνικούς, σταυρώνεται και ο επικεφαλής της στρατιωτικής δυνάμεως της πόλεως Ακίνδυνος μετά από κατάδοση συνεργατών του. Ο Πάπας Γρηγόριος διατάσσει τον εξαγνισμό όλων των «ειδωλολατρικών» τόπων λατρείας και συστήνει αργή και συστηματική δράση των προσηλυτιστών ώστε να μην προκαλέσει βίαιες αντιδράσεις: «Δεν μπορεί ν'ανέβει κανείς στην κορυφή ενός όρους με ένα μόνο άλμα, αλλά χρειάζεται να το κάνει σιγά και μεθοδικά, βήμα προς βήμα.. Πρέπει να προσέξουμε πρώτα από όλα να μην εξοργίσουμε τους ειδωλολάτρες και να μη καταστρέφουμε τους ναούς τους. Πρέπει να καταστρέφουμε μόνο τα είδωλα και έπειτα να ραντίζουμε το μέρος με αγιασμό και να τοποθετούμε μέσα του άγια λείψανα.. Αν οι ναοί αυτοί είναι καλοκτισμένοι, μάς συμφέρει να τους μετατρέπουμε απλώς από χώρο λατρείας των δαιμόνων σε χώρο λατρείας του αληθινού Θεού».
682 Οι χριστιανοί της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας καίνε στην πυρά τον Κωνσταντίνο της Αρμενίας, θεολόγο των «Παυλικιανών» αιρετικών.
692 Η «Εν Τρούλλω» ή «Πενθέκτη» Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως, καταδικάζει τον εορτασμό των Καλενδών, των Βρουμαλίων, των Ανθεστηρίων, καθώς και τις διονυσιακές πομπές και τις μεταμφιέσεις.
804 Οι Έλληνες Εθνικοί της Λακωνικής αντιστέκονται με επιτυχία στην απόπειρα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως Ταρασίου να τους εκχριστιανίσει.
950 Στην Ανατολή οι μωαμεθανοί κλείνουν το τελευταίο ελληνικό Εθνικό Ιερό στην Χαρράν (ελληνιστί Κάρρες).
950 - 988 Από τον Αρμένιο προσηλυτιστή Νίκωνα τον «Μετανοείτε» και τους ενόπλους μοναχούς του, εκχριστιανίζονται με τη βία οι τελευταίοι Έλληνες Εθνικοί της Λακωνίας και κατασφάζονται οι δούκες και οι ιερείς τους.
----------------------------------------------------------------
Θεοδοσιάνειος Κώδικας (αποσπάσματα)
Χ Προς ειδωλολάτρας, ή τελούντες θυσίες εις ναούς
XVI.16.10.2 Αυτοκράτορας Κωνστάντιος προς Μαδαλιανό, βοηθό Έπαρχο της ΔιοικήσεωςΘα σταματήσει η ψευδής πίστη και θα απαγορευθεί αμέσως η τρέλα των θυσιών. Και αν κάποιος παραβιάσει το νόμο του θείου αυτοκράτορα, δηλαδή του πατρός μας, και την εντολή της ευσπλαχνίας μας, και τολμήσει να τελέσει θυσία, θα τιμωρηθεί με την ποινή που του ταιριάζει. - 341 μαχχ
XVI.10.4 Αυτοκράτορας Κωνστάντιος προς Ταύρο, Έπαρχο ΠραιτορίουΑπαιτούμε να κλείσουν όλοι οι ναοί όλων των τόπων και πόλεων.Επίσης θα απαγορευθεί η είσοδος σ' αυτούς, για να μην έχουν τη δυνατότητα οι ηλίθιοι να διαπράττουν αμαρτίες. Επιθυμούμε να απέχουν όλοι απ' τις θυσίες και όποιος διαπράξει το αδίκημα αυτό, θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό. Η περιουσία οποίου τιμωρηθεί μ' αυτόν τον τρόπο, θα περιέλθει στα αυτοκρατορικά ταμεία. Επίσης, θα τιμωρηθούν με τον ίδιο τρόπο οι διοικητές των επαρχιών, αν αμελήσουν να τιμωρήσουν τέτοια εγκλήματα. - 346 μαχχ
XVI.16.10.5 Αυτοκράτορας Κωνστάντιος προς Κερεάλη, Έπαρχο της ΠόλεωςΟι νυκτερινές θυσίες που είχε επιτρέψει ο Μαγνέντιος θα σταματήσουν και θα ανακληθούν οι παράνομες αυτές άδειες. - 353 μαχχ
XVI.16.10.6 Αυτοκράτορας Κωνστάντιος και Καίσαρας ΙουλιανόςΔιατάσσουμε όσοι τελούν θυσίες ή λατρεύουν αγάλματα να τιμωρηθούν με την ποινή του θανάτου. - 356 μαχχ
XVI.16.10.7 Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Φλόρο, Έπαρχο ΠραιτoρίουΌποιος τρελός και ιερόσυλος επιδοθεί σε ημερήσιες ή νυκτερινές θυσίες, οι οποίες έχουν απαγορευθεί, για να δεχθεί συμβουλές περί αβέβαιων ζητημάτων, κι αν αποφασίσει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει ή ότι πρέπει να επισκεφθεί ναό για να διαπράξει τέτοια εγκλήματα, ας ξέρει ότι θα τιμωρηθεί με προγραφή της περιουσίας του. Εμείς, με τον δίκαιο θεσμό μας, έχουμε ορίσει ότι ο Θεός θα λατρεύεται με αγνές προσευχές και όχι να εξευτελίζεται με χυδαία άσματα. - 381 μαχχ
XVI.10.10 Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Αλβίνο, Έπαρχο Πραιτορίου Δεν θα μολυνθεί κανείς με θυσίες και δεν θα σφάξει αθώο ζώο. Κανείς δεν θα πλησιάσει τα ιερά ή τους ναούς, ούτε και θα τιμήσει εικόνες κατασκευασμένες από ανθρώπινα χέρια, διότι θα είναι ένοχος με βάση τους ανθρώπινους και θείους νόμους. Και οι δικαστές ακόμη δεσμεύονται απ' αυτούς τους νόμους και αν κάποιος απ' αυτούς συμμετάσχει σε ειδωλολατρικές τελετές, περνώντας σε κατώφλι ναού με σκοπό την λατρεία, οπουδήποτε κι αν συμβεί - σε πόλη ή στην διάρκεια ταξιδιού -, θα πληρώσει αμέσως δεκαπέντε χρυσές λίβρες και το προσωπικό του θα πληρώσει ένα ανάλογο ποσό, εκτός κι αν αντισταθούν στο δικαστή και τον καταγγείλουν αμέσως δημοσίως. Όσοι είναι αξιωματούχοι Corrector ή Praeses θα πληρώνουν πρόστιμο τεσσάρων χρυσών λιβρών και ανάλογο ποσό οι σύνοδοί του. - 391 μαχχ
XVI.10.11 Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος προς Ευάγριο, Praefectus Augustalis, και Ρωμανό, Κόμη ΑιγύπτουΚανείς δεν έχει το δικαίωμα να τελέσει θυσίες και να περιφέρεται σε ναούς.Κανένας δεν θα αποδώσει τιμές σε ιερά. Όλοι θα αποδεχθούν ότι ο νόμος Μας τους αποκλείει απ' την παράνομη είσοδο σε ναό. Και αν κάποιος επιχειρήσει να κάνει κάτι σχετικό με τους Θεούς ή με ιερές τελετουργίες και παραβιάσει την αυτοκρατορική μας απαγόρευση, ας γνωρίσει πως δεν θα αποφύγει την τιμωρία και ότι δεν θα έχει τα ειδικά αυτοκρατορικά προνόμια. Επίσης, αν κάποιος δικαστής, εν καιρώ διάρκειας ασκήσεως του αξιώματός του, βασιστεί στα προνόμια της εξουσίας του και μπει ως ιερόσυλος σε μιαρούς τόπους, θα υποχρεωθεί να πληρώσει στο ταμείο μας δεκαπέντε χρυσές λίβρες και το προσωπικό του θα πληρώσει ανάλογο ποσό, εκτός αν τον αντιστρατευθούν ομαδικώς. - 391 μαχχ
XVI.10.12 Αυτοκράτορες Θεοδόσιος, Αρκάδιος και Ονώριος προς Ρουφίνο, Έπαρχο ΠραιτoρίουΚανείς σε οποιαδήποτε κοινωνική τάξη ή ιεραρχικό βαθμό και αν ανήκει, είτε κατέχει κάποια εξουσία είτε έχει αποσυρθεί με τιμές, είτε είναι ισχυρός ή ταπεινός, λόγω καταγωγής ή οικονομικής καταστάσεως και νομικής υποστάσεως, σε κανέναν τόπο και σε καμία πόλη δεν θα θυσιάσει αθώο ζώο σε αγάλματα άψυχα. Ούτε θα τιμήσει, διαπράττοντας κρυφά την ανηθικότητα του, το Λάρητά του με πυρ, την Τύχη του με οίνο, ή τους Πενάτες του με θυμίαμα.Δεν θα ανάψει λυχνάρι σ' αυτούς ούτε θα τοποθετήσει λιβάνι μπροστά τους, μα ούτε θα κρεμάσει στεφάνια προς τιμή τους.Αν τολμήσει κάποιος και απλώσει χέρι σε ζώο για να το θυσιάσει, ή να συμβουλευτεί τα σπαράζοντα σπλάχνα του, θα επιτραπεί σε όλους να τον καταγγείλουν με δημόσια κατηγορία, όπως συμβαίνει με όποιον είναι ένοχος της εσχάτης προδοσίας, και θα τιμωρηθεί με ανάλογη τιμωρία, παρόλο που δεν θα έχει διαπράξει ενάντιο στην ασφάλεια μας. Διότι είναι από μόνο του αρκετά μεγάλο έγκλημα να παραβιάζει κάποιος τους νόμους της φύσεως, να διερευνήσει ζητήματα απαγορευμένα ή να αποκαλύψει κρυμμένα μυστικά και να αποτολμήσει ενέργειες απαγορευμένες, ή να επιδιώξει να μάθει πώς θα τελειώσει η ζωή του ή να υποσχεθεί την ελπίδα του θανάτου ενός άλλου. Και αν κάποιος αποδώσει τιμές και τοποθετήσει αναμμένο λιβάνι μπροστά σε αγάλματα κατασκευασμένα από ανθρώπινα χέρια και προορισμένα να υποστούν τη φθορά του χρόνου και αν, με γελοίο τρόπο, φοβηθεί ξαφνικά τα ομοιώματα που ο ίδιος έχει κατασκευάσει, ή αν τυλίξει ένα δέντρο με γιρλάντες ή αν υψώσει βωμό με χώμα, που έβγαλε ο ίδιος απ' τη γη, ή αν προσπαθήσει μάταια να τιμήσει αγάλματα, προσφέροντας τους δώρα, που αν και είναι ταπεινά αποτελούν απόλυτη προσβολή εναντίον της εκκλησίας, θα τιμωρηθεί με κατάσχεση του σπιτιού ή του τεμαχίου γης που αποδείχθηκε ότι υπηρετούσε την ειδωλολατρική δεισιδαιμονία.Διατάσσουμε ότι τα μέρη που έχουν μολυνθεί από καπνό λιβανιού, αν ανήκουν βεβαίως σ' αυτούς που έκαιγαν το λιβάνι, θα περιέλθουν στην αυτοκρατορική περιουσία. Αν όμως επιχειρήσει κάποιος να τελέσει θυσία σε δημοσίους ναούς και ιερά, ή σε κτίρια και αγρούς που ανήκουν σε άλλους, και αν αποδειχθεί ότι τέτοια μέρη καταπατήθηκαν εν αγνοία του ιδιοκτήτη τους, ο δράστης θα υποχρεωθεί να πληρώσει πρόστιμο είκοσι πέντε χρυσών λιβρών.Αν οποιοσδήποτε γίνει συνεργός σε τέτοια πράξη, θα τιμωρηθεί με ίδιο τρόπο με αυτόν που διέπραξε το έγκλημα. Επιθυμούμε το διάταγμα αυτό να επιβληθεί απ' τους δικαστές, υπερασπιστές και τους βουλευτές των πόλεων.Οι πληροφορίες απ' τους υπερασπιστές και βουλευτές πρέπει να δοθούν αμέσως για να φτάσουν γρήγορα στα δικαστήρια, οπότε τα εγκλήματα αυτά να τιμωρούνται αμέσως. Επιπλέον, αν οι υπερασπιστές ή οι βουλευτές θεωρήσουν ότι ένα τέτοιο αδίκημα πρέπει να συγκαλυφθεί, για να γίνει χάρη σε κάποιους, ή αν το αδίκημα παραβλεφθεί από απροσεξία, θα είναι οι ίδιοι υπόλογοι στον οργισμένο δικαστή. Κι αν οι δικαστές πληροφορηθούν για τέτοια εγκλήματα και μεταθέσουν την τιμωρία, συνεργώντας έτσι με τους δράστες, θα πληρώσουν πρόστιμο τριάντα χρυσών λιβρών. Παρόμοια τιμωρία θα έχει και το προσωπικό τους. - 392 μαχχ
XVI.10.13 Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Ρουφίνο, έπαρχο ΠραιτoρίουΚανείς δεν θα έχει ποτέ το δικαίωμα να επισκεφθεί ναούς ή ιερά, όπου κι αν βρίσκονται, ή να τελέσει μιαρές θυσίες.Συνεπώς, ας μην προσπαθήσει κανείς να απομακρυνθεί απ' το δόγμα της Εκκλησίας.Πρέπει να τηρούνται οι κανόνες που θεσπίσαμε Εμείς πρόσφατα, και να μην τολμούν να παραβλέψουν τα διατάγματα των παλαιών αυτοκρατόρων που αναφέρονται στους αιρετικούς και στους ειδωλολάτρες.Ας ξέρουν πως οτιδήποτε έχει θεσπιστεί εναντίον τους απ' τον πατέρα Μας, που τώρα είναι μεταξύ των αγίων, είτε αυτό ορίζει τιμωρία είτε πρόστιμο, τώρα θα εφαρμοστεί με μεγαλύτερη αυστηρότητα.Επίσης, ας γνωρίζουν οι διοικητές των επαρχιών με τους ακόλουθούς τους, οι επικεφαλείς των βουλευτών, οι υπερασπιστές των κοινοτήτων, μαζί με τους βουλευτές και τους διαχειριστές των αυτοκρατορικών Μας κτημάτων, πως αν μάθουμε ότι γίνονται συγκεντρώσεις ειδωλολατρικές στα κτήματα αυτά - χωρίς το φόβο της απώλειας της περιουσίας των, αφού αυτά τα κτήματα δεν μπορούν να προσαρτηθούν στο αυτοκρατορικό ταμείο, διότι ήδη ανήκουν εις αυτόν - , ότι αν έχουν επιχειρήσει τέτοιο αδίκημα, αντίθετα σε αυτό που έχουμε ορίσει, και αν ο δράστης δεν τιμωρήθηκε αμέσως τη στιγμή που τα διέπραττε αυτά, τα πρόσωπα αυτά θα υπόκεινται σε όλες τις απώλειες περιουσιών και τις τιμωρίες που ορίζονται απ' τα παλαιά διατάγματα.Ειδικότερα όμως με το νόμο αυτό ορίζουμε και επικυρώνουμε πιο αυστηρές τιμωρίες κατά των διοικητών.Γιατί αν όλες οι προαναφερθείς νόμοι δεν εφαρμοστούν με επιμέλεια και προσοχή, οι διοικητές θα πληρώσουν όχι μόνο το πρόστιμο που είχε οριστεί εναντίον τους, αλλά αυτό που είχε θεσπιστεί εναντίον των δραστών. Ωστόσο αυτά τα πρόστιμα δεν θα ανακαλούνται στην περίπτωση προσώπων που τιμωρήθηκαν δίκαια με την επιβολή αυτών των προστίμων, εξαιτίας της ιεροσυλίας τους. - 395 μαχχ
XVI.10.14Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Καισάριο, Έπαρχο ΠραιτoρίουΤα προνόμια που είχαν δοθεί με τους παλιούς νόμους σε ιερείς, μινίστρους, πρεφέκτους ή ιεροφάντες των παλαιών μυστηρίων, γνωστούς με αυτά ή άλλα ονόματα, θα καταργηθούν εντελώς. Τα πρόσωπα αυτά δεν θα είναι μεταξύ των τυχερών που προστατεύονται με τέτοια προνόμια, αφού τα επαγγέλματά τους είναι παράνομα. - 396 μαχχ
XVI.10.16Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Ευτυχιανόν, Έπαρχο ΠραιτορίουΌσοι ναοί βρίσκονται στην επαρχία θα καταστραφούν χωρίς φασαρία και οχλαγωγία. Γιατί μόνο όταν θα έχουν γκρεμιστεί και εξαλειφθεί από προσώπου γης, θα έχει καταστραφεί και η υλική βάση επάνω στην οποία στηρίζονται οι δεισιδαιμονίες. - 399 μαχχ
XVI.10.17Αυτοκράτορες Αύγουστοι Αρκάδιος και Ονώριος προς Απολλόδωρο, Ανθύπατο ΑφρικήςΌπως ακριβώς με νόμο μας απαγορεύσαμε τις ειδωλολατρικές τελετουργίες, έτσι δεν επιτρέπουμε να καταργηθούν οι λαϊκές εορταστικές συγκεντρώσεις και η απόλαυση που παίρνουν όλοι από αυτές. Έτσι αποφασίζουμε ότι, σύμφωνα με τα αρχαία έθιμα, θα εξακολουθήσουν να παρέχονται διασκεδάσεις στο λαό, χωρίς όμως θυσίες ή καταραμένη δεισιδαιμονία, και θα επιτρέπεται στον κόσμο να συμμετέχει σε εορταστικά συμπόσια όποτε το επιθυμεί. - 399 μαχχ
XVI.10.18 Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Απολλόδωρο, Ανθύπατο ΑφρικήςΑν κάποιος επιχειρήσει να καταστρέψει ναούς, οι οποίοι είναι κενοί από παράνομα αντικείμενα, δεν θα έχει την αυτοκρατορική υποστήριξη. Διατάσσουμε ότι η κατάσταση των κτιρίων θα πρέπει να παραμείνει αλώβητη. Αν όμως κάποιος συλληφθεί την ώρα που τελεί θυσίες, θα τιμωρηθεί σύμφωνα με τον νόμο. Τα είδωλα θα αφαιρεθούν από τους ναούς κάτω απ' την επίβλεψη του διοικητικού προσωπικού. Μάθαμε ότι ακόμη και τώρα λατρεύονται με την βοήθεια τους η άδεια δεισιδαιμονία. - 399 μαχχ
XVI.10.19Αυτοκράτορες Αρκάδιος, Ονώριος και Θεοδόσιος προς Κούρτιο, 'Επαρχο ΠραιτορίουΤα φορολογικά εισοδήματα θα αφαιρεθούν απ' τους ναούς για να ενισχύσουν το ταμείο για όφελος των πιστών στρατιωτών μας. Αν βρίσκονται ακόμη αγάλματα εντός ναών και ιερά τα οποία λατρεύτηκαν ή λατρεύονται ακόμη από ειδωλολάτρες, όπου κι αν συμβαίνει αυτό, θα ξεριζωθούν εντελώς, αφού αυτός ο κανονισμός έχει διατυπωθεί και επικυρωθεί πολλές φορές. Τα ίδια τα κτίρια των ναών που βρίσκονται σε πόλεις, κωμοπόλεις ή στην επαρχία, θα παραχωρηθούν σε κοινή χρήση. Θα καταστραφούν όσοι βωμοί και ναοί βρίσκονται μέσα σε αυτοκρατορικά κτήματα και θα μεταφερθούν για πιο αρμόδιες χρήσεις. Οι ιδιοκτήτες τους θα υποχρεωθούν να τους καταστρέψουν.Απαγορεύονται τα συμπόσια ή οποιαδήποτε άλλη επίσημη τελετή για τον εορτασμό ιερόσυλων τελετουργιών σε νεκροταφεία. Δίνουμε στους επισκόπους αυτών των περιοχών το δικαίωμα να χρησιμοποιούν εκκλησιαστική ισχύ για να τα αποτρέψουν. Επιπλέον, οι δικαστές που δεν επιβάλουν αυτούς τους νόμους, συνεργώντας έτσι με τους δράστες, θα πληρώσουν πρόστιμο είκοσι χρυσών λιβρών και το διοικητικό τους προσωπικό ένα ανάλογο ποσό. - 408 μαχχ
XVI.10.20 Αυτοκράτορες Ονώριος και ΘεοδόσιοςΑν δεν φύγουν οι ιερείς της δεισιδαιμονίας απ' την Καρχηδόνα πριν τις Καλένδες του Νοεμβρίου και επιστρέψουν στις κοινότητές τους, διατάσσουμε ότι θα τιμωρηθούν όπως τους αξίζει. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι ιερείς σε όλη την Αφρική θα έχουν αντίστοιχη τιμωρία, εκτός αν αποχωρήσουν απ' τις μητροπολιτικές πόλεις και επιστρέψουν στις κοινότητές τους. Επίσης, σύμφωνα με τη νομοθεσία του Γρατιανού, που τώρα βρίσκεται μεταξύ των αγίων, απαιτούμε ότι σε όσα μέρη που είχε εκχωρήσει το λανθασμένο δόγμα των παλαιών με ιερές τελετές, θα περιέλθουν στην ιδιοκτησία του αυτοκρατορικού ταμείου. Απ' τη στιγμή που απαγορεύθηκε να δίνονται δημόσια χρήματα στην χυδαία δεισιδαιμονία, τα οφέλη απ' αυτά τα μέρη θα αφαιρεθούν απ' τους παράνομους ιδιοκτήτες τους. Αν όμως η γενναιοδωρία παλαιών αυτοκρατόρων ή η Μεγαλειότητά μας επιθυμεί να παραχωρηθεί κάποιο μέρος απ' αυτή την περιουσία σε κάποια άτομα, αυτή η περιουσία θα παραμείνει στην κυριότητά τους έπ' άπειρον.Ορίζουμε ότι ο νόμος αυτός ισχύει σε όλη την αυτοκρατορική επικράτεια και όχι μόνον στην Αφρική. Επίσης επιθυμούμε, όπως έχουν εκφράσει πολλές φορές οι νόμοι, πως αν τέτοιου είδους περιουσία ανήκει στη σεβαστή Εκκλησία, αυτή θα μπορεί να διεκδικήσει την περιουσία αυτή για λογαριασμό της.Συνεπώς, όλα τα κτήματα που άνηκαν σε μια δεδομένη στιγμή στη δεισιδαιμονία, που δίκαια απαγορεύθηκε, και όλοι οι τόποι που προηγουμένως ανήκαν στους Φρεδιανούς ή στους Δενδροφόρους, ή σε άλλους που έχουν διάφορα ονόματα και ειδωλολατρικά επαγγέλματα, και που προορίζονταν για τις εορτές και τις δαπάνες τους, θα μπορούν τώρα να ενισχύσουν το εισόδημα του οίκου Μας, αφού η προαναφερθείσα εσφαλμένη πίστη καταργήθει.Ασφαλώς, αν κάτι έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ σε θυσίες και άρα έχει εξυπηρετήσει την εξαπάτηση ανθρώπων, θα απομακρυνθεί απ' τα λουτρά και απ' τα αγαπημένα μέρη όπου συχνάζει το κοινό, έτσι ώστε να μη δοθεί αφορμή για σφάλματα.Επιπλέον, ορίζουμε την απομάκρυνση των χιλιάρχων και εκατοντάρχων ή άλλων προσώπων που είχαν μονοπωλήσει για λογαριασμό τους την διανομή του απλού λαού. Κανείς δεν θα αποφύγει την ποινή του θανάτου αν πάρει με τη θέλησή του έναν τέτοιο τίτλο, ή ακόμη κι αν επιτρέψει να τον διορίσουν σε τέτοια αίσχη. - 415 μαχχ
XVI.10.21 Αυτοκράτορες Ονώριος και Θεοδόσιος προς Αυρηλιανό, Έπαρχο ΠραιτορίουΑυτά τα άτομα που έχουν μολυνθεί από την ψευδή πίστη των ειδωλολατρών ή έχουν συμμετάσχει στις εγκληματικές ειδωλολατρικές τελέσεις, δηλαδή οι εθνικοί, δεν θα γίνονται δεκτοί στην υπηρεσία Μας και δεν θα τιμούνται με διοικητικά ή δικαστικά αξιώματα. - 416 μαχχ
XVI.10.22Οι ίδιοι Αυτοκράτορες προς Ασκληπιοδότο, Έπαρχο ΠραιτορίουΟι νόμοι που έχουν εκδοθεί μέχρι τώρα θα εξαλείψουν όσους ειδωλολάτρες υπάρχουν ακόμη, αν και πιστεύουμε ότι δεν έχει μείνει πια κανένας. - 423 μαχχ
XVI.10.23Οι ίδιοι Αυτοκράτορες προς Ασκληπιόδοτο, 'Επαρχο ΠραιτορίουΠρογραφή της περιουσίας και εξορία για όποιον συλληφθεί. Θα συγκρατηθούν όσοι ειδωλολάτρες συνεχίζουν με τις καταραμένες θυσίες σε δαίμονες, παρόλο που θα έπρεπε να τιμωρηθούν με την ποινή θανάτου. - 423 μαχχ
XVI.10.25Αυτοκράτορες Θεοδόσιος και Βαλεντινιανός προς Ισίδωρο, 'Επαρχο ΠραιτορίουΑπαγορεύεται σε όλους να επιμένουν σε άθλιες ειδωλολατρικές απόψεις, να προσφέρουν καταραμένες θυσίες και να συμμετάσχουν σε άλλες καταδικασμένες, με παλαιότερες αποφάσεις, τελετές. Διατάσσουμε ότι όλα τα ιερά και οι ναοί τους, που βρίσκονται ακόμη άθικτα, θα καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και θα εξαγνιστούν με ύψωση εκκλησίας.Ας γνωρίσουν όλοι ότι αν, με αποδείξεις και ενώπιον ικανού δικαστή, εμφανιστεί ότι κάποιος έχει παραβιάσει το νόμο αυτό, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου. - 435 μαχχ